Title: ปัญหา ครอบครัวคืออะไร? ผม...ไม่รู้จัก พ่อผมน่ะหรือ? ใครวะ? อ้อ...แต่ถ้าเป็นผู้ชายคนนึงที่ชอบทุบตีแม่เวลาเมาๆประจำ ก็อาจจะใช่คนนั้นก็ได้ล่ะมั้ง แต่ผมไม่เคยเรียกมันว่าพ่อซักที แม่...แม่เป็นคนใจดี แม่ยิ้มเก่ง เวลาอยู่กับผมแม่จะอ่อนโยนกับผมเสมอๆ แต่...ไอ้ผู้ชายคนนั้นที่แม่พาเข้าห้องนอนนั่นมันเป็นใครวะ... ครอบครัว...หึหึ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมไม่รู้จักว่าครอบครัวคืออะไร จนมาวันหนึ่งผมถึงได้รู้จักกับคำว่าครอบครัว มีชายคนหนึ่งพามันมาให้ผมได้ทำความรู้จัก ถ้าคุณอยากทำความรู้จักกับมันมากยิ่งขึ้นไปอีก คุณต้องทำงานให้ผม เข้าใจไหม? ผมพยักหน้าแม้ว่าในช่วงเวลานั้น ผมจะไร้สติก็ตาม ผมรู้สึกตัวเหมือนกับว่าลอยอยู่บนอากาศ วนเวียน เคว้งคว้างกลางท้องฟ้า หมุนและวน และหมุนและวน หมุนลอย เคว้งคว้าง ... วนและหมุน .... .... ล่องลอย นภากาศช่างกว้างใหญ่นัก ผมเปรียบเสมือนเป็นเพียงแค่เศษธุลีดินที่ปลิวไปตามกระแสลมที่พัดผ่าน แต่ถึงจะเป็นเศษผง ผมคงเป็นเศษผงที่มีความสุขที่สุดในโลก อิสรเสรีที่สามารถล่องลอยไปที่ไหนก็ได้ตามแต่ใจนึกคิด ผมอยากบินผมก็ได้บิน ผมอยากจะลืมเรื่องเฮงซวยทั้งหลายแหล่ มันก็ทำให้ผมลืมได้ ผมอยากมีอิสระ ผมก็มี อะไรจะดีไปกว่านี้ นี่แหล่ะ...สิ่งที่เรียกว่าครอบครัว ครอบครัวที่จะอยู่เคียงข้างกับผม ไม่ว่าจะทุกข์หรือจะสุข หมุนวน ... หมุนลอย... เคว้งคว้าง...กลางอากาศ อย่างอิสระ... หลังจากที่ผมมีครอบครัวใหม่ ผมก็เริ่มมีวิธีหาเงินของผมเอง ผู้คนมากมายต่างกรีดร้องโวยวายต่อสิ่งที่ผมได้กระทำลงไป ชั่ววินาทีที่ความคิดวิ่งเข้าสู่สมอง พวกเขาคงเดือดร้อน ชั่ววูบนั้นผมกลับได้ยินเสียงแล่นแทรกเข้ามา แต่มึงเดือดร้อนมากกว่า มึงจะใส่ใจมันไปทำไมวะ สนใจความสุขที่รออยู่เบื้องหน้าดีกว่าเหอะ ใช่ เป็นเสียงเพื่อนของผมนั่นเอง อ้อลืมบอกไป ตอนนี้ผมมีเพื่อนรักอยู่คนหนึ่ง มันมักจะปรากฏตัวออกมาหลังจากที่ผมทำภารกิจอะไรต่างๆเรียบร้อยแล้ว สูดเข้าไปอีก นั่นแหล่ะๆๆ ทีนี้ล่ะมึงได้ลอยไปถึงดาวอังคารแน่ๆเลยเว้ย พรรคเพียก ก๊าก กรั่กๆๆ หมุนลอย เคว้งคว้าง... ผมหลับตา ปล่อยสมองและสติให้ล่องลอย ...... .... .. ปัง!! หยุดนะเว้ย ทำไมล่ะ ในเมื่อผมอยากแบ่งปันสิ่งดีๆให้กับทุกคนที่ต้องการครอบครัว ผมเข้าใจพวกเขาดี เพราะผมเคยเป็นมาก่อน แตที่ผมไม่เข้าใจ ทำไมตำรวจถึงชอบบอกให้หยุด ทั้งๆที่ผลลัพธ์ก็ออกมาอยู่เสมอ ว่าผมไม่เคยหยุด และก็หนีได้พ้นทุกที แต่...สงสัยวันนี้คงจะหนียากหน่อย ก็ไอ้เพื่อนเกลอผมน่ะสิ ทุกครั้งที่ผมก่อเรื่อง ตัวของมันจะใหญ่ขึ้นทุกทีๆ และตอนนี้ ผมชักเริ่มรู้สึกหนักแล้วสิ ปัง!! สิ้นเสียงกระสุน ผมก็รู้สึกชาที่กลางหลัง และล้มลง... เฮ้ย มึงเป็นอะไรวะ โดนยิงนัดสองนัด อย่าใจเสาะไปหน่อยเลย ลุกสิโว้ยยย ลุก หรือมึงอยากให้ครอบครัวของมึงถูกจับไปด้วย สิ่งที่ผมเคยเห็นว่ามันเป็นเพื่อนรัก ในตอนนี้มันกลับเป็นปัญหาใหญ่สำหรับผม จากตอนแรกที่ตัวมันเล็กๆ เท่ากับเด็กๆอายุ 8-9 ขวบ มาจนถึงเวลานี้ มันกลับตัวใหญ่มหึมาระดับตึก 3 ชั้นเห็นจะได้ ปากมันบอกให้ผมลุก แต่ตัวมันกลับนั่งทับผมอยู่ แล้วผมจะลุกไปไหนไหววะ ทำยังไงดีผมอยากยุติปัญหาเสียที ผมไม่อยากมีเพื่อนอย่างมันแล้ว ปัง!! เฮ้ยยยย มึงจะยิงกูทำเชี่ยอะไรวะ ยิงพ่อมึงโน่นสิ แห่กันมาแล้ว ผมโคตรรำคาณมันเป็นบ้าเลยครับ ผมรู้แล้วล่ะ มันไม่ใช่เพื่อนผม แต่มันเป็นตัวปัญหาที่จะตามผมไปทุกครั้ง ถ้าผมยังคงก่อเรื่องเช่นนี้อยู่ทุกวันๆ ลุกสิโว้ยย ลุกลุกลุก!! ไอ้ตัวบ้านั่น มันยังโวยวายไม่เลิก ใช่...ผมรู้แล้วล่ะ ว่าจะจัดการกับมันยังไงดี ผมหันปากกระบอกปืน มาจ่อที่ขมับด้านขวา หมุนลอย เคว้งคว้าง...อย่างอิสระ ผมแสยะยิ้มเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะเหนี่ยวไก ปัง!!! หมุนวน... หมุนลอย... เคว้งคว้าง อย่างอิสระเสรี
What is that?!! eiei Long time no visit the blog leay
โดย: Pong IP: 203.150.135.74 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:02:08 น.
คุณหมูปิ้งฯ - แหะๆ โหดตรงหนายยยยยย ออกจะล่องลอยยยยย เหอๆๆๆๆ เคี๊ยกๆๆๆๆๆ
ปองจ๋า - ใช่สิ นานทีเข้ามา เราไม่ได้หล่อสูง หน้าตาเกาหลีนี่ 555 อ่ะล้อเล่นๆ ยังสบายดีอยู่นะคับ พี่น้อง โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.132.150 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:01:25 น.
งง งง งง
 โดย: i-am-beer IP: 124.120.34.206 วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:23:33:29 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
คราวนี้เนื้อเรื่องออกแนวโหดนะเนี่ย
ติดเรท ฉ เลย