|
แดนใจ ..๏ ลดาแดดแสดส่งวางวงแสง เข้าสอดแซงแซมสร้อยร้อยพฤกษา เกี่ยวกระหวัดรัดวนสนธยา สะท้อนตาต้องธารละลานทอง
แก้วกระจกวกไหวพระพายแต้ม ระย้าแย้มย้วยคลื่นก็ลื่นล่อง ทุกยาตราตราตรูด้วยเหลืองตอง มิบกพร่องภาพพิมพ์ดูอิ่มใจ
ตลอดโค้งขนาบแน่นขนัดเขียว ร่มรกเรี้ยวเลาะเรื่อยลากเลื้อยไหล ขนานคู่คูคลองสองฟากไป บรรจบใกล้ไกลลิบต้องพริบตา
ตระหนักนั้นฉันทามายาสิ้น กระแสสินธุ์เย็นสายคล้ายวรรษา แสงที่สุดแห่งสุรีย์เปล่งสีมา แดนใจเรารัตนากว่าทุกวัน ๚ะ๛
|
1 2 3 4 5 6 7 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28
|