Title: ในวันฝนตก

เย็นวันหนึ่งในวันที่ท้องฟ้ามืดครึ้ม
ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังที่จะสารภาพรักหญิงสาวที่เขาหลงรักมานาน
ใจหนึ่งอยากบอกรักใจจะขาด แต่อีกใจหนึ่งกลับขัดแย้งตัวเองอยู่ในใจ
เขารู้สึกไม่มั่นใจ และกลัวว่าเธอจะไม่รับรักเขา จนเกิดเสียงของหัวใจ
แตกแยกเป็น 2 ขั้ว ให้เขาได้ยินเสียงที่พวกมันกำลังโต้แย้งกันอยู่

“อย่าเพิ่งดีกว่า วันนี้ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฤกษ์ไม่ดี เรากลับกันเถอะ” ใจโลเลเริ่มชวนกลับบ้าน

“ไม่ได้นะ นายตั้งใจที่จะบอกรักเธอมานานแล้วไม่ใช่หรือไง อย่าท้อสิ
กับไอ้แค่ฟ้าไม่สดใสเท่านั้นเอง” แต่ใจมุ่งมั่นแย้งออกมา ด้วยเหตุผลที่เขาโต้แย้งไม่ออกเช่นกัน

“แล้วนายว่าฉันควรทำอย่างไรดีล่ะ ใจมุ่งมั่น”
“นายต้องบอกรักเธอให้ได้ ใจโลเล”

“แต่ฉันไม่มั่นใจ”
“เฮ้อ...ถ้านายไม่บอกตอนนี้ แล้วเมื่อไหร่นายจะได้บอกรักเธอเสียที”
“พรุ่งนี้”
“แล้วเมื่อวานนายตอบฉันว่าไง”
“พรุ่งนี้”
“แล้วเมื่อวานซืนล่ะ”
“ก็พรุ่งนี้”

“งั้นเอาเป็นว่าวันนี้นายต้องบอกรักเธอ”
“แต่ฉันไม่กล้า”
“นายต้องกล้า”
“ฉันกลัว”
“นายต้องข่มความกลัวเอาไว้”
“แล้วถ้าเธอไม่รับรักฉันล่ะ”
“นั่นเป็นเรื่องที่ยังไม่ได้เกิดขึ้นนี่”
“แล้วถ้ามันเกิดขึ้นล่ะ”
“นายก็ต้องยอมรับมัน”
“ฉันรับไม่ได้”
“ทำไมถึงรับไม่ได้”
“ฉันไม่อยากเสียเธอไป”
“แล้วนายกับเธอเป็นอะไรกันแล้วหรือไงวะ” เจ้าใจมุ่งมั่นชักเริ่มมีอารมณ์
“ยัง”
“แสดงว่า ถึงเธอไม่รับรักนาย นายก็ไม่ได้เสียเธอไป เพราะเขายังไม่ได้เป็นอะไรกันกับนาย แต่ถ้านายยังขืนอมพะนำไม่ยอมบอกรักเธอตอนนี้ คนที่ทำเสียโอกาส ก็คือนายเอง”

“สรุปว่านายอยากให้ฉันบอกรักไปเลยวันนี้”
“เออ”
“แต่ฉันไม่กล้า”
“นายต้องกล้า”
“ฉันกลัว”
“นายต้องข่มความกลัวเอาไว้”
“แล้วถ้าเธอไม่รับรักฉันล่ะ”
“นั่นเป็นเรื่องที่ยังไม่ได้เกิดขึ้นนี่”
“แล้วถ้ามันเกิดขึ้นล่ะ”
“นายก็ต้องยอมรับมัน”
“ฉันรับไม่ได้”
“ทำไมถึงรับไม่ได้”
“ฉันไม่อยากเสียเธอไป...”

โอ๊ยยยยยยยยยย! รำคาญโว้ยยยย เงียบๆไปซักที ชายหนุ่มด่าไอ้หัวใจป๊อดกับไอ้ใจกล้าอยู่ในใจของเขา

มือขวาของเขาจับที่หน้าอกข้างซ้าย เพื่อเช็คเสียงหัวใจ
และเขาสามารถสัมผัสได้ ถึงจังหวะ บรรเลงของหัวใจ มันดัง ตุบ...ตุบ...ตุบตุบตุบๆๆๆๆๆๆๆ

“เอาล่ะ หัวใจมันตีกลองพร้อมรบแล้ว ต้องลุย” เขาคิดเช่นนั้น


“ผมรักคุณ” ชายหนุ่มกลั้นใจพูดในสิ่งที่เขาอัดอั้นมานาน ในสิ่งที่เขาไม่เคยบอกใครมาก่อน แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่สนใจเลย เธอได้แต่เพียงกลอกตาไปมา มองนก มองฟ้าเท่านั้น

“ผมรักคุณ...รักคุณ...รักคุณจริงๆนะ” ชายหนุ่มพยายามย้ำถึงความรู้สึกของเขาที่มีต่อหญิงสาวอีกครั้ง แต่ถ้าทีของเธอ ก็ยังคงเหมือนเช่นเดิม

จนเขาตัดสิน เมื่อเขากลั้นใจพูดออกมาแล้ว เขาจะพรั่งพรูคำรักที่เก็บในสต๊อคไว้มานาน ออกมาให้เธอได้ยิน ได้ฟังจนหมด เขาหวังว่าเธอจะเข้าใจถึงส่วนลึกในจิตใจของเขาได้

“ผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณ
ผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณ
ผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณ
ผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณ
ผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณ
ผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณ
ผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณ
ผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณ
ผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณผมรักคุณ
ผมรักคุณ..................................................................................”

“พอแล้วๆๆๆๆ ฉันรู้แล้ว” เมื่อเธอเจอคำรักทับถมเธอเข้าไปมากมายขนาดนี้ มันจึงทำให้เธออดทนไม่ไหว จนต้องบอกให้ชายหนุ่มพอ ก่อนที่เธอจะจุกคำรักตายไปเสียก่อน

“คุณรู้ความรู้สึกของผมแล้วจริงๆเหรอ”
“รู้สิ ก็เล่นพูดซะขนาดนั้น ใครไม่รู้ก็แย่ล่ะ”
“แล้วคุณเข้าใจมันไหม”
“ฉันไม่เข้าใจ” คำนี้ถึงกับทำให้ชายหนุ่มหน้าสลดลงในทันที

“คุณไม่เข้าใจเหรอ”
“ใช่ ฉันไม่เข้าใจ ฉันไม่เข้าใจว่าคุณจะบอกรักทำไมให้มันมากมายหลายคำ”

“ผมแค่อยากย้ำให้คุณรู้ถึงความรู้สึกของผม”
“แต่คุณทำให้ฉันคิดว่า คุณบอกคำรักอย่างนี้กับใครก็ได้ง่ายๆ”
“มันไม่ใช่นะ มันไม่ใช่ที่คุณคิดเลย คุณรู้ไหมกว่าผมจะบอกรักคุณได้ ผมต้องใช้เวลานานแค่ไหน”
“แต่คุณกำลังทำให้คำรักที่คุณพูดอกมาดูไร้ค่าลงนะ”

ชายหนุ่มเงียบไป ก่อนพูดเสียงอ่อย “ผมไม่คิดว่ามันจะทำให้คุณรู้สึกอย่างนี้”

“คุณให้คำรักฟุ่มเฟือยจนเกินไป ฟุ่มเฟือยจนทำให้ฉันอดคิดไม่ได้
ว่า คุณจะนำมันไปแจกจ่ายให้ใครอีก”

“แล้วผมต้องทำอย่างไร”
“คุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น”
“ผมรักคุณจริงๆนะ”
“นี่คุณพูดคำนี้มากี่คำแล้ว”
“ถ้ารวมเมื่อกี้ด้วย ก็ 69 คำพอดี”
“คุณรู้ได้ยังไง”
“ผมย้อนกลับไปนับมันใหม่”
“นั่นไง แค่นี้คุณยังจำไม่ได้เลย นี่ขนาดเพิ่งพูดออกมานะ
แล้วถ้านานๆไปคุณจะจำได้ไหม ว่าคุณบอกรักฉันมากี่ครั้งแล้ว”

“ก็...ก็คุณถาม”
“ใช่ฉันถาม แต่ในเมื่อคุณเป็นคนพูดมันออกมา คุณก็ต้องรู้สิว่ากี่ครั้งแล้ว”
“ผมขอโทษ”

“เมื่อกี้คุณบอกรักฉันมากี่ครั้งนะ”
“69 ครั้งครับ”
“ผู้ชายก็คิดแต่เรื่องอย่างนี้”
“เรื่องอะไรผมไม่เข้าใจ”
“แค่บอกรักฉัน ก็ส่อแววซะแล้ว”
“แววอะไร ผมงงไปหมดแล้ว”
“คุณว่าคุณยอกรักฉันมากี่ครั้ง เมื่อกี้นี้”
“69 ครับ...หืม” ชายหนุ่มฉุกคิดขึ้นมาได้...

“นี่คุณคิดถึงขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย”
“ผู้ชายบอกรักผู้หญิง ก็เพื่ออะไรล่ะ”
“เพื่อให้คุณได้รู้ความรู้สึก”
“ไม่ใช่ คุณไม่ได้ต้องการเพียงให้ฉันรู้ถึงความรู้สึกของคุณเพียงอย่างเดียวหรอก”

“งั้นฉันถามอะไรคุณอย่าง...ความรักคืออะไร”
คำถามของหญิงสาว ทำให้ชายหนุ่มเงียบไป
“ทำไมเงียบไปล่ะ ตอบไม่ได้หรือไงว่าความรักของคุณมันคืออะไร”
“ผมไม่รู้...ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรถึงจะถูกใจคุณ”
“คุณก็พูดออกมาตรงๆสิ ทำไมต้องให้ถูกใจฉันด้วยล่ะ”
“ผม...ผมแค่ไม่อยากให้คุณไม่พอใจ”

ชายหนุ่มถามใจตัวเอง ว่าความรักคืออะไร และเขากำลังพิจารณาอยู่ถึงเหตุผลของหัวใจทั้ง 2 ขั้วของเขา

“ความรักคือการให้” ใจโลเลรีบเสนอตัวตอบ “เอ๊...หรือว่าจะเป็นความเป็นห่วงดีนะ”

“แค่นี้นายยังโลเล เชื่อไม่ได้เลย แล้วเธอคนนั้นเขาคงยอมรับรักหรอกนะ” ใจมุ่งมันต่อว่า

“แล้วนายล่ะ นายว่าความรักคืออะไร”
“ฉันว่า...ความรักคือการเสียสละ”
“ไม่ใช่หรอก”
“แล้วนายว่ามันคืออะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่การเสียสละ”
“จริงๆแล้วฉันว่า ความรักมันน่าจะมาพร้อมความใคร่นะ”
“ไอ้บ้า ทะลึ่ง”
“หรือนายว่าไม่จริง...”
“อืม...ก็จริงแฮะ”
“ส่วนใหญ่ผู้หญิงเค้าจะคิดว่า เราเข้ามาบอกรักเขา เพื่อหวังผลอย่างอื่นแน่นอน”
“นายมองโลกในแง่ร้ายเกินไปหรือเปล่าวะเพื่อน”
“ฉันมองโลกในแง่ของความจริง”

“บางทีความรักก็อาจก่อให้เกิดความใคร่ หรือบางทีความใคร่ก็ก่ออาจก่อให้เกิดความรักก็ได้นะ”
“จริงๆแล้วมันเหมือนมีเส้นบางๆกั้นกลางไว้นะ ระหว่างความรักกับความใคร่”
“อืมใช่...มันแยกออกจากกันไม่ได้หรอก”
“แล้วนายว่า เจ้านายเราเค้าจะตอบเธอว่ายังไง”
“ไม่รู้สิ...งั้นนายก็เงียบเสียงลง ตั้งใจฟัง”

ฝนได้เทลงมาแล้ว แต่ชายหนุ่มและหญิงสาวยังยืนอยู่ที่เดิม

“คุณตอบฉันได้หรือยัง ถ้ายังฉันกลับล่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมกับเดินกลับหลังหัน
“เดี๋ยวก่อนครับ...ฟังผมก่อน”
“อะไรอีกล่ะ คุณจะบอกรักฉันเป็นครั้งที่ 70 หรือไง”
“คือผมจะบอก ความหมายของคำว่ารักของผมให้คุณฟัง”
“งั้นก็ว่ามา”

“คือ...จริงๆแล้ว ผมไม่รู้หรอกว่ารักในความหมายของคุณมันคืออะไร
เพราะเหตุผลในรักของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน แต่ที่ผมกำลังจะบอก
ความหมายของคำว่ารักของผมให้คุณได้ฟังนั้น
มันอาจจะไม่ใช่ความหมายของคำว่ารักหรอก แต่มันเป็นความรู้สึกในใจผม...”
ชายหนุ่มพูดวกไปวนมา จนหญิงสาวเริ่มรู้สึกไม่พอใจ

“ตกลงคุณจะบอกได้หรือยังว่ารักของคุณคืออะไร”

“ผม...ผม...ผมแค่อยากดูแลคุณ อยากรู้เรื่องราวของคุณ คอยให้คำปรึกษาคุณ
อยากมีความสุขกับคุณ อยากร่วมทุกข์ไปกับคุณ อยากให้คุณได้เห็นอะไรที่สวยงามพร้อมกับผม ฟังเพลงเพราะๆร่วมกันกับผม อยาก...”
“พอ...พอแล้วล่ะค่ะ”

“ผม ผมขอโทษ อาจจะไม่ตรงใจคุณแต่...”
“ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะรับรักคุณก็ได้...”
“จริง จะจริงๆหรือครับ”
“เดี๋ยวก่อน ฉันยังพูดไม่จบ โทษฐานที่คุณมาทำเก้ๆกังๆใส่ฉัน ฉันจะรับรักคุณก็ต่อเมื่อฝนตกลงมาเป็นรูปหัวใจเสียก่อน”
เงื่อนไขนี้ ทำให้ชายหนุ่มอึ้งไป

“ฉันใจร้ายกับคุณไปหรือเปล่า”
“ไม่หรอกครับ มันเป็นสิทธิ์ของคุณนี่ ที่จะตั้งเงื่อนไขนี้ให้ผม”

ชายหนุ่มตอบพร้อมเงยหน้ามองฟ้า ภาวนาให้ฝนตกลงมาเป็นรูปหัวใจ
ทั้งๆที่ใจของเขาก็รู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้

“ยัยคนนี้ทำไมใจร้ายจัง”
“ชู่วส์ อย่าเอ็ดไปสิ เดี๋ยวเขาก็ได้ยินหรอก”
“ก็ดูสิ มีอย่างที่ไหน มาตั้งเงื่อนไขบ้าบออย่างนี้ มีที่ไหนล่ะฝนตกเป็นรูปหัวใจ”
“เฮ้ย! นายดูข้างบนโน่นสิ...”
“อ๊ากกกกกกก!!!!”

ตึง!!!

“ป้ายบิลบอร์ดโฆษณาโรงพยาบาลโรคหัวใจ หล่นลงมาทับชายหนุ่ม
หญิงสาว ดับอนาถ”

และแล้วชายหนุ่มก็ได้รัก และได้ดูแลหญิงสาวสมใจ ทั้งสองลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า มือเกาะกุมกันโดยไม่คิดที่จะปล่อยมือจากกัน...ตลอดไป

Create Date : 26 ธันวาคม 2550 Last Update : 26 ธันวาคม 2550 22:03:38 น. Counter : 4876 Pageviews.		11 comments
Share Tweet

	คิดธรรมะเอง ไม่หลงใหล จริงใจ เข้มแข็ง สู้ ปัญญา Dh (11 มี.ค. 2568 19:43:25 น.)		เรื่อง รัก ลึก อุ่น (Omega Verse) - บทที่ 59 วัลยา (8 มี.ค. 2568 15:02:31 น.)
	ททท.ภูมิภาคอีสาน จัด อาหารถิ่นโคราช X อาหารทะเล “โคราชแซ่บ ทะเลซี้ด” 7-9 มีค.68 ที่ the mall โคราช อุ้มสี (8 มี.ค. 2568 13:14:18 น.)		๏ ... มันคุยข่าว คุ้ยข้าวมัน ... ๏ นกโก๊ก (8 มี.ค. 2568 00:58:23 น.)