วันนี้...ครบรอบ 1 ปีเป๊ะที่ผมบิน(ไม่)ตรงมาจาก ซิดนี่ย์ ออสเตรเลีย สู่ เมืองแห่งสายลม(แวะไปทำวีซ่าที่เมืองไทย เดือนครึ่ง)โบกมือบ๊ายบาย จิงโจ้,โอเปร่าเฮาส์,Star City,Bondi Beach ที่ผูกพันไม่น้อยสู่อ้อมกอด คุณแม่ Sally ผู้ขี้บ่น ท่ามกลาง ดินแดนที่ สายลมพัดแรงแรงจนพัดทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้าพุ่งตรงสู่ตัวผมพัดประสบการณ์เข้าสิงสถิตสู่ร่างกายเพียบพัดสินค้ายี่ห้อ Apple มาอยู่ในบ้านก็เยอะ(แต่พัดเงินออกจากกระเป๋าผมไปแทน)พัดหิมะมาตกบนหัวก็ไม่ใช่น้อยพัดมาม่าหลากหลายเชื้อชาติมาให้ได้ล้ิมลองและเป็นเพื่อนแท้ยามหิวโหยพัดเพื่อนจากทุกโซนทั่วโลกมาร่วมสาบานตนเป็นเพื่อนกินอีกมากมายพัดนู่นพัดนี่เยอะแยะไปหมดแต่ที่ไม่เคยลืม พัด เลยก็คือ... พัด ผู้หญิงน่ารัก ๆ มาให้ตกหลุมรัก ตั้ง 4 คน พัดมาอีกเยอะ ๆ นะ เมืองแห่งสายลม
ว่าชิคาโก้เป็นเมืองแห่งสายลมจริง ๆ...
ปล.หวังว่าสายลมคงพัดพาความสมหวังมาให้เป๊กโกะซะทีนะ