หัวหน้าห้องที่รัก
ขึ้นชื่อเรื่องอย่างนี้ไม่รู้จะสยิวกิ้วไปไหม บางทีคนอ่านอาจจะขนลุกอยู่ก็ได้ (ปวดท้องขรี้) เพราะเรื่องนี้ยังไม่เคยบอกเขาเลย เดี๋ยวจะบอกในช่วงวันที่ 13 วันใกล้วันวาเลนไทน์นี่แหละ เฟซบุ๊กก็ยังไม่ได้แอด ไม่กล้า ได้แต่ส่องๆ แต่จะแอดในวันที่ 13 นี้ ก็หวังว่าเขาจะรับแอดนะ หวังว่าเขาจะยังจำเราได้
เพราะเราเรียนร่วมห้องกับเขาแค่ 3 ปีช่วงม.ต้น แล้วหลังจากนั้นเราก็ไปต่อม.ปลายที่อื่น แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกัน ตอนนี้เขาก็เป็นช่างแต่งหน้าระดับอินเตอร์ไปแล้ว ส่วนเรายังเป็นนัก(อยาก)เขียนต๊อกต๋อย แต่เราก็อยากบอกให้เขารู้ว่าเราแอบปลื้มเขาน่ะ
เขาจะเป็นคนคอยช่วยเคลียร์จัดการเรื่องต่างๆ เป็นหัวหน้าห้องคนหนึ่งที่ดีมากๆ รู้สึกว่าจะเป็น 3 ปีเต็มเลยมั้ง ตั้งแต่ม.1 ม.3 เหตุการณ์ที่เราประทับใจเขาก็คือ เขาช่วยรับผิดแทน ยอมโดนตีแทนเรา รู้สึกซึ้งมากๆ คือ เขาไม่จำเป็นต้องทำก็ได้ เพราะมันเป็นความผิดของเราเอง
คือ ทางโรงเรียนของเรามีกฎอยู่ว่าห้ามให้นักเรียนเอาหนังสือและสมุดมาเก็บไว้ที่ในโต๊ะเรียนเกิน 5 เล่ม แต่ของเราล่อไป 10 คือ ถ้าเกินจะต้องโดนตีตามจำนวนเล่ม สรุป เราจะต้องโดนตี 5 ที แต่หัวหน้าห้องรับผิดชอบไปหมด รู้สึกซาบซึ้งมากๆ และรู้สึกผิดที่ทำให้เพื่อนต้องมารับโทษแทน ต่อจากนั้นเราก็เลยเอาหนังสือไว้น้อยลง ก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเช่นนี้อีก
ก็ถ้าหากแบงค์ได้เข้ามาอ่าน ก็อยากบอกว่าขอขอบคุณมากๆ สำหรับความมีน้ำใจ ความช่วยเหลือในทุกๆ เรื่องตอนที่เราอยู่ตอนม.ต้น รู้สึกซาบซึ้งมากๆ เราจะไม่มีทางลืมเลย ถ้ามีโอกาส เราคงได้เจอกันอีก เป็นกำลังใจให้แบงค์นะ
วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2559 เวลา:20:59:32 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
