Title: งานวัด เป็นประจำในแต่ละอาทิตย์ที่จะมีซองสีขาวส่งต่อๆกันมาจนถึงมือของผม และในซองสีขาวนั้น แม้ว่าในถ้อยความข้างในจะบ่งบอกถึงสถานที่ จุดประสงค์ของงาน ที่ต่างกรรม ต่างวาระกัน แต่การกระทำของผมที่มีต่อซองสีขาวนั้น ไม่ได้ต่างกันเลย... ผมใส่ธนบัตรสีเขียวลงไปในซอง ยกมือไหว้พร้อมกับอธิษฐานขอพรในใจ แม้ว่าในสัปดาห์นี้ผมจะอธิษฐานไปแล้ว 2 ครั้ง แม้ว่าในเดือนนี้ผมจะอธิษฐานไปแล้วกว่า 10 ครั้ง แม้ว่าในปีนี้ซองสีขาวจะผ่านมาถึงมือผมและให้ผมได้ตั้งจิตอธิษฐานได้มากกว่า...เอ่อ ช่างมันเถอะครับ แต่คำอธิษฐานที่ผมขอไปก็ไม่เป็นความจริงเสียที ทำบุญไว้เยอะๆน่ะดีแล้ว เป็นศิริมงคลต่อตัวเอง ว่าแต่งวดนี้ใส่ยี่สิบบาทเองเหรอ พี่สิบุคคลผู้หยิบยื่นบุญให้กับผมมาโดยตลอดเอ่ยถามขึ้นมาอย่างสงสัย อ้าว...ทำไมล่ะพี่ ทำน้อยทำมาก ก็ได้บุญเหมือนกันไม่ใช่เหรอ เปล่าๆ พี่แค่เห็นว่าปกติภูจะใส่อย่างน้อยก็ร้อยนึง... แหม...พี่ ผมก็ใช่ว่าจะรวยมาจากไหน พี่เล่นยื่นซองให้ผมทุกวันอย่างนี้ มันก็ต้องมีหมดมั่งแหล่ะ ก็ไม่ได้ว่าอะไร... ว่าแต่งวดนี้ไปทอดผ้าป่าที่ไหนอ่ะพี่ เอ่อ...พิษณุโลกน่ะ ผมไปด้วยสิ ได้ไหม คือพี่...ไม่ได้ไปเองไง พี่ฝากเค้าไปอีกที งั้นเค้าไปกันยังไงเหรอครับ ผมอยากไปด้วย อย่าไปเลยลำบาก...เอางี้สิ พี่มีงานบุญที่วัดใกล้ๆนี้เอง ไปได้สบายมาก งานบุญอะไรครับ... งานไถ่ชีวิต โคกระบือ ตอนเย็นก็มีงานวัดด้วยนะ สนุกออก อืม...งั้นผมไปงานนี้ก็ได้ ดีเหมือนกัน ไม่ได้เที่ยวงานวัดนานแล้ว ----------------------------------------------------------------------------- ผมพนมมือตั้งจิตอธิษฐาน พร้อมกับหย่อนธนบัตรสีแดงลงในตู้รับบริจาค ผมรู้สึกสบายใจ กับการทำบุญในครั้งนี้ การทำบุญด้วยตัวเองให้ความรู้สึกดีกว่าการฝากคนอื่นไปทำตั้งเยอะ และจากนั้นผมก็เริ่มเดินเที่ยวงาน ภายในวัดเล็กๆแห่งนี้ สามารถเนรมิตงานขึ้นมาได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ ที่สำคัญมันยังได้กระชากความทรงจำในวัยเด็กของผมให้กลับคืนมาอีกครั้งด้วย ฉับพลัน ผมนึกถึงเพลง งานวัด ของวงเพื่อน ครั้งหนึ่ง ครั้งหนึ่งเธอจำได้ไหม สองเราเคยเที่ยวงานวัดบ้านใต้ ทำบุญปิดทององค์พระมาลัย ก่อพระเจดีย์ทรายร่วมกัน... แม้ว่างานวัดครั้งนี้ผมจะเดินเที่ยวคนเดียว... แต่ก็ให้ความสนุกแก่ผมไม่แพ้ตอนที่ยังละอ่อนอยู่เลย ผมได้กินสายไหม...หลังจากที่ไม่ได้ลิ้มรสมานานหลายปี เนื่องจากกลัวอ้วน ผมได้ยิงปืนลม...เกมสนุกๆ ที่ผมชอบยิงแข่งกันกับเพื่อนในช่วงที่ยังคะนอง ภายในงานยังมีการละเล่นและโชว์หลากหลายชนิด ไว้ให้ผมซึมซับความสุขในวัยเด็ก หลังจากได้ห่างหายมานาน ทั้งสาวน้อยตกน้ำ มอเตอร์ไซค์ไต่ถัง ละครลิง รวมถึงรถบัมพ์ด้วย จำได้ว่าผมเคยเล่นรถบัมพ์จนเงินหมด จนต้องแอบไปขโมยเงินแม่มาเล่นต่ออีก 2 รอบ แต่เมื่อวัยของผมล่วงเลยมาถึงป่านนี้ หากขึ้นไปเล่น คงได้หลังหักกลับบ้านเป็นแน่ หลังจากที่เดินเที่ยวมานาน ผมชักเริ่มรู้สึกล้า และเมื่อยขาเต็มที และผมก็เจอสถานที่ที่เหมาะแก่การนั่งพักที่สุดในเวลานี้ นั่นก็คือ...ชิงช้าสวรรค์ ผมใช้เวลาไปพอสมควรในการรอคอยที่ว่าง แต่ไม่เป็นไร เมื่อความอยากที่จะขึ้นไปชมวิวสวย มีมากกว่าการเสียดายเวลาที่เสียไป... และในที่สุด ก็ถึงคิวของผมเสียที พนักงานเปิดลูกกรงสีขาว ผมค่อยๆก้าวเท้าเข้าไปนั่ง ก่อนที่กลไกของชิงช้าสวรรค์นั้น จะทำงานอีกครั้ง และพาผมเคลื่อนลอยไปอย่างช้าๆ พร้อมกับอาการแกว่งของชิงช้าเล็กน้อย ผมว่านี่คือเสน่ห์ของการนั่งชิงช้าสวรรค์ในงานวัดเลยนะ หวาดเสียว ตื่นเต้น เมื่อมีลมพัดให้ตัวชิงช้าแกว่ง แต่ก็สบายใจ มีความสุข เมื่อขึ้นสู่ยอดที่สูงที่สุด ในขณะที่ผมกำลังมีความสุขกับบรรยากาศและวิวสวยๆอยู่นั่นเอง ผมก็เห็นความผิดปกติ ไม่ชอบมาพากลจากกุฏิของหลวงพี่องค์หนึ่ง ที่ผมได้สนทนาด้วยเมื่อตอนบ่ายที่ผ่านมา มีควันลอยออกมากจากกุฏิของหลวงพี่!! ด้วยความสงสัย เมื่อผมลงจากชิงช้าสวรรค์แล้ว จึงได้เดินเข้าไปแอบดูตรงหน้าต่าง ภาพที่เห็น อาจจะเป็นเรื่องธรรมดาสามัญทั่วไป สำหรับฆราวาสอย่างเราๆ แต่...หากมันเกิดขึ้นกับพระสงฆ์จำนวน 4-5 รูป มันย่อมไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ ผมละสายตา ผละออกจากบานหน้าต่างนั้น... ยิ้มให้กับความน่าสมเพชของตัวผมเอง ก่อนตัดสินใจ...กลับบ้าน ---------------------------------------------------------------------------- ภูพี่มีบุญมาฝาก ผมรับซองสีขาวที่พี่สิยื่นมาให้ คราวนี้เป็นงานฝังลูกนิมิตที่วัดแถบจันทบุรี ผมยิ้ม ก่อนควักธนบัตรสีแดงขึ้นมา แล้วใส่ลงไปในซอง อ้าว...ไม่อธิษฐานจบก่อนเหรอ ไม่เป็นไรพี่...ผมทำบุญเพราะศรัทธา ไม่ได้ทำบุญเพราะอยากขึ้นสวรรค์ เผื่อบางทีไอ้คนที่ทำมาหากินโดยอาศัยหน้ากากนักบุญจะได้รู้ตัวบ้าง ผมไม่อยากเห็นศาสนามันเสื่อมไปมากกว่านี้ บางทีการทำบุญโดยหวังผลตอบแทน ก็ไม่ต่างอะไรกับการลงทุน ผมคิดเช่นนั้น... วันนี้...เป็นครั้งแรก ที่ผมทำบุญ แล้วรู้สึกมีความสุข...
...
ไปทำบุญที่วัด เตรียมข้าวของไม่ทัน เลยเอาแรงไปทำอาหารที่โรงครัว ยกของ ล้างจาน จัดอาหารที่โรงทาน คุณแม่ไปด้วย มองลูกสาวงง " ที่บ้านไม่เห็นแกจะทำ" ถอดรหัสสายตาได้ความอย่างนี้ ชอบทำบุญเหมือนกัน แต่บางทีได้บาปง่ะ เพราะดันบ่นอีตอน"ซองขาว...เพียบ" มันมากไป กระอักบุญ ตอนนี้ที่กำลังลองทำอยู่ " ทำใจ ทำจิตใจ สำรวจใจ และ..สงบ " ยังทำไม่ได้ง่ะ... . . โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 119.42.83.78 วันที่: 24 สิงหาคม 2551 เวลา:2:05:57 น.
ดีจ้า ระวังงานบุญไม่มีที่มานะจ๊ะภู แบบว่าเจ๊โดนไปแล้ว ฝากต่อๆกันมา ก็เลยต่อๆกันไปเข้ากระเป๋าใครก็ไม่รู้ มิจฉาชีพพวกนี้แย่นัก อาศัยความดีของคนอื่นเป็นเครื่องมือหากิน...คิคิ ซีเรียสไปไหมวะเนี่ย สบายดีไม๊ไปป์ ช่วงนี้ จิตตกตามเพื่อนมันกำลังจะเลิกกะแฟนว่ะ อาชีพแอร์ก็งี้ ผู้ชายมัน...นะ ทำใจๆ
โดย: GottaBeMary
 วันที่: 24 สิงหาคม 2551 เวลา:18:33:11 น.คุณหมูปิ้งฯ - จริงๆแล้ว เสน่ห์ของงานวัดมีมากมายครับ ไอ้ที่อ่านเจอในเรื่องนี้ มันก็แค่รอยด่างเล็กๆของศาสนาเท่านั้น
คุณสิงห์ฯ - ผมก็ยังทำไม่ได้ฮะ ยิ่งตอนที่พี่คนหนึ่งยื่นซองมาให้ แล้วบอกให้ผมทำบุญ ตายไปจะได้ขึ้นสวรรค์ อืม...ถ้าขยันทำบุญแล้วตายไปได้ขึ้นสวรรค์จริง คงไม่มีพวกสัตว์นรกเดินยั้วเยี้ยเต็มสภาหรอกฮะ เอ๊ะ ชักซีเรียสไปไหมหว่า 555+ หมูหนึ่ง เอ๊ย หนูหนึ่ง - อย่างที่เห็นน่ะแหล่ะ คอนเซ็ปต์ของฉันตอนนี้คือ ดำเนินชีวิตไปเรื่อยๆ แรงบรรดาลใจน่ะมีเยอะ แต่มันยังสลัดภาพติดตาออกไปไม่ได้ซักทีว่ะ โคตรเบื่อตัวเองเลย และมันก็ยังตามตอแยไม่เลิกด้วย อีกอย่าง ช่วงนี้รอบข้างมีแต่คนอกหัก แล้วก็แบบ เห็นกูเป็นศิราณีหรือไงวะ มีแต่คนมารำเพ้อรำพัน ทำเอาเราจิตตกไปด้วยอีกคน จะบ้าตาย แต่ก็โอเคน่ะ เรามันพวกชอบแส่เรื่องชาวบ้านโดยสันดานอยู่แล้วนี่หว่า 555+ อ้อ ไม่ใช่แต่อาชีพแอร์ฯ หรอกนะ ที่ทำงานไม่เป็นเวลา แล้วโดนแฟนทิ้ง พวกครีเอทีฟก็โดนเหมือนกัน เพราะมันอาศัยออฟฟิศอยู่แทนบ้าน กลับมา ที่รักของเรา มันก็ชิ่งไปกับคนอื่นแล้ว...เหอๆ เศร้า T T โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.132.187 วันที่: 24 สิงหาคม 2551 เวลา:21:03:21 น.
ว่าแต่...
กำลังจะจำศีลดองบล๊อคหรือเปล่าคุณยางมะตอยฯ  โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท
วันที่: 26 สิงหาคม 2551 เวลา:15:21:28 น.อืม....เท่ห์จังค่ะ เปิดเรื่องจบเรื่องได้สวยงามดีจัง
นี่แหละนะคะ เป็นเหตุให้อยากอ่านหนังสือทำมือคุณยางฯ ส่งเมล์ไปเรียบร้อยแล้วนะคะ ด้วยความอยากได้ค่ะ อิอิอิ อ่านเรื่องนี้ แม้จะไม่ตรงประเด็นซองขาวที่เป็นหลัก แต่อยากพูดเรื่องงานวัดนะคะ เพราะเป็นความทรงจำดี ๆ ในวัยเด็กเยอะแยะมากมายเลยทีเดียวเหมือนกันล่ะค่ะ มีหลายอย่างที่นึกถึงแล้วรู้สึกดี แม้ว่าจะคนเยอะอึดอัดไปหน่อย แต่ก็สนุกสนานร่าเริงเสมอ ชอบขนมถังแตกอันใหญ่ ๆ ถูก ๆ ยิงปืน ละครลิง ขนมจีนน้ำยาและชิงช้าสวรรค์โยกน้อย ๆ แม้โตมาจะไม่ได้ไปอีกแล้ว แต่พอเห็นทีไรก็นึกถึงได้ทุกที ว่ายังมีเรื่องราวดี ๆ ในวัยเด็กให้นึกถึงอยู่เสมอนะคะ คุณยางฯสบายดีนะคะ โดย: นางสาวดุ่บดั่บ
วันที่: 27 สิงหาคม 2551 เวลา:5:13:43 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เรื่องสั้นที่แต่งเรื่องนี้
เหมือนเรื่องจริงเลยคุณยางมะตอย
พูดถึงงานวัด
เสน่ห์อยู่ที่เป็นงานกลางคืน มีของกินของเล่นเพียบนี่แร่ะ
^ ^