แค่เงียบ ไม่ได้แปลว่าตลอดไป
ในชีวิตเรา จะต้องผ่านช่วงเวลาที่เงียบ ด้วยปัญหาที่เกิด เราอาจอยู่คนละทิศ คนละทาง แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะกลับมารวมตัวกันไม่ได้
เพราะสิ่งที่ชอบจะดึงดูดพวกเราเสมอ อย่างน้อยๆ เราก็คิดถึงมัน เสียงหัวเราะ บทกวี มิตรภาพ จะอยู่ในใจพวกเราเสมอ
เธอ เขา และฉัน รวมถึงอีกหลายคนคงจะคิดถึงอยู่ไม่น้อย
บรรยากาศแบบเก่าๆ กระทู้หลากหลาย ผู้คนมาร่วมแจม กระทู้ติดเรท ผู้คนเฮฮา มันหาไม่ได้ที่ไหน มันมีเฉพาะที่นั่น
แต่ละคนมีความเป็นปัจเจก ไม่ซ้ำใคร มีการเขียนที่แตกต่าง การวางที่แตกต่าง บางทีเห็นรูปแบบการวาง เห็นสำนวนก็รู้เลยว่าใคร
ถึงบางคนจะเปลี่ยนล็อกอิน ก็เดาออก
บางทีการอยู่ตรงนั้น ก็ทำให้เราสนุก
ยิ่งเมื่อมีเกม ยิ่งลุ้น แต่ละคนจะทำให้เราทึ่ง เพราะจะใช้สำนวนที่ต่างออกไป ไม่ใช่ตัวเอง ก็จะทำให้เราเขวๆ ทายผิดไปบ้าง
การไม่เหมือนใคร มันดีตรงนี้ มันสนุก ถ้าเหมือนกันหมด ก็คงไม่ค่อยสนุก
ความต่าง สอนให้เราเรียนรู้ ถ้าสนุกกับการเรียนรู้ มันสนุกนะ เพราะมันไม่เบื่อที่จะได้เข้าไป เจอคนใหม่บ้าง เจอคนเก่าบ้าง สนุกดี ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง
ชีวิตคือการเรียนรู้ ในห้องนั้นไม่ได้สอนแค่วิชาการอย่างเดียว แต่มันสอนเรื่องการใช้ชีวิต เราต้องมีสติในทุกๆ จังหวะ
อย่าเคลิ้มในทุกตัวอักษร อย่าโกรธในทุกตัวอักษร อย่าเศร้าในทุกตัวอักษร อ่านแล้วให้ดูจิตเรา จิตเราเป็นยังไง ขึ้นๆ ลงๆ ไหม ถ้าขึ้นๆ ลงๆ เราควรแก้อย่างไร
การอ่านคือการซึมซับ ซึมซับแล้วก็วาง อย่าให้การอ่านมันทำให้อารมณ์เราเปลี่ยน เราอย่าไปยึดกับบุคคลที่เขียน เพราะเขาก็มีชีวิตของเขา เราก็มีชีวิตของเรา
อย่าให้ผูกพันกันมากเกินไป ถ้าผูกพันกันมากเมื่อไหร่ เวลาจากจะยิ่งเสียใจมากขึ้นเท่านั้น จะกลายเป็นว่าเราจะอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีเขา หรือเราอาจจะทุกข์ ถ้าเราอยู่ แล้วเห็นเขาไปสนิทสนมกับคนอื่นมากกว่าเรา
เพราะการอยู่ในสังคม เราจะไปบอก จะไปห้าม ไม่ให้เขาสนิทกับคนอื่นมากกว่าเราไม่ได้ สิ่งที่ทำได้ คือ ทำใจ ปรับใจตัวเอง อย่าให้ทุกข์หลังจากที่อ่าน
เมื่อไม่ทุกข์แล้ว เราจะสนุก สนุกอย่างที่เรียกว่าสนุกจริงๆ ไม่ใช่สนุกแบบใจเจ็บๆ ใจเศร้าๆ ปิดคอมพ์แล้วนั่งซึม อย่าให้เป็นอย่างนั้น
ช่วงนี้มันแค่เงียบ แต่ฉันเชื่อว่ามันไม่ตลอดไป สักวันหนึ่งทุกคนจะกลับมา ความสนุกจะกลับมา รอยยิ้มจะกลับมา และมิตรภาพจะกลับมา
บางทีเราแค่รอ แต่ฉันเชื่อว่ามันคงไม่นานหรอก
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
