ความสุขของการได้รัก ความรักอาจไม่ต้องการอะไรมากกมาย ความสุขในมุมเล็กๆของผม คือการได้รัก และได้ดูแลเธอคนนั้นของผม ถึงแม้ว่าเส้นทางที่เรา สองคนจะมีโอกาศได้เดินร่วมกันในถนนสายเดียวกันมันจะยากเย็น ขนาดไหน แต่ผมเองก็จะรอและพร้อมที่เดินข้างกันไปตลอดเส้นทาง ต่อให้มีใครที่คิดอยากจะขวางทาง ผมไม่ได้มองว่ามันเป็นอุปสรรค แต่ผมกลับมองว่ามันเป็นเครื่องมือวัดใจ ที่มีไว้คัดเลือก"ตัวจริง" ถ้าแพ้ไป หรือล้มลงกลางทางแล้วไม่ลุกขึ้นสู้ มันก็หมายถึงอนาคต ของคนสองคน กับเรื่องแค่นี้ยังไปไม่รอด เจอเรื่องหนักๆก็คงทิ้งกัน แน่นอน ซึ่งมันคงไม่ใช่คู่ของเรา เราสองคนผ่านอะไรด้วยกันมาหลาย ครั้ง มรสุมแต่ละครั้งไม่เคยพัดมาแค่เบาๆ แล้วจากไป แต่กลับโถม กระหน่ำซ้ำลงในพื้นที่เดิม เราพัฒนามันขึ้นมาใหม่ แต่ก็ไม่นานเกินกว่า ที่จะพัฒนาเสร็จพายุลูกเดิม ก็จะซ้ำลงมาที่เดิม ผมไม่ได้ท้อที่จะต้อง รื้อความฝันแล้วสร้างใหม่ซ้ำนะครับ แต่บางครั้งก็รู้สึกเหนื่อย แต่ไม่ได้ หมายความว่าไม่อยากเดินต่อ แต่ขอนั่งพักสัก 10 นาทีแล้วเดินใหม่ หลายวันนี้ผมวนเวียนอยู่กับความคิดและคำถามเดิม บางครั้งก็เบื่อๆ กับเรื่องที่วนไปเวียนมาอยากจะถามคนก่อเรื่องว่า ไม่เบื่อรึไง มันสนุกตรงไหน ที่เห็นคนอื่นไม่มีความสุข เมื่อหลายวันก่อนคุณหนิง พูดว่า "ไม่อยากมีความสุขบนความทุกข์คนอื่น" ผมอยากถามเหมือนกันว่า แล้วคนที่เอาความสุขของคุณหนิงจากไป ด้วยเหตุผลที่ไม่เป็นเหตุผล เค้า"มีความสุขอยู่บนความทุกข์ของคุณหนิงรึเปล่า" เรื่องที่เค้าบังคับ ให้คุณหนิงต้องทำตาม นั่นคือความรักใช่ไหม ต่อให้ไม่เต็มใจแต่ก็ต้อง ทำเพราะสิ่งที่เค้าพูดมาไม่สามารถขัดขืนได้ ต่อให้ไม่อยากทำ ไม่เต็มใจ ก็ต้องทำ ผมบอกตรงนะผมเสียใจและรู้สึกแย่ทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของคน ที่ผมรัก ทุกครั้งที่มันไหลออกมา มันบอกได้ถึงความเสียใจ และความกดดันที่มีอยู่ข้างใน เมื่อไหร่พายุลูกนี้มันสงบลงสักที ผมไม่อยากให้มันพัดผ่านไป เพราะเดี๋ยวก็จะกลับมาใหม่ แต่ผมอยากให้ มันโถมเข้ามาจนมันหมดแรงของมันไปเอง จะได้สงบลงสักที ผมยังรออยู่ที่เดิมและอยู่ตรงนี้เสมอ หันมาเมื่อไหร่จะรู้ผมว่าไม่ไปไหน และไม่เคยคิดจะไปไหนโดยที่ไม่มีคุณอีกแล้ว ----------------------------------------------------------------------------- ช่วงนี้ผมก้เหมือนเคย ชีวิตผูกพันกับโรงพยาบาลมากกว่าบ้าน จนคิดจะซื้อหุ้นโรงพยาบาลมันสะเลย ไปทุกวันเข้าบ่อยสะยิ่งกว่าเซเว่น สะอีก ล่าสุดผมก็ได้เจ้าสิ่งนี้มาเป็นอุปกรณ์เสริมในชีวิตประจำวัน  คุณหมอเค้าจัดให้เพื่อเอาไว้ฉีดยาโดยเพราะมันก็ดีเหมือนกันที่ไม่ต้องเจ็บตัว บ่อยๆเวลาโดนฉีดยา แต่มันก็มีข้อเสียคือต้องระวัง ไม่ให้เส้นมันแตก แล้วต้องเจาะใหม่ (เพราะมันเจ็บกว่าฉีดยาเฉยๆ) เมื่อวานก็โดนไปรอบหนึ่ง ต้องเจาะกันใหม่ ตอนนี้เลยเข็ด ไปไหนก็ต้องระวังให้มากๆ ก็นะไม่อยาก นอนโรงพยาบาลนี้น่า ก็ต้องทำใจ แต่ก็ปรับตัวเข้ากับมันได้มากขึ้นแล้ว ตอนนี้คงต้องบอกว่า เราอยู่ร่วมกันได้แล้วนะจ๊ะ "น้องเพิ่ม" พยาบาลถาม ว่าทำไมเรียกเจ้า Safelet Cath นี้ว่า "น้องเพิ่ม" ผมตอบด้วยรอยยิ้ม แบบปากเบี้ยวๆของผมว่า อ๋อน้องเพิ่มเหรอครับ ก็ "เพิ่มภาระไงครับ" พยาบาลฮาก๊าก บอกว่าผมเป็นคนไข้ที่อารมณืดีและคิดบวกได้ดีจริงๆ ก็นะไม่รู้จะเครียดไปทำไม ยังไงก็หนีไม่พ้นที่ต้องเจอ จนกว่าวันหนึ่ง จะหยุดรักษาแล้วทุกอย่างสงบลง P.s ผมไม่ได้เขียนนานแล้ว แต่อยากจะบอกว่าผมยังรักคุณเสมอไม่เคยเปลี่ยน
เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ
โดย: กระต่ายสามขา
 วันที่: 16 มิถุนายน 2554 เวลา:9:32:09 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [