เป็นครั้งแรกที่ได้ลง 4 เรื่องในเล่ม

ต้องบอกก่อนว่าเราเขียนเรื่องสั้นเรื่องผีๆ ลงในนิตยสารเรื่องผีและวิญญาณ มาตั้งแต่ปี 54 กับนามปากกา โพล้เพล้ ที่ตอนนั้นก็ตั้งขึ้นมาเพื่อจะสื่อถึงช่วงเวลาเย็นๆ ค่ำๆ ช่วงเวลาที่ผีเริ่มมา ซึ่งก็น่าแปลกนะ ทำไมผีไม่มาตอนเช้าบ้าง ถ้าผีมาตอนเช้า บางทีนามปากกาของเรา อาจจะเป็น ‘อรุณสวัสดิ์จ้า’ ก็ได้

แต่จริงๆ ในตอนนั้นก็คิดไว้อยู่ 2 นามปากกา คือ โพล้เพล้ กับ รุ่งสาง แต่รุ่งสาง มันจะดูหญิงๆ ไปหน่อย คือ เราอยากเขียนในแนวผู้ชาย เพราะรู้สึกว่าพอเราเป็นผู้ชาย มันจะมีความมันส์ มันจะเล่นอะไรได้เยอะ ก็เลยมาเป็นโพล้เพล้

แต่โพล้เพล้ ก็คือ นามปากกา คงไม่มีใครชื่อเล่นว่าโพล้เพล้จริงๆ หรอก ดังนั้น เวลาเขียนในเรื่อง เราก็ต้องหาชื่อเล่นมาใหม่ เราก็นึกถึงพี่ณัฐ รุ่นพี่ที่เราเคยแอบชอบสมัยมัธยม ก็เอาชื่อเขานั่นแหละมา แต่เจ้าตัวไม่รู้หรอกนะ ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้วตั้งแต่ที่พี่เขาแต่งงาน และคิดว่าน่าจะไปอยู่ต่างประเทศ

ถ้ามีโอกาสได้เจอ ก็อยากจะบอกเขาเหมือนกันว่าเอาชื่อพี่มาใช้ แต่พี่เขาคงไม่ได้ว่าอะไรหรอก ก็คงขำๆ

เราก็ใช้ชื่อ ณัฐ นี่แหละมา และแทนตัวเองว่าผม เสมือนว่าเราเป็นผู้ชายเขียนในเรื่องนั้นๆ ก็น่าจะประมาณ 2 – 3 ปีที่เราไม่ได้เปิดตัวตนเลย ซึ่งเราคิดว่าบางทีคนอ่านอาจจะคิดว่าเราเป็นผู้ชายจริงๆ จนกระทั่งเริ่มมีการติดต่อสื่อสาร เขียนจดหมายไปหาบ.ก. ตรงนี้เราก็เป็นตัวตนของเรา ใช้สรรพนามแทนตัวเองว่าดิฉัน และลงท้ายว่าค่ะ ซึ่งจดหมายที่เขียนไปก็จะถูกนำไปลงในนิตยสารด้วย ในตอนนั้นก็คิดว่าคนก็น่าจะรู้แล้วล่ะว่าเราเป็นเพศไหน (หรือบางคนอาจจะคิดว่าเราเป็นกะเทย ก็อาจเป็นได้)

ก็สนุกดีกับการได้เขียนเรื่องสั้น เรื่องผีๆ เหมือนหลุดเข้าไปอีกโลกหนึ่งที่ไม่มีใครรู้จักตัวตนของเรา เรามีอิสระเต็มที่ แต่ไม่ได้เขียนอะไรที่มันเสียหายนะ เพราะนึกถึงคนที่เราเอาชื่อเขามาใช้ด้วย

แต่หลังๆ เราก็เขียนในมุมมองพระเจ้าบ้าง เพราะมันเขียนได้กว้างกว่า อิสระกว่า โดยใช้เป็นชื่อคนอื่น และไม่แทนตัวเองว่าผม

แต่ตอนนี้ก็สลับๆ กันไป ผมบ้าง ดิฉันบ้าง เขียนในมุมมองพระเจ้าบ้าง ก็แล้วแต่อารมณ์

สำหรับจุดเริ่มต้นที่มาเขียนเรื่องผีนั้น เชื่อว่าไม่มีใครเหมือนเราแน่นอน เพราะเรามาเขียนเรื่องผี เพราะต้องการบัง ไม่ใช่บังแดด บังลมนะ แต่บังหน้า ด้วยเพราะงานเขียนอีกแนวของเรา อาจจะไม่เป็นที่ยอมรับในบางกลุ่ม โดยเฉพาะกลุ่มผู้ใหญ่ เราไม่กล้าบอกญาติๆ ไม่กล้าบอกครูอาจารย์เวลาที่เขาขออ่านงานเขียนของเราที่เราได้ตีพิมพ์ ก็เพราะมันเรท เป็นนิยายโรมานซ์ 18+

น้าเราเคยขออ่านตอนที่เราเขียนเล่มแรก แล้วเขาก็บอกว่าไม่อยากให้เขียน แต่ตอนนั้นเราก็ยังเขียนต่อ เขียนต่อมาอีกหลายเล่ม เขียนเพราะอยากได้ตังค์ อยากตีพิมพ์ คือ ถ้าเราเขียนส่งสำนักพิมพ์นั้น ยังไงเราก็ได้ตีพิมพ์แน่ๆ เขารับหมด

แต่ก็นั่นล่ะ ถ้าได้ตีพิมพ์ แต่เราเอาให้คนรอบๆ ตัวอ่านไม่ได้ เราก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่นะ เราควรจะต้องมีงานเขียนที่สามารถเอาให้ทุกๆ คนอ่านได้ และกล้าพูดได้ถึงนามปากกา นี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรามาเขียนเรื่องผี เป็นงานเขียนอีกส่วนที่สามารถนำเสนอให้ทุกๆ คนอ่านได้

เราได้รู้จักกับนิตยสารเรื่องผีและวิญญาณที่ร้านหนังสือหน้าปากซอย เราลองๆ เปิดดูเห็นว่าเขาให้คนอ่านเขียนงานส่งเข้าไปได้ เราก็เลยพิมพ์งานส่ง ส่งทางไปรษณีย์ เพราะที่นี่จะไม่รับงานทางอีเมล แล้วเขาจะเอางานที่เราพิมพ์ ไปพิมพ์อีกที ซึ่งบางทีมันก็มีบางคำที่มันตกมันขาดไป ทั้งๆ ที่ทางต้นฉบับน่ะถูก เราก็ได้เขียนแจ้งเขาทางจดหมาย แจ้งแค่ครั้งเดียว หลังจากนั้นก็ไม่ได้แจ้งอีก ถึงจะมีพลาดๆ บ้างก็ไม่เป็นไร เพราะบางทีก็พลาดที่ฝั่งเรา

เราก็ยังคงเขียนงานส่งไปเรื่อยๆ แต่เราไม่ได้เขียนบ่อย และไม่ได้เขียนเยอะ เลยทำให้การลงในหนังสือ บางครั้งมันก็มีแค่เรื่องเดียว สองเรื่อง หรือสามเรื่อง แต่ถ้าใครที่มุ่งเน้นมาทางนี้จริงๆ เขียนเยอะ ก็จะได้เห็น ได้ลงนิตยสารเยอะ แต่ทางบ.ก. เขาก็จะหมุนๆ กันไปนะ บางฉบับก็อาจจะได้เห็นของคนนี้เยอะ บางฉบับก็อาจจะไม่เห็นเลย เพราะต้องกระจายให้พื้นที่กับนักเขียนคนอื่นด้วย

ก็รู้สึกว่าดีนะที่ได้ส่งงานกับที่นี่ ค่าต้นฉบับก็โอนเร็วดี (สำหรับเราถือว่าเร็วนะ และสะดวก) เมื่อก่อนจะเป็นธนาณัติต้องไปรับเงินที่ไปรษณีย์ ก็ต้องนั่งรถและเดินไปถึงไปรษณีย์บางนานู่นแหน่ะ แต่คิดว่าการสั่งจ่ายแบบนี้ คงมีปัญหา บางคนอาจจะไม่ได้รับ หรือไม่สะดวก เขาเลยเปลี่ยนมาขอเลขที่บัญชี และโอนเงินเข้าแทน ก็ตั้งแต่ปี 57 เขาก็จ่ายด้วยการโอนเงินเรื่อยมา เลยทำให้สะดวกสำหรับเรา

และตั้งแต่ที่เราเขียนมาตั้งแต่ปี 54 – 60 ณ ปัจจุบันทั้งหมดก็ 90 กว่าเรื่อง ส่วนใหญ่เราจะเขียนในแนววัยรุ่น วัยทำงาน เราจะไม่ถนัดในแนวผู้ใหญ่ แบบป่าดงพงไพรอะไรอย่างนี้ไม่ถนัด

และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราได้ลง 4 เรื่องในเล่ม (แต่ไม่ได้เป็นเรื่องที่ปรากฏชื่ออยู่บนหน้าปกนะ) ซึ่งนิตยสารเล่มนี้วางแผงไปแล้ว เพราะปกตินิตยสารจะวางแผงล่วงหน้า ถ้าวันที่ 5 ก็จะเป็นปักษ์หลัง ถ้าวันที่ 20 ก็จะเป็นปักษ์แรกของอีกเดือน ถ้าหากใครสนใจ อยากจะลองหาดู ก็ลองดูได้ที่เซเว่น หรือแผงหนังสือ บางทีอาจจะยังมีวางอยู่


เราก็ตั้งใจว่าปีนี้ จะเขียนเรื่องส่งนิตยสารให้ได้เยอะขึ้น และถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ปีนี้ก็น่าจะได้ปิดต้นฉบับนิยายยาวที่เป็นแนวสยองขวัญ ที่ปรับแก้กับบ.ก. ให้เสร็จ แต่ก็ขึ้นอยู่กับบ.ก. ด้วย ก็ไม่มีอะไรแน่นอน

แต่ที่แน่ๆ เรากะว่าเราจะวางมือจากการเขียนนิยายโรมานซ์ 18+ นะ กะจะไปเขียนแนวโรแมนติก รักแบบใสๆ ดู ก็คงต้องลองดูกันสักตั้ง

ไม่มีอะไรยากเกินความพยายาม สู้ๆ (ให้กำลังใจตัวเอง) ^^

Create Date : 22 มีนาคม 2560 Last Update : 22 มีนาคม 2560 17:00:03 น. Counter : 1609 Pageviews.		17 comments
Share Tweet