Bloggang.com : pecochan - 7 วันที่แล้ว

7 วันที่แล้ว

"พี่ต้น แตงได้ตั๋วกลับเมืองไทยแล้ว วันจันทร์หน้า(3 ธ.ค) พี่ต้นดีใจมั้ย?"

เธอบอกผมกลางร้านอาหารจีน ร้านประจำ ของผมกับแม่
ที่ Chinatown ตอนเที่ยงคืนกว่า ๆ
ด้วยหน้าตาที่แสดงออกถึงความดีใจสุดขีด

ร้านอาหารจีน ร้านนั้น นั่นเอง
ร้านที่ ๆ ผมเคยเฝ้ารอ ให้เธอ ได้มา เจี๊ยะ อาหารอร่อยๆ ด้วยกันกับผม
เฝ้ารอทุกครั้งที่ผมมากินที่นี่
ตั้งแต่ก่อนเธอมาที่ อเมริกา ด้วยซ้ำ

แต่ มื้อนี้กลับกลายเป็น
อาหารมื้อที่แม่บอกว่า

"เป็นมื้อเลี้ยงต้อนรับและเลี้ยงส่งแตง กลับเมืองไทยไปในตัว" ไปเสียได้

ประโยคที่แม่พูด ฟังแล้วรู้สึกเศร้า
และ แตงโม เองก็คงไม่แคร์เลยสักนิด ว่า
หลังจากผมได้ยินประโยคของแม่ + ประโยคคำถามของเธอข้างบนที่ว่า
"พี่ต้น แตงได้ตั๋วกลับเมืองไทยแล้ว วันจันทร์หน้า(3 ธ.ค) พี่ต้นดีใจมั้ย?" แล้วผมรู้สึกเช่นไร?

เธอคงคิดว่า ผมคงจะตอบว่า ผมดีใจมากสินะ ที่แตงจะได้กลับบ้านแล้ว
สำหรับผมแล้วนั้น คงน่าดีใจมากใช่มั้ย?
ผมไม่ได้ตอบคำถามนี้กับ แตงโม
แต่ผมทำ 2 อย่างนี้แทน

1. คือ เงียบ+ช็อค ไปเลย ท่ามกลางโต๊ะอาหาร กลม ๆ โต๊ะนั้น
ปลาทอดกรอบสไตล์ฮ่องกง ของโปรดผมที่อยู่ตรงหน้าก็หมดความอร่อยไป 84%

2. คือ ไม่คุยกับเธอไปเลย 1 วัน 1 คืน
แม้ว่าเธอพยายามมาทึ้ง มาดึง ผมให้ลุกขึ้นมา คุยกับเธอ อยู่ยกใหญ่ เมื่อกลับมาถึงห้องของผมก็ตาม

หลังจากที่ผมถึงบ้านปั๊บ ถึงห้องปุ๊บ
ก็กระโจนลงที่นอน และเอาแต่คลุมโปง ไม่เล่นเนตฯ ไม่เปิดเพลง ไม่นอนเล่นเกมส์เหมือนเคย
คลุมโปงอยู่อย่างนั้น เธอดึง+ทึ้ง+ลาก เท่าไหร่ผมก็ไม่ลุก

นั่นแหละคือ คำตอบของผม

ในที่สุด
แตง ก็หาตั๋วกลับเมืองไทยเอง
แตง ไม่รอกลับกลางเดือน มกรา เหมือนที่แม่บอก

และผมเองก็เดินทางมาถึง ช่วงเวลาที่ต้องรับรู้อย่างเป็นทางการว่า..............
เวลาทั้งหมดของผมกับแตงโม เหลืออีกแค่ 7 วัน
7 วันสุดท้ายแห่งความสัมพันธ์ 2 ปีที่เรารู้จักกันมา

มันกำลังจะจบลงแบบนี้นี่เอง

จบลงด้วย การพบกัน+เดินทางข้ามทวีปมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันครั้งแรก
แล้วพบว่า มีแต่การหลอกลวง มีแต่ความเสียใจ
และทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ พังทุกอย่างดี ๆ ที่เราเคยมีต่อกันมาอย่างราบคาบ

7 วันสุดท้ายในชิคาโก้
7 วันสุดท้ายของ แตงโม ในชีวิตผม
ผมเสียไปให้กับ อารมณ์เศร้าซึมที่ได้ยินกำหนดกลับของเธอ 1 วัน
ผมเสียไปให้กับ อารมณ์ของเธอที่อยากจะนอนอย่างเดียวทั้งวันอีก 3 วัน
(เธออยากจะไปไหนก็ยังคงขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเธอ)

และเหลือแค่ 3 วันที่ผมได้พาเธอออกไปถ่ายรูปและไปสถานที่ ๆ เธอยากไปและควรไปทั้งหมดใน ชิคาโก้

Navy Pier แหล่งรวมความสนุกริมทะเลสาป Michigan
แต่ คนที่มาเท่ียวอย่างผมนั้น กลับเป็น แหล่งรวมอารมณ์เศร้า อย่างแท้จริง

พาเธอไปขึ้น Ferris Wheel ชิงช้าสวรรค์
แต่สำหรับผมแล้วนั้น น่าจะเป็น ชิงช้านรก มากกว่า

อยาก bird กระโหลกเธอ ซัก 2 ที โทษฐานที่ ชอบโกหก และทำให้ผมเสียใจ
ก็ทำไม่ลง กลายเป็นอยากกอดแทน

ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ทั้งรู้ว่า
ความจริงแล้ว
ไม่ได้มีแค่ ทีน ของเรา 2 คนเหมือนอย่างที่เห็น เลย
ยังมี ทีน ที่มองไม่เห็น อีก 1 คู่(เสมอมา)

ที่หน้า Chicago Theatre อันเก่าแก่ และโด่งดัง
เธอได้ลุ้น รางวัลนักแสดงนำหญิง ของชีวิตผม ประจำปลายปีนี้แน่ ๆ

พาไปกินอาหารเกาหลี ที่ผมว่า อร่อยมาก
แต่แตงโม ยืนยันว่า ชอบอาหารไทย มากกว่า
สรุปว่า ทั้ง เกาหลี ทั้งไทย สำหรับผม มีรสชาดิเศร้า เท่า ๆ กัน

ขอบคุณ เทคโนโลยี ที่จับภาพเอาไว้ได้ ว่า
แตงโม แอบสวมเขาให้ผม มาตลอด 2 เดือนกว่า ๆ

นี่ก็คือ 7 วันสุดท้ายของผมกับ แตงโม
(24 พ.ย-2 ธ.ค)

แม้ 7 วันนี้ จะมีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นระหว่าง ผมกับ แตงโม มากกว่า ช่วงอาทิตย์แรก
ที่เราทะเลาะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แบบหน้ามืดตามัว
แต่ ผมและ แตงโม ก็คงจะรู้ดีอยู่แก่ใจว่า มันก็คง ไม่ได้ช่วยให้เรา
เลือกที่จะบันทึกมันลงไปแทนที่ฉากจบร้าย ๆ ระหว่างเธอกับผม ที่เกิดขึ้น ภายในอาทิตย์แรก หรอก
(โดยเฉพาะการจดจำของเธอ)

ผมเคยฝันอยู่เสมอว่า อยากจะนั่ง subway ไปกับใครซักคน ที่รถไฟตู้สุดท้าย
แล้วเอาเท้าพาดบนหน้าต่าง แบบเนี้ย?
จู๋จี๋ กันไปตลอดทาง
แม้วันนี้ผมจะได้ทำแล้ว(แม้กับคนที่ไม่ได้รักกัน)

ผมพบว่า Converse ที่เราใส่ถ่ายรูปด้วกันนั้น
ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
แต่มีนัยแอบแฝง
และความหมายแฝงเพียงอย่างเดียวนั้น ก็คงเป็น

นับจากพรุ่งนี้ไป ผม กับ แตงโม

"ทางใคร ทางมัน"

ผมตัดสินใจว่า จะเลิกติดต่อกับเธอแล้ว
ทุกทาง

ไม่โทร.ไปหาอีกแล้ว
block Msn

และทำแบบนั้นไม่นานหรอก

แค่ ตลอดกาล.....................

Create Date : 07 ธันวาคม 2550
Last Update : 8 ธันวาคม 2550 4:34:10 น.
Counter : 590 Pageviews.

23 comments

	กงสุลใหญ่สมใจ ตะเภาพงษ์“ร่วมฉลองสงกรานต์ปีใหม่ไทยในไทม์สแควร์” newyorknurse (17 เม.ย. 2567 02:18:24 น.)		ขีดเพดานค่าใช้จ่ายสูงด้านการรักษาพยาบาล Högkostnadsskydd สวยสุดซอย (16 เม.ย. 2567 18:52:34 น.)
	ต้นไม้ใบหญ้าเริ่มฟื้นคืนชีพ สวยสุดซอย (12 เม.ย. 2567 14:13:40 น.)		ล้อมรั้วกั้นกวางมากินดอกไม้ สวยสุดซอย (8 เม.ย. 2567 14:56:09 น.)

-บล็อกนี้ เหมือนอ่านอยู่ในความฝันอ่ะ
อะไร ๆ ก็ขาวไปหมด
แถมยาวอีกตังหาก
เพลงจบแล้ว ยังอ่านไม่จบเลย
เป็นบล็อกแห่งความทรงจำดี ๆ นะ

-ชอบรูปถ่ายโพลารอยด์อ่ะ สวยดี

-เพลงเพราะดีนะ (แต่เราไม่ชอบอ่ะ)

-ประโยคสุดท้าย...จะทำได้จริงเร้อ...

ปล. เม้นท์ยาวให้สมกับบล็อกยาว ๆ หน่อย (แต่ดูไม่ค่อยมีสาระเลยอ่ะ

)

โดย: Almondblist

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:0:33:37 น.

ก้าวต่อไปค่ะ แตงโมอาจจะไม่ใช่คนที่รอคอยมาตลอดก็ได้...ชีวิตยังมีอะไรๆ อีกเยอะค่ะ

สู้นะคะ

โดย: แม่เกด + น้องทะเล (gadeja

) วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:0:36:38 น.

ทำไมทำได้ง่ายจัง

โดย: petunia lover

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:0:58:17 น.

แงงๆๆๆๆจบแบบนี้เลยหรือ

โดย: สหมิว (Be a good guy

) วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:1:01:24 น.

คุณต้องได้เจอคนที่ดีกว่าแน่นอนค่ะ ต้องมีวันนั้นแน่ๆ

โดย: Picike

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:2:55:53 น.

กลับไปแล้วเหรอคะ
ดีค่ะ ให้เธอไปอยู่ในที่ที่เธอชอบดีที่สุดค่ะ

ขอให้เป๊กโกะทำใจได้ไว ๆ นะคะ
จะคริสต์มาสแล้ว เราตื่นเต้นมาก
เป๊กโกะชอบคริสต์มาสหรือเปล่าคะ
ซานตาคลอสอีสคัมมิ่งทูทาวน์ค่ะ

โดย: มันจะดีเหรอคะ

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:6:31:47 น.

นับจากพรุ่งนี้ไป ผม กับ แตงโม

"ทางใคร ทางมัน"

ผมตัดสินใจว่า จะเลิกติดต่อกับเธอแล้ว
ทุกทาง

ไม่โทร.ไปหาอีกแล้ว
block Msn

และทำแบบนั้นไม่นานหรอก

แค่ ตลอดกาล.....................

^
^
เจ๋ง มาก พี่

โดย: pOkepumzz

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:6:33:35 น.

จ๊ะจ๋าไม่ได้เข้ามาที่bloggang นาน เข้ามารับรู้ความรู้สึกเลยค่ะ
แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ ชีวิตเราอีกยาวนานจะได้เจออะไรอีกเยอะ
ตอนแรกก็จะหนักหน่วงทำใจยังไม่ได้ให้เวลาล่วงเลยไป เราอาจมีความคิดอีกแบบก็ได้ ว่าดีนะที่เราไม่ลงเอยกับคน คนนี้
แต่ตอนนี้เศร้าไปเถอะ ไม่เป็นไร เศร้าให้พอใจเลย เต็มที่เลย
แต่อยากจะบอกว่า ผู้หญิงดีดี หรือสวยๆ ไม่ได้มีคนเดียวในโลกนี้นะ

โดย: karug-karing

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:6:55:38 น.

ใส่รองเท้าไม่เป็นมงคลอ่ะป่าว

ลองเปลี่ยนจาก converse
มาเป็น ยี่ห้อ congratulate ดีก่ามะ

( เค้าไม่ผลิตหรอยี่ห้อนี้

)

โดย: Nisasa

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:7:31:37 น.

คิดว่าคุนน้องคงไม่ต้องการกำลังใจแล้ว ครั้งนี้ขอเป็นแสดงความยินดีแทนนะจ๊ะ
ประสบการณ์มีไว้เป็นเครื่องเตือนใจในอนาคตจ้า

โดย: อุ้ม ณ ค้างคาว

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:8:21:06 น.

เดี๋ยวคุณนิสาจะพาไป เมอรี่คิงส์ เอง เพราะว่า "มีทุกสิ่งให้เลือกสรร"

อ่านแล้วก็ขอโหวตให้ซักหน่อย

ปล: รูปถ่ายนั้น เขาเล็กไปหน่อยครับ แทบสังเกตไม่เห็นเลย

โดย: ฮิโระ (ordinary_hero

) วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:8:36:17 น.

ขอให้วันต่อๆไปเป็นวันที่สวยงามกว่าเก่าค่ะ

โดย: thaispicy

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:11:42:45 น.

ใจคนเรา
ยากที่จะบังคับ

โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:16:09:46 น.

ชีวิตไม่ได้มีแค่เธอคนนั้นไม่ใช่หรอคะ
เมื่อไม่รัก ยื้อไว้ก็เจ็บ
ปล่อยเธอไป ตามทางที่เธอเลือก
แล้วทำวันข้างหน้าของคุณให้ดีที่สุด

ไม่มีใครบังคับหัวใจของใครได้...

ps. โสดดีออก อิสระอยู่ที่ตัวคุณ ฮา ^^v

โดย: Blue-Heart absolute

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:17:02:35 น.

ท้องฟ้าวันนี้สดใสกว่าเมื่อวานใช่ม่ะ? หรือว่าครึ้มๆเพราะที่นู้นหิมะตก

วันนี้เพลงเพราะ+รูปสวย

จขบ สู้ๆ

โดย: H_B_P

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:17:26:47 น.

I don't feel sad whenread ur story but I found it was so funny in ur sentence..พาไปกินอาหารเกาหลี ที่ผมว่า อร่อยมาก
แต่แตงโม ยืนยันว่า ชอบอาหารไทย มากกว่า สรุปว่า ทั้ง เกาหลี ทั้งไทย สำหรับผม มีรสชาดิเศร้า เท่า ๆ กัน.....555555555 how u can imagine this idea....

โดย: Mudmee (Princess in the Blue

) วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:17:57:08 น.

แวะเอา Tag ทำดีเพื่อพ่อมาฝากค่ะ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=cheerfully&group=8

โดย: Cheerfully

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:18:49:12 น.

เผลอแป๊บเดียวเอง
เรื่องผ่านไปไวจัง
แค่หลบไปจบงานมิวเซียมนิดเดียวเอง
แล้วจะเอารูปมาฝากนะ
อาทิตย์หน้าจะกลับบ้านแล้วล่ะ ไม่ต้องแวะไปบล๊อกเราหรอกนะ ยังไม่ได้อัพเลย ขี้เกียจอ่ะ
เทคแคร์นะยะ

โดย: คนที่เดินผ่าน (devillish girl

) วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:18:54:33 น.

ชอบรูปที่ 2 มากเลยอ่ะ ท้องฟ้าสวยดี
ส่วนรูปที่สาม เป็นเราไม่เบิร์ดกะโหลกหรอก เราคงถีบให้หน้าคมําอยู่แถวนั้นอ่ะ

โดย: คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของเรา.

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:20:29:43 น.

ตอนนี้น้องเขาคงกลับไปแล้วสินะ

ขอโหวตให้น้องแตงได้รับในรางวัลนักแสดงนำหญิง ของชีวิต peconchan ประจำปลายปีนี้ด้วยคนค่ะ มาแรงกว่าน้องกระต่ายอีกอะ

โดย: utterztomato

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:20:52:03 น.

จบง่ายๆแบบนี้เหรอเนี่ย

โดย: ซซ

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:23:00:16 น.

อยากบอกว่าคุณเป็นคนที่เขียนเรื่องราวได้น่าติดตามมาก เป็นประสบการณ์ของคุณที่ทำให้คนอ่านเห็นภาพเลยจริงๆนะ สู้ๆคะ