กาลครั้งหนึ่งนานมา(2 ปี)แล้วที่จ.เชียงใหม่
ได้มีกองทัพเด็กฝึกงานจำนวน 6 ชีิวิตจากพิษณุโลก
เดินทางเข้าประจำออฟฟิศ Team ถ่ายทำสารคดีเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง
ท่ามกลางการต้อนรับของพี่ ๆ โปรดิวเซอร์,ตากล้อง,และทุก ๆ หน่วยงานอย่างอบอุ่น

ซึ่งผมก็คือ 1 ในนั้น พี่โปรดิวเซอร์หนุ่มผู้ซึ่งชอบนั่งอยู่ในห้องตัดต่อเงียบ ๆ
ไม่่ค่อยพูดจากับใคร ก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ลำพัง ถึงเวลาถ่ายงานข้่างนอกก็ออกไป
ไม่ค่อยมีคำแนะนำให้น้องฝึกงานคนไหน น้อง ๆ หลายคนไม่กล้าเข้าใกล้ เพราะคิดว่าหยิ่ง แต่หารู้ไม่ว่าที่จริงแล้ว ที่ดูว่าผมหยิ่งที่จริงน่ะผมอาย ต่างหาก ก็เลยปล่อยตามเลยไปตามยถากรรม

กองทัพเด็กฝึกงานเพิ่งเดินทางมาถึงเชียงใหม่ไม่ถึง 5 วัน
เป็นช่วงเวลาที่ผมกำลังใกล้จะออกจากงานเพื่อเดินทางไป Sydney พอดี
ผมก็เลยใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว เอาแต่เตรียมตัวเตรียมของ เอ้อละเหยไปตามเรื่อง
บ่ายวันหนึ่ง.....ระหว่างที่ผมกำลัง นอนฟังเพลงในหอ. จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตู ดัง ก็อก ๆ

ผมเปิดออกไปดูก็พบว่า เป็นป้าคนหนึ่ง กับสาววัยรุ่นผมยาวคนหนึ่ง
ป้าแกไม่พูดพร่ำทำเพลง พูดขึ้นมาประมาณว่า "น้องต้น ใช่มั้ย? เจ้าของหอ.บอกป้าว่า น้องต้นทำงานอยู่ใน Team สารคดี พอดีลูกป้าก็อยู่มาพักอยู่ที่หอ.นี้ ก็เลยอยากจะมาฝากฝัง"
(หอ.ผมอยู่ใกล้ ๆ ที่ทำงาน เด็กฝึกงานหลาย ๆ รุ่นชอบมาพักที่นี่) ผมก็รับฝากไปตามมารยาท

การรับฝาก เป็นไปตามมารยาทจริง ๆ
ผมแทบไม่ได้ทำอะไร ทุกอย่างก็อยู่ในสภาพเดิม
ผมก็อยู่ของผม น้องเค้าก็อยู่กับเพื่อน เจอกันที่ทำงานผมก็ไม่ค่อยพูดจาอะไร
ทุกอย่างเป็นแค่ การมาฝาก และรับฝาก เพื่อความสบายใจ ตามประสาคนมาอยู่ไกลพ่อแม่

ช่วงเวลานั้นในหัวของผมมี แต่คำว่า Sydney
คำนั้นดังรุนแรงมาก อาจเพราะเหตุผลปัญญาอ่อน ที่วันเกิดน้องหมูที่ผ่านมา
แม้จะเลิกกันแล้ว แต่ผมก็ยังโทร.ไปอวยพรวันเกิดเค้า ก่อนสิ่งที่ได้ยินจะทำให้ผม ช็อค มาก
นั่นคือ หมูไปลอนดอนแล้ว และข่าวนั้นทำให้ผมไม่อยากอยู่ที่เมืองไทยอีกเลย

น้องแตง เป็นขวัญใจพี่ ๆ ที่ทำงาน เพราะหน้าตาดีสุดในรุ่น
จนได้รับฉายาอย่างเป็นทางการว่า "สวยล่ำ" เพราะอวบ+น่องใหญ่ แต่ผมเฉย ๆ
คงเพราะ น้องเค้าออกแนวสวย แต่ผมชอบแบบน่ารัก ก็เลยไม่ได้ถูก ความสวยเล่นงาน
ที่สำคัญต่อให้อยากจะคิด ก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี เพราะน้องแตง มีแฟนแล้ว แฟนเธอเรียนอยู่ สวิตฯ

จนกระทั่งวันนั้น ได้มาถึง
วันที่พวกเราไปถ่ายสารคดีให้กับ โรงเรียน แห่งหนึ่ง
เป็นงานเกี่ยวกับ วาระครบรอบ กี่ปี(ก็ไม่รู้จำไม่ได้) นี่แหละ
วันนั้นนั่นเอง,ที่นั่นนั่นเอง ที่ เรื่องทุกอย่าง เริ่มต้นขึ้น อย่างไม่คาดฝัน
ด้วยผู้ชายคนหนึ่ง(ซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของผม)ที่ทำงานอยู่ที่โรงเรียนแห่งนั้น


แล้วเรื่องราวทั้งหมดก็เริ่มต้นขึ้นโดยผู้ชายที่ชื่อ "พี่อ๋อง"

つづく