๏ เพราะเราเห็นเป็นฉะนี้ฤดีเอ๋ย
จำต้องเปรยทักท้วงเพราะห่วงขวัญ
คำประณามจะตามมาสารพัน
โศกจาบัลย์จะครอบครอบทุกห้องใจ
เขาคนนั้นโปรดรับรู้มีคู่แล้ว
ปราศวี่แววร้างลาพาสงสัย
ลูกอีกหนึ่งก็คล้ายเป็นสายใย
เหตุไฉนขวัญจึงพลั้งมิยั้งตน
ปล่อยให้เขาฉุดยื้อซ้ำถือแขน
อ้างเป็นแฟนสำทับจนสับสน
ขวัญเอ๋ยขวัญตรองใจในบัดดล
การณ์ใดพ้นคำติฉินคนนินทา
ใคร่ครวญพลันขวัญเอ๋ยอย่าเลยเลี่ยง
คิดเบนเบี่ยง ฤๅ ปัดได้ในข้อหา
ครอบครัวเขาแตกร้าวข่าวประชา
หลายคนรอสมน้ำหน้าตั้งตาแล
อย่าให้เป็นเช่นนั้น..นะขวัญนะ
หัวใจจะชอกช้ำย้ำกระแส
รักส่วนรักซ่อนไว้ในดวงแด
หนทางแก้เพียงหนึ่งพึงไตร่ตรอง
เราก็รู้ที่พร่ำทำลำบาก
ใช่ว่าอยากยับยั้งคนทั้งสอง
รักคือรักษ์ควรให้ใจประคอง
เมื่อทุกอย่างถูกต้องทำนองธรรม ๚ะ๛
ใช่...ก็รู้ว่าผิดคนคิดหยาม
เหมือนหญิงชั่วช้าน่าประนาม
แต่มีใครเคยถามทางที่เป็น