โลกของ Bloggang XIII - ประเมินตัวเอง

ยิ่งอายุเพิ่มมากขึ้นเวลาเหมือนจะยิ่งน้อยลง ทั้งที่เวลามันก็มี 24 ชั่วโมงเท่าเดิม ทุกคนมีเวลาเท่ากันขึ้นอยู่กับว่าเราจะบริหารมันอย่างไร ปีที่ผ่านมาผมได้ทดลองทำอะไรหลายอย่าง ในยุคที่เรียกได้ว่าดิสรัปชั่น เราต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ทัน ซึ่งผมโชคดีที่เลือกที่จะเปลี่ยนแปลง และมันส่งผลให้หลายอย่างรอบตัวดีขึ้น



"พระเจ้า และเทพยิ้มให้เราเสมอ"


ปีที่ผ่านมาผมได้รางวัล 4 สาขา

Best Cartoon Blog อันดับที่ 1
รางวัลนี้ได้เป็นปีที่ 9 แบบหนึ่งเดียวคนเดียวอีกครั้ง ถือว่ากลับสู่มาตรฐานแต่ยังไม่โดดเด่นมากนัก นี่แหละผลเสียของการไม่มีคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อ


Best Education Blog อันดับที่ 2
ปีที่ผ่านมาผมลองเขียนบทความรูปแบบใหม่จากประสบการณ์ มันให้ความรู้สึกแปลกใหม่ การเขียนจากประสบการณ์เขียนได้ไม่ยาก แต่ไม่โดดเด่นมากนัก ในจุดนี้คงต้องค่อยๆ ปรับกันไป แต่ก็อย่างที่เคยบอกไว้ทุกปี เป้าหมายหลักยังเหมือนเดิม คือเขียนเพื่อทบทวนความรู้ แต่มันก็น่าเบื่อตรงที่ไร้คู่แข่ง


Best Friendly อันดับที่ 3
อันดับลดลงเป็นอันดับที่ 3 ผมมองว่ามันเป็นเรื่องดี แสดงว่ามีเพื่อนๆ ที่มีความเป็นมิตรเพิ่มมากขึ้น อีกทั้งปีที่ผ่านมาผมพูดไม่เข้าหูคนไว้มาก การที่สายสะพายเส้นนี้ยังไม่หายไปถือเป็นเรื่องมหัศจรรย์มาก จากการที่มันยังไม่หายไป อาจเป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่า หลายคนเห็นด้วยกับหลายสิ่งที่ผมได้กล่าวถึง แต่ก็นั่นแหละใครไม่เห็นด้วยก็ไม่ว่ากัน


King of BlogGang อันดับที่ 3
ผมยังคงให้ความช่วยเหลือเพื่อนๆ ทุกคนที่ขอความช่วยเหลือตามแต่โอกาสจะอำนวย ขอเพียงแต่เขียนมา ขอเพียงส่งเสียงมา จะไปหา...



"จอมมาร และ ผู้กล้าเซเบอร์ ผูกมิตรกัน"


ผมประเมินตัวเองแค่ 2 หมวดเท่านั้นคือ การ์ตูน และการศึกษา ข้อเสียของสองหมวดนี้ คือ ไร้คนที่จะมาเป็นคู่แข่ง มันทำให้มีคนมาพูดว่า ได้เพราะไร้คู่แข่ง ดังนั้นผมจึงประเมินด้วยตัวเอง และทำต่อเนื่องมามากกว่า 5 ปีแล้ว


ก่อนที่ผมจะเขียนเอนทรี่นี้ขึ้นมา มีเพื่อนๆ เข้ามาร่วมยินดีจำนวนมาก ก็ต้องขอกล่าวคำว่าขอบคุณ สำหรับคำกล่าวแสดงความยินดี และคะแนนที่มอบให้



"โวะ มักจะปรากฎตัวออกมาเพื่อไม่ให้ทุกคนลืมเธอ"


เมื่อมองรางวัลที่ได้รับทำให้ผมนึกถึงประเด็นเรื่อง "การยึดติด" เพราะรางวัลที่ได้มาใช่หรือไม่ ทำให้เราต้องพยายามเขียนบล็อกเพื่อรักษารางวัล ถามว่าเราเต็มที่กับทุกเอนทรี่ที่เราเขียนหรือไม่ แน่นอนเต็มที่กับมัน แต่เมื่อพิจารณาด้วยสายตาตัวเอง มีหลายเอนทรี่ที่อ่านแล้วไม่ก่อให้เกิดอิมแพคเลย มันธรรมดาเกินไป (โดยเฉพาะในส่วนของบล็อกภาษา)

เราไม่โหวตให้เขา เขาก็ไม่โหวตให้เรา หลายคนบอกว่าการโหวตเหมือนเป็นการให้กำลังใจ และบอกว่าคิดมาก ผมอยากตัดปัญหาในจุดนี้โดยการประกาศแขวนสายสะพาย Best Education Blog เหลือไว้แค่ประกาศในหน้ารวมก็พอว่าเคยได้สายสะพาย เพื่อแสดงให้เห็นว่าผมไม่ยึดติด แต่ทว่าหากทำแบบนั้น ทีมงานก็ต้องทำสายสะพายใหม่ ซึ่งเหลือแค่ 3 อัน (จาก 4 อัน) มันเสียเวลาทีมงานบล็อกแก๊ง จากประการณ์ที่ได้เจอพวกฝ่ายกราฟฟิค คิวงานค่อนข้างแน่น ผมไม่อยากรบกวนทีมงานในจุดนี้ ผมเชื่อว่าถ้าออกปากขอทีมงานไป เขาก็จัดให้ได้ เพียงแต่มันเสียเวลาทีมงานน่ะ



"มิกุ แวะมาเยี่ยมเยียนเรย์เซน"


ขอฝากโครงการถนนสายนี้มีตะพาบไว้หน่อย ใครอยากร่วมตั้งโจทย์ให้ส่งหลังไมค์โจทย์มาได้ครับ ผมจะทยอยเอามาให้เพื่อนๆ ร่วมเขียน แต่อย่าตั้งโจทย์แล้วชิ่งล่ะ



"ท่านผู้นำฮารุฮิ มากล่าวอะไรปิดท้าย"


ปีนี้แน่นอนต้องมีการกำหนดเป้าหมายในปี 2020 การมีเป้าหมายต่อให้ทำมันไม่สำเร็จก็ไม่เป็นไร มันเป็นสิ่งที่ทำให้เรารู้ว่าเราควรจะเดินต่อไปในทิศทางไหน เหมือนธีมหัวข้อในปีนี้ "ประเมินตัวเอง" รอดูเป้าหมายปี 2020 ได้ในเอนทรี่ถัดไป

เราจงประเมินตัวเอง ไม่ว่าจะบล็อกหรือชีวิตจริง และสนุกไปกับมัน



"มันต้องมีแหละ คนที่เขาเห็นสิ่งที่เราเขียน"

Create Date : 29 มกราคม 2563 Last Update : 29 มกราคม 2563 0:03:10 น. Counter : 1558 Pageviews.		42 comments
Share Tweet

	เลี้ยงรุ่น 15/ 04 / 2024 tanjira (19 เม.ย. 2567 17:52:18 น.)		»FFF#94« "กินเพลินเกินห้ามใจ" ผัดหมี่เส้นจันท์ nonnoiGiwGiw (16 เม.ย. 2567 15:00:28 น.)
	หาอะไรดับร้อนกับน้องถั่วแดงที่ร้านเย็น เย็น หวานเย็น สาขาMRTท่าพระ นายแว่นขยันเที่ยว (12 เม.ย. 2567 00:32:31 น.)		ep 4 ขับรถบนถนนเริ่มจะประมาท โอพีย์ (10 เม.ย. 2567 05:03:14 น.)