|
คนของความคิดถึง 
..๏ จิตเบาบางพลางพลิ้วละลิ่วเรื่อย
มิรู้เมื่อยอ่อนล้าคราใฝ่ฝัน
ลอยเคว้งคว้างอย่างระรื่นผ่านคืนวัน
ไม่หวาดหวั่นหนาวร้อนหรืออ่อนแอ
หากเป้าหมายปลายทางสว่างไสว
ชักนำใจเปี่ยมพลังอย่างแน่วแน่
ด้วยความคิดจิตใจไม่ผันแปร
ใกล้ไกลแค่ระยะทางคั่นขวางกัน
ผ่านขุนเขาลำเนาป่ามหาสมุทร
มิสิ้นสุดไมตรีที่คิดฝัน
แม้นเหล็กตรึงขึงตรวนอวนพาดพัน
เกินกักกั้นดวงจิตคิดห่วงใย
มากถ้อยคำวรรณกรรมที่นำมอบ
พ้นเกณฑ์กรอบกวีกานท์โบราณไหน
หากเนื้อความงามยิ่งอย่างจริงใจ
หวังเพียงใครผู้นั้นสุขสันต์พอ
คิดจนถึงซึ่งฝั่งดั่งคาดคิด
หวังอิงแอบแนบสนิทถูกผิดหนอ ?
หากล่วงล้ำกรรมสิทธิ์คิดรีรอ
ใจคงท้อหากใครไม่ปราณี
ขอเพียงเอื้อเผื่อใจกันไหวหวั่น
สานสัมพันธ์ฝันใฝ่ในทุกที่
ปันช่องว่างระหว่างใจให้พอดี
เผื่อพื้นที่ให้ใจได้พักพิง
แม้นอ่อนล้ามาบ้างอย่างเหนื่อยหน่าย
จักกลับกลายเป็นสุขในทุกสิ่ง
คาดหวังว่าจักประสพพบความจริง
หากปัดทิ้งความถวิลก็ยินยอม ๚ะ๛
|
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 26 29 30 |
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
