Title: วันพฤหัส... วันพฤหัส... โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ กริ๊งงงงงงง....กริ๊งงงงงงงง... โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ กริ๊งงงงงงง....กริ๊งงงงงงงง... เสียงไออย่างหนักหน่วงของผมเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องจนแทบไม่มีเวลาจะหายใจ สลับกับเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังติดต่อกันมานานแล้ว...แต่ ผมไม่มีแม้แต่แรงที่จะขยับนิ้วมือเพื่อที่จะหยุดเสียงอันดังแสบแก้วหูนั้น... กริ๊งงงงงงง....กริ๊งงงงงงงง... เสียงของนาฬิกาปลุกยังคงดังต่อเนื่องอย่างไม่มีหยุดหย่อน ผมหรี่ตา หาเป้าหมายที่ผมจะทิ้งท่อนแขนลงไปเพื่อที่จะหยุดเสียงนั้น ผมสูดลมหายใจ รวบรวมกำลัง ยกมือขึ้นและปล่อยมันทิ้งลงสู่วัตถุทรงกลม... กริ๊.......................... ขลุกๆๆ เฮ้อ...ในที่สุดเสียงอันน่ารำคาญนั่นก็หยุดเสียที โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ วันนี้เป็นวันพฤหัส...ใช่มันเป็นวันธรรมดา และเป็นวันที่ใครหลายคนออกไปทำงาน แต่ผมยังคงนอนเดียวดายอยู่บนที่นอนอันเปล่าเปลี่ยว กับอาการพะอืดพะอมในลำคอคล้ายจะอาเจียน โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ อาการไอของผมยังมีอยู่อย่างต่อเนื่อง และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเหมือนกับนาฬิกาปลุกเรือนนั้น... เวลานี้ผมกำลังต้องการใครซักคน... เธอคนนั้นคือคนแรกที่ผมคิดถึง...แต่เธอก็ได้จากผมไปเสียแล้ว ผมนึกเสียใจกับการกระทำอันเลวร้าย ที่ผมได้ทำกับเธอ อารมณ์ที่ปรวนแปรคาดการณ์ไม่ได้ของผม ยังคงทำร้ายตัวของผมเองเรื่อยมา รวมถึง...หลายๆคนที่อยู่รอบข้างด้วย โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ ผมมองดูกระจกที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับเตียงนอน ร่างกายอันสูงใหญ่กำยำ ไม่อาจต้านทานโรคร้ายได้ ความสามารถที่มีอยู่ในตัวผมมากมาย... ก็ไม่อาจต้านทานโรคร้ายได้เช่นกัน ผมนึกเจ็บใจตัวเอง... ความจองหองและหยิ่งผยองของผม ทำให้ไร้ญาติขาดมิตร ผมย่ามใจ ที่ผมคิดว่าร่างกายอันแข็งแรงสูงใหญ่นี้ คงไม่มีอะไรมาทำให้สะทกสะท้านได้ ผมได้แต่ดูถูกคนอื่นที่มีรูปร่างและความสามารถด้อยกว่าผม จนทำให้ทุกวันนี้...ผมไม่มีแม้ใคร ก็คงเหมือนกับดาวพฤหัส ที่มีความแปรปรวนของชั้นบรรยากาศที่มากเกินไป ดาวบริวารต่างๆ จึงไม่อยากที่จะเข้าใกล้ หึหึ...ผมหัวเราะสมเพชตัวเอง...เวลานี้คงสายไปแล้วล่ะที่ผมจะนอนนึกเสียใจ โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ ผัวะ!! นี่แน่ะมึง...ปากดีนักเหรอ กูถามว่าไอ้หน้าปลาจวดที่มันมาส่งมึงเมื่อกี๊มันเป็นใคร...มึงจะบอกกูมาดีๆ หรือมึงอยากโดนอีกดอก ไอ้สัด...ไอ้เลว...ไอ้ชั่ว มึงก็ดีแต่ทำร้ายผู้หญิง ไอ้หน้าตัวเมีย ฮือๆๆๆ วันนั้นไม่รู้ว่าผมเกิดบันดาลโทสะอะไรขึ้นมา ถึงได้ลงมือกับเธอ...คนที่ผมรัก ไปเสียขนาดนั้น อาจจะเป็นความหึงหวงอย่างรุนแรงที่เกินขอบเขตของผมก็เป็นได้ มึงจะบอกดีๆ หรืออยากโดนกูกระทืบ... ก็บอกแล้วไงว่าเพื่อน ว่าเพื่อน มึงเคยฟังกูไหมล่ะ ผัวะ!! เพื่อนเชี่ยอะไรครับ มาส่งตีหนึ่งตีสอง บริษัทมึงประชุมกันดึกขนาดนั้นเชียว ฮือ...ฮือๆ สันดานเหี้ยๆอย่างมึง กูไม่น่าเอามาทำผัวเลย ไอ้เลว ก็เลยเอาไอ้หน้าปลาจวดนั้นมาแทนกูชิมิ...ได้ กูจะทำให้หน้ามึงเหมือนมันซะเลย จะได้สมกัน ผัวะ!! ผัวะ!! ผัวะ!! ผัวะ!! ผัวะ!! โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ เธอคล้ายดั่งเช่นไอโอ เจ้าหญิงแห่ง Argos ที่เป็นเพียงแค่นางบำเรอตัณหาของซุส...ซึ่งไม่ต่างอะไรจากผม หลายปีที่ผ่านมาเธอทนอยู่กับผมมาโดยตลอด... เธอเป็นดาวบริวารที่โคจรรอบดาวพฤหัสที่เอาแต่ใจตัวเองอย่างผมเสมอมา แต่ตอนนี้ เธอเริ่มโคจรห่างไกลออกไปทุกที...ทุกที จนหายไป ท้องฟ้ามืดครึ้ม...เวลาเย็นได้เดินทางมาถึงแล้ว... โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ ทำไมช่วงเวลาแห่งการสำนึกผิด เสียใจถึงได้ผ่านไปไวเหลือเกิน ทั้งที่ความชั่วของผมมีมากมายออกขนาดนั้น ผมยังคงนอนโดดเดี่ยวอยู่บนเตียงนอนอันเปียกชุ่ม ด้วยน้ำของเม็ดเหงื่อที่ไหลออกมาจากกายผม ผมยังไม่สามารถยันตัวเองเพื่อลุกขึ้นยืนได้... ร่างกายผมหนักเหลือเกิน... โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ ผมเกลียดตัวเอง...ที่เป็นแบบนี้ และยิ่งเกลียดตัวเองหนักเข้าไปใหญ่ เมื่อวันนี้ทั้งวัน ผมได้คิดย้อนถึงอดีตอันชั่วร้ายที่ผ่านมา โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ ทำไมถึงไม่ไปหาหมอเสียทีล่ะพ่อ... ก็พ่อไปไม่ไหว...ช่วยไปส่งพ่อทีได้ไหม... งานผมก็เยอะนะพ่อ...โรงพยาบาลก็ใกล้ๆแค่นี้เอง รีบๆไปก่อนที่จะเป็นอะไรไป ผมไม่อยากให้ใครมาตายในบ้านผม ค่ารักษาเท่าไหร่ผมออกให้อยู่แล้ว ไม่ต้องกลัวหรอก ผมพูดจบก็เดินหันหลังขึ้นบ้านไป ทิ้งให้บิดาบังเกิดเกล้ายืนน้ำตานองหน้า อย่างไม่สนใจไยดี โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง...ท้องฟ้าสีแดงม่วงกับความมืดในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆแห่งนี้เร้าให้น้ำใสๆในดวงตา ไหลออกมา...โดยที่ผมไม่รู้ตัว โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ โว้ยย...!! ผมตะโกนอยู่ในใจ ไอ้อาการบ้านี่ก็ยังไม่หายไปเสียที โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ ผมชันกายขึ้น...หันหน้าไปทางหัวเตียง เปิดลิ้นชัก มือขวาปาดป่ายหาวัตถุชิ้นหนึ่ง... โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ พี่ครับ...จะทำอะไรผม... เอาน่าแป๊บเดียว ไม่เจ็บหรอก พี่มีวาสลีนทาให้ โอ๊ย...!! พี่ครับ ผมเจ็บ ฮ่าๆ ทนหน่อยนะรูปหล่อแกนีมิด...เดี๋ยวพี่มีรางวัลให้...ใช่ๆ เธอคือแกนีมิด ส่วนพี่ก็คือซุส แต่บนเตียงตอนนี้เธอคือม้าศึกชั้นดี ขอพี่ควบนานๆหน่อยนะ โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ ความมืดเข้าครอบงำ...ความเงียบสงัดเดินทางเข้ามาในทั่วทุกอณูบริเวณรอบกายผม โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ ผมไม่อยากรู้สึกแบบนี้อีก...ผมเกลียด...เกลียดตัวเอง เกลียดความรู้สึกแบบนี้ โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ หากเรื่องราวในอดีตสามารถแก้ไขได้ ผมคงเห็นแก่ตัวน้อยลง และรักคนอื่นให้มากกว่านี้... แต่ตอนนี้มันสายเกินไปเสียแล้ว ผมจะทำอะไรได้ นอกจาก... โขลก...โขลก...แค่กๆ แค่กๆๆๆ แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ แค่ก........... ปัง!! เรื่องสั้นเรื่องนี้ถูกรวมไว้ในรวมเรื่องสั้น alone in the universe ที่ขายในงานแฟตฯ เมื่อปีที่แล้วครับ จำได้ยังไม่ได้เอางานนี้มาลงให้เพื่อนหนอนอ่านเลย ก็ หนังสือเล่มนี้เป็นการนำดวงดาวทั้งหมด 10 ดวง ที่โคจรอยู่ในจักรวาลมาเขียนเป็นเรื่องสั้นแห่งความเหงา ซึ่งผมได้ดาวพฤหัสบดี (Jupiter) งานจึงออกมาเป็นอย่างที่อ่านจบกันไปนะครับ เล็กๆ น้อยๆ จากเรื่องสั้น เรื่องสั้นเรื่องนี้ แน่นอนนำจุดเด่นของดาวพฤหัสบดี มาใช้หากินในเรื่อง ซึ่งผมก็ได้ไปเจอตำนานของดาวพฤหัส ที่มีดาวบริวาลล้อมรอบอยู่ 4 ดวงใหญ่ นั่นก็คือ ไอโอ (เจ้าหญิงแห่ง Argos ที่โชคร้ายกลายเป็นนางบำเรอตัณหาของซุส), ยูโรปา (เมียอีกคนของซุส), แกนิมีด (เด็กหนุ่มรูปงามที่เป็นคนรักหนุ่มของซุส) และคัลลิสโต (สาวพรหมจรรย์ที่ถูกเฒ่าซุสข่มขืนอีกคน) ซึ่งชื่อของดาวพฤหัส รวมถึงดาวบริวาลใหญ่ทั้ง 4 ดวงนี้มาจากเทพนิยายของกรีก โดยพระเอกของเราคือจูปิเตอร์ หรือ ซุสนั่นเอง...ก็เลยเปรียบเทียบบรรยากาศของดวงดาวกับนิสัยของตัวเอกของเราซะเลย ซึ่งนิสัยของซุส นั้นหลักๆ เลยเจ้าชู้ได้หมดทั้งหญิงชาย ขี้โมโห ใจร้อน อกตัญญู ฯลฯ แหะๆ ^ ^ขอบคุณครับ ข้อมูลผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยเนาะ 
โธ่ นายพฤหัส...
โชคดีนะเนี่ย ที่เป็นเรื่องแต่ง เกือบนึกว่าเป็นเรื่องจริงของคุณตอยแล้ว (ตรงวาสลินนี่ เล่นเอาสะดุ้ง ฮา...) โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา
 ) วันที่: 28 มิถุนายน 2552 เวลา:21:28:27 น.คุณ อมิธีสท์ - แหะๆ ขอบคุณนะครับ ที่เข้ามาเยี่ยมบ่อยๆ เจ้าของบ้านรู้สึกอายจังเลยฮะ ที่ไม่ค่อยมีเวลามาต้อนรับขับสู้เลย T T ส่วนเรื่องตำนานม้าบิน สงสัยคงต้องหาข้อมูลอีกซักระยะเลยล่ะฮะ แหะๆ
คุณพีท - แหม...ทำเป็นลืมคืนนั้นของเราสอง...ตะเองก็ เชอะ!! โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.123.75 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:22:07:41 น.
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เเต่ตำนานของดาวพฤหัสน่าสนใจมากมาย อิอิ... งั้นคราวต่อไปเอาตำนานของม้าบินด้วยน้า ...เค้าจะได้ไม่ต้องเขียนเอง รออ่านของตะเองนี่ละ