เส้นทางนี้ บนถนนและเส้นทางทุกสายที่ก้าวเดินไปด้วยกัน มีทั้งเสียงหัวเราะและน้ำตา แต่เราทั้งคู่ก็ยังอยากเดินช้าๆไปพร้อมๆกัน เดือนหน้าเราสองคนมีโครงการ จะเที่ยวกันอีกแล้วครับ ผมกับคุณหนิงอยากไปตลาดจั๊กจั่นที่หัวหินกัน แต่ไม่รู้จะได้ไปรึเปล่าลุ้นๆดู จริงเราไปเที่ยวหัวหินกันสองรอบแล้ว แต่ไปไม่ ถึงสักทีเพราะจำชื่อตลาดไม่ได้แถมที่สำคัญ ฟังพี่เจี๊ยบเล่ามาอีกทีเลยลืม หมดเลยว่าที่ไหนยังไง จริงเมื่อวานเราสองคนช่วยกันทำมื้อเช้าด้วยกัน ซึ่งปกติผมจะเป็นคนเตรียมคุณหนิงทานอย่างเดียว เมื่อเช้าเมื่อวานเราเริ่มต้น ด้วยการเตรียมและทำแพนเค้ก วันนี้เลยขออีกรอบ ผมว่าประสบความสำเร็จ เลยนะดีกว่าครั้งแรกที่ทำเยอะมาก อร่อยดีครับ เอ่อลืมถ่ายรูปไว้เลยเนอะ ประวัติศาสตร์คุณหนิงเข้าครัว แถมทำออกมาหน้าทานมากๆเลย ทานกัน สองคนไม่หมดเลยต้องเอาไปฝากลูกน้องคุณหนิงที่ทำงาน แต่พรุ่งนี้ คุณหนิงบอกว่าไม่เอาแล้วนะเบื่อแล้ว 2 วันนี้ผมไม่ได้ออกไปไหนเลย เบื่อมากๆ เพราะหมอห้ามโดดแดด สัก 2 วัน อาจจะเพราะรอยไหม้ตาม ร่างกายผมนี้แหละ หมอเลยห้าม คงทานยาเยอะไปหน่อยหมอบอกว่า ร่างกายเลยพยายามขับออกทุกทางที่มันจะทำได้ ผลก็คือหลัง แขน ขา มีรอยไหม้ เป็นวงๆเลย เอาน่า 2 วันเองอดทนๆ เดี๋ยวก็หาย เมื่อคืนน้องสาว ผมมีตารางบินมาเชียงใหม่พอดี ผมก็ไปรับแอร์สาวที่สนามบิน ผมไปรอก่อน เวลาเครื่องลงเพราะอย่างน้อยพอเครื่องลงปุ๊บ ผมจะได้รู้ว่าน้องปลอดภัยดี พอผู้โดยสารคนสุดท้ายออกมาแล้วหลังจากนั้น แอร์สาว(ไม่เห็นสวยเลย) เดินทางกระเป๋าออกมาทางออกลูกเรือ หน้าตาไม่เหมือนเด็กหญิงขี้แย เมื่อยี่สิบปีก่อนเลย เธอเดินมากับกลุ่มเพื่อน ผมนึกในใจตอนเด็กไม่คิดว่าโต มาจะได้ทำงานแบบนี้นะเนี้ยะ ทะโมนก็ทะโมน กระโดกกระเดกสะ แต่ดันมา เป็นนางฟ้าสะงั้น น้องสาวผมพอเห็นหน้าผม นึกว่ามันฉีกยิ้ม ดันทำหน้าหุบ แล้วบอกว่า "โกทำไมโทรมงี้ละ" ดูปากมันดิ อยากกระโดดทีบ 2 ขาคู่เลย จริงๆ 555+ ก็นะเจอกันประโยคแรกแทนที่จะดีใจ กอดหรือยิ้มหรืออะไรก็ ได้ สร้างสรรค์จริงๆน้องผม และแล้วผมก็สวนว่า เจอพี่เจอเชื้อจะยิ้มแย้มไม่ มีละดันปากแมวใส่ น้องสาวผมสวนทันทีเหมือนกัน (มันได้เลือดใครมานะ) "โถ่ โกยิ้มเหงือกจะแห้งมาเป็นชั่วโมงแล้วยังมาให้ยิ้มอีกปกติยิ้มแล้วไ ด้ตังนะ โกอะเค้ายิ้มโกจะให้เท่าไหร่ แถมดูดิผอมมากกเกินไปละ โกหนิงดูแลไม่ดีรึไงเนี้ยะ" ดูมันพาลอีก ตอนแรกก็บอกไม่กินอะไรละ เหนื่อยอยากนอนพรุ่งนี้ต้องกลับไฟท์แรกเลย ผมก็อืมดีมากไปนอนสะเดี๋ยวส่งกลับโรงแรมแล้วตู่จะชิ่งละ พอจะถึงอิมพีเรียลแม่ปิงอยู่แล้ว คุณนายก็เปลี่ยนไปกินข้าวต้มดีกว่าอยากกินอะ  เอาดูมันดิ บอกทำไมละเด็กกำลังกินกำลังนอน ท่าทางมันจะกินก่อนนอนมากกว่า ยังมีหน้ามาพูดอีกนะ "จริงก็ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่หรอกนะแต่กลัวดึกจะหิว" แม่คุณจะเที่ยงคืนอยู่แล้วยังจะมีดึกๆอีก  แต่ก็นะเพื่อน้องๆ นานมาที ทนไว้ๆ สั่งกันไป กินกันไป แต่เยอะมากจะกินหมดไหม (คิดในใจ) "โอ้ววแม่เจ้า ท้าวแสนปม เดินเหมือนนางแบบ แดก(ไม่สุภาพหน่อย)เหมือนกรรมกร" น้องสาวผมพาเพื่อนมาด้วย 1 คน น่าตาน่ารักดีแต่พอเวลาทาน ละก็ไม่ห่วงสวยเลยสาวๆ 2 คน หมดไป 400กว่าบาท ผมกับคุณหนิงทานเยอะ แค่ไหนเต็มที่ก็แค่ 200 กว่าบาท สองคนนี้กินยังกะกลับมาจากสนามรบเลย 555+ เอาน่าเพื่อน้องๆ แต่ความน่าของน้องสาวผมพอไปส่งที่โรงแรม เธอก็สวัสดี บ๊ายบายแล้วก็เดินลากกระเป๋าขึ้นลิฟไป ผมก็โปกมือแล้วก็เดิน หันหลังจะกลับ กำลังเดินกลับมาที่รถสักพักมีสาวน้อยที่เคยเป็นเด็กดื้อ ของผมวิ่งตามมาแล้วกอดผมสะแน่นเลย หอมแก้มผมอีก 1 ที แล้วบอกว่า"ดูแลตัวเองบ้างสิ ดูสิหมดหล่อเลยจากที่ปกติก็ไม่เหลือความ หล่ออยู่แล้ว ดูสิหมดเลย (เอ่อกำลังซึ้งขอบใจมากน้องรัก มันใช่เวลามั้ยหาเนี้ยะ) คิดถึงโกนะ ฝันดีคับ" แล้วก็เดินจากไป ผมมองน้องสาวผมจนเธอเข้า โรงแรมไป ผมยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัวว่ายิ้มตอนไหน เอาน่ายังมีคนที่รักผม อยู่อีกตั้งหลายคน สู้สิครับแค่นี้เอง จะพาคุณหนิงไปเที่ยวที่ๆเราอยากไป ด้วยกันได้ ปัญหาและอุปสรรค เป็นแนวทางให้เราเข้มแข็งขึ้น ผมจะท้อทำไมในเมื่อผมยังมีอีกหลายๆคนพร้อมที่จะเดินไปข้างผม ใครจะมองผมว่าผมไม่ดีเลวร้ายยังไงขอแค่ สัก 1 คนที่เข้าใจในความเป็นผม แค่นี้ ชีวิตผมก็ไม่ต้องการอะไรแล้วครับ P.s ลุ้นดูอีกทีว่าเดือนหน้าจะได้ไปเที่ยวด้วยกันมั้ย
ผมจะท้อทำไมในเมื่อผมยังมีอีกหลายๆคนพร้อมที่จะเดินไปข้างผม
ใครจะมองผมว่าผมไม่ดีเลวร้ายยังไงขอแค่ สัก 1 คนที่เข้าใจในความเป็นผม . .  โดย: กะว่าก๋า
  วันที่: 21 กันยายน 2553 เวลา:14:57:14 น.สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ
แอร์โฮสเตรส เป็นอาชีพในฝันของสาว ๆ เลยนะคะ แถมแอร์คนนี้มีพี่ฃายใจดีด้วย โดย: magic-women
วันที่: 21 กันยายน 2553 เวลา:21:10:06 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ที่แท้ ก็ปากหวานซ่อนรูปนะเนี่ย
อิอิ