โทนี่ อวอร์ดส

คือ
การให้รางวัล
แก่เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นภายในปี 2007 ของผม
โดยแบ่งได้เป็น 10 สาขาหลัก
(คล้าย ๆ งานประกาศรางวัลภาพยนตร์ทั่วไป)
ดังนี้........






6.การแสดงนำฝ่ายหญิงยอดเยี่ยม
(Best Female Performance)




"วงการละครไทยบอกเอาไว้ว่า
นักแสดงคนไหนเล่นได้น่าโดนทุเรียนตบ สมควรได้รับรางวัลชนะเลิศ
ดังนั้น.....
รางวัลนี้จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากแตงโม
ความจริงก็คือ....
เขียนการ์ดน่ารัก ๆ มาบอกรักเฉย ๆ แบบน้องจี ฮุน ใครก็ทำได้
แต่ดราม่าหนัก ๆ ที่ อาศัยทักษะในการ พลิกบทบาทหลายอารมณ์ภายในเวลาไม่กี่วัน
แถมนางเอกยังควักทุนต้วเองเป็น แสน
(ค่าเครื่อง,ค่าเรียน,ค่าวีซ่า ฯลฯ)
จึงเป็น การสวมบทบาทที่สมแล้ว
กับที่ได้กวาดรางวัลจากชมรมนักวิจารณ์(เพื่อน blog)
มาอย่างลือลั่นแล้วทุกเวที จริง ๆ ตั้งแต่หนังออกฉายด้วยซ้ำ
นี่คือ การแสดงระดับสุดยอดอย่างไม่มีข้อกังขา แห่งปี 2007
ว่าแต่.....
การแสดงอันยอดเยี่ยมแบบนี้
ขอได้โปรดอย่าเกิดขึ้นกับผมอีกเลย สาธุ "







7.การแสดงนำฝ่ายชายยอดเยี่ยม
(Best Male Performance)




"ทำวีซ่าของตัวเองยังตั้ง 2 เดือนกว่าจะได้มา
แต่นี่ทำให้ คนอื่น แค่เดือนเดียวผ่านฉลุย
ด้วยการรับบทบาทแบบเหมาหมด
ตั้งแต่ยื่นเรื่อง,ส่งเอกสาร,เตรียมตัว,
วางแผน,จองวันสัมภาษณ์,ซื้อตั๋ว,เลือกวันมา,
ซ้อมตอบคำถาม,จัดกระเป๋า,สอนวิธีเปลี่ยนเครื่อง,
ไปรับที่สนามบิน"
ทั้งหมด จนมาลงเหยียบบนแผ่นดิน อเมริกา
ภายในเวลา เดือนเดียว!!!
ผมสร้าง performance นี้ได้อย่างน่าท่ึงนัก
(แม่รู้คงอึ้งแถมน้อยใจด้วย ว่า
ทำไมทีของตัวเองละไม่กระตือรือร้นอย่างนี้บ้างหนอลูกเรา )
เมื่อพลังแห่งรักเข้าครอบงำ
แล้วได้ผลออกมาเป็น "วีซ่านักเรียน F1" ที่ขึ้นชื่อลือชา เรื่องความหิน
นี่คือ ความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ ที่น่าภูมิใจของผม
ที่โซโล่เองทุกกระบวนการเพื่อ วีซ่า ของคนอื่น และทำข้ามทวีป!!!!"







8.ความเสียใจยอดเยี่ยม
(Best Sadness)




"ชนะอย่างท่วมท้นทั้งปริมาณน้ำตา
ทั้งปริมาณความเสียใจ
ทั้งปริมาณความช็อค
ทั้งปริมาณความหักมุม
ชนะทั้งสถานที่เกิดเหตุ
ชนะทั้งการแสดงของนางเอก
ที่จริงเรื่องนี้ ชนะขาดลอยตั้งแต่ เหตุผลแรกแล้วล่ะครับ"






9.ความสุขยอดเยี่ยม
(Best Happiness)




"พูดตามตรง ว่า ผมเองก็ยังคิดมาตลอดว่า "ตำนานรักน้องจีฮุน"
จะต้องเข้าป้ายคว้าแชมป์เร่ืองราวแห่งความสุขยอดเยี่ยม ประจำปีของผมแน่ ๆ
เพราะนำโด่งแบบไม่มีอะไรจะมาแซงไปได้
แต่ กลับเกิดการพลิกล็อค ขึ้นอย่างไม่คาดคิด
เมื่อเหลืออีกแค่ 4 วันก่อนสิ้นปีเท่านั้นเอง
ใครจะไปคิดว่า....
"ผู้ชายเสียงแหบ ๆ ท้วม ๆ คนนั้น" จะมาควบ Metra
(รถไฟ subway ของกรุงวอชิงตัน,ดีซี) แซงทางโค้งเข้าป้ายไปได้หน้าตาเฉย
ด้วยหนังเรียบ ๆ ง่าย ๆ สไตล์ แมน ๆ ของผู้ชาย 2 คน พ่อลูก
ที่ใช้เวลาเพียง 1 วันครึ่ง เดินชมเมือง วอชิงตัน,ดีซี
ไปพร้อม ๆ กับ คุยกัน,กินข้าวกัน,เรียนรู้ กันและกัน ตามประสาพ่อลูก
หลังจาก พลัดพรากกันมา 1 ปีครึ่ง
แค่วันเดียวเท่านั้น.....
(เหมือน Before Sunrise เวอร์ชั่น พ่อลูก ยังไงยังงั้น)
ที่ ความรักของพ่อ แสดงอานุภาพให้ผมได้รู้ว่า
มันให้ความสุขทางใจได้มากกว่า
ความรักของผู้หญิง 1 คนที่มาหลอกให้อยากแล้วจากไป(เกาหลี) มากมายนัก"





10.ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม
Best Picture




"-ครบรสชาดดราม่าหนัก ๆ
หักมุมสุด ๆ,น้ำตาท่วมจอ
นางเอกเล่นได้น่าเจอทุเรียนตบ ต้อง The Return of แตงโม
-ทิ้งปริศนา,ทิ้งปม ให้คนดูได้บริหารสมอง,คิดตามตลอด
คุมโทนความเครียดแบบ กดดันพระเอกอย่างต่อเนื่อง
ทิ้งตอนจบแบบ ตั้งคำถามให้คนดูได้หาคำตอบเอง
ต้อง ชีวิตหลังความ'ต่าย
-ลุ้นระทึกไปกับปฎิบัติตามล่าหาความฝันในวัยเยาว์
ที่อยู่ในพื้นที่อันแสนจะอลังการ แต่ดันปิดตาย
ท่ามกลางมหันตภัย ลมหนาว,NYPD และฉี่ ต้องเคาท์ดาวน์ที่่ ไทม์ส แสควร์ 07
แต่ทว่า
"หนัง feel good ปีที่แล้วนั้นอินเทรนด์,
หนังเกาหลีปีที่แล้วนั้นมาแรง......
ดังนั้นผู้ชนะจึงเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก
หนังรักหนุ่มผัดไทยยัยกิมจิ Feel Good ประจำปีของผมยัยตัวร้ายกับนายเซ็กซี่"