Title: I Killed the Cupid  เสียงอึกทึกครึกโครม ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นั้น...เงียบเสียงลงไปแล้ว เป็นผม...ที่ยังคงยืนอยู่ตรงที่เดิม... ที่ที่เกิดเหตุการณ์...บางสิ่งบางอย่าง เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ขนนกนับร้อยนับพัน ปลิวฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ อาจจะเป็นเพราะน้ำหนักที่เบาของมัน... ขนนกที่หลุดและขาดสะบั้นออกจากผู้เป็นเจ้าของ จึงยังคงลอยคว้างอยู่ แม้ว่า...ผู้เป็นเจ้าของขนนกสวยนั้น จะจบชีวิตไปแล้วก็ตาม ผม...ยังยืนสงบนิ่งอยู่กับที่... ในมือยังถือมีดปลายแหลม...ที่เพิ่งกระซวกไอ้เด็กเปรตคนนี้ ทำไม? ทำไมผมถึงกล้าลงมือกับเด็ก... ผมไม่เข้าใจ... หยดเลือดค่อยๆไหลออกจากมีดปลายแหลมของผม แล้วค่อยๆคืบคลานเข้าไปรวมตัวกันกับเลือดกองใหญ่ ทุกอณูของสีแดงคล้ำจากเลือดสด ค่อยๆก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้น... ผมพยายามตั้งสติ...แต่ ผมหยุดการกระทำของตัวเองไม่ได้แล้ว ด้วยใจหวั่น... ผมบรรจงปักมีดลงบนหน้าอกของร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่ตรงพื้นข้างๆผม ค่อยๆคว้าน และควักหัวใจของร่างนั้นออกมา โยนหัวใจนั้นทิ้งไป...ก่อนที่จะกระหน่ำอาวุธปลายแหลมที่อยู่ในมือ กระซวก...กระซวก...กระซวก... และ กระซวกลงบนร่างนั้นอย่างนับไม่ถ้วน ร่างนั้นนอนสงบไม่ไหวติง... หากแต่สีแดงฉานที่เต็มไปด้วยเลือดสดๆ ที่ตอนนี้สาดกระจายเต็มพื้นห้องมากกว่าเดิมแล้ว ผมจะบอกตำรวจว่ายังไงดี... ช่ายยยย...ใช่สิ ผมจะบอกว่า...ผมป้องกันตัว ผมค่อยๆนึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้อย่างช้าๆ ขณะที่ผมยืนอยู่ริมหน้าต่าง เพื่อมองหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ผมแอบมองเธออยู่ทุกวี่วัน...แต่ผมไม่กล้าเข้าไปทำความรู้จักกับเธอ ไอ้เจ้าเด็กคนนี้ มันก็ค่อยๆลอบเข้ามาทางด้านหลังผม และกำลังจะเงื้อธนู เพื่อยิงเข้าใส่ โชคยังดี...ที่ผมไหวตัวทัน ผมหลบศรนั้นได้อย่างฉิวเฉียด ก่อนที่จะคว้ามีดปอกผลไม้ที่อยู่ข้างๆ จัดการฟันที่ปีกของมันอย่างรวดเร็ว รุนแรง และแม่นยำ ได้ผล...ร่างนั้นเสียศูนย์ และก็ร่วงหล่นลงมา ผมไม่รอช้า...จัดการกระทืบซ้ำ แล้วก็ปักมีดที่ผมกำอยู่ในมือนั้น ปักลงสู่คอหอยของมันทันที... เป็นการลงมือ ที่เด็ดขาด รวดเร็ว โดยที่มันไม่ทันได้ร้องซักแอะ -------------------------------------------------------------------------- ผมมารู้ทีหลังว่าเด็กคนนั้น...ผู้คนทั่วไปเค้าเรียกว่า เทพแห่งความรัก เฮอะ...! ผมไม่เชื่อหรอก ใครมันจะไปหลงรักกันง่ายๆด้วยลูกศรสั่วๆเพียงดอกเดียว มันเป็นการดูถูกความรักกันจนเกินไป... สิ่งที่จะแสดงออกถึงความรักได้ดีที่สุด คือความจริงใจ ผมจะแสดงมันให้ดู...เริ่มจากเธอคนนั้น ที่เดินผ่านให้ผมเห็นทางหน้าต่างบานนี้ก็แล้วกัน เฮ้อ...แต่สงสัยวันนี้จะฤกษ์ไม่ดีซะแล้วล่ะ เพราะไอ้เจ้าเด็กคนนั้น มันมีพรรคพวกอยู่อีกนี่หว่า ผมเหลือบเห็น มือของมันกำลังดึงคันธนูออกมา เหนี่ยวศรไว้เพื่อที่จะยิงใส่ผม... ไม่เป็นไร...ผมรอสวนมันอยู่แล้ว มีดปอกผลไม้ปลายแหลมที่อยู่ในมือผม ก็พร้อมที่จะตัดขั้วหัวใจของมันแล้วเช่นกัน... ภาวนาให้ผมทำสำเร็จด้วยนะครับ... 
ไม่เอา ไม่เอา
ไม่ทำร้ายคิวปิ๊ดนะคะ แนะนำให้ลองยืดอก ไปรับลูกศรจากคิวปิ๊ดดูซักที อาจจะติดใจก็ได้ค่ะ  โดย: SnowPatrol
 วันที่: 16 เมษายน 2550 เวลา:20:03:33 น.ช่างเป็นคาวกลิ่นเลือดที่ไม่เหมือนครายเลยจริงๆ..............
    โดย: โรคจิต IP: 203.113.60.75 วันที่: 16 เมษายน 2550 เวลา:21:24:25 น.
คุณฮุ้งฮะ...ใครบอกว่าใจร้าย เจ้าของบ๊อคออกจะใจดีน่ารักอย่างผมนี้หาได้ง่ายไหนอ่ะเนาะ ^ ^
คุณเบิร์ดฮะ...ผมลองแอ่นรับดูแลฮะ...ติดใจจริงๆด้วยดิ แถมดึงไม่ออกอีกต่างหาก T T คุณ...เอ่อ...โรคจิต...หวังว่าเรื่องนี้คงสะใจโรคจิตแมนทุกคนนะฮะ  โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.125.110 วันที่: 17 เมษายน 2550 เวลา:19:57:38 น.
อ่านช่วงแรกแบบคิ้วขมวดหน้ายุ่ง ... ทำไมเขียนอะไรโหดอย่างนี้
 อ่านๆไป ... ต๊ายยยยย ใจร้าย ทำกะคิวปิดได้ แบบนี้คนกระซวกต้องเป็นพวกกลัวมีความรัก ... แย่ๆ  โดย: kenmania
วันที่: 20 เมษายน 2550 เวลา:17:59:09 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
มาฆ่าคิวปิ๊ดของเค้าได้ลงคอ ใจร้าย ใจร้าย ใจร้าย
ใจร้ายเหมือนเจ้าของบล๊อค