พระพุทธเจ้าตรัสจำแนกกามโภคี  คือ  ชาวบ้าน  ออกเป็น  ๑๐  ประเภท   พร้อมทั้งส่วนดี และส่วนเสีย  ของแต่ละประเภท   มีใจความ  ดังนี้

กลุ่มที่ 1 แสวงหาไม่ชอบธรรม

           1.พวกหนึ่ง   แสวงหาโภคทรัพย์โดยไม่ชอบธรรม ได้ทรัพย์มาแล้วไม่เลี้ยงตนให้เป็นสุข,ทั้งไม่เผื่อแผ่แบ่งปัน และไม่ใช้ทรัพย์ทำความดี - ควรตำหนิทั้ง 3 สถาน

          2.พวกหนึ่ง    แสวงหาทรัพย์โดยไม่ชอบธรรม   ได้ทรัพย์แล้วเลี้ยงตนให้เป็นสุข, แต่ไม่เผื่อแผ่จ่ายแบ่งปัน และไม่ใช้ทรัพย์นั้นทำความดี  - ควรตำหนิ 2 สถาน  ควรชม 1 สถาน

          3.พวกหนึ่ง  แสวงหาทรัพย์โดยไม่ชอบธรรม  ได้ทรัพย์มาแล้ว   เลี้ยงตนให้เป็นสุข,ทั้งเผื่อแผ่แบ่งปัน และใช้ทรัพย์นั้นทำความดี -  ควรตำหนิ 1 สถาน ควรชม 2 สถาน

กลุ่มที่  2  แสวงหาชอบธรรมบ้าง ไม่ชอบธรรมบ้าง

         4.พวกหนึ่ง    แสวงหาโภคทรัพย์โดยชอบธรรมบ้างไม่ชอบธรรมบ้าง ได้ทรัพย์มาแล้ว  ไม่เลี้ยงตนให้เป็นสุข.  ไม่เผื่อแผ่แบ่งปัน และไม่ใช้ทรัพย์นั้นทำความดี – ควรตำหนิ 3 สถาน ควรชม 1 สถาน

         5.พวกหนึ่ง    แสวงหาทรัพย์โดยชอบธรรมบ้าง ไม่ชอบธรรมบ้าง  ได้ทรัพย์มาแล้ว  เลี้ยงตนให้เป็นสุข,แต่ไม่เผื่อแผ่แบ่งปัน และไม่ใช้ทรัพย์นั้นทำความดี - ควรตำหนิ 2 สถาน ควรชม 2 สถาน

        6.พวกหนึ่ง     แสวงหาทรัพย์โดยชอบธรรมบ้าง   ไม่ชอบธรรมบ้าง  ได้ทรัพย์มาแล้ว  เลี้ยงตนให้เป็นสุข,ทั้งเผื่อนแผ่แบ่งปัน และใช้ทรัพย์นั้นทำความดี - ควรตำหนิ 1 สถาน ควรชม 3 สถาน

กลุ่มที่  3  แสวงหาชอบธรรม

        7.พวกหนึ่ง    แสวงหาทรัพย์โดยชอบธรรม ได้ทรัพย์มาแล้ว  ไม่เลี้ยงตนให้เป็นสุข, ทั้งไม่เผื่อนแผ่แบ่ง และไม่ใช้ทรัพย์นั้นทำความดี - ควรตำหนิ 2 สถาน ควรชม 1 สถาน

      8.พวกหนึ่ง    แสวงหาทรัพย์โดยชอบธรรม ได้ทรัพย์มาแล้ว   เลี้ยงตนให้เป็นสุข, แต่ไม่เผื่อนแผ่แบ่งปัน และไม่ใช้ทรัพย์นั้นทำความดี - ควรตำหนิ 1 สถาน ควรชม 2 สถาน

      9.พวกหนึ่ง    แสวงหาทรัพย์โดยชอบธรรม  ได้ทรัพย์มาแล้ว   เลี้ยงตนให้เป็นสุข,   ทั้งเผื่อแผ่แบ่งปัน และใช้ทรัพย์ทำความดี;  แต่ยังติด   ยังหมกมุ่น   กินใช้ทรัพย์สมบัติ    โดยไม่รู้เท่าทันเห็นโทษ  ไม่มีปัญญาที่จะทำตนให้เป็นอิสระ   เป็นนายเหนือโภคทรัพย์  - ควรตำหนิ 3  สถาน ควรชม 1 สถาน

พวกพิเศษ: แสวงหาชอบธรรม และกินใช้อย่างมีสติสัมปชัญญะ มิจิตใจเป็นอิสระ

       10.พวกหนึ่ง     แสวงหาโภคทรัพย์โดยชอบธรรม   ได้ทรัพย์มาแล้ว   เลี้ยงตนให้เป็นสุข,  เผื่อแผ่แบ่งปัน  และใช้ทรัพย์นั้นทำความดี;  ไม่ลุ่มหลง  ไม่หมกมุ่นมัวเมา   กินใช้ทรัพย์สมบัติ   โดยรู้เท่าทัน  เห็นคุณโทษ  ทางดีทางเสียของมัน  มีปัญญาทำตนให้เป็นอิสระ - เป็นชาวบ้านชนิดที่เลิศ ประเสริฐ  สูงสุด  ควรชมทั้ง 4 สถาน (สํ.สฬ.18/631-643/408-451 ฯลฯ)
 

พุทธธรรมต้องเข้าใจให้ถูก  ไม่ยังงั้นจะสุดโต่งไปทางเดียว