ความเดิมตอนที่แล้ว
ผมกระโดดขึ้น subway ไป ตัดผมที่ Chinatown ตอนบ่าย 2
ก่อนตัด
ระหว่างตัด
ย้อนกลับไป 20 นาทีก่อนหน้านี้
ผมเดินเข้าไปในร้านที่ชื่อว่า Hair Center เป็นครั้งที่ 2 ในชีวิต
จากการแนะนำของ เพื่อนชาวเกาหลีที่ชื่อว่า "Leo" (ชื่ออังกฤษของเค้าน่ะ)
ก็เพราะเห็นเค้าเป็น คนที่ชอบไว้ผมทันสมัย นะเนี่ย เลยเชื่อคำแนะนำของเค้า มาร้านนี้
Leo เนี่ยดีนะ!! แม้ตัวจะกลับเกาหลีไปแล้ว แต่ยังทิ้ง มรดก ล้ำค่า
ทิ้งร้านตัดผมดี ๆ ไว้ให้ผม มาตัดผม
"โกบับซึมิดะ นะ Leo"
พูดถึง Leo แล้วก็จำได้ดีเลยว่า
เค้าเป็น 1 ใน ไม่กี่คนด้วยนะที่แสดงออกว่า ชอบทรงผม ของผมอย่างออกนอกหน้า
(ทรงที่หลาย ๆ คนประณามว่า ฟู ของผม นี่แหละ)
แม้จะแปลก ๆ แต่ก็ปลื้มอยู่ในใจแหละ
เวลาเขามาลูบ ๆ คลำ ๆ เวลาผมเข้าไปส่องกระจกในห้องน้ำเนี่ย
(มันทำทุกครั้งที่เจอผมเลยสิ)
เท่านั้นยังไม่พอ
ยังชอบเรียกผมว่า "พารัมมาริ"(สะกดอาจจะไม่ถูก แต่ภาษาเกาหลี แปลว่า ทรงผมพลิ้ว)อีกต่างหาก
อืมม์........คนเกาหลีนี่ก็แปลก
ผู้ชายด้วยกัน มันยังมาลูบ ๆ คลำ ๆ ยังมาชมกันให้เขินอยู่เรื่อย
ย้อนกลับมาที่ร้าน Hair Center
ในร้านมีช่างจาก ทวีป เอเชีย ให้เลือกนะ เขาบอก
ญี่ปุ่น จีน เกาหลี ชอบสไตล์ไหนเลือกสไตล์นั้น
แต่พอผมเปิดประตูเข้าไป
"มีช่างประจำไหม?" เขาถามผม
"ไม่มี" ผมตอบ
ยังไม่ทันจะได้เลือก
เขาก็จัด Linda ให้มาจัดการกับหัวผมทันที
Linda เป็นใครผมไม่รู้
ตัดผมดีไหม ผมก็บอกไม่ได้
รู้แต่ว่า
Linda เป็นสาวชาวจีน มาอยู่อเมริกา 14 ปีแล้ว
ตัดผมมา 13 ปี
อืมม์ ฟังแล้วค่อยชื่นใจหน่อย
ประสบการณ์คงช่วยเธอได้
20 นาทีผ่านไป
ที่พื้น....
Linda หั่นผม ของผมออกมาซะ ปริมาณผมของผมหายไปครึ่งหัว ได้
หัวเบาไปเลยนะเรา
มองผมตัวเองที่ร่วงหล่นลงบนพื้นร้าน แล้วยัง ตกใจ และ อดใจหายไม่ได้ เลย
แต่พอหันกลับมาในกระจกแล้ว กลับพบว่า...
ก่อนตัด
หลังตัด
เข้ากันดี
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่เหมือนทำให้ผมลีบลงเท่านั้นเองมั้ง