เชื่อใจ
หลายครั้งที่ผมต้องเสียใจ เพราะคำว่าเชื่อใจหรือไว้ใจ แต่สุดท้าย

ผมก็จะมีความเชื่อใจให้กับคนที่ผมคิดว่าผมรักเค้าเสมอ แบบนี้หรือเปล่า

ที่เค้าว่าเจ็บไม่จำ แต่สุดท้ายก็ให้ความเชื่อใจไปอยู่ดี ผมมีข้อเสียอยู่อย่าง

หนึ่งคือชีวิตผมมี 0 กับ 100 คือเริ่มต้นที่ 0 แต่พอเชื่อใจหรือไว้ใจ 100

ไปเลยพอเวลาที่ผมเกลียดหรือโกรธ นั่นหมายถึงว่าผมจะไม่สามารถ

ให้อภัยคนๆนั้นได้อีก แต่ในหลายๆครั้งเหมือนผมจะยอมให้

คนๆเดิมทำร้ายผมซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่รู้ว่าทำไม สุดท้ายผลของมัน

คือความเสียใจไม่มีที่สิ้นสุด แต่สุดท้ายเราเองก็สรุปเอาว่าเพราะ

"รัก" สุดท้ายเมื่อเราหาเหตุผลของการเชื่อใจไว้ใจ และการเจ็บแบบ

ไม่มีที่สิ้นสุดไม่ได้ เราก็ยอมรับคำๆนี้ ตามที่เหล่านักเขียนประโลมโลก

เรียกมันสะสวยหรูว่า"ความรัก" หน้าตาของความรัก ไม่มีใครเคยเห็นว่า

หน้าตาเป็นยังไง สวยหรูแค่ไหน มันคืออะไรกันผมเองก็เคยถูกถามนะว่า

"รักคืออะไร?" ผมเองก็ตอบไปตามๆเค้าไปว่า "รักคือการให้"(มั้ง)

แล้วให้ที่ว่ามันคือการให้อะไรละ เอ่อนั่นสิ ให้อะไร ให้ความเจ็บปวด

ให้ความสุข หรือให้ชีวิต หลายต่อหลายชีวิตต้องจบลงเพราะ "ความรัก"

ไม่เคยบอกตัวเองและคิดเสมอว่า ผมจะไม่ยอมตกอยู่ในอำนาจของมัน

แต่สุดท้ายใครละที่จะเอาชนะ โชคชะตาไปได้ ผมเองเมื่อถึงวันหนึ่ง

ที่ถูกความรักชนเข้าอย่างจังแม้แต่ประกันยังไม่รับเคลม บอกตัวเอง

ไว้แค่ว่าถ้าคิดจะรักไม่ต้องกลัวเสียใจ คิดจะรักไม่มีอะไรหน้ากลัว

แต่ผมเองก็ลืมมองไปว่า ใช่คิดจะรักไม่ต้องกลัว หารู้ไม่ว่า "ความรัก"

นี้แหละน่ากลัวและร้ายกาจที่สุด และในทางกลับกันความรักก็หอมหวาน

และทำให้เรามีความสุขจนลืมเรื่องรอบข้างไปสะหมด

และเมื่อวันหนึ่งมีคำเพิ่มเข้ามาว่า "ครอบครอง" ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป

จากเชื่อใจ ไว้ใจ เข้าใจ ก็จะมี ห่วง หึง และสุดท้ายก็จบที่คำว่า หวง

นางฟ้าของผมเคยบอกผมว่าไม่มีใครเป็นของใครหรอก

ผมก็บอกว่าใช่ เพราะถ้าเราไม่ยินยอมแต่ถ้าเรายินยอมเราแน่นอน

ไม่มีใครเป็นของใครเพราะคนเรามีจิตใจไม่ใช่สิ่งของ แต่เราเอง

ก็ถึกทักเอาว่า คนนี้ของเรา คนนั้นของฉัน แบบนี้แหละนะมนุษย์

เข้าใจยากจริงๆ แต่ผมก็พยายามที่จะเข้าใจทุกคนนะ เพราะผมเคยคิดว่า

ถ้าผมสามารถเข้าใจคนอื่นๆได้บ้าง ผมคงอยู่ในสังคมอย่างมีความสุข

แต่เปล่าเลยพอถึงเวลาเข้าจริงๆ การที่เข้าใจคนอื่นมากๆ ก็ทำให้สับสน

ว่าทำไมคิดแบบนี้ อ้าวแล้วทำไมทำแบบนั้นละ ไม่เข้าใจเข้าไปอีก

นี้แหละนะที่เค้าว่าไม่มีใครออกแบบอารมณ์และความรักของคนได้

น่าจะจริง แต่เอาน่าผมเองก็ต้องอยู่ในวังวน ที่เรียกว่า"สังคม"ต่อไป

P.s ครูเรดฯ ครับชมสะผมจะลอยเลย (คงไม่ขึ้น) จริงๆผมเองไม่น่ารักหรือนิสัยดีหรอกครับผมเองก็เป็นผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งครับ

p.s 2 ขอบคุณพี่ก๋าครับเรื่องเสื้อที่อยากช่วย แต่ไม่เป็นไรแล้วครับ
สรุปผมเองก็ต้องลงมือสะเองกับเพื่อนๆครับ

P.s 3 ถึงนางฟ้าของผม ดีใจทุกครั้งที่ได้อ่าน msg ครับ แล้วจะเอาขนมไปฝากนะ คืนนี้นอนหลับฝันดีครับ

วันนี้ร้อนมากเลยครับเลยเขียนบล๊อคมึนๆงง แบบนี้แหละผมคนบ้า 555+











Create Date : 04 เมษายน 2553
Last Update : 4 เมษายน 2553 22:33:24 น.
Counter : 879 Pageviews.

1 comments
มื้อนี้เสี่ยอั๋นขอเลี้ยงเอง nokeja
(11 ม.ค. 2568 20:28:46 น.)
: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ชัมบาลา : กะว่าก๋า
(11 ม.ค. 2568 05:42:07 น.)
มาสค์ไรเดอร์ สตรองเกอร์ Zorawyt
(4 ม.ค. 2568 00:43:55 น.)
"ยุ่งยาก" อาจารย์สุวิมล
(13 ม.ค. 2568 07:37:03 น.)
  
สวัสดียามเช้าครับน้องวิน

ขอบคุณน้องวินครับสำหรับคำชม








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:7:58:54 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Winggang.BlogGang.com

wingang
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด