|
นักเดินเรือ 
..๏ เบื้องปลายฟ้ามหาสมุทรสุดคาดฝัน
แม้นหมายมั่นมุ่งไปช่างไกลแสน
ทั้งคลื่นลมโหมกระหน่ำรุกย่ำแทน
จิตคลอนแคลนหวาดประหวั่นทั้งพรั่นพรึง
ครั้นหันหลังดั่งมีดมากรีดเนื้อ
สิ้นหยาดเหงื่อเพียงใดกลับไม่ถึง
แล้วอุดมการณ์หนุนนำให้คำนึง
คงอีกหนึ่งผู้ผจญภัย...ไร้จุดยืน ?
ผืนผ้าใบไกวกวัดติดขัดเสา
หางเสือเล่าผุกร่อนร่อนทางอื่น
กระดูกงูก็ชำรุดสุดกล้ำกลืน
แล่นเรือฝืนกระโดงเชือกโยงเยง
ทั้งเข็มทิศผิดแผกแปลกจุดหมาย
ทิศเหนือคล้ายชี้ผิดมิเหมาะเหม็ง
อีกอุกาฟ้าเหลืองนั่นยิ่งหวั่นเกรง
เรือโคลงเคลงสั่นคลอนแสนอ่อนใจ
ยอมก้มหน้าล้าระทมจมกองทุกข์
ฤๅปลอบปลุกดวงจิตคิดฝันใฝ่
เบื้องบนฟ้ามหาสมุทรสุดอำไพ
โลกกว้างใหญ่เชื้อเชิญ นักเดินเรือ
กางผ้าใบให้กระพือมือยึดมั่น
พกความฝันพร้อมพรั่งดั่งหางเสือ
มองเบื้องหน้ากล้าแกร่งแรงเหลือเฟือ
อาบหยาดเหงื่อเย็นสบายคลายร้อนรน
อุดมการณ์ทะยานพุ่งมุ่งสู่ฝัน
สิ้นเขตขัณฑ์มหาสมุทรสุดเวหน
สู้ดำเนินเผชิญฟ้าชะตาตน
สืบเสาะค้นโลกกว้างอย่างตั้งใจ ๚ะ๛
|
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 26 29 30 |
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
