จากนมอัดเม็ด สู่แนวคิดทั้งสองแบบ

เชื่อว่าน้อยคนจะไม่รู้จัก นมอัดเม็ดสวนจิตลดา หรือที่เรามักเรียกกันย่อๆ ว่า นมอัดเม็ด ผมซื้อตั้งแต่ราคา 3 บาท ซองเป็นกระดาษ แล้วราคาค่อยๆ เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ปัจจุบันอยู่ที่ 15.- บาท แต่เรามักจะเห็นตามร้านทั่วไปขายตั้งแต่ 18 - 30.- บาท

ส่วนหนึ่งต้องยอมรับว่า การที่นักท่องเที่ยวชาวจีนสนใจในผลิตภัณฑ์ตัวนี้ทำให้ สินค้าขาดตลาด เมื่อสินค้าขาดตลาด ราคาสินค้าจึงสูงขึ้นกว่าราคาที่ควรจะเป็น

ผมเคยนั่งคุยกับคนไทยที่มีแนวโน้มเอนไปทางจีน (อย่างเห็นได้ชัด) คนจีนชอบผลิตภัณฑ์ตัวนี้มาก ถึงขนาดมีผลิตภัณฑ์ที่ทำขึ้นเองในประเทศจีน แล้วใส่ภาษาไทยแบบใช้เครื่องแปลภาษาแปล ดูแล้วรู้ว่ามันปลอม แต่คนก็ซื้อกินกัน โดยเขาตั้งข้อสังเกตไว้อย่างหนึ่งว่า ทำไมไม่ผลิตขายให้เยอะๆ กว่านี้ ถ้าเป็นคนจีนแล้วมีความต้องการในตลาดมากขนาดนี้ เขาจะซื้อเครื่องจักรใหม่ และเพิ่มกำลังคนให้มากๆ เพื่อผลิตให้เพียงพอกับความต้องการของตลาด ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหนก็จะผลิตให้ได้ตามความต้องการของตลาดให้ได้ ต่อให้ต้องผลิตข้ามวันข้ามคืนไม่หลับไม่นอนก็จะทำ ประเด็นที่เขาพูดนั้นน่าสนใจ เรามาลองฟังทางเจ้าหน้าที่โครงการเขาชี้แจงบ้างดีกว่า



ดร.รสริน สมิตะพินทุ นักวิเคราะห์นโยบายและแผนเชี่ยวชาญ โครงการส่วนพระองค์ สวนจิตรลดา ได้ชีแจงว่า

"เราสามารถผลิตนมอัดเม็ดให้มีจำนวนมากขึ้นกว่าเดิมได้ แต่นี่ไม่ใช่วัตถุประสงค์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพราะวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของพระองค์ท่าน คือ ไม่ทำการค้าเพื่อแข่งขันกับประชาชน แต่พระองค์ท่านทรงทำเป็นตัวอย่างให้แก่ประชาชนได้ดูว่า ผลิตภัณฑ์ของโครงการส่วนพระองค์ สวนจิตรลดา เป็นกิจการขนาดเล็กที่สามารถผลิตของที่มีราคาถูกได้ และผลิตของที่มีคุณภาพดีได้"

ทำให้กระบวนการผลิตนมอัดเม็ดที่ใช้น้ำนมสดในการผลิต 11 ตันต่อวัน จะสามารถผลิตนมอัดเม็ดได้ประมาณ 60,000 ซองต่อวันเท่านั้น



ในจุดนี้เราจะได้เห็นแนวคิดที่แตกต่างกันของทั้ง 2 ฝ่าย ผมไม่แน่ใจในประเด็นนี้ว่าเกี่ยวของกับในส่วนของเรื่อง "เศรษฐกิจพอเพียง" ด้วยหรือไม่ เพราะหากคิดแต่ในเรื่องน้ำขึ้นให้รีบตัก แล้วขยายกำลังการผลิตให้มากๆ เพิ่มเครื่องจักร เพิ่มคน ในช่วงแรกมันอาจจะดีกำไรงาม แต่เมื่อผ่านไประยะเวลาหนึ่งเมื่อตลาดหายไป (เช่น จีนยกเลิกการสั่งซื้อ หรือลดการสั่งซื้อ) มันจะมีผลกระทบในส่วนนี้มากน้อยขนาดไหน แต่ถ้าค่อยๆ ขยายมันจะส่งผลดีกว่า แต่ก็อย่างที่ดร.รสริน สมิตะพินทุได้ออกมาชี้แจ้งแล้วในข้างต้นตามที่ได้กล่าวไป กิจการนี้ไม่ได้ทำเพื่อแข่งกับประชาชน

เรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึงรายการญี่ปุ่นรายการหนึ่งซึ่งเคยดูมานานแล้ว โดยรายการนั้นนำเสนอราเมนรสเด็ด ซึ่งคนญี่ปุ่นยอมลงทุนมาต่อแถวก่อนร้านเปิดถึง 3 ชั่วโมง และร้านนี้ขายเพียง 100 ชาม/วัน เท่านั้น ไม่ขายมากกว่านี้ ทั้งที่หากขายเพิ่มกำไรก็จะมากขึ้น แต่เจ้าของร้านให้เหตุผลว่า พ่อเขาไม่ต้องการให้ขายมากกว่านี้ เพราะถ้ามากกว่านี้ร้านจะเจ๊ง



เรื่องนี้มันก็แล้วแต่มุมมองของแต่ละคนว่าจะคิดในมุมไหน แน่นอนว่ามันไม่มีถูกหรือผิด 100% หรอก มันขึ้นอยู่กับเหตุผล วัตถุประสงค์ของแต่ละฝ่ายก็เท่านั้นเอง

Create Date : 29 เมษายน 2562 Last Update : 29 เมษายน 2562 0:06:24 น. Counter : 3121 Pageviews.		39 comments
Share Tweet

	สงกรานต์หรรษา จันทราน็อคเทิร์น (18 เม.ย. 2567 11:24:41 น.)		Day..10 โฮมสเตย์ริมน้ำ (11 เม.ย. 2567 08:25:45 น.)
	ep 4 ขับรถบนถนนเริ่มจะประมาท โอพีย์ (10 เม.ย. 2567 05:03:14 น.)		โจทย์ตะพาบ ... วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ เธอจะเห็นใครคนหนึ่งที่รอเธอ ... tanjira (9 เม.ย. 2567 14:13:50 น.)