Desperado

..๏ โอ้เจ้าช่างสิ้นหวังดั่งพ่ายแพ้
ความอ่อนแอครอบคลุมสุมใจหรือ
ไร้วิเคราะห์ใคร่ครวญด่วนวางมือ
ไม่ยึดถือความจริงสิ่งใดเลย

ไยไม่ฟื้นตื่นตัวหรือกลัวเล่า ?
หรือโศกเศร้าเข้าสิงจึงนิ่งเฉย ?
ล่วงคืนวันนานเนิ่นจนเกินเลย
ดุจคุ้นเคยคร่ำครวญรัญจวนใจ

โอ้เจ้าช่างเด็ดเดี่ยวเชียวหนอเจ้า
จึงมัวเฝ้าฝืนช้ำอีกร่ำไห้
คงจะมีเหตุผลอันดลใจ
ประการใดจึงดื้อดั่งถือดี

ความพอใจเช่นนี้ไม่ดีแน่
อาจพ่ายแพ้ร่ำไรคล้ายไฟจี้
เหมือนเล่นไพ่หมายคว้าราชินี-
ผู้ที่มีเพชรพลอยคอยเพ่งความ

อย่ามัวมุ่งหมายมั่นไพ่นั้นนัก
เกรงเจ้าจักหมดตัวจึงมัวห้าม
เจ้าหนูเอ๋ยจะเฉลยให้รู้ความ
ที่ห้ามปรามเปรียบดั่งผู้หวังดี

ราชินีแห่งเพชรฤทธิ์เดชมาก
จักฉุดลากลงทัณฑ์พลันป่นปี้
ทั้งแส้หวายหางกระเบนเห็นมากมี
โอกาสดีนางจักเฆี่ยนให้เจียนตาย

เจ้าก็รู้อยู่แก่ใจมิใช่หรือ
สิ่งยึดถือไขว่คว้าก่อนจะสาย
ราชินีแห่งรักจักคลี่คลาย-
ความแพ้พ่ายเดิมพันเป็นมั่นคง

ณ บัดนี้ข้าคิดไม่ผิดนัก
แจ้งประจักษ์ความจริงสิ่งประสงค์-
อันประณีตยิ่งนักหากจำนง
วางอยู่ตรงโต๊ะข้าวของเจ้าเอง

คำเปรียบเปรยเช่นนี้พินิจเถิด
จักบังเกิดสุขสมใช่ข่มเหง
อันสิ่งดีไขว่คว้าอย่ากลัวเกรง
จงรีบเร่งขวนขวายได้ครอบครอง

แต่เจ้ายังกังวนสับสนอยู่
ช่างอดสูสิ้นหวังดั่งหม่นหมอง
ยังเพ้อฝันใจฝืนยืนเมียงมอง
สิ่งลอยล่องเกินใฝ่วิสัยตน

โอ้เจ้าช่างเด็ดเดี่ยวเชียวหนอเจ้า
อันวัยเยาว์ที่หวังดั่งไร้ผล
ไม่อาจย้อนเวลามาให้ยล
คืนวันพ้นเกินพร่ำนำกลับมา

ความเจ็บปวดรวดร้าวที่เร้ารัด
ความอึดอัดหิวโหยโดยหนักหนา
ควรยอมรับสภาพนั้นด้วยปัญญา
เร่งค้นหาความจริงอย่าชิงชัง

“ เสรีภาพ ..” โอ้นี่ “ เสรีภาพ..”
คงเป็นภาพน้ำคำที่พร่ำหวัง
เครื่องผูกมัดรัดรึงประหนึ่งยัง-
เฝ้าคุมขังตัวเจ้าให้เศร้าใจ

มันกำลังเดินผ่านกาลแปรเปลี่ยน
โลกหมุนเวียนเปลี่ยนสีที่สดใส
เป็นเทาทึบท่วมทันจนล้นใจ
ผ่านโลกไปลำพังอย่างวางมือ

สองฝ่าเท้าของเจ้าคราวเหยียบย่ำ
ไม่ชอกช้ำเหน็บหนาวรวดร้าวหรือ ?
ยามเหมันต์พลันเดินเพลินชำงือ*
ยังขืนดื้อเยื้องย่างอย่างเดียวดาย

อีกท้องฟ้าไม่โปรยโรยหิมะ
สุริยะปราศแสงแดงเฉิดฉาย
เกินวิเคราะห์สภาวะอธิบาย
เกินคาดหมายราตรีหรือทิวา

เจ้ากำลังสูญสิ้นจินตภาพ
ไม่รับทราบเรื่องราวที่เฝ้าหา
อันดีชั่วปานใดไม่พิจารณา
กลับไร้ค่าเพียงความชอกช้ำทรวง

ปล่อยคืนวันกาลพ้นจนลับหาย
ยังฟูมฟายโศกเศร้าราวใหญ่หลวง
หมดสิ้นแล้วสรรพสิ่งจริงหรือลวง
เกินตามทวงให้คืนยืนชำงือ*

โอ้เจ้าช่างสิ้นหวังดั่งพ่ายแพ้
ความอ่อนแอครอบคลุมสุมใจหรือ
ไร้วิเคราะห์ใคร่ครวญด่วนวางมือ
ไม่ยึดถือความจริงสิ่งใดเลย

ไยไม่ฟื้นตื่นตัวหรือกลัวเล่า ?
หรือโศกเศร้าเข้าสิงจึงนิ่งเฉย ?
ล่วงคืนวันนานเนิ่นจนเกินเลย
ดุจคนเคยคร่ำครวญรัญจวนใจ

จงลงมาจากรั้วนั่นเสียเถิด
อย่าเตลิดลุ่มหลงตรงสิ่งไหน
เร่งทำตามสมจินต์ตัดสินใจ
มุ่งก้าวไปเปิดประตูสู่ความจริง

แม้นฝนตกฟ้าร้องคะนองอยู่
อยากให้ดูความงามตามแอบสิง
คือสายรุ้งพุ่งฟ้าสง่าอิง-
ช่างเพริศพริ้งแพรวพรายให้ชื่นบาน

เจ้าควรหาผู้หนึ่งซึ่งหวังดี
มีไมตรีเปี่ยมภักดิ์สมัครสมาน
แม้นผู้ใดหมายรักประจักษ์นาน
จงรับการหวังดีที่มีมา

อย่านิ่งเฉยเฉื่อยชาและล้านัก
อันความรักงดงามล้ำหนักหนา
ครั้นวันคืนล่วงลับดับชีวา
รีบค้นหาหัวใจก่อนสายเกิน ๚ะ๛

Create Date : 24 มกราคม 2549 Last Update : 25 มกราคม 2549 13:28:06 น. Counter : 1768 Pageviews.		2 comments
Share Tweet