Bloggang.com : newyorknurse - ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 280. " มหาลัยวัยซน " ชีวิตนักเรียนพยาบาล

ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 280. " มหาลัยวัยซน " ชีวิตนักเรียนพยาบาล

ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 280.
" มหาลัยวัยซน " ขีวิตนักเรียนพยาบาล

โจทย์โดยคุณ nonnoiGiwGiw

เด็กต่างจังหวัด เข้ากท.เรียน มศ 4-5 ที่กรุงเทพ มาอยู่หอพักเอาซีลีอุม
ที่ถนนศาลาแดง สมัยก่อนตึกเล็กๆ เดี๊ยวนี้ปลูกเพิ่มสวยงาม เคยกลับ
ไปเที่ยวเมื่อหลายปีที่แล้ว แม่ชีบางทานยังอยู่และจำเราได้ด้วย..

บรรยากาศหอพักที่นี่อยู่เป็นห้องนอนรวม มีห้องเรียนรวม ทานข้าวพร้อมกัน
เป็นหอพักที่มีอาหารและซักเสื้อผ้าด้วย มีแม่ชีเป็นผู้ดูแล มีกฎระเบียบพอควร
มีเวลาทานข้าวพร้อมกัน เวลาว่างไปห้องเรียน เช้าต่างคนต่างไปโรงเรียน
ของแต่ละคนไปโรงเรียนเตรียมอุดม โรงเรียนเซนต์โจเซฟเดินถึง
โรงเรียนสตรีวิทย์ โรงเรียนสมาคมโรงเรียนราษฎร์ แต่ไปโรงเรียน
แล้วต้องกลับมาหอเลย ห้ามแวะที่อื่น ถ้าจะแวะต้องขออนุญาติ
ถ้าจะไปดูหนังข้างนอกต้องขออนุญาติคุณแม่อธิการ ท่านจะรู้ว่า
หนังเรื่องอะไร มีรีวิวว่าอย่างไรควรจะให้ไปดูหรือเปล่า
ไปกับใคร แล้วไปก่อนหนีี่งชม.กลับให้เวลาเดิน
ทางหนี่งชม. ห้ามแวะที่อื่นต่อ และอายุขนาดนี้ 17-18
จดหมายแม่ชีก็อ่านก่อนด้วย ... ไปไหนต้องขออนุญาติ
มีเพื่อนๆต่างๆโรงเรียน บางคนก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู๋

******

จากชีวิตมัธยมปลาย มศ 5 เราเรียนกัน ไปไหนๆกันเอง ต้องมาเข้าหอ ไปไหนไม่ได้เลย
แม้แต่ท่าพระจันทร์แค่ข้ามเรือ หรือพรานนกแค่เดินออกจากประตูโรงพยาบาล....

เดือนพฤษภาคม ปี 2509 เริ่มเข้าเรียนพยาบาลที่ รพ.ศิริราช
นักเรียนทุกคนต้องอยู่ที่หอพยาบาลและเวลาจะกลับบ้านต้องมีผู้ปกครองมาเซ็นต์
รับกลับบ้าน ทุกครั้งจนเรียนจบ 3 ปีครี่ง
พวกที่ว่านอนสอนง่ายก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ก็มีหลายเซ๊ยนทนการให้มีคน
มาเซ็นต์ ออกจากหอกลับบ้าน นับว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ลำบากทีเดียว
ก็จะมีเซียนหนีออกกัน โดนจับได้บ้าง ไม่ได้บ้าง คนที่เซียนจริงๆ โดนจับ
ได้หลายครั้ง ก็จะถูกทำโทษให้จบช้ากว่าเพื่อน ต้องทำงานใช้ก่อนจบ
เป็นเดือนก็มี

แต่ชีวิตพวกเราที่ต่างคนต่างอยู่ มาอยู่รวมกัน ห้องนอนรวม ห้องละสิบกว่าคน
แต่เราอยู่เวร เช้า บ่าย ดีก ก็จะไม่ค่อยได้เจอกัน แต่จะมีการไปเรียนภาคบ่าย
บ่างโมง ถึง สี่โมงเย็น ก็จะได้เจอกันในห้องทุกคน ทำให้มีหรับตัวและมีเพื่อน
สนิทกันหลายคน

รพ.ศิราช โรงเรียนพยาบาลของเราในความทรงจำต่างๆมากมาย
ตลอดเวลา 3 ปีครี่ง ที่เราและเพื่อน ๆ อยู่ที่หอ ก ไก่ แห่งนี้ ที่เรา
กินนอน ภายในหอนี้กัน แต่ละคนมีเรื่องราวมากมายในความทรงจำ
หอก.ไก่อยู่ทางซ้าย มีทางเข้าออก ทางเดียว

เรือข้ามจากฝั่งธรรมศาสตร์ มาท่าศิริราช และท่าพระจันทร์ ของบริษัทสุภัทรา

ยามว่างก็นั่งดูแม่น้ำ ดูเรือวิ่งผ่านไปมา สดชื่นดี

ท่าเรือศิริราช วันลอยกะทง เราได้มาลอยกะทงกัน มีเพื่อนเคยตกน้ำด้วย
โชคดีมีคนช่วยขี้นมาได้

******

ชีวิตของเราชาวพยาบาลศิริราช หลังจากจบมศ 5
สอบเข้าพยาบาลได้ ผู้ปกครองจะมามอบตัวไว้ที่ หอ ก.ไก่
มีคุณแม่บ้านและผู้ช่วยแม่บ้านอีกสองท่าน หอ ก.ไก่จะมีทางเช้า - ออกทางเดียว
เวลาจะไปไหน จะเดินผ่านห้องคุณแม่บ้าน ซี่งจะมีคุณแม่บ้าน หรือผู้ช่วย
คุณแม่บ้านนั่งตลอดเวลา มองว่าใครเดินออกไปไหน และเป็นห้อง
สำหรับผู้ปกครองมาเซ็นต์รับออกไปนอกหอ วันเสาร์ อาทิตย์

ชีวิตนักเรียนพยาบาล อึดอัดมาก เพราะเคยไปไหนมาไหนเอง ต้องมาอยู่ในหอ
ทุกวัน เย็นๆจะออกไปซื้อของนิดหน่อยก็ไม่ได้ แต่กฎก็มีคนฉลาดนอกกฎเหมือนกัน
เราจำได้ว่าเพื่อนๆที่แก่นแก้วหลายคน ก็หัวดี เพราะเราจะเดินโรงครัว ห้องอาหาร
ก็ตองผ่านห้องแม่บ้าน สามารถเลียวขวาลงเรือไปท่าธรรมศาสตร์ หรือเลี้ยวซ้าย
เดินผ่านห้องฉุกเฉิน เลียวซ้ายผ่านยามก็เป็นพรานนก มีอาหาร ขนม ขายมากมาย
อยู่หอ ก็อยากกินอะไรที่แปลกๆบ้าง และบางคนก็มีแฟนก่อนมาเรียนพยาบาล
กว่าจะได้เจอกัน ที่หน้าห้องแม่บ้านจะมีห้องรับแขกใหญ่ เก้าอี้ตั้งเป็นคู่ๆ
เพื่อมีแขกมา สมัยนั้นคนที่มีแฟน ก็มานั่งคุยกัน เป็นคู่ๆ จนพวกคู่เหล่านี้รู้จักกัน
เพราะมานั่งคุยบ่อยๆ เพือนบางคนฉลาดกว่า ตอนมาสมัครเรียน
ให้แฟนเป็นคนคอยเซ็นรับส่งออกนอกหอเลย ก็มี

สำหรับเพื่อนที่ใจกล้า ก็แต่งตัวนักเรียนเดินจะไปโรงครัว อาหารเย็น
ประมาณห้าถึงหกโมงเย็น แทนที่จะไปห้องอาหารก็แว้ปไปท่าพระจันทร์
หรือออกไปพรานนก รีบซื้อขนมของอร่อยๆ และรีบกลับเข้าหอเนียนๆไปกับ
นักเรียนที่เดินไปทานข้าวที่โรงอาหาร ก็รอดตัวไปได้ แต่ที่ร้ายคือ
บางทีหนีออก เกิดเจอผู้ช่วยแม่บ้านมีสองท่านผลัดกันอยู่เวร ก็เป็นเรื่องแน่
และยังมีคนงานอีกหนี่งคน ยิ่งร้ายกว่าใคร เพราะคอยดูว่าพวกคุณ คุณ
(เรียกนักเรียนพยาบาล) จะหนีออกนอกหอ และรายงานคุณแม่บ้าน
ถ้าถูกจับได้จะถูกทำโทษไม่ให้คนมารับออกนอกหอหนี่งเดือน(จำไม่ค่อยได้)
แต่ถ้าเกินสามครั้งจะถูกทำโทษแอดดิ้ง คือจะจบช้ากว่าเพื่อนหนี่งเดือน
หรือมากกว่าแล้วแต่ว่าทำผิดเกินกี่ครั้ง เพราะเรียนกันตั้งสามปีครี่ง

ชีวิตนักเรียนพยาบาลชาวหอ แต่นักเรียนพยาบาล ตอนเรียนสมัยก่อนเข้มมาก
ตอนหกเดือนแรกเรียนทฤษฎีอย่างเดียว พอหลังหกเดือนได้รับหมวก เป็นนักเรียน
พยาบาลเต็มตัว ต้องขี้นไปทำงานบนตึกคนไข้กัน และมีเวร เช้า บ่าย ดีกด้วย แต่
ตลอดเวลาสามปี ต้องมีเรียนภาคบ่าย 1-4 โมงเย็น จันทร์ ถึง ศุกร์

คนเวรเช้า ก็ทำงานครี่งวัน พักเที่ยงแล้วมาเรียน ไม่ต้องกลับไปทำงานอีกวันนั้น
คนเวรบ่าย เช้าว่าง มาเรียนจนถึงสี่โมงเย็น แล้วไปทำงานจนเที่ยงคืน
คนเวรดึก ลงเวรเช้า 8 โมง นอนแล้วตื่นไปเรียนบ่าย ถึงสี่โมงเย็น แล้ว
กลับไปพัก นอนขี้นทำงานเที่ยงคืน

เวลาขี้นทำงานปีหนี่ง ก็จะทำงานคู่กับพี่ปี 2 ปี 3 และมีพี่พยาบาลอีกหนี่งคน
เป็นหัวหน้าเวร แล้วแต่ว่าทำแผนกไหน เวรดีกจะต้องเจาะเลือดคนไข้ทุกเช้า
วันหนี่งๆ เป็นสิบๆราย เรียกว่าเจาะเลือดจนเก่งเลย
เวรเช้าต้องอาบน้ำเช็ดตัวคนไข้ เวรบ่ายดูแลอาหารเย็นและดูแลทั่วๆไป

เราเรียนพยาบาล 3 ปี และเรียนผดุงครรภ์ต่ออีก 6 เดือน
หลังจากจบแล้ว ครี่งของรุ่นก็ลากันไปทำงานรพ.รามาธิบดี
ซี่งเพิ่งเปิดใหม่(เรารู้กันตอนสัมภาษณ์เข้าเรียนพยาบาล
และมีสิทธิเลือกว่าจบแล้วจะไปทำงานที่รพ.รามาธิบดี)
เราเป็นรุ่นแรกที่แบ่งครี่งหนี่งไปทำงานรพ.รามาธิบดี

เราแยกกันไปทำงานคนละรพ.แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกัน
จนเป็นสว.เราก็ยังนัดเจอกัน
ไปเที่ยวด้วยกัน ยังเป็นเพื่อนรักกันตลอดมา

*****

เมื่อเราไม่ได้ออกหอ ต้นชมพู่ คือเพื่อนของพวกเรา ใต้ต้นจะมีเก้าอี้หินกลมๆ
มีเก้าอี้รอบๆสี่ด้าน เวลาไม่ได้ทำอะไรก็ไปนั่งคุยกัน ซื้อขนมที่มีขาย
ในหอมานั่งทานกันต้นชมพู่ต้นนี้เก็บความลับของชาวพยาบาลศิริราชกันมากมาย
เพราะเป็นที่พักพิงให้มานั่งชมน้ำและคุยกันอย่างมีความสุข ดูแม่นำ้
ดูคนขี้นลงเรือที่ท่าศิริราชกัน

ต้นชมพู่เป็นเพื่อนแสนดีของชาวพยาบาลเป็นที่นั่งพักเหนื่อยและพักใจด้วย

วันลอยกระทง ขออนุญาติคุณแม่บ้านไปลอยกระทงกันที่ท่าเรือศิริราช คนที่ไม่อยากไป
ก็นั่งใต้ต้นชมพูดูเพื่อนลอยกระทง และดูกระทงที่ลอยในแม่น้ำมีแสงเที่ยงสวยดี
มีปีหนี่งเพื่อนไปลอยกระทงที่ท่าเรือ ตกน้ำด้วย โชคดีที่เขาว่ายน้ำพอเป็นว่าย
มาเกาะที่ขอบแล้วปีขี้นมา

ชมพูเวลามีลูก คิดหรือว่าจะรอดนักเรียนพยาบาล? แต่คุณแม่บ้านก็หวงงมาก
ไม่ยอมให้เก็บ เพื่อนบางคนก็แอบปีนขี้นไปเก็บ มีเพื่อนคอยระวังคุณแม่บ้าน
และยังต้องระวังแม่เฉลียว คนงานอีก ตาไวยิ่งกว่าตาสับประรด กลางคืน
เพื่อนๆก็นัดกันแอบเก็บชมพู่ ต้นชมพู่สูงถึงชั้นสองของหอ ใช้ถุงเท้าผูกกับไม้ถูบ้าน
เอาไปสอยชมพู่ที่จริงชมพู่หวานแต่ก็ที่อร่อยมากกว่าปกติเพราะ
เป็นต้องใช้ความสามารถขโมยเก็บตื่นเต้นกันแหละ

ต้นชมพู่ที่รัก ของชาวพยาบาลศิริราช ตอนนี้ก็ยังงามแข็งแรงดี

ต้นชมพู่ เดือนพฤศจิกายน ปีนี้ 2019-2661 เพื่อนที่เมือไทย ส่งมาให้ดูว่าไปเยี่ยม
ต้นชมพูเห็นมีลูกดกเต็มต้น ส่งมาให้เพื่อนชื่นชมกัน

ต้นชมพู่ต้นนี้อยู่ในหอพักนักเรียนพยาบาล ศิริราช ต้วหอจะเป็นตึกติดกันสามด้าน
ติดแม่น้ำเจ้าพระยา ทางด้านติดแม่น้ำเจ้าพระยา จะว่างให้ชมวิวกัน เราเรียกว่า
หอ ก.ไก่ หอจะมีทางออกทางเดียวที่จะเดินออกจากหอพัก ทุกคนต้องผ่าน
ห้องคุณแม่บ้าน นักเรียนพยาบาลจะต้องอยู่ในหอ ห้ามออกนอกหอ
จนกว่าจะมีคนมาเซ็นรับกลับบ้าน ทั้งๆที่นักเรียนพยาบาล เรียนจบ
มศ 5 (ม.6 สมัยนี้) ทั้งที่พวกเราก็โตๆกันแล้ว เคยอยู่เอง
ไปไหนมาไหนเอง ต้องกลับมาเป็นเด็กหอพักที่ไปไหนมาไหนไม่ได้
แม้แต่จะออกไปซื้อขนม ของกินฝรั้งท่าพระจันทร์หรือพรานนก
ที่อยู่แค่ผ่านประตูยาม

ที่หอก.ไก่ ต้องผ่านห้องแม่บ้าน ถ้าเดิน เลียวขวาจะเป็นท่าเรือศิริราช
เลี้ยวซ้ายเดินตรงไปเรื่อยๆ จะผ่านห้องฉุกทางขวา เดินผ่านตึกคนไข้ต่างๆ
ไปโรงอาหาร ของพยาบาลและนักเรียนพยาบาล แต่ข้างแผนกฉุกเฉิน
เลี้ยวซ้ายจะเป็นทางออกไปพรานนกมีรั้วตรงทางออก จะมีป้อมยาม
ของรพ.นั่งอยู่ สมัยปีก่อนปี 2509 รพ.ศิริราชจะเป็นแบบนี้ และยังอยู่
อีกหลายปีต่อมา จขบ.ไม่ได้อยู่เมืองไทย จำไม่ได้ว่าเปลี่ยนแปลงไปปีไหน
คงค่อยๆเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ห้องฉุกเฉินก็ย้ายไปแล้ว หอพยาบาล
ที่เห็นตึกแบบ ก.ไก่ ก็กลายเป็นตึกสำหรับกองอำนวยการพยาบาล
แต่ต้นชมพู่ยังอยู่ เป็นแห่งหนี่งที่เราชาวศิริราช
เวลาไปก็จะแวะไปดูว่าต้นชมพูเป็นไงบ้าง

REMEMBER WHEN - Giovanni Marradi

ขอบคุณภาพและยูทูปจากอินเตอร์เนต

Friendship Blog/Klaibannn blog newyorknurse

Create Date : 24 มิถุนายน 2564
Last Update : 24 มิถุนายน 2564 20:26:01 น.
Counter : 1448 Pageviews.

20 comments

	การ์ตูนจากกล่องอาหาร สมาชิกหมายเลข 4313444 (14 เม.ย. 2567 04:14:16 น.)		สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจ…วางแผนการเงินอย่างไร ให้เหลือใช้ถึงปลายเดือน! สมาชิกหมายเลข 7654336 (13 เม.ย. 2567 02:04:45 น.)
	อย่ามาบ้ง!นะ peaceplay (5 เม.ย. 2567 15:53:18 น.)		AI คืออะไร ? ข้อดีของ AI Technology Robotic เข้ามาช่วยในการผ่าตัด newyorknurse (19 เม.ย. 2567 02:45:03 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสองแผ่นดิน, คุณกะว่าก๋า, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณSweet_pills, คุณThe Kop Civil, คุณhaiku, คุณเซียน_กีตาร์, คุณทนายอ้วน, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณ**mp5**, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณเริงฤดีนะ, คุณจอมใจจอมมโน, คุณหอมกร, คุณซองขาวเบอร์ 9, คุณmcayenne94, คุณKavanich96, คุณtuk-tuk@korat

มาอ่านชีวิตนักเรียนพยาบาลมีหลากหลายรสชาติเหมือนกันนะครับ อยู่หอในผมว่าสนุกไปอีกแบบนึงเลยนะครับ มีทั้งแอบหนีเที่ยว แอบออกไปข้างนอก หรือว่ากิจกรรมภายในหอ ประทับใจมาก ๆ ครับ โดยเฉพาะความผูกพันธ์ของเพือน ๆ เล่ากี่ครั้งก็ประท้บใจทุกครั้ง

โดย: The Kop Civil

วันที่: 24 มิถุนายน 2564 เวลา:23:19:00 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย

ชีวิตวัยเรียน
มีทั้งความสนุกสนาน ความตื่นเต้น
กิจกรรมหนีเที่ยวนี่สร้างความตื่นเต้นสุดๆเลยนะครับพี่ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 25 มิถุนายน 2564 เวลา:6:23:49 น.

ตะพาบตอนนี้ คนเขียนเยอะดี สนุกชอบครับ
..
ส่วนคุณน้อยผมว่า ชีวิตอยู่กับหอ กับเพื่อนสนุกไปอีกแบบ
ทำให้แข็งแกร่ง ตัดสินใจอะไรถูก

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 25 มิถุนายน 2564 เวลา:6:54:30 น.

สวัสดีค่ะพี่น้อย

ถ้าต้นชมพู่รับรู้ได้คงดีใจนะคะที่เคยเป็นจุดนัดพบให้ร่มเงารวมถึงให้ผล
เวลาผ่านไปนานยังมีผู้ระลึกถึงและกลับไปเยี่ยมเยียน

สามปีครึ่งที่พี่น้อยอยู่หอพักร่วมกับเพื่อนๆ
เรียนด้วยกัน ทำงานบนตึกด้วยกัน คงมีความผูกพันมากนะคะ
ทุกครั้งที่เห็นภาพพี่น้อยกับเพื่อนพยาบาลร่วมรุ่นนัดเจอกันกลุ่มใหญ่
ก็รับรู้ได้และประทับใจมากค่ะ

โดย: Sweet_pills

วันที่: 25 มิถุนายน 2564 เวลา:7:56:39 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 26 มิถุนายน 2564 เวลา:6:50:18 น.

ผมจบ ม.๖ ก็เข้าโรงเรียนประจำเหมือนกันครับ โรงเรียนพลตำรวจ แค่ปีเดียวเหมือนสักสิบปี

โดย: เซียน_กีตาร์

วันที่: 26 มิถุนายน 2564 เวลา:7:46:45 น.

แม่บอลเรียนพยาบาลโรงพยาบาลหญิง ก็มีเรื่องมาเล่าให้ฟังสนุกๆแบบนี้เลยครับ แต่ดีหน่อยที่แม่ออกไปข้างนอกได้บ้างเพราะต้องเป็นนักร้องของโรงเรียนครับ

โดย: ทนายอ้วน

วันที่: 26 มิถุนายน 2564 เวลา:8:01:10 น.

สวัสดี จ้ะ คุณน้อย

อ่าน ตะพาบ ชีวิตนักศึกษาพยาบาลแล้ว คล้ายคลึงกับครู
สมัยอยู่หอเลยจ้ะ แต่ของครูไม่มีระเบียบมากขนาดนั้นเราสามารถไป
นอกบริเวณวิทยาลัยฯได้ แต่ต้องกลับเข้าหอก่อน หกโมงเย็น เวลา
ไปไหน มีสมุดให้เซ็นออก กลับมาก็เซ็นเวลาเข้า จ้ะ

ชีวิตในหอพัก ครูว่า สนุกสนาน พอจบแล้วก็มีความผูกพันกัน
เพราะได้ใช้ชีวิตร่วมกันทุกวันเรียนด้วยกันทำกิจกรรม เที่ยว 3-4 ปี
เป็นชีวิตที่ทำให้มีความทรงจำ สนิทสนมกัน ถึงแยกย้ายกันไปแล้ว
ก็มักจะมีการจัดพบปะสังสรรค์กันบ้างตามแต่เวลาจะอำนวย เนาะ

ศิริราช หอพักพยาบาล มีต้นชมพู่ หอหญิง 1 ของครู
ก็มีต้นเชอร์รี่ไทย ปีนเก็บกินกัน อาจารย์์หอไม่หวง จ้ะ อิอิ แต่
ปัจจุบันนี้ หอถูกรื้อสร้างใหม่ ต้นไม้นี้ ไม่เห็นแล้ว ห้าห้า

โหวดหมวด งานตะพาบฯ

โดย: อาจารย์สุวิมล

วันที่: 26 มิถุนายน 2564 เวลา:11:54:25 น.