เสื้อที่ตากอยู่กลางสายฝน ความเสียใจเปรียบเสมือนเสื้อหนึ่งตัวที่ตากกลางสายฝน (อันนี้ผมเปรียบเอาเอง) บางคนรอคนอื่นให้มาช่วยเก็บ บางคนรอให้ฝนหยุดตกและรอลมที่จะ พัดมาอีกครั้ง ให้เสื้อตัวเดิม กลับมาแห้งอีกครั้ง ส่วนบางก็เลือกที่จะเก็บมัน สะเองแล้วซักใหม่ ตากใหม่ เพื่อให้มันหอมสะอาด น่าใส่ น่ามองอีกครั้ง เสื้อที่รอให้คนอื่นเก็บให้ก็ไม่ต่างอะไรเลยกับ คนที่อยู่ในความทุกข์ เสียใจ และจมอยู่กับความทุกข์ และคิดว่าตัวเองทุกข์แสนสาหัสที่สุด เฝ้ารอแค่ใครสักคนจะมารักจะมาเข้าใจและบอกให้ลุกขึ้นยืน พยุงให้ยืนขึ้นอีกครั้ง และพอวันที่คุณลุกได้ยืนได้ แต่ต้องมาเจ็บปวดอีก ก็เอาอีกต้องรอใครมาช่วยคุณมาดึงให้คุณลุกขึ้นยืน ไม่ต่างอะไรกับ การตากเสื้อกลางสายฝน ซักแล้วรู้แล้วว่าฝนตกก็ยังตากมันต่อไป ไม่แห้ง พอฝนหยุดตกก็ยังรอคนมาเก็บอีกจนฝนตกอีกรอบ เสื้อก็เปียกและยังไม่แห้ง ยิ่งคุณเจ็บซ้ำๆไปเรื่อย สักวันเสื้อตัวนี้ก็ขาดและ ผุพังไปตามการเวลา และเสื้อตัวนั้นก็ไร้ค่าหมดความหมาย เป็นแค่เสื้อที่เคยสวยและเคยมีคนอยากเป็นเจ้าของเท่านั้น แต่ตอนนี้มันไร้ค่าสิ้นดี ส่วนบางคนรอฝนที่จะหยุดตกแล้วรอให้ลมพัดมาอีกครั้งเพื่อให้มันแห้งเอง เปรียบเหมือนเสื้อที่เราซักแล้วฝนตกลงมา เราก็นิ่งนอนใจยังไม่เก็บมัน รอ "เวลา" ให้ฝนหยุดตกแล้วมีลมพัด คิดว่ามันคงแห้งอีกครั้ง บางครั้งอาจจะโชคดี ที่ฝนหยุดตกแล้วแดดออก แต่บางครั้งฝนก็ตกซ้ำ ตกติดต่อกันหลายวันไม่หยุดสักที เหมือนจิตใจคุณเอง คุณเฝ้ารอเวลาว่ามันจะดีขึ้น เพื่อให้เวลาช่วยรักษาจิตใจและความรู้สึก ของคุณแต่คุณคงลืมไปว่าในทุกๆวันคุณก็จะเจอเรื่องใหม่ๆเข้ามาเสมอ ดีใจบ้างเสียใจบ้าง หรือเจ็บที่แผลเดิมซ้ำไม่หายสักที วันไหนแดดดี เสื้อแห้งก็อารมณ์ดีเก็บมันมารีดมาใส่ วันไหนฝนตกอีก ก็ปล่อยไว้แบบนั้น รอให้ลมที่ชื่อว่า "เวลา" เข้ามาทำหน้าที่ของมัน แต่คุณคงลืมไปว่า มันแห้งก็จริง แต่กลิ่นของความอับชื้น กลิ่นของเสื้อมันไม่หอมเหมือนเดิม แล้ว เพราะมันไม่ได้เก็บที่ใจ ที่คิดว่าอยากเก็บมันให้เสร็จๆไปสะ แล้วซักใหม่ตากใหม่แต่มันคือการรอเวลาที่ฝนหยุดตก และอยู่กับความหวังลมแล้งๆว่าแดดจะออก ไม่ต่างอะไรกับรอคอย สิ่งที่คาดเดาไม่ได้ แต่เสื้อตัวนี้สิ เจ็บปวดเสียใจ เก็บมันมาลงไว้กับใจ แต่ไม่ต้องรอใครมา เก็บ ไม่ต้องรอเวลา และลุ้นว่าจะมีแดดออกหรือไม่ วันนี้ตากไว้ฝนจะตก อีกมั้ย เค้ารู้ว่าฝนจะตกเก็บผ้าสะก่อนเพราะประสบการณ์ที่ผ่านมามันพอ เดาได้แล้วว่า ฝนจะตกหรือไม่ อาจจะมีหลายครั้งที่คิดว่าไม่ตกแน่ๆ แต่กลับตกก็ไม่เป็นไรเก็บมาซักใหม่ ในวันที่แดดออกดีๆ หรือซักใหม่แต่ ตากในร่มก่อนก็ได้ แดดออกก็ค่อยเอาไปตากแดดอีกที หอมสดใสหน้าใส่ ใครก็อยากได้ ไม่เหมือนเสื้ออีก 2 ตัว แค่เดินผ่านยังไม่อยากเดินเลย เหมือนคนจิตใจคนเราที่ รู้ว่าถ้าเดินต่อไปเจ็บปวดแน่นอน หยุดก่อนดีกว่าที่ จะเจ็บ หรือบางครั้งอาจะผิดพลาดไปแล้ว เจ็บปวดเสียใจก็ลุกขึ้นมาได้ด้วย ตัวเอง เพราะเจ็บเอง เสียใจเองทุกอย่างมันก็มาจากตัวเราเองทั้งหมด เจ็บ เองก็ต้องหายเอง เหมือนกันซักเองก็ต้องเก็บเอง รีดเอง จะรอใครมาช่วย รอเวลา ยิ่งทำให้เราหมองลง ไม่น่าคบไม่น่าเข้าใกล้ เพราะเจอที่ไร ทำหน้าแบกโลกไว้ทั้งโลกเสมอ คิดดูสิจะมีใครอยากเข้าใกล้บ้าง แต่ถ้าเราเจอความทุกข์ ทุกคนเจอทุกคน เมื่อเจอแล้วเราจะทำยังไง จะรับมือกับมันแบบไหน คิดบวกเข้าไว้ รู้ว่าฝนมันตก ก็เก็บ ซักใหม่ ตากใหม่ เมื่อถึงเวลา รีดเสื้อให้เรียบเพื่อรอวันพรุ่งนี้ที่จะต้องเจออะไรไป เรื่อยๆ แต่เจอเมื่อไหร่ สดใสไม่มีกลิ่นอับ น่าเข้าใกล้ หน้าพูดคุยด้วย คิดได้แบบนี้รับรอง คุณจะไม่ใช่คนแรกที่ถูกปฎิเสธแน่ๆ พวกสุดท้ายไม่ซัก ไม่สนใจ เหม็นก็ไม่ใส่ ซื้อใหม่ พวกนี้ไม่ต้องพูดถึง หรือให้ไกลถอยให้ห่างดีกว่า เพราะเค้าไม่แคร์ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น นอกจากตัวเอง ประเภทมีใส่เป็นพอ ใครจะทำไม ฉันไม่สนใจ ถ้าเห็นแก่ตัวเต็มข้อขนาดนี้ก็ขอผ่านละครับ เพราะคนที่หมัก ดอง เก็บความรู้สึกเสียใจ เจ็บปวดไว้ ไม่รอใครมาเก็บ ไม่รอเวลา และก็ไม่ซักใหม่ไม่ทำเอง ซื้อใหม่ เก็บไว้เยอะๆ รอระเบิดเท่านั้นแหละ ครับ คนพวกนี้หน้ากลัว และก็มีเยอะด้วยในสังคม เค้าถึงบอกรู้หน้าไม่รู้ใจ รู้นิสัยแต่ไม่รู้สันดาษ P.s คุณหนิงครับวันนี้ผมคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้เลยเขียน ผมเองก็คิดได้และเสียใจนะครับที่ชอบทำให้คุณหนิงร้องไห้บ่อยๆ ไม่ดีเลยเนอะ ผมจะลงโทษตัวเองด้วยการ กระโดดกัดหูตัวเองดีมั้ย 5555+ ดีใจที่ทุกวันนี้มีคุณหนิงนะครับ
เสื้อที่ตากอยู่กลางสายฝน เปรียบเหมือนความเสียใจ
เข้าใจคิดจัง แล้วก็คิดได้ยาวเลย เข้าใจคิด เข้าใจเปรียบ และเข้าใจเขียนดีจัง อ่านไปแล้วก็ชอบนะค่ะ ให้ข้อคิดได้ดีทีเดียว เข้มแข็งไว้นะหัวใจ .. ทักทายตอนเช้า ๆ วันหยุดจ๊ะ  สองพี โดย: SongPee
 วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:8:31:43 น.วู๊......ๆ..วู๊.....หวานได้ใจตอนท้าย......
 เสียดายไม่ได้ชื่อหนิง อิอิอิ...(แซวเล่นจ้า...จากแม่..ลูก...3 คน และแบเบาะอีก 1 จ้า อิอิอิ) โดย: ไหมพรมสีสวย
วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:12:12:08 น.เปรียบเทียบได้ดีมาก ๆ เลยค่ะ
นึกภาพตามแล้ว โป๊ะเชะมาก ๆ ^^ โดย: โสดในซอย
วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:13:02:00 น. ทำของขวัญให้แฟนหรอ อิจฉา ตาร้อนแล้ว  พยาเข้าค่ะ ของทำขึ้นด้วยใจ มีคุณค่าแน่นอน แต่ก็ต้องให้ถูกคนด้วย บางคนก็ไม่ชอบ เพราะเค้ายึดติดกับสิ่งมีค่าราคาแพง ของที่เราทำเอง บางคนกลับไม่เห็นคุณค่า  โดย: Junenaka1
วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:13:40:25 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เข้าใจเปรียบเทียบมากเลยครับน้องวิน
ปล. หมื่นตาออกมา 3 เล่มแล้วครับ
2 เล่มหลังพี่ก๋าทำกับอะธิงค์บุ๊คส์ครับ
ส่วนหนังสือในบ้านพี่ก๋านั้น
จำนวนเล่มประมาณห้องสมุดชุมชนขนาดย่อมๆเลยล่ะครับ 5555