Bloggang.com : ซ่อนทรายแก้ว : ไดอารี่ 1กุมภาพันธ์ 2550

ไดอารี่ 1กุมภาพันธ์ 2550

เพิ่งจะปีใหม่เองนะคะ...เวลาผ่านไปเร็วมากจริงๆ เดือนมกราผ่านไปแล้ว 31 วัน....

ถ้าถามว่าชีวิตที่ผ่านมา1เดือนนี้คุ้มมั๊ย?

ได้ทำสิ่งดีๆในชีวิตบ้างรึยัง?

แปลกนะคะ...ปีที่แล้ว เรามัวแต่ทำอะไร......ปัญหาเรื่องร้านมีอยู่ประจำปกติจนแนนกับพี่เนล้า....หลายเดือนเราแทบจะไม่สนใจร้านเลยค่ะ

ไปเล่นโยคะ...ไปเที่ยวต่างจังหวัด...มีปาร์ตี้กับน้องๆบ่อยๆ...เราหาแต่กิจกรรมทำเพื่อลดความเครียดจากร้าน..แต่ผลออกมา.. จะบอกว่าคุ้มมั๊ยกับชีวิตใน1ปีที่ผ่านมา...

คุ้มค่ะ...แนนใช้ชีวิตที่มีแต่ความสนุกเพื่อ ให้ตัวเองลดความเครียดจากเรื่องงานลงได้ บ้าง.....

เดือน กันยา ตุลา พฤจิกา....3เดือนเต็ม ที่พี่โจ้มาเรียนเปียโน.......3เดือนนี้แนนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แนนขอคนที่บ้านว่า.....

"ทั้งชีวิต .. แนนรอคอยวันเวลานี้ ..แนนขอนะคะ ขอตักตวงความสุขตรงนี้ ขอให้แนนใช้เวลา วันและคืน เก็บความสุขตรงนี้ไว้ แนนรู้ว่ามันจะเกิดขึ้นเพียงระยะสั้นเท่านั้น...

แนนรู้ล่วงหน้าว่า...ซักวันพี่โจ้ก็จะไม่มาเรียนเปียโนกับแนนอีกเลย......แนนเพียงแค่ขอเวลาช่วงหนึ่งให้ได้เก็บความทรงจำตรงนี้...ถึงแม้ว่าช่วงเวลาสั้นๆเพียงแค่3เดือน.....แนนถือว่ามันเป็นช่วงเวลาที่แนนรอคอยมาหลายปี ...มันมีวันนี้จริงๆ แทบไม่น่าเชื่อ....

แนนได้เจอพี่โจ้จริงๆ ...และที่สำคัญ พี่โจ้มาถึงบ้าน มาทำความรู้จักพ่อแม่ ...... 3เดือน จิตแนนอยู่ที่พี่คนเดียว ไม่สนใจเรื่องร้านเท่าไหร่ ....เพราะแนนต้องการตักตวงความสุขตรงนี้ให้นานที่สุด โดยที่ไม่มีเรื่องเครียดเรื่องร้านเข้ามาในหัวสมอง......

อาทิตย์1มี7วัน แนนรู้สึกว่ามันนานจังกว่าจะถึงวันอาทิตย์ ...วันที่พี่โจ้จะมา ....

จนเดือนธันวา...พี่โจ้เริ่มหายไปจากชีวิตแนนแล้ว...ทั้งเดือนไม่มาเรียน ...จากที่เคยโทรบอกแนนก่อน หลังๆแนนจะเป็นคนโทรถามว่ามาเรียนรึป่าว....จนอาทิตย์สุดท้ายของปีที่แล้ว แนนลองไม่โทร ดูซิว่าพี่โจ้จะโทรมาบอกแนนมั๊ยว่าจะมาหรือไม่มา....

แนนรอค่ะ ...รอพี่ทั้งวัน ไม่ออกไปไหน...แต่ใจแนนก็คิดอยู่แล้วว่า พี่ไม่มาเหรอ.แต่ก็อดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่า มาเถอะ มีของขวัญปีใหม่ติดไม้ติดมือมาให้แนนซักนิดเถอะนะคะ....แนนเตรียมของขวัญปีใหม่ให้พี่แล้ว ซื้อไว้ตั้งแต่เดือนกันยา...เดือนแรกที่พี่มาบ้านแนน..แต่ไม่มีโอกาสได้ให้ ...แนนรอจนถึงวันปีใหม่....เป็นโอกาสที่ดีและไม่น่าเกลียดที่จะให้สิ่งที่แนนซื้อให้ ให้พี่....

มันไม่ใช่ของแพงเลยซักนิด แค่ตุ๊กตาไม้ที่ทำเป็นรูป ตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อต ...(แนนเห็นตุ๊กตาตัวนี้ วางขาย แนนสะดุด มองแล้วยิ้ม ...ใช่เลย ....พี่โจ้บ้างาน ทำแต่งาน .... ทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตเหมือนตุ๊กตาตัวนี้เลย)....แนนซื้อเก็บไว้ จนป่านนี้ มันยังวางอยู่ที่หัวเตียงแนน ซึ่งแนนนั่งมองมันทุกวันๆๆ ....

จะทำลาย หัก หรือโยนมันทิ้งก็ทำไม่ลง ..จนในที่สุด แนนก็เก็บมันไว้เอง .. ไว้ที่หัวเตียง....รอว่าซักวันอาจจะมีโอกาสได้ให้.....และทุกวันนี้ก็ยังรอค่ะ.....

แนนไม่รู้รอคอยไปเพื่ออะไร...ทั้งๆที่ควรจะเลิกหวังได้แล้ว..แล้วทำไมแนนถึงยังคิดถึงพี่ตลอดเวลา แม้กระทั่งตอนนี้ ตี3 แนนนอนไม่หลับ ...

แนนรู้ว่าวันที่1กุมภา พี่เริ่มทำงานที่ใหม่ ...อยากโทรไปถามว่าที่ทำงานใหม่เป็นยังไงบ้างคะ...งานหนักมั๊ยคะ....ที่ทำงานอยู่แถวไหนเหรอคะ....แล้วตกลง พี่ยังจะมาเรียนเปียโนกับแนนต่อรึป่าว...... แนนรอคอยคำตอบทุกวันๆ .... ทำไมแนนตัดเค้าไม่ได้ซักที...เป็นกรรมอะไรของแนนคะ.....

เรื่องร้าน

แนนกำลังจะล้มแล้วไม่คิดจะลุกแล้วนะคะ ตั้งแต่เดือนธค.49แล้ว....แนนสิ้นหวังเรื่องพี่โจ้ แนนหมดแรงจะทำงาน หมดแรงจะทำอะไรให้กับชีวิตตัวเองแล้ว.....

แนนกะว่า ถ้าเดือนธันวา 49 แนนขาดทุนยับเยินอีก..แนนจะยุติชีวิตแม่ค้าแล้วค่ะ....พอกันทีกับความพยายาม ความอดทน ..สู้มาตลอด 5ปี.....มันไม่มีวี่แววเลยว่า แนนจะทำการค้าตรงนี้สำเร็จได้จริงๆตามที่ตั้งใจไว้....

แล้วทำไมคะ...ทำไมอยู่ๆ ถึงมีอะไรมาดึงแนนให้ลุกขึ้นมาสู้ต่อคะ.......แนนลุกแล้วค่ะ เดือนมกราทั้งเดือน แนนไม่มีวันหยุดเลย 31 วันเต็มๆที่ทำงาน.....

ปาฏิหาร์ยแบบนี้จะเกิดขึ้นกับแนนศซักกี่ครั้งคะ.....อยู่ๆ ได้ออเดอร์จากคนอเมริกัน 400 ตัว...... และได้ออเดอร์จากสิงค์โปร์ ...ไต้หวัน ....ดูไบ....และลูกค้าเก่ากลับมาพร้อมๆกัน ใน1เดือนนี้.....

ปาฏิหาร์ยแบบนี้จะเกิดขึ้นทุกเดือนรึป่าวคะ....

เดือนมกรา..แนนสบายใจมากสำหรับเรื่องรายได้ พอค่าเช่าแน่นอนค่ะ....ยอดรวมน่าจะได้เกือบ 130000 ...หักค่าใช้จ่ายต่างๆ เรายังพอมีเงินเก็บเหลือบ้างเล็กน้อย...

ตั้งแต่เปิดร้านที่อินทรามาจะครบ2ปีแล้ว เดือนมกราปีนี้ นับว่าเป็นเดือนที่สองที่ได้กำไรโดยหักค่าใช้จ่ายอื่นๆที่จำเป็นออกแล้ว.....ภายใน24 เดือน ...เราสามารถทำกำไรได้เพียงแค่ 2เดือน....

ที่มาดึงแนน ฉุดแนนให้ลุกขึ้นมา เพื่อให้แนนมีกำลังใจต่อใช่มั๊ยคะ..........แนนมีค่ะ มีมากด้วย....ที่ผ่านมา1เดือน แนนได้เรียนรู้สัจธรรมหลายๆเรื่อง....

เราจะได้..ถ้าเราทำเอง.....ก่อนหน้านี้แนนแทบไม่ไปร้านเลยเพราะจิตใจแนนอยู่ที่พี่โจ้คนเดียว...ที่ร้านขาดทุน มาก แนนก็มีส่วนค่ะ มากด้วย..แนนทิ้งร้าน ใจแนนไม่ได้อยู่ที่ร้านเลยจริงๆ...และทุกข์ตามมาคือ ขาดทุนมาก มากเกินกว่าที่แนนจะรับไหวแล้ว.....แนนรู้แล้วค่ะ ....ทุกอย่างแลกด้วยความพยายาม ความอดทน ความสามารถ และความตั้งใจจริง......มันพิสูจน์ให้แนนรู้ทันทีค่ะว่า.....แนนต้องลุกขึ้นมาทำเอง....ถ้าไม่ทำเอง แนนก็จะไม่มีเงินใช้ นี่คือสัจธรรมจริงๆค่ะ........

เรื่องคน... แรกเริ่มเลยที่ทำการค้าที่อินทรา...แนนรู้สึกว่า แนนต้องดูแลปู กล้วย พี่เน และเฟีย ไปตลอดชีวิตแนน...เพราะทุกคนฝากความหวังไว้ที่แนนคนเดียว....

ยิ่งทุกคนฝากความหวังไว้กับแนนมาก มันยิ่งกดดันแนน...ทำไมเราทำไม่ได้ซักที ... ทำไมร้านไม่ดีขึ้นซักที....แนนคิดแต่ว่า จะหาเงินมาเยอะๆ แล้วให้ทุกคนมีกินมีใช้ ส่วนแนนไม่เป็นไรค่ะ ให้ทุกคนมีกินมีใช้กันก่อน.....

จนวันที่ขาดทุนหนักมากมาถึง...แนนต้องเรียก ปูมาคุย ...จากความที่แนนให้ความสำคัญกับปูมากเกินไป ทำให้ ปูรับไม่ได้ในเรื่องที่แนนตำนิ และให้ปูอก้ไขข้องบกพร่องของตัวเอง.....มันกลายเป็นเรื่องใหญ่....

ถ้าทุกวันนี้ปูไม่ไปโผล่ที่ร้านตรงข้ามที่ขายกางเกงยีนส์ แนนคงจะเครียดและคิดมากเรื่องปู ว่าแนนจะช่วยปูยังไงดี .... แนนไม่มีปัญญาจ้างมากเหมือนเดิมแล้ว....ร้านจะอยู่รอดได้นานแค่ไหนก็ไม่รู้.....แนนจะทำให้ทุกคนที่หวังพึ่งแนนเดือดร้อนกันหมด.....

ถึงปูจะมีงานทำแล้ว...งานร้านนี้ค่อนข้างจะมั่นคง ไม่ตกงานแน่นอนค่ะ....แต่ ทำไมถึงไม่บอกกันก่อน...จะได้ไม่เสียความรู้สึกแบบนี้....ถ้าจะให้แนนมาเสแสร้งเจอหน้าปูแล้วยิ้มให้....แนนทำไม่ได้หรอกค่ะ แนนยิ้มไม่ออกจริงๆ.....แนนเสียใจที่ปูทำแบบนี้ เสียใจมากด้วย.....แต่เวลาทำให้แนนรู้สึกปลงได้แล้วค่ะ ...กับเครียดเรื่องปู ไม่แค้น ไม่เคือง ..... ต่างคนต่างมีหน้าที่ของตัวเอง เพื่อให้ชีวิตตัวเองอยู่รอด.....ตอนนี้แนนขอทำเพื่อตัวเองบ้าง...ขอแนนมีเงินใช้เหมือนคนอื่นๆบ้าง ปีกว่าแล้วที่ไม่มีเงินใช้เลยซักบาท ...หาได้มา ก็ให้คนอื่นๆหมด...ตัวเองไม่เคยได้แตะ.....หลังจากปูออกจากร้านไป ...ยอดขายแนนดีขึ้น ดีขึ้นมากก็ว่าได้ค่ะ ..เพราะเรา3คน พี่เน แนน กล้วย..ลุกขึ้นมาทำเองอย่างจริงจัง...สิ่งเราตั้งใจทำ ผลมันออกมาให้เราเห็นชัดเจนมาก...เราเริ่มมีเงินเดือนของตัวเองกันแล้ว..........ใครทำใครได้จริงๆค่ะ....

กรณีของเฟีย....ทีแรกแนนคิดว่าวันก่อนที่เรียนเค้ามาคุย ...เค้าน่าจะคิดได้แล้ว....แต่กลับไม่ใช่....เมื่อวานแนนเพิ่งได้ยินมาว่า...."มีมือที่สาม ไปใส่ความแนนให้ปูฟัง"......ซึ่งมีคนเดียวที่จะคุยกับปูเรื่องของแนนได้ค่ะ เฟียคนเดียวค่ะ..

หลังจากแนนได้ยินมาแบบนั้น ...อาการเก่าแนนกำเริบหลังจากที่หายไปนาน...แนนโกรธมาก ตอนนั้นแนนขาดสติจริงๆค่ะ....แนนเครียดจนอยากร้องไห้....ทำไมคะ แนนไม่เข้าใจ เราพูดดีๆกับเฟีย ให้โอกาสทำงานที่สบายแค่จ้างที่ค่อนข้างจะสูง.....แล้วทำไมไม่ซื้อสัตย์กับเรา...เอาเราไปนินทาว่าร้าย....

ทำไมเฟียถึงไม่คิดว่า....ตอนนี้ตัวเองมีหน้าที่ ที่จะทำงานหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว เลี้ยงลูกๆ..หน้าที่เดียวที่ควรจะทำตอนนี้คือตั้งใจขายของ.....ไม่ควรไปเอาเรื่องของชาวบ้านมาใส่ใจ ...การนินทาว่าร้ายคนอื่นมันเป็นบาป ..ทำไปผลเสียก็จะเกิดขึ้นกับตัวเอง เพราะถ้าแนนรู้ ซึ่งแนนเป็นนายจ้าง เป็นคนให้เงินเฟียทุกเดือน...รู้ว่าลูกน้องเอาเราไปว่า ไปนินทาให้ร้าย...... แนนจะทนให้คนคนนี้มาว่าเราอยู่อย่างนี้ตลอดไปเหรอคะ...

แนนโกรธจนขาดสติ ...พาลไปแสดงอารมณ์ไม่ดีใช่พี่เน....ซึ่งการกระทำแบบนี้ แนนเคยเป็นและหายไปแล้ว ทำไมวันนี้ แนนถึงได้กลับมาเป็นอีก ...ทำตัวเองให้เครียด จิตใจไม่สงบอีก ...ร้องไห้อีก.....

พี่บี๋...พี่ที่แนนโทรปรึกษาด้วยทุกครั้งที่มีปัญหา.....พี่บี๋ช่วยพูดให้แนนคิดได้อีกแล้ว......ว่า แนนต้องหนักแน่น เรื่องแค่นี้เอง พระพุทธเจ้าก็เคยถูกนินทา .... ถ้าเราไม่หนักแน่น เราจะเสียเปรียบในทุกๆเรื่อง เราจะขาดสติในการคิด.....และอาจจะทำอะไรไปด้วยอารมณ์...แนนเกือบจะให้เฟียออกทันที ไม่ต้องมาทำงานกับแนนแล้ว....ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วไม่จริงใจ เป็นนกสองหัว...คาบข่าวของเราไปบอกปู.......ทำเพื่ออะไรกัน...ยุแยงให้มันไม่จบ....

แต่ตอนนี้ แนนกลับคิดได้แล้วค่ะว่า...เค้าจะว่าเรา ให้ร้ายเรายังไงก็ทำไปเถอะค่ะ.....เพราะคนอื่นที่ฟัง ไม่ได้มีผลต่อชีวิตแนน...แนนจะไปแคร์ความรู้สึกคนนอกทำไม....เพียงแค่ ขอให้เฟียตั้งใจทำงาน ขายของให้แนนได้มาก และไว้ใจได้.....ก็พอแล้วค่ะ....

เราห้ามเค้าไม่ให้ไปพูดไปคุยกับคนอื่นไม่ได้.....เราจะให้เค้าคิดแบบเราก็ไม่ได้.....ว่า ทำไมไม่ทำแต่หน้าที่ของตัวเอง มัวแต่นินทาให้ร้ายคนอื่น..มันไม่สนุกเลย และเป็นเรื่องที่ไม่สมควรทำ......

ตอนนี้ แนนคิดใหม่ค่ะว่า....เฟียเค้ามีชีวิตแบบนั้น เค้าเคยอยู่สังคมที่มีเรื่องพูดเรื่องคุยได้ตลอด.....เค้าขอให้แค่ได้คุย ดีกว่าอยู่เงียบๆ ...พูดโดยไม่ได้คิด.......คำพูดบางคำเค้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไม่ดี ไม่ควรพูด......

แนนให้อภัยเฟียค่ะ......แนนไม่สนใจแล้วว่า ใครจะว่าร้ายเรา ใครจะคิดไม่ดีกับเรา....แนนถือว่า แต่ละคนไม่ได้มีอิทธิพลต่อชีวิตแนนเลย.......

คนที่มีอิทธิพลต่อชวิตแนนจริงๆ ....คือ....

พ่อ แม่ พี่เน.... พี่โจ้ ...บุคคลที่แนนควรจะแคร์ความรู้สึก ....ไม่ใช่คนข้างนอก.....พ่อ แม่ พี่เน เข้าใจแนน รักแนนก้พอแล้วค่ะ.......

แนนหายโกรธได้ทันทีจริงๆนะคะ ... เพียงแค่ ขอเวลา อยู่เงียบๆ ขอสงบสติอารมณ์สักพัก ...พอทำจิตใจให้ดีขึ้นได้ ...แนนก็จะให้อภัย แต่ละคน .....

ความโกรธทำให้คนขาดสติจริงๆค่ะ.........

เราต้องหนักแน่นให้ได้..... พยายามมีสติตลอดเวลา ...แล้วปัญหาจะผ่านไปเอง ...หรือ เวลาที่มีสติแล้ว เราสามารถมองปัญหาให้ชัดเจนยิ่งขึ้น และหาทางแก้ไขได้โดยวิธีที่ดี ไม่ได้ใช้อารมณ์แก้ไข.......

ภายใน 1เดือน ....แนนกลับคิดได้หลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องของคนรอบข้าง...ที่เมื่อก่อน แนนเคยแคร์ แคร์คนรอบข้างทุกคน.......ตอนนี้แนนเข้าใจชีวิตมากขึ้นแล้วค่ะ...

ประสบการณ์เป็นสิ่งที่เราได้เรียนรู้มากจริงๆ......

ต่อไปแนนควรจะทำอย่างไร เพราะปัญหาที่เกิดขึ้นแต่ละครั้งทำให้เราแกร่งกว่าเดิมเป็นหลายเท่า ... ประสบการณ์ร้ายๆที่ผ่านมา ..มันจะทำให้แนนได้เรียนรู้และจดจำ แล้วอนาคตแนนจะรู้วิธีแก้ปัญหาต่างๆได้...เพราะประสบการณ์ไงคะ....

ก่อนหน้านี้ ทำไม แนนมีแต่ปัญหาๆมาตลอด.....เพราะแนนไม่เคยเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้เลยตั้งแต่เด็ก ....แนนเจอแต่สิ่งแวดล้อมที่ดี....พอมาเจอเรื่องไม่ดีนิดเดียว แนนก็รับไม่ได้แล้ว ....ทำให้ทุกอย่างกลายเป็นปัญหาใหญ่ของแนนไปซะหมด......ตอนนี้แนนเปลี่ยนไปแล้วค่ะ....แนนจะหนักแน่น และจะรับให้ได้กับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไป...จะมีสติก่อนที่จะใช้อารมณ์ ...

ยิ่งเวลานี้ ปัจจุบันนี้ ......รู้แนนรู้สึกว่าแนนเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่ใช่เด็กเล็กๆ ที่เจอปัญหาแล้วร้องไห้กลับบ้านไปฟ้องพ่อกับแม่.......แนนต้องแก้ปัญหาด้วยตัวเองอย่างมีสติค่ะ.....

พี่พญายมอย่าว่าแนนนะคะ ...ที่แนนเขียนถึงพี่โจ้อีกแล้ว.....แนนทำใจไม่ได้จริงๆค่ะ แนนต้องใช้วิธีเขียน ไม่งั้นมันเก็บไว้ในใจลึกๆแนนยิ่งทรมาน....ของระบายความรู้สึกออกมาเป็นตัวหนังสือนะคะ...แนนจะได้รู้สึกดีขึ้น.....

Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2550 2:46:13 น.

2 comments

Counter : 720 Pageviews.

...สวัสดีค่ะพี่แนนคนสวย เจนนี่แวะมาทักทายค่ะ พี่แนนสบายดีน่ะคะ เจนนี่ต้องขอโทษด้วยน่ะคะ ที่ไม่ได้แวะมาเยี่ยมเยือนเลย เพราะช่วงนี้ เจนนี่รู้สึกแย่ๆ และสับสนกับชีวิต เลยไม่ค่อยมีอารมณ์ได้เข้ามาเล่นเน็ตเท่าไหร่ค่ะ...

...ไว้ว่างๆเจนนี่จะแวะเข้ามาเยี่ยมใหม่น่ะคะ....

...ขอให้วันนี้และวันต่อๆไป เป็นวันดีดี ของพี่แนนค่ะ...

ดูแลรักษาสุขภาพด้วยน่ะคะ ยังเป็นห่วงและคิดถึงพี่แนนเสมอค่ะ

โดย: jenny (สาวอิตาลี

) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:47:46 น.

แวะมาคุยด้วยนิดหน่อย ครับ

ไม่ว่าอะไรหรอกนะ แนน

สบายใจก็เขียนระบายไปเลย

แต่พี่จะไม่ขอออกความเห็น เรื่องคุณโจ้ อะไรนี่อีกแล้วครับ

ถ้ามีเรื่องอื่นๆที่จะคุยกับพี่ พี่ยินดีนะ ที่จะคุยด้วย

ยกเว้นเรื่องของ นายโจ้ คนนี้

ขอให้มีความสุขนะ ร้านค้าก็ขอให้ขายดี ดุแลตัวเองด้วยนะครับ

โดย: พญายม คนเดิม IP: 125.24.45.11 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:08:07 น.