|
แสงจันทร์ ๏ กระจ่างฟ้าราตรีที่แดนเถื่อน
พิศดวงเดือนแล้วคำนึงถึงสมร
ท่ามพงไพรไกลแคว้นแดนสัญจร
มิ่งบังอรป่านนี้อยู่ที่ใด
พงพนาบรรเลงบทเพลงเศร้า
พี่สุดเหงาร้าวทรวงเกินหน่วงไหว
ท่ามเดือนดาวพราวพร่าง ณ กลางไพร
กลับสิ้นไร้เงานางอยู่ข้างเคียง
ฤๅ ผู้ใดซ่อนเจ้าคราวพี่ห่าง
สืบเสาะทางเข็ญใจไร้สรรพเสียง
บนเส้นทางอ้างว้างเดียวดายเพียง
ท่ามกลางเสียงเรไรร่ำไห้ระงม
ด้วยกายใจของพี่ยอมพลีแล้ว
ขอมิ่งแก้วกานดาอย่าขื่นขม
จักของฝากคำร่ายกับสายลม
เพื่ออุ้มสมเราสองได้ครองกัน
เอาความฝันวางไว้ ณ ปลายฟ้า
ธารเพลาฤดูกาลที่ผ่านผัน
ศรัทธาแห่งซื่อตรงคงนิรันดร์
เฉกดวงจันทร์คู่ฟ้ายามราตรี
ขอมอบเพลงซึ้งใจให้แด่เจ้า
จงพ้นเงาเศร้าครองความหมองศรี
ในนิทราจงสดชื่นรื่นฤดี
ด้วยตัวพี่จักเยือนเจ้าพร้อมดาวเดือน ๚ะ๛
|
1 2 3 4 6 7 8 9 12 13 15 16 17 19 20 21 22 23 24 25 27 28 29 30 |
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ขอบคุณที่แต่งกลอนเพราะๆ
ให้อ่านค่ะ