|
นักเดินเรือ ..๏ เบื้องปลายฟ้ามหาสมุทรสุดคาดฝัน แม้นหมายมั่นมุ่งไปช่างไกลแสน ทั้งคลื่นลมโหมกระหน่ำรุกย่ำแทน จิตคลอนแคลนหวาดประหวั่นทั้งพรั่นพรึง
ครั้นหันหลังดั่งมีดมากรีดเนื้อ สิ้นหยาดเหงื่อเพียงใดกลับไม่ถึง แล้วอุดมการณ์หนุนนำให้คำนึง คงอีกหนึ่งผู้ผจญภัย...ไร้จุดยืน ?
ผืนผ้าใบไกวกวัดติดขัดเสา หางเสือเล่าผุกร่อนร่อนทางอื่น กระดูกงูก็ชำรุดสุดกล้ำกลืน แล่นเรือฝืนกระโดงเชือกโยงเยง
ทั้งเข็มทิศผิดแผกแปลกจุดหมาย ทิศเหนือคล้ายชี้ผิดมิเหมาะเหม็ง อีกอุกาฟ้าเหลืองนั่นยิ่งหวั่นเกรง เรือโคลงเคลงสั่นคลอนแสนอ่อนใจ
ยอมก้มหน้าล้าระทมจมกองทุกข์ ฤๅปลอบปลุกดวงจิตคิดฝันใฝ่ เบื้องบนฟ้ามหาสมุทรสุดอำไพ โลกกว้างใหญ่เชื้อเชิญ นักเดินเรือ
กางผ้าใบให้กระพือมือยึดมั่น พกความฝันพร้อมพรั่งดั่งหางเสือ มองเบื้องหน้ากล้าแกร่งแรงเหลือเฟือ อาบหยาดเหงื่อเย็นสบายคลายร้อนรน
อุดมการณ์ทะยานพุ่งมุ่งสู่ฝัน สิ้นเขตขัณฑ์มหาสมุทรสุดเวหน สู้ดำเนินเผชิญฟ้าชะตาตน สืบเสาะค้นโลกกว้างอย่างตั้งใจ ๚ะ๛
|
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 26 29 30
|