|
ฤๅร้อยพ่ายคือเรา ..๏ หยิบดินสอเตรียมไว้ตั้งใจขียน สู้พากเพียรตามกฏบทแบบผัง กลับนึกหวั่นพรั่นค่อนยอกย้อนกรัง จะประดังทับถมจนจมใจ
ลานชลาอารมณ์เคยพรมฝัน ต้องแปรผันจนปากเหมือนยากไข เอื้อนมาอึ้งตรึงพจน์กำสรดใด จะเท่าในอุราของข้าฯนี้
กำแพงขวางเขื่อนธารกันดารแห้ง เหมือนจิตแล้งจินตนาพร่าศักดิ์ศรี เคยดินชุ่มชอุ่มพร่างข้างนที ก็สิ้นดีด้วยแดดที่แผดพราย
เงื้อมเงาไม้ใต้ต้นใบหล่นโกร๋น ลิงทะโมนรอรางให้สางสาย แอบน้ำตาค่าต่ำเขาย่ำกราย ฤๅร้อยพ่ายคือเรา..เศร้าเหลือเกิน! ๚ะ๛
|
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 28 29 30 31
|
ร้อยลำเค็ญคงพ้นผ่านไม่นานหนา
พ่ายแพ้หรือคือจำนนโชคชะตา
ฤาจะสู้ใจที่กล้าฟันฝ่าไป
สู้ๆ สู้ตายค่ะ
(หลงทางมาทักทาย เพื่อนสหายคงไม่ว่ากัน)