มันเป็นวันฝนตก ที่ผมเดินทางกลับไปยัง ร.รเก่า
บรรยากาศ ฝนพรำ อันน่านอน
ผู้โดยสารบางคน
จึงพักสายตาเข้าสู่ภวังค์ใน Subway สายสีเขียว
บางคนก็นั่ง หลับลิ้นจุกปาก
ผมจาก ร.ร แห่งนี้ไป เมื่อ หน้าหนาว จบลง
พร้อมกับ ความรัก ที่จบลง(ด้วย)
และกลับมาเยือนอีกครั้ง เมื่อ ใบไม้ผลิ เต็มต้น
พร้อมกับ ความรักผลิเต็มต้น ด้วย(มั้ง)(แต่ไม่ใช่คนในร.รนี้อีกแล้ว---น้องฟันกระต่ายไง
)
ไม่ได้กลับมาที่นี่นาน
มัวแต่ออกแนวเฮฮา กะมาโชว์ ทรงผมใหม่
ผมเลยไม่ทันระวังตัวว่ามี "ความทรงจำ" แฝงอยู่ตามซอกหลีบ
ตามสถานที่ต่าง ๆ แถว ๆ นี้ด้วย
ซึ่ง สุดท้ายแล้ว ได้โผล่ออกมาทำร้ายผม ในระดับที่สร้างความบาดเจ็บพอประมาณ
(แต่ไม่มากเท่าไหร่ แค่ จี๊ด จี๊ด เข้าไปในใจให้พอได้ คิดถึงผู้หญิงใจร้ายบางคนพอเป็นกระสัย)
บาง "ความทรงจำ" ทำเนียน แฝงตัวอยู่ ณ. จุดเกิดเหตุแรก
ตรงทางเดินหน้าห้อง 311 ที่ผมได้พบกับ จี ฮุน ครั้งแรก(ดังภาพประกอบ)
เดินผ่านเป็นไม่ได้ ขนลุกซู่
บาง "ความทรงจำ" สิงสถิต อยู่ในโต๊ะกินข้าว
บาง "ความทรงจำ" ยังนอนแอ้งแม้ง อยู่ที่ โซฟา ตัวนั้น
ที่ผมเคยไป นอนงอน อดข้าวประท้วง จี ฮุน 2 ครั้ง
นอกจาก สถานที่จะกระตุ้น "ความทรงจำ" ของผมให้โลดแล่นแล้ว
คนบางคน(ที่ผมขนานนามว่า ศัตรู ประจำร.ร)
ก็ยังมีหน้ามาทัก และมาถามไถ่ผมเรื่อง จี ฮุน อีก
พวกมันคือ "2 ผู้ชายที่อบอุ่นท่ีสุดที่ไม่เคยเจอที่ไหนมาก่อน"(เม ยอง ว่าไว้)
ไอ้ พอล กับ ไอ้ ฮีเจ เจ้าเก่า
ร้อยวันพันปี ผมไม่เคยคุยกับมัน
แต่วันนี้ ไอ้ พอล มันดันมาทักผม
ทำเป็น Shake hand
แล้วก็ยิงคำถามเด็ดใส่ผมเลย แบบ สารทุกข์สุขดิบ ไม่จำเป็นต้องถามให้เสียเวลา ประมาณนั้น
"Tony Long time no see ได้ติดต่อกับจี ฮุน บ้างป่าว?" มันถาม
"แล้วแกล่ะได้ติดต่อบ้างป่าว?" ผมตอบคำถามด้วยคำถาม
เพราะไม่อยากจะตอบว่า ส่งเมลล์ไป 5 ฉบับแต่ไม่ได้รับกลับมาเลย แบบว่ารันทดตัวเองมากมาย
"ก็ติดต่อตลอด" มันตอบ
"ได้เมลล์ จาก จี ฮุน ด้วยเหรอ?" ผมถาม(อยากรู้มาก)
"เดือนที่แล้วก็เพิ่งได้มา 1 ฉบับ" มันตอบ
สรุปว่า จี ฮุน ส่ง เมลล์ หาไอ้ พอล แต่ไม่ส่งให้ผม!!!
โอเค......ซึ้ง
ไอ้ 2 ผู้ชายที่แสนจะอบอุ่นนี้ ว่างเป็นไม่ได้ ต้องเข้าไปพัวพันกับผู้หญิงฮ็อตประจำร.ร ตลอด
มันเป็นผู้ชายอบอุ่น หรือ มันอยากได้ความอบอุ่นจากผู้หญิงกันแน่??
อารมณ์โชว์ ทรงผมใหม่ ลดลง 25% เพราะถูกแบ่งไปให้กับ อารมณ์คิดถึง จี ฮุน
(จากการถูกกระตุ้น จากสถานที่และ ศัตรู)
เกมส์รักก็แพ้ ไอ้ 2 คนนั่น
เกมส์กีฬา(เตะบอล)ก็แพ้ 4-2
ทั้ง 2 เกมส์ ผมแพ้ทั้ง ๆ ที่โชว์ฟอร์มได้ดีมาก ๆ
ในเมื่อรักเธอมันแย่ ก็รักแม่ดีกว่า
เตะบอลเสร็จ
ผมมีนัดดินเนอร์กับแม่ครั้งแรกในรอบ 6 เดือน
นัดกับ อาหารจากบ้านเกิด แกงฮังเล,ไส้อั่ว,ขนมจีนน้ำเงี้ยว
อยู่ ชิคาโก้ แต่ก็ได้กิน ขนมจีนน้ำเงี้ยว กับเขาเหมือนกัน
(อาหารอันดับ 1 ในโลก ของผม)
อย่างน้อยที่สุด ในค่ำคืนนี้ ขนมจีนน้ำเงี้ยว ก็ไม่ทำร้ายผม