ไม่อยากให้เสียใจ
ผมเกือบลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ายังพอมีเนื้อที่ส่วนตัวของผมอยู่ตรงนี้

จนวันนี้มีใครคนหนึ่งได้เปิดอ่านมัน (เพราะไม่มีอะไรจะอ่าน555+)

เวปที่เค้าอ่านประจำมันล่มก็เลยมาลงเอยที่หน้า bolg ของผมเหตุผลดีสุดๆ

มันทำให้ผมอยากมานั่งเขียนอีกครั้งหนึ่ง ช่วงนี้เป็นช่วงเหนื่อยใจ

หลายเรื่องที่เกิดขึ้นมากมายจนผมเตรียมใจทุกเช้าก่อนตื่นนอนว่าวันนี้

ผมจะเจอกับอะไรแล้วจะรับมันได้หรือเปล่า สุดท้ายถึงรับมันไม่ได้

โชคชะตาก็ยัดมันใส่มือผมแล้ว สิ่งที่ผมทำได้คือก้มหน้าก้มตารับมันไป

การที่เราเกิดมาในโลกแน่นอน ไม่มีใครเกิดมาพร้อมเรา(ถ้าคุณไม่ใช่แฝด)

คนบางคนที่เราเรียกว่าเพื่อน ไม่ต้องพูดอะไร หรือบอกอะไรมากมาย

แค่ตัวหนังสือของเค้าเราก็รับรู้ได้ถึงอารมณ์ของเค้าว่าเค้ารู้สึกยัง

มีปัญหาอะไรไม๊ มันดูเหมือนเว่อร์ๆนะ แต่นั่นแหละเรื่องจริง

เพราะเราจะทำหรือรู้สึกแบบนั้นได้ก็ต่อเมื่อ "ใครคนนั้นเป็นคนที่เรารัก"

ผมเป็นคนรักคนยากมาก (มากๆ) แต่พอรักแล้วมันคือทั้งหมด

เพราะผมจะยอมได้ทุกอย่างเพียงเพื่อใครคนนั้น "ไม่เสียใจ"

ทำคนที่เข้าใจเราต้องเดินจากเราไป ทั้งที่เหตุผลมันไม่น่าจะเป็นเหตุผล

แต่ก็ต้องเพราะว่ามันไม่มีเหตุผลนี้แหละ การเข้าใจความรู้สึกความคิด

อารมณ์ที่ของคนอื่น มันไม่มีบทบาทตายตัว ว่าพูดแบบนี้แล้วจะคิดแบบนั้น

แต่การดำเนินชีวิต ก็ไม่ได้มีคน 2 คนอยู่ในโลก เราต้องอยู่กับ "เค้า"

เค้าที่ว่าหน้าตาเป็นยังไงอยากรู้จริงๆ เพราะคำพูดที่ว่า "กลัวเค้าว่า"

การที่เราไม่อยู่ในโลกแค่ 2 คน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามิตรภาพ

จะต้องเสียไปเพราะ"เค้า" แต่เราเองก็ต้องยอมรับกฎที่ใครก็ไม่รู้วางไว้

แล้วบอกว่าแบบนี้ผิดแบบนี้ถูก โดยที่ไม่มองว่าความต้องการของ

แต่ละคนไม่เหมือนกัน ความต้องการกับความถูกต้องมันมักจะสวนทางกัน

ผมไม่เคยเชื่อเลยว่าวันหนึ่งมันจะมาถึงตัว ตอนนี้ทำได้เต็มที่เลย

คือ"ทำใจ" ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยแต่มันต้องเป็น

ต้องยอมรับ ทั้งที่รับไม่ได้ มันผิดตรงไหนที่คน 2 คนจะคบกัน

และเข้าใจกันในหลายๆเรื่อง หัวเราะด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน ทุกข์ด้วยกัน

แต่พอวันหนึ่งใครคนนั้นที่มี กำลังเดินหายไปแล้วเป็นแค่ความทรงจำ

ที่ดีแต่ทุกๆการเดินทาง ทุกคำพูด ทุกรอยยิ้ม มันจะอยู่ในใจเสมอว่า

เธอไม่เคยจากไปไหนยังอยู่ที่เดิมเสมอ ถึงเราไม่เจอกันเหมือนเดิม

แต่เรายังคุยกันได้อยู่ ก็จริงอยู่นะแต่มันก็ใจหาย และไม่อยากที่จะให้

มันเป็นแบบนี้เลย ที่สำคัญผมบอกรักเค้าไปแล้ว

p.s ผมรู้ว่าไม่ใช่การทิ้งกันหรอกผมยังมีนางฟ้าของผมอยู่เสมอ

p.s 2 ยอมให้เป็นนางฟ้า (สมใจอยาก) เลยนะ

p.s 3 ไม่มีใครทำให้เราเจ็บหรือเสียใจได้ถ้าเราไม่รับมันมา

25 hours - ทำได้เพียง






Create Date : 31 มีนาคม 2553
Last Update : 31 มีนาคม 2553 22:27:52 น.
Counter : 1061 Pageviews.

5 comments
: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ชัมบาลา : กะว่าก๋า
(11 ม.ค. 2568 05:42:07 น.)
งานซ้อมใหญ่พยุหยาตราทางชลมารค 2567 (6) ผู้ชายในสายลมหนาว
(10 ม.ค. 2568 14:17:46 น.)
3 M E A L S_ A D A Y ป้ายเหลืองสไตล์ nonnoiGiwGiw
(8 ม.ค. 2568 15:18:41 น.)
"ยุ่งยาก" อาจารย์สุวิมล
(13 ม.ค. 2568 07:37:03 น.)
  
เข้าใจ
โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ วันที่: 31 มีนาคม 2553 เวลา:22:39:52 น.
  
พ่อพระมาก ๆ
โดย: salanare (salanare ) วันที่: 31 มีนาคม 2553 เวลา:23:14:50 น.
  
พ่อพระ แต่สำหรับผมคงเป็นพระเพลิงมากกว่า 555+
โดย: wingang (wingang ) วันที่: 1 เมษายน 2553 เวลา:15:09:54 น.
  
โดย: thanitsita วันที่: 2 เมษายน 2553 เวลา:9:30:02 น.
  
เป็นคนที่เข้าใจโลก มากๆเลยค่ะ สู้ต่อไปนะคะ เรายังสามารถมองเห็น และรับรู้คนที่เรารัก ดูกว่าไม่ได้รับรู้อะไรเลยนะคะ
โดย: Sai Eeuu วันที่: 10 เมษายน 2553 เวลา:8:51:35 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Winggang.BlogGang.com

wingang
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด