เรื่องบางเรื่องอยากให้เวลามันข้ามผ่านไป
ผ่านไปตอนที่ลืมไปแล้ว เรื่องบางเรื่องอยากจำ
และอยากให้อยู่ในเวลานั่นตลอดกาล
เวลาที่เจอเรื่องเลวร้ายอยากให้เวลามันเดินเร็ว
แต่พอมีความสุขอยากให้เวลาเดินช้าๆ
แต่ก็นั่นแหละไม่มีอะไรที่ตรงความต้องการของเราได้
มันอยู่ที่ว่าเราพร้อมไมที่จะเจอเรื่องใหม่ๆในแต่ละวัน
พร้อมหรือยังที่จะเสียใจ พร้อมหรือยังที่จะดีใจ
พร้อมไหมกับการบอกรัก และพร้อมไหมที่จะถูกปฎิเสธ
เป็นเรื่องธรรมดาของคนเราที่รับได้แต่เรื่องความสุข
และพยายามให้มีช่วงเวลานั้นในชีวิตมากกว่าความทุกข์
แต่อยากบอกว่าตัวผมเองจำเรื่องที่เจ็บปวดได้มากกว่าเรื่องที่มีความสุข
แต่อย่างหนึ่งที่บอกใจตัวเองเสมอ อ่อนไหวได้แต่อย่าอ่อนแอ
เพราะไม่มีใครอยากอยู่ข้างคนที่ร้องไห้ตลอดเวลา
ไม่มีใครอยากปลอบเวลาที่เราเศร้าตลอดเวลา
เราไม่ได้เกิดมาพร้อมใคร สุดท้ายก็จะเหลือแค่ตัวเราเท่านั้น
ที่เข้าใจตัวเองมากที่สุด อ้อมกอดที่อุ่นที่สุดคืออ้อมกอดของตัวเราเอง
พร้อมที่กอดเสมอเมื่อเราต้องการ ไม่ต้องถามว่า "กอดได้หรือเปล่า"
อยากให้สมองมีความจำเรื่องเสียใจน้อยลง
เลอะเลือนไปสักพักก็ยังดี