ปริศนาตลาดนัดราตรี

ผู้แต่ง: Tsunekawa Kotaro
ผู้แปล: อิศเรศ ทองปัสโณว์
สำนักพิมพ์: เนชั่นบุ๊คส์
พิมพ์ครั้งแรก กรกฎาคม 2550
ราคา 175 บาท

ว่ากันว่าในโลกของเรานั้นมีสิ่งลี้ลับมากมาย และหลายคนเชื่อว่ามีอีกหลายมิติซ้อนทับกันอยู่ ซึ่งมันเชื่อมต่อกับโลกเราและดำเนินอยู่ขนานไปกับเรา

"ปริศนาตลาดนัดราตรี" เป็นเรื่องของตลาดนัดเคลื่อนที่ ไม่มีใครล่วงรู้ว่าเหล่าพ่อค้ามาจากที่ใด สิ่งเดียวที่บอกได้คือตามเสียงค้างคาวและเสียงลมไปตามราวป่า และคุณจะได้พบสินค้าแปลกที่คุณอยากได้อะไรก็หาได้ที่นั่น

แต่การที่คุณเดินทางไปสู่ที่แห่งนั้นไม่ได้หมายความว่าคุณจะมีเรื่องตื่นเต้นในชีวิต เพราะการไปถึงของคุณจะถูกเดิมพันด้วยชีวิต ความฝัน อาจรวมไปถึงความตาย ความอยากได้จะนำมาซึ่งสิ่งเย้ายวนมากมายที่รอคุณเข้าไปทัศนา แต่หากไม่รวยพอ กว่าจะออกมาได้ก็ต้องแลกด้วยชีวิตทั้งชีวิต

บัดนี้ ตลาดนัดราตรีเริ่มเปิดร้าน

* * * * * * * * *

เล่มนี้ยืมคนอื่นมาและอ่านจบได้พักหนึ่งแล้ว รีวิวนี้อาจจำรายละเอียด เช่น ชื่อคน ผิดบ้าง

ในเล่มแบ่งเป็นสองเรื่อง ปริศนาตลาดนัดราตรี กับ ถนนแห่งสายลมโบราณ
... สนุกแบบแปลกแอบดราม่าดีทั้งสองเรื่องค่ะ ตอนแรกนึกว่าเป็นแนวเหวอ ๆ โลกวิญญาณสุดขั้ว แต่ปรากฏว่าการเดินเรื่องมีเสน่ห์ แฝงเรื่องราวยอกย้อนน่าลุ้นน่าซึ้งไว้ด้วยแฮะ ถ้าอ่านจบแล้ว จะรู้สึกว่าคนแต่งเรียงลำดับเหตุการณ์ในเรื่องได้อัจฉริยะมากเลย ทำให้อ่านแล้วติดและมีเซอร์ไพรซ์นิดหน่อยได้น่ะ

พออ่านว่าคนแต่งเป็นนักเขียนมือรางวัล ก็ไม่แปลกใจค่ะ เขียนได้น่าสนใจกว่าที่คิดจริง ๆ


หลังจากนี้ จะเป็น "การเล่าเรื่อง" (ที่ยาวมาก) และ ส ป อ ย ล์ นะจ้ะ
(จะเก็บไว้อ่านเองน่ะ เดี๋ยวค่อยมาเติมชื่อคนที่ลืมไปแล้วทีหลัง)


ปริศนาตลาดนัดราตรี

เริ่มเรื่องโดยให้โยชิชวนเพื่อนไป 'ตลาดนัดราตรี' ที่เขาเคยหลงไปกับน้องชายตอนเด็ก ทั้งคู่ไปที่แหลมตอนพลบค่ำและเฝ้ารอจนเห็นแสงไฟส่องทางสู่ร้านแรกในตลาด

ตลาดนัดราตรีเป็นตลาดของเหล่าผู้พเนจร วิญญาณและสิ่งประหลาดทั้งหลายแหล่ที่วนเวียนเปลี่ยนสถานที่จัดไปเรื่อย ๆ ไม่มีใครรู้ว่าตลาดจะเปิดเมื่อไหร่ที่ไหน รู้แต่ว่าพอถึงเวลา ตลาดจะค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นให้ผู้ที่เคยเป็นลูกค้ารับรู้ได้ด้วยความรู้สึกหรือสังเกตจากสภาพแวดล้อม ในตลาดมีขายสินค้าทุกอย่าง ขอเพียงเข้าไปเดิน ลูกค้าจะพบบางอย่างที่ปรารถนา..ไม่ว่าจะสมบัติมีค่าหายากหรือสิ่งจับต้องไม่ได้ หากแต่ถ้าคุณเข้าไปในตลาดนัดราตรีแล้วไม่ซื้ออะไรเลยสักชิ้น คุณจะกลับออกมาไม่ได้ ต้องวนเวียนอยู่ในนั้น และสถานะของคุณเปลี่ยนจาก 'ลูกค้า' เป็นวิญญาณร่อนเร่ให้ใครในนั้นทำอะไรก็ได้

หลายปีก่อน โยชิกับน้องชายหลงเข้าไปในตลาดโดยไม่รู้กฏข้อนี้ โยชิจึงตกลงขายน้องชายให้ผีคร่าเด็กเพื่อแลกกับทักษะเบสบอล พอตื่นขึ้นมา เขายังจำเรื่องนี้ได้และจำได้ว่าสัญญาจะเรียกผู้ใหญ่กลับไปช่วยน้อง แต่ทุกคนบอกว่าเขาไม่เคยมีน้องชาย โลกลบเรื่องน้องชายของเขาไปแล้ว เมื่อโตขึ้น โยชิก็เริ่มเบื่อการเล่นเบสบอลที่เขาเล่นได้เก่งขึ้น..แต่ไม่ได้เก่งถึงขนาดเป็นแชมป์ได้ สุดท้าย เขาจึงวางแผนกลับไปที่ตลาดเพื่อซื้อน้องชายคืนมา

การกลับมาครั้งนี้ โยชิกับเพื่อนได้รู้จักชายแก่ที่ตัดหน้าซื้อ 'ดาบสะบั้นสรรพสิ่ง' ไปก่อนพวกเขา ชายแก่คนนี้ตามมาที่ร้านผีคร่าเด็กเพื่อดูโยชิซื้อน้องคืนด้วย ตอนแรก ผีคร่าเด็กบอกว่าจำเรื่องพี่ขายน้องเมื่อ 10 ปีก่อนไม่ได้ แต่แล้วก็กลับคำบอกว่าจำได้ เพราะน้องชายเป็นสินค้าขายไม่ออก และพาโยชิไปดูเด็กคนหนึ่งที่โยชิเองก็ลังเลว่าใช่น้องไหม เพราะความทรงจำของน้องชายเลือนรางไปแล้ว จะซักถามเด็กก็ไม่ได้เพราะเด็กในร้านมีสภาพเหมือนตุ๊กตาไร้วิญญาณ

เรื่องเริ่มลุ้น เมื่อผีคร่าเด็กเรียกร้องราคามากกว่าเงินสดที่โยชิมี โยชิเลยเสนอให้เพื่อนซื้อน้องชายของเขาด้วยราคาของเงินสดที่มีบวกเด็กหนุ่มหนึ่งคนคือตัวโยชิเองที่โตมากับความรู้สึกผิดจนไม่อยากกลับโลกแล้ว สัญญาซื้อขายเกิดขึ้นเป็นที่พอใจของทุกฝ่าย คือ โยชิไถ่ตัวน้องคืนได้ตามสัญญา เพื่อนได้ซื้อของเท่ากับออกจากตลาดได้

ทันใดนั้น ชายแก่ก็ชักดาบสะบั้นสรรพสิ่งออกมาฟันผีคร่าเด็ก และประกาศว่ามันทำผิดกฏของตลาดเพราะเด็กคนนี้ไม่ใช่ "น้องชายของโยชิ" แล้วเหล่าลูกค้ามนุษย์ที่ซื้อของแล้วก็ถูกส่งกลับโลก ชายแก่และเพื่อนของโยชิหลุดออกมาที่แหลม ภาพสุดท้ายที่เห็นคือผีคร่าเด็กสลายไปเพราะเทพแห่งตลาดจะไม่คืนชีพให้ผู้ทำผิดกฏ

จากนั้น ชายแก่ก็เล่าให้เพื่อนของพี่ชายฟังว่าเขาคือน้องชายที่หนีออกจากร้านผีคร่าเด็กทันทีที่พี่ชายจากไป น้องชายวิ่งหนีขึ้นเกวียนหนึ่งและรีบซื้อ 'อิสรภาพ' แลกกับอายุ ทำให้หนีพ้นมาได้ เขากลายเป็นชายแก่และถูกส่งไปอีกโลกหนึ่ง เพราะโลกเดิมปฏิเสธการมีตัวตนของน้องชาย (ตามเงื่อนไขสัญญาที่โยชิขายน้องไป ทำให้โลกเดิมมีน้องชายโผล่มาไม่ได้)

ในโลกใหม่ น้องชายวัย 5 ขวบในร่างชายแก่ต้องลำบากอยู่นาน จนกระทั่งเข้าคุกและได้รับการสอนวิชาชีพ จึงมีงานทำ มีที่อยู่และเก็บหอมรอมริบจนมีเงินค่อนข้างมาก แต่เขายังไม่ลืมเรื่องที่ตลาดนัดราตรี น้องชายกลับไปตลาดอีกครั้งเพื่อซื้อ 'ความรู้' มาช่วยเด็กที่ป่วย เขาได้รู้ว่ามนุษย์จะไปตลาดได้แค่ 3 ครั้งเท่านั้น เขาไปตลาดครั้งสุดท้ายเพื่อหาทางกำจัดผีคร่าเด็ก แล้วก็ได้เจอโยชิพอดี จึงตามมาดูว่าพี่ชายจะรักษาสัญญาไหม โชคดีที่สบช่องเรื่องผิดกฏจึงกำจัดผีคร่าเด็กได้สมใจหมาย
...สิ่งเดียวที่อยู่นอกการคำนวณของน้องชาย คือ โยชิยังไม่ได้ซื้ออะไร จึงกลับออกมาไม่ได้ น้องพยายามจูงมือพี่มาถึงแสงไฟทางกลับโลก แต่โยชิบ่นว่าเขาเห็นเพียงความมืดและผลักน้องออกมา ทั้งคู่แยกกันทั้งอย่างนั้น


ถนนแห่งสายลมโบราณ

เด็กหนุ่ม (จำชื่อไม่ได้วุ้ย) เคยหลงกับพ่อตอนไปเที่ยวสวนซากุระตอนเด็ก หญิงชราคนหนึ่งชี้ทางให้เขาเดินทะลุไปโผล่ที่หลังศาลเจ้า เขามาสังเกตภายหลังว่าทางเดินนั้นเป็นทางดินแคบ ๆ ผ่านแต่ด้านหลังบ้านหรือข้างบ้าน บรรยากาศวังเวง ต่างจากถนนราดซีเมนต์คึกคักตามปกติ

เมื่อโตขึ้น เขากับเพื่อนลองเดินหาถนนสายนั้น โดยวางแผนจะเข้าจากหลังศาลเจ้าแล้วไปโผล่ที่สวนซากุระ ทั้งคู่ลอดรั้วเข้าไปเจอถนนนั้นจนได้ และได้เห็นภาพที่ยืนยันว่าทางสายนี้อยู่นอกมิติมนุษย์แล้วแน่ พวกเขาเดินเท่าไหร่ก็หาทางออกไปสวนไม่เจอ เลยแวะโรงเตี๊ยมถามทาง และได้พบ เรน ที่อธิบายว่าทางออกจะอยู่เป็นจุด ๆ ซึ่งบางจุดก็ปิดไปแล้ว และอาสาจะพาไปทางออกหนึ่ง

วันรุ่งขึ้นระหว่างการเดินทางก็เกิดเรื่อง เมื่อศัตรูของเรนโผล่มา และยิงเพื่อนของเด็กหนุ่มตายก่อนจะโดนเรนปาดคอทิ้ง เด็กหนุ่มไปถึงทางออกแต่แบกศพเพื่อนออกไปไม่ได้ เพราะคนที่ตายในโลกนี้ถือเป็นสมบัติของโลกนี้แล้ว จะนำออกไปโลกอื่นไม่ได้ เรนรู้สึกผิดมาก เลยแนะนำว่าเขาเคยได้ยินชื่อ 'วิหารแห่งสายฝน' ที่ชุบชีวิตคนได้ เด็กหนุ่มจึงร่วมทางกับเรนพาศพเพื่อนไปชุบชีวิตที่นั่น

ระหว่างทาง เรนเริ่มเล่าเรื่องของตัวเองว่าเขาเป็นเด็กที่เกิดในโลกนี้ จึงออกไปโลกภายนอกไม่ได้ แม่เลี้ยงเขาที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งใกล้ป่าต้นโอ๊ค พอเขาโตก็พาเขาไปฝากกับนักพเนจรชื่อ โฮโซคาว่า ซึ่งพาเขาขึ้นเกวียนเดินทางไปเรื่อย ๆ เรนไม่ได้เจอแม่อีกเลย แต่ก็พยายามเงี่ยหูฟังข่าวและหาทางกลับโรงเตี๊ยมบ้านเกิดตลอด

เรนเริ่มรู้จักโลกภายนอกเพราะโฮโซคาว่าเป็นมนุษย์ที่นำของเข้ามาขายในโลกถนนวิญญาณ ระหว่างนั้นเองที่เรนได้ยินเรื่อง 'วิหารแห่งสายฝน' จากลูกค้าร่วมโรงเตี๊ยมสองคน ชายพวกนั้นเล่าถึงเรื่องของเด็กสาวมนุษย์ที่เสียแฟนไปตอนอายุ 17 ปี เธออุ้มโกศคนรักไปที่วิหารแห่งสายฝน นักบวชชุบชีวิตให้เถ้ากระดูกไม่ได้ แต่เพราะเห็นใจจึงนำเถ้ามาทำยาสูตรพิเศษให้เด็กสาวกิน จนเธออุ้มท้องคนรักตัวเอง และคลอดเด็กคนแรกที่เกิดในโลกถนนวิญญาณ แต่พอลูกโต เธอก็ฝากลูกไว้กับเพื่อนพ่อค้าพเนจรแล้วกลับโลกมนุษย์
... ด้วยเหตุนี้ เรนจึงได้รู้กำเนิดของเขาเอง และรู้ว่าไม่จำเป็นต้องมองหาแม่หรือโรงเตี๊ยมที่โตมาอีกแล้ว

เมื่อโฮโซคาว่าเห็นว่าเรนโตและรู้ความแล้ว ก็บอกให้แยกกันไปคนละทิศ และสั่งให้เรนแวะโรงเตี๊ยมหนึ่งก่อน ที่นั่น เรนได้หีบที่โฮโซคาว่าฝากให้เขา ในนั้นเป็นข้าวของจากโลกมนุษย์ที่เขาเคยเห็นในนิตยสารแล้วบอกว่าอยากได้ พร้อมบันทึกเส้นทางที่เปรียบเหมือนสมบัติล้ำค่าสำหรับการพเนจรบนถนนวิญญาณที่ไม่มีป้ายบอกทางแน่ชัด มีเพียงคำบอกเล่าเท่านั้น
... ด้วยเหตุนี้ เรนจึงกลายเป็นนักพเนจรร่อนเร่ไปเรื่อย และได้พบศัตรูของเขา

ศัตรูของเขา (จำชื่อไม่ได้อีกแล้ว) เป็นมนุษย์ที่มักหลบเข้ามาโลกถนนวิญญาณหลังฆ่าคนที่เขาเชื่อว่าสมควรตาย แม้ตอนแรกจะดูน่าคบ แต่ยิ่งคุยกัน เรนก็ยิ่งรู้สึกว่าหมอนี่น่ารังเกียจและหาเหตุฆ่าคนโดยอ้างเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ เสียมากกว่า
วันหนึ่ง ศัตรูเล่าถึงครั้งแรกที่ฆ่าเพื่อนร่วมชั้นตอนอายุ 17 เพราะไม่ชอบที่เพื่อนมีสาวมาชอบเกินหน้าเกินตา เขาเลือกฆ่าเพื่อนช่วงย้ายโรงเรียน และได้ข่าวว่าแฟนของเพื่อนขโมยโกศเพื่อนไปด้วยความเสียใจ เรนฟังแล้วเริ่มเอะใจ และนึกถึงข่าวหนังสือพิมพ์เก่าที่โฮโซคาว่าเก็บไว้และเขาไปเจอโดยบังเอิญ

ดังนั้น พอศัตรูพยายามนึกว่าคนที่ตายหน้าตายังไงนะ เรนก็รวบผมขึ้นแล้วพูดว่า "ชื่อโชเฮย์ หน้าตาแบบนี้ใช่ไหม?"
... ด้วยเหตุนี้ สองคนจึงแยกทางกันอย่างศัตรูที่จะต้องห้ำหั่นกันในครั้งหน้า ซึ่งก็เผอิญเป็นตอนที่เด็กหนุ่มสองคนอยู่ด้วย เลยโดนลูกหลงไป

มาถึงท้ายเรื่อง เรนกับเด็กหนุ่มไปถึงวิหาร แต่คืนชีพให้เพื่อนไม่ได้เพราะต้องไม่มีร่างให้วิญญาณ สุดท้ายก็ต้องแกะยันต์สะกดออก และปล่อยให้ศพเพื่อนลุกขึ้นมาเดินไปตามทางที่ศพเดินไปกัน (ไม่มีใครรู้ว่าศพเดินไปไหน แต่ศพจะไม่ใช่ตัวตนเดิมของผู้ตายแล้ว) ส่วนเด็กหนุ่มก็กลับโลกไป

Create Date : 11 ตุลาคม 2550		12 comments
Last Update : 12 ตุลาคม 2550 2:02:31 น.
Counter : 2918 Pageviews.
Share Tweet