ท่ามกลางเสียงหัวเราะที่ดังอยู่ยามรุ่งอรุณของโลกวันหนึ่งราวกับห้วงเวลาเหินฟ้าเมื่อเสียงหัวเราะของโลกส่งเสียงดังดั่งท่วงทำนองรักปนรอยยิ้มเหินเวหาเป็นปรากฏการณ์ที่มีความรักและความฝันเจิดจ้าเมื่อเสียงก้องนั้นดังขึ้นราวกับรัวกลองทำนองรักในทุ่งดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมอบอวลลอยอยู่อีกฟากฟ้าหนึ่งในขณะที่อะตอมความคิดของฉันกู่ก้องถูกเรียกหาให้เหินฟ้าไปสู่ทุ่งดอกไม้ของความรักที่อยู่ไกลโพ้นในม่านหมอกที่มีความฝันภายใต้ไอหมอกที่กำลังพวยพุ่งกลิ่นโอโซนพลังงานอบอุ่นก็นำพาให้ฉันก้าวเข้าไปในม่านสีขาวบริสุทธิ์ของฟากฟ้าด้วยความรู้สึกลึกสุดใจใต้เมฆหมอกของหิมะฤดูหนาว..
ฉันเดินหลงวนอยู่ในม่านหมอกของความรู้สึกที่อบอวลไปด้วยรอยยิ้มของความรักของดอกไม้เล็กๆท่ามกลางความหนาวเหน็บของหิมะฤดูหนาวอยู่เนินนานสายตาสีน้ำตาลก็ค้นพบบ้านหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่กลางกล่องดวงตาฉันตัดสินใจเดินลงไปที่ทุ่งดอกไม้ที่มีหมอกหน้าทึบโดยเดินอ้อมไปที่บ้านที่ตั้งอยู่หลังเดียวในทุ่งดอกไม้ในม่านหมอกบ้านนั้นถูกพันด้วยเถาวัลย์ใหญ่ที่สูงกว่าพื้นดินหนึ่งเมตรฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะมีมนุษย์สักคนอาศัยอยู่เลยเมื่อเดินไปตามทางเดินที่เต็มไปด้วยรากเถาวัลย์ที่เลื้อยระโยงระยางพาดขวางเต็มทางเดินที่เป็นช่องเล็กๆพอให้มนุษย์คนหนึ่งสามารถเดินผ่านไปได้ด้วยความรู้สึกวูบวาบที่เข้ามาเกาะกุมหัวใจทำให้ความหนาวที่มากกว่าเดิมไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่รอบตัวฉันยกเว้นสายลมของรอยยิ้มที่มีกลิ่นหอมของดอกไม้ความฝันที่พัดผ่านเบาๆเป็นระยะจนมาถึงซุ้มรากไม้ที่มีดอกไม้เล็กๆขึ้นซ้อนกันเต็มเป็นทางยาวไปสู่ประตูทางเข้า
ฉันเดินลากเท้าช้าๆกระโดดโหนสะพานเถาวัลย์ไปยังทางเข้าบ้านหลังนั้นพยายามเอื้อมมือคว้าเชือกเถาวัลย์ทีละเส้นหลายครั้งก็คว้าได้เพียงอากาศในที่สุด
เมื่อฉันเื้อื้อมมือจับ
ทันใดนั้น
กุ้งกิ้งๆๆเสียงของกระดิ่งที่แขวนไว้ก็ดังไปรอบบริเวณประตูซุ้มเล็กๆถูกเปิดออกโดยอัตโนมัติชายชราคนหนึ่งโผล่ใบหน้าออกมาโบกมือทักทาย"เข้ามาสิ"ฉันตกใจเล็กน้อยขณะที่ชายชราพูดพร้อมส่งรอยยิ้มมาให้เขาแนะนำตัวเองว่าเป็นผู้ดูแลบ้านท่าทางของเขาดูเหมือนจะร่าเริงมากเกินกว่ามนุษย์ธรรมดาทั่วไปฉันคิดขณะที่เดินตามเข้าไปในบ้านน่าแปลกที่ในบ้านหลังนี้ถูกปกคลุมด้วยม่านหมอกแต่ภายในมีอากาศอบอุ่นมากฉันมองซ้ายทีขวาทีพยายามโปรยรอยยิ้มเล็กๆของมิตรภาพอย่างดีให้มากที่สุด
พระอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้ายามสายก้อนเมฆสีครีมลอยคลอเคลียร์เป็นเพื่อนกันบนท้องฟ้าความลึ้กล้ำของแสงมิตรภาพอุ่นละมุนสาดส่องเข้ามาในบ้าน"เจ้าพักที่นี่ก่อนเราแน่ใจว่าเจ้าจะได้พบเพื่อนร่วมทางของเจ้าเร็วๆนี่แน่"ในขณะนั้นเองชายหนุ่มคนหนึ่งอายุรุ่นเดียวกันกับฉันก็เดินเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้าแย้มยิ้มและจริงจังชายชราหันไปยิ้มและส่งเสียงทักทายเขาทันที "อ้าวมาพอดีเลยเจ้าของบ้านใบไม้ของข้าท่านรู้จักเธอคนนี้หรือไม่"ฉันหันไปมองหน้าชายหนุ่มผู้มาใหม่เขาหัวเราะเบาๆโดยไม่ได้กล่าวคำ
ใดๆและฉันอยากตะโกนเสียงดังปฏิเสธบางอย่างออกไปแต่ก่อนที่ฉันจะเปิดปากสีขมพูส่งเสียงพูดอะไรฉันก็เริ่มรู้สึกแปลกลึกกับบรรยากาศบ้านแห่งนี้
สายลมอุ่นละไมพัดเข้ามาขณะที่หน้าต่างไม้ทุกบานปิดไว้นั่นอาจจะเป็นความรู้สึกถึงมิตรภาพในบ้านที่สร้างด้วยกิ่งไม้ใบหญ้าก็ได้มั้งฉันคิดขณะที่ไฟที่หน้าเตาผิงถูกจุดและลุกโชนขึ้นจู่ๆฉันก็รู้สึกง่วงมาก"คงเนื่องมาจากผ่านการเดินหลงวนที่แสนจะเหน็บหนาวและเหนื่อยก็เป็นได้ท่ามกลางความอุ่นละมุนของกลิ่นดอกไม้ในม่านหมอกที่หนาทึบนั่นใช่สิ"ฉันคิดพร้อมกับหาวหลายครั้งด้วยความง่วงนอนสุดฤทธิ์และหลับใหลไปโดยไม่รู้สึกตัว...
ในโลกของความฝันฉันสามารถเติมต่อความฝันบนโลกของวรรณกรรมผลิตเรื่องราวความรักและสานต่อความฝันได้ตามดวงใจปราถนาในเสียงรอยยิ้มหวานล้ำและเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นเป็นท่วงทำนองเป็นพลังใจให้ฉันออกเดินทางเพื่อพิชิตความฝันเป็นแรงผลักดันให้องศาพลังในใจลุกโชนพร้อมที่จะร่ายรำเป็นท่วงทำนอง
อักษรผูกพันกับชีวิตต่อไปบางทีเรื่องราวก็สวยงดงามสดใสบางทีก็ตรงข้ามกับหัวใจในความเป็นจริงบนโลกชีวิตมนุษย์ก็เป็นเฉกเดียวกันต่างคนต่างมุมและกระโดดโลดแล่นไปตามความคิดและความฝันที่ต่างกันแต่อย่างหนึ่งที่มีเหมือนกันคืออย่างน้อยก็ขอให้พิชิตความฝันเล็กๆในใจของตัวเองไว้ให้ได้ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ได้โชติชัชวาลนักแต่ก็ขอให้มีความรักความฝันงดงามล่ะนะ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
คาดการณ์ไว้ว่าจะเขียนหลายๆเอนทรี่ในเดือนธันวาคมหายหัวเดินวนหลงอยู่ในความฝันไปหลายวันมัวแต่เที่ยวเฮะ
สำหรับปีนี้ในความเป็นจริงมีหน้าที่เป็นล่ามภาษาจำเป็นเหินฟ้าบ่อยมากนาฬิกาก็เดินทางผ่านไปอย่างรวดเร็วไม่เคยรอข้าพเจ้านิโหมดนี้ในดวงใจเอนทรี่ส่งท้ายปีเลยมาล่าแต่ไม่ว่าเวลาจะเดินทางผ่านห่างไปไกล..สักเพียงใด..
สำหรับข้าพเจ้าความรู้สึกดีๆที่มีมากมายก็เกาะติดเกี่ยวพันผูกไว้ในมิตรภาพยาวนานล่ะนะบนสังคมออนไลน์คุณภาพแห่งนี้พลังรักในใจส่องแสงสุกสกาวมีอนุภาพลึกล้ำสุดใจ..ความผูกพันเต็มล้นอยู่ในหัวใจน้อยๆข้าพเจ้าเสมอรักเธอในดวงใจสำหรับปีนี้ขอกราบขอบพระคุณพ่อแม่พี่น้องเพื่อนๆทุกๆคนที่มาเยี่ยมเยือนบล็อกและติดตามอ่านผลงานงานเขียนของเจ้าของบล็อกเสมอนะจ้าปี2556โหมดวรรณกรรม
อาจจะพร่ำเพ้อ
เป็นจินตนาการไซไฟซะส่วนใหญ่นะค่ะบันเทิงเต็มโหมดวรรณกรรมเลยงานเขียนต่อไปหากว่าเจ้าของบล็อกจะมีพลังหัวใจรักมากพอให้เขียนต่อไป/ก็ไว้เจอกันปีหน้านะค่ะ
