เธอทั้งนั้น วันนี้มีโอกาศกลับบ้านบ้านที่กรุงเทพในรอบหลายๆเดือน จริงๆต้องบอกว่าเกือบๆปี เลยทีเดียวที่ผมไม่ได้กลับบ้านเลย กลับมาบ้านแม่ผมก็เล่นมุขสะ "น้องวันก่อนเค้ามาเก็บค่าขยะไปแล้วนะค่ะ" "ป้าจ่ายแล้วนะของเดือนนี้" อืมดีเป็นประโยคทักทายที่อยากจะเดินกลับเชียงใหม่จริงๆ ทำหน้ามึนด้วยนะหนูดีน่ารักจริงๆ แถมด้วยวันนี้แก๊งสมาคมกล้วยไม้ มาทำขนมกันที่บ้านสนุกสนามกันไป กัดผมกันไปสนุกเค้าละ วันนี้คงไม่เหมือนเมื่อวานจะว่าดีขึ้นบ้างแล้วก็ได้เพราะได้กลับมาบ้าน เหมือนได้มาชาร์ตแบตเติมไฟใหม่ให้มีกำลังใจมากขึ้น บ้านมักเป็นที่อบอุ่นเสมอ และเป็นที่แรกที่ผมกลับมาแล้วสบายใจ ชอบนั่งหลังบ้าน ลมเย็นๆคิดนั่นคิดนี้ไปเรื่อย เพราะหลังบ้านผมเป็นบึง เมื่อก่อนมีจระเข้ด้วยนะชื่อ"คุณเขียว" ป๊าตั้งให้เพราะชอบลอยคอแล้วทำตาเขียว พอวันหนึ่งน้ำท่วมคุณเขียว หลุดออกมานอกบึง (ไม่ใช่บึงบ้านผมนะ) เข้าไปในหมูบ้านข้างในงานเลยเข้าคุณเขียว เค้ามาเชิญตัวไปอยู่เขาดินเลย จริงๆตอนคุณเขียวอยู่ในบึงก็ไม่ได้ทำอะไรให้เดือนร้อนนะ เพราะรั้วบ้านแต่ละคนสูงๆทั้งนั้น จะมีบ้างก็เสียงคุณเขียวเค้าฟาดหาง ป๊าบๆ อยู่เวลากลางคืนแหละครับ เพื่อนผมมาที่บ้านก็ถามว่าคุณเขียว ไปมายังไงมาอยู่ที่นี้ ไม่มีใครรู้หรอกครับ ว่าคุณเขียวมาจากไหน อยู่ๆก็เห็นมีจระเข้ตัวไม่ใหญ่มากนอนอาบแดด อยู่แถวก่อผักตบชวา ว่าแล้วคุณเขียวไม่ได้อยู่นี้ที่นี้ 5 ปีแล้วมั้งครับ ไม่รู้เป็นไงมั้ง กลับมาเรื่องเธอของผมดีกว่า วันนี้คิดว่าเธอคงดีขึ้นกว่าเมื่อวานเยอะ คงมีคนทำให้ยิ้มได้หัวเราะได้บ้างแล้ว ไม่ชอบเลยให้เศร้าหรือเสียใจ โดยเฉพาะสาเหตุมาจากผม แต่บางครั้งเราก็ต้องเข้าใจสังคม และครอบครัวของเรา เราแคร์รู้สึกของพ่อแม่ไม่ใช่เรื่องผิด เรื่องอื่นจะเป็นลองทันทีถ้าท่านทั้งสองรู้สึกไม่ดี ยังไม่ต้องพูดว่าเสียใจนะ เอาแค่ท่านรู้สึกไม่ดี เราก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างให้เค้าสบายใจ ถึงเราเองอาจจะเสียใจบ้างแต่เราก็ทำได้เสมอและเต็มใจที่จะทำ เฆมหมอกมันจางลงบ้างแล้วเริ่มเห็นท้องฟ้าสดใสบ้าง แต่ยังมีเหตุก้อนเล็กๆ ที่พร้อมจะเกาะกลุ่มกันอยู่ แต่ผมเชื่อว่าเราจะผ่านมันไปได้ วันนี้มานั่งในที่คุ้นเคย ตั้งแต่เด็กๆ มีโอกาศมานั่งอ่าน Post Card เก่าๆที่เราไปเที่ยวมาแล้วส่ง กลับมาที่บ้าน มีหลายที่ทีเดียวครับ นั่งถึงความรู้สึกตอนนั้นเวลาเขียน เวลาที่อยู่ที่นั่น ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่าจริงๆแล้วเราเองเป็นคนชอบเขียน ชอบอ่านเหมือนกันนะ เพราะผมเองชอบส่งข้อความมากกว่าคุยโทรศัพท์ เพราะเวลาที่เรา msg หาใคร นั่นแปลว่าเราอยากให้เค้ารู้ในแบบที่เราคิด เพราะมันต้องคิดก่อนพิมพ์ก่อนเขียน กดทีละตัวอักษร เพราะถ้าไม่ตั้งใจส่ง โทรหาเลยดีกว่าพูดๆจบไม่ต้องคิดมาก แต่ถ้าข้อความเราต้องคิดก่อน ว่าเราจะส่งว่าไง ทำยังไงให้เค้ายิ้มได้ ทำยังให้เค้าสบายใจ จะพูดว่าอะไรให้เค้าหายโกรธ หรือจะบอกยังไงให้เค้าไม่ท้อและ รู้ว่ามีเราอีกคนที่เป็นห่วงเค้าเสมอ แต่ถ้าแค่คำพูด ๆ จบแล้วก็ลืมมันไป แต่ข้อความตัวอักษร มันจะอยู่เสมอเมื่อเราต้องการอ่านมัน เพราะช่วงเวลาดีๆในชีวิต ไม่ได้หมายความว่าจะมีทุกวัน ลองคิดดูนะว่าเรากำลังคิดถึงใครสักคนหนึ่ง แล้วตอนที่เรากำลังคิดอยู่ ก็มีข้อความจากคนนั้นว่า "คิดถึงนะ" มันมากมายนะ มันมากกว่าคำพูดว่าคิดถึง สำหรับมุมมองของผมนะ มากพอที่จะทำให้ผมยิ้มกับโทรศัพท์ได้ มากพอที่จะทำให้ผมรับรู้ว่า ความคิดถึงของผมมันส่งถึงอีกคนแล้วจริงๆ มันอาจจะดูเพ้อๆฝันๆนะ แต่เชื่อเถอะถ้าเกิดขึ้นกับคุณ คุณเองก็มีความสุข แต่สำหรับพูดจริงๆ จากใจเลยยังไม่เคยเกิดขึ้น5555+ แค่คิดว่าถ้าเกิดคงดี เวลาผมบอกว่ากลับถึงบ้านแล้วนะ ผมไม่รู้หรอกว่าเค้าอยากรู้หรือเปล่า แต่ผมอยากบอกเพราะผมมีโอกาศ ที่จะได้พูดคำว่า "ฝันดี" แต่ถ้าอยู่ดีๆแล้วให้ผมบอกว่า "นอนหลับฝันดีนะ" บอกตรงๆ หน้าเถื่อนๆเหมือนคนเก็บค่าขยะอย่างผม เขินเป็นอายเป็นเหมือนกันครับ เอาเป็นว่าหาเรื่องส่งให้แล้วกัน และผมยิ้มทุกครั้งที่เปิดข้อความแล้ว เป็นข้อความของ"เธอ" เพราะมันแปลว่า ตั้งใจส่งพูดง่ายกว่าเขียน โดยเฉพาะเขียนด้วยแป้นโทรศัพท์ ไม่สิต้องบอกว่าจิ้มๆเอา เครื่องของนางฟ้าน่าจะเป็นแบบสัมผัสนะถ้าผมจำไม่ผิดเอาน่าอย่างน้อย ก็ตั้งใจส่งไม่ตั้งใจคงไม่เป็นภาษาแน่ๆ 555+ งั้นคืนนี้นอนหลับฝันดีนะครับ p.s จะเอาขนมไปฝากนะถ้าทำแล้วมันกินได้ 
จระเข้ชื่อเขียว ชื่อน่ารักจังเลยค่ะ (ว่าแต่มันมีสีเขียวด้วยรึป่าวอ่ะ)
หน้าเถื่อนๆเหมือนคนเก็บค่าขยะอย่างนั้นเหรอ หุๆๆ สมัยเรียน ป.ตรี เรารอดพ้นมาได้ก็เพราะเพื่อนหน้าเถื่อน ๆ นี่แหละ เพราะงั้นสรุปได้ว่า หน้าตาไม่สำคัญ 555 เอิ้กๆๆ (เอ๋รึว่ามันสำัคัญหว่า 555 เอิ้กๆๆ) ชอบเพลงนะ เราก็ชอบสื่อสารด้วยวิธีการเขียนมากกว่าการพูดนะ หลับฝันดีดีค่ะ โดย: minporee
 วันที่: 1 เมษายน 2553 เวลา:23:55:57 น.อ่าน งง ๆ เลยย้อนไปอ่านบล็อกก่อนๆ ตั้งแต่อ่านบล็อกน้องวินครั้งแรก ผู้ชายคนนี้น่ารัก ผู้หญิงที่เขารักช่างโชคดี ...
เอาละไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...ยังมีพ่อแม่ มีเพื่อนใหม่ๆ อย่ากลัวการเปลี่ยนแปลง ก้าวต่อไปจ้ะ จำน้องพริ้งได้มั้ยคะ...สู้ๆ นะคะ  โดย: redclick
วันที่: 3 เมษายน 2553 เวลา:8:57:48 น.อ่านแล้ว รู้สึกคิดถึงบ้านด้วยเลยคะ เห็นด้วยกับการเขียนแสดงความรู้สึก แต่จะให้ดีคำพูดตรง ๆ ต่หน้าและการกระทำก็แสดงออกได้ดีกว่านะ
โดย: เขียนฟ้าด้วยปากกาดาว
วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:3:26:16 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
หมิงหมิงยังไม่หลับเลยครับ