วันนี้
ส้ม
สาวลำปางที่บังเอิญ(หรือโชคชะตา)ไปเรียนที่เดียวกับผมที่ซิดนี่ย์เมื่อปีที่แล้วเมลล์มาหาผม
แม้เธอจะไม่ติดอันดับ top 10 ของอีเมลล์ของคนที่ผมรอคอยที่สุดในโลก
แต่เธอได้รับเกียรตินั้น
ด้วยการเอาอีเมลล์ของเธอมาแฉ ลงในบล็อคของผมเดี๋ยวนี้
ส้มเอง
เป็นยังไงบ้างต้น สบายดีหรือเปล่า ย้ายโรงเรียนหรือยัง
กิ๊กใหม่เธอเลื่อน ขั้นเป็นแฟนหรือยัง
ว่าง ๆ ก็ส่งรูปมาให้หน่อยนะ ช่วงนี้ไม่ได้เล่น M เลย ทำงานอยู่เล่นไม่ได้ ก็เลยอาศัยส่งเมล์มา ยังไงก็ส่งข่าวหากันบ้างนะ
คิดถึง
ส้ม
RE:ส้มเอง
หวัดดีส้ม
ขอบใจที่เมลล์มา
เราอัพเดท ชีวิตของเราช่วง อาทิตย์ที่แล้ว(2-7 เมษา)ละกัน
ช่วงนี้ที่ชิคาโก้ก็เป็นฤดูใบไม้ผลิแล้ว
แต่ยังไม่มีต้นไม้ต้นไหนออกใบเลย เพราะว่าอากาศมันยังหนาวจัดอยู่เลย
อากาศดรอปลงมา 0 องศา ถึง -5 องศา
ทั้ง ๆ ที่ไม่ควรจะหนาวแล้ว
(ควรจะประมาณ 10
องศากว่า ๆ น่ะ)
ปีนี้อากาศมันแปรปรวนน่ะ
ปกติเค้าบอกว่า ช่วงนี้ต้องใส่ขาสั้นลากแตะ
หรือ สายเดี่ยว กันแล้ว
แต่นี่ยังต้องใส่เสื้อ coat กันอยู่เลย
แถมอาทิตย์หน้ายังจะมี snow ลงอีกต่างหาก
คนที่นี่เค้าบอกว่า หาดูยาก snow
เดือน เมษาน่ะ ร้อยวันพันปีจะมีซักที
(แต่ตกไม่เยอะหรอก แค่นิดหน่อย)
ส่วนนี่ก็เป็นอาทิตย์แรกของเราหลังจากเรียนจบ
หมดคอร์สเรียนภาษาแล้วอ่ะ
รู้สึกเหงา ๆ พิกล
เพราะ เพื่อนและสาว ๆ คือ ส่วนสำคัญที่ทำให้เรามีความสุขที่ชิคาโก้นะ
และ 2 สิ่งนั้นก็พบเจอได้เฉพาะที่ร.รเท่านั้น
เราก็เลย รู้สึกว่า ไม่อยากเรียนจบเลย
มันเหมือนชีวิตของเราจะต้องอยู่คนเดียวเป็นส่วนใหญ่่
และนั่นมันดูเหมือนเป็นหายนะทางความรู้สึกชอบกล
(ที่สำคัญมันเหมือนเราตัดช่องทางการพบหญิงไปในตัว)
ส่วนเรื่องหญิง ก่อนเราจะจบ
แค่วันเดียว มีผู้หญิงเกาหลี(อีกแล้ว)
มาชอบ 2 คน แถม 2 คนนั้นเป็นเพื่อนกันอีกต่างหาก และตามสไตล์หญิงเกาหลี
พวกเธอก็ชวนเราไป เดท ตามฟอร์ม
(เราก็ไปมาแล้ว 2 ครั้ง)
แม้เราจะจบไปแล้วแต่ พวกเธอก็ยังไม่ยอมเลิกราอ่ะ
พวกเธอบอกว่า
ถ้าเราจบไปแล้วอย่าหายไปเลยนะ โทร.มาหากันบ่อย ๆ จะไปไหนก็โทร.มาชวนด้วย ชอบมากับ โทนี่ แบบเนี้ย
อะไรประมาณเนี้ย ชอบเจง ๆ ผู้หญิงกล้า ๆ แบบเนี้ยอ่ะ(เอ้อ.....พวกเธออายุ 18 กะ 20 ล่ะ)
แต่ว่าเราไม่ได้ปิ๊งเค้าเท่าไหร่หรอก (ทั้ง 2 คนเลย) ไม่ใช่แนวเราน่ะ
เอ้อ.......รวมถึง สาวบราซิล คนนั้นด้วย
เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากกว่า
แค่เพื่อนกันน่ะ
(กับผู้หญิงที่เราไม่ชอบยังไงเราก็ไม่กระตือรือร้น จริง
จริ๊งๆๆๆๆๆ ให้ตายเหอะ)
ข่าวดีคือ พี่สาว น้อง จี ฮุน เพิ่งเมลล์มาหาเราเมื่อวาน
รอมาตั้งนาน
เป็นเมลล์ฉบับแรกหลังจากเค้ากลับไปน่ะ
พอได้อ่านแล้ว ก็ต้องบอกว่า
เป็นอีเมลล์ที่เราอ่านแล้ว เรารู้สึก happy มาก ๆ เลย อ่านแล้วรู้สึกได้้ถึง
มิตรภาพ ความเป็นเพื่อน ที่ไม่ใช่สักแต่ว่า เขียนทักทายเพื่อนลวก ๆ
อะไรแบบนั้นน่ะ เมลล์ของเค้า แบบว่า perfect มาก
ยาว,ตอบทุกอย่าง,เขียนมาเล่า เรื่องที่ไม่ได้ถาม,แสดงความเป็นห่วงเรื่อง จี ฮุน,โอ้ว!!! perfect e-mail
ตอนนี้เราก็เลยมีเป้าหมายว่าจะเก็บตังค์ซัก $1500 เหรียญไป เกาหลี
พบปะเพื่อน ๆ เดือนสิงหานี้ล่ะ
(คืออารมณ์นี้มันอยากจะไปจริง ๆ อ่ะนะ แม้ว่าเอาเข้าจริง ๆ อาจจะไม่ไปก็ได้ ด้วยเหตุผลที่ว่า
คนอย่างเรามันขึ้นอยู่กับอารมณ์ใช่ม้า......อีกตั้งหลายเดือน
เราอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้)
เอาเป็นว่า ช่วงนี้เป็นแบบเนี้ย
เมลล์มาบ่อย ๆ ละกัน เมลล์มาบ่อย ก็ตอบบ่อย
เราส่งรูป 2 คนที่ชอบเราให้ดูด้วย
น่ารักมะ?
ก็ยังไม่ได้ไป ??
ขึ้นอยู่กับอารมณ์และทรงผมจริงๆ
ปล. หยุดที่บล็อคนี้ก่อน
ไม่ไหวแล้วตาลายจริงๆๆ