ไดอารี่..26 มกราคม 2550

ปัญหาแนนเกิดขึ้นมากจริงๆ..มากจนตอนนี้แนนรู้สึกว่า เราพอใจแล้วที่ได้มีชีวิตอยู่ไปวันๆ...ตื่นเช้ามากอดแม่ .. ถ้าไม่ไปร้าน ก็จะลงมือทำงานบ้านทันทีเพื่อแย่งแม่ ไม่ให้แม่ทำเด็ดขาด.....

พยายามหาเด็กทำงานบ้านอยู่....แม่มัวแต่จะให้รอเด็กคนเก่า....เค้ากลับบ้านไปตั้งแต่สงกรานต์ปีที่แล้ว...คิดว่าคงจะกลับไปแต่งงาน เค้าอยู่บ้านแนนตั้ง7ปี .....ทุกคนรักเค้าหมด ..

แต่ก็เข้าใจนะคะ...ทำงานบ้านทุกวันๆ เพื่อนไม่มี เหงามากๆ น้องเค้าอยู่ได้ถึง 7ปี นี่ก็ถือว่าเก่งมากๆแล้ว เราเลยอนุญาติให้กลับบ้านได้ ไปนานๆก็ได้ แต่ขอให้กลับมา...นะ ทุกคนที่บ้านขอร้อง....คิดถึงปอง.......เด็กทำงานบ้านสุดที่รัก........

ตั้งแต่ปีใหม่มา .... งานแนนเริ่มดีขึ้นนะคะ....มากๆด้วย ได้ออเดอร์ตั้งแต่ปีใหม่แล้วได้ออเดอร์มาเรื่อยๆ....จำนวนเยอะมากค่ะ....

แบ่งหน้าที่กันทำงาน 3คน พี่เน แนน กล้วย ....ทุกคนทำงานหนักกันหมด แยกย้ายกันไปทำงาน ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเหมือนเมื่อก่อนแล้วค่ะ......

แนนกับพี่เน ทำงานทั้งวันตั้งแต่เช้า 9 โมง จนถึงตี 1 ทุกวันค่ะ....เพราะมีออเดอร์ แต่ส่วนใหญ่จะหนักไปทางที่พี่เน

เพราะพี่เนเป็นคนเขียนผ้า จัดผ้า ทำเกี่ยวกับสินค้าทั้งหมด...+ ทำงานบ้าน
แนนมีหน้าที่ไปซื้อผ้า อุปกรณ์ทั้งหมด และรับออเดอร์ลูกค้าทุกเจ้า.....+ทำงานบ้าน...ปล..งานหนักจิงๆขอบ่นค่ะ...ถ้าไม่ทำ แม่ก็จะทำ เรา2คนต้องรีบแย่งแม่ ลงมือทำก่อนที่แม่จะทำค่ะ....เพราะสุขภาพแม่ตอนนี้ก็แย่มากๆแล้ว ปวดกระดูกที่หลังมากๆ และปวดกระดูกส่วนอื่นๆด้วยค่ะ......
กล้วยยื่นพื้นค่ะ....มีหน้าที่อยู่ร้านที่อินทราทุกวันตั้งแต่เช้าจนเย็น....หยุดวันอาทิตย์...

ส่วนแนนกับพี่เน ควง 7 วันค่ะ...
เสาร์แนนสอนเปียโนออกจากบ้าน7โมงเช้า เลิกงาน6 โมง แล้วไปรับพี่เนที่อินทรา แล้วไปต่อที่สวนลุม(ถ้ามีแรงนะคะ ถ้าหมดแรงก็ขอนอนที่บ้านตื่นหนึ่งแล้วค่อยไปร้านสวนลุมตอนดึกๆเลย)

งานเยอะ ก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาก...ยังไงซะเดือนนี้ก็ไม่เครียดเรื่องค่าเช่าร้าน....เรารอดแล้วตั้งแต่กลางเดือนแล้วค่ะ...

แต่แนนกลับมามีปัญหาเรื่องบริวาร...แนนหนักใจมาก .. จนแนนรู้สึกว่า...แนนเปลี่ยนไปเองโดยอัตโนมัติ...

แนนเหมือนคนโหดร้ายทันทีจริงๆ...เพราะปัญหาที่เจอ แนนรับไม่ได้จริงๆค่ะ คงเป็นเพราะมันถึงขีดสุดของแนนแล้วมังคะ งานก็หนักทุกวันแล้ว ยังมีปัญหาเรื่องคนอีก คราวนี้แนนโกรํที่สุดถึงที่สุดจริงๆค่ะ...

แนนเปลี่ยนจากคนที่เคยเล่นด้วย ยิ้มแย้มเป็นกันเอง เป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้องกับลูกจ้าง...

ตอนนี้...ถึงเวลาแนนเอาจริง พวกเค้าจะได้หัดคิดบ้าง หัดคิดในทางกลับกัน เราใจดี แล้วไม่มีความเกรงใจ ...คิดถึงแต่ตัวเอง .....เจอแนนเอาจริงทั้งสองคน เวลาแนนโกรธแล้ว แนนจะโกรธหนัก ถึงขั้น พอกันที...จะไปก็ไป ไม่ต้องมาทำงานกับแนนแล้ว พอกันที....

คราวนี้ถึงคราวที่พวกเค้าเริ่มจะรู้ตัวแล้วว่า.....ที่ผ่านมาใครช่วยใครกันแน่...ถ้าไม่มีพวกเค้าคิดว่าแนนจะทำเองไม่ได้เหรอ.......คราวนี้แต่ละคนรู้ซึ้งกันซักที...

ใจดีมากพอแล้ว...แนนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจริงๆค่ะ..

บอกตรงๆว่า ทุกวันนี้ แทบจะไม่พูด ไม่ยิ้ม ไม่เล่นเป็นเด็กเหมือนเมื่อก่อนแล้ว....

แนนเปลี่ยนไปจนคนที่บ้านยังรู้สึกแปลกๆ...โดยเฉพาะพ่อกับแม่

ใครไม่ทำงานบ้าน...แนนไม่โกรธแล้ว ..แนนทำเองแล้วกัน...แนนกีบพี่เนช่วยกันทำหมดทุกอย่างทั้งๆที่งานตอนนี้ก็เยอะมาก.....น้องสาวไม่ยอมช่วยงานบ้านทั้งๆที่เค้าอยู่บ้านทั้งวัน........แนนไม่โกรธแล้วค่ะ....โกรธไปก็เท่านั้น แนนกลายเป็นคนที่ไม่โกรธกับเรื่องแบบนี้อีกแล้ว

แนนรู้สึกปลงค่ะ...ปลงกับความไม่มีน้ำใจของคนหลายๆคน.....

น้องชายไม่ให้แนนใช้รถ ไม่ให้ขึ้นรถไปทำงานพร้อมกันกลับพร้อมกัน.......ไม่ให้ก็ไม่ขอ ไม่ขออะไรอีก...ไม่โกรธด้วย เพราะรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับชีวิตจริงๆ....เราคงทำกรรมไว้ ถือว่ามาชดใช้กรรม ....และจะทำทุกอย่างเพื่อแม่ ให้แม่สบายใจ....จะไม่โกรธพี่ โกรธน้องอีกต่อไปแล้ว..

ใครไม่ทำ แนนทำเอง.....จะทำจนกว่าจะหมดแรง ถ้ามีแรงก็จะไม่หยุดทำ จะทำทุกอย่างเพื่อพ่อกับแม่จริงๆค่ะ...

ห้องน้ำที่บ้าน อ่างน้ำที่บ้าน....มีใครคิดจะทำความสะอาดบ้างมั๊ย นอกจากแม่.........แนนทนดูไม่ได้หรอกค่ะ ให้แม่มาก้มขัดพื้นห้องน้ำ ขัดอ่าง........ แนนทำเอง แนนทำได้....ทำได้ทุกอย่างเพื่อแม่จริงๆ....

ลูกจ้างไม่ยอมรีดผ้า ไม่ช่วยถือของ ไม่มีแบ่งเบางานให้พวกเราเลย......ไม่เป็นไร แนนทำเอง........

แล้ววันนี้วันที่แนนถึงขีดสุดกับลูกจ้าง.....แนนเรียกมาคุยมาพูด แนนพูดชนิดว่าเค้าต้องอึ้ง...และคิดว่าน่าจะสำนึกได้จริงๆค่ะ.....แนนสามารถเรียบเรียงคำพูดให้คนเหล่านี้คิดได้จริงๆ... แนนคิดก่อนที่จะพูดทุกครั้ง......

การถนอมน้ำใจคน แนนยังคิดอยู่เสมอ แต่ถึงคราวที่...มากเกินไปกับแนน.......ตอนนี้ก็รู้กันให้หมดว่า แนนไม่เหมือนเดิมแล้ว อย่ามาพูดเล่น ตีเสมอกับแนนอีก.....พอกันทีกับสิ่งที่เราให้ทั้งหมดที่ผ่านมา .....

แนนเหนื่อย ....เหนื่อยมากจริงๆ.......

เหนื่อยกายยังรับไหว...ทำได้ค่ะ ไม่มีปัญหา..

แต่เหนื่อยใจเนี่ย...มันหนักจริงๆ คงรักษายากมากๆ...

ทำไมทุกวันนี้ยิ้มไม่ค่อยออก...ไม่อยากยิ้มไม่อยากพูด ...เอาแรงที่มีอยู่ทำแต่งาน ทำเข้าไป จะทำให้หมดแรงกันไปข้างหนึ่ง....

สำหรับเรื่องพี่โจ้......นี่คือปัญหาที่ทำให้แนนทุกข์มากที่สุดทุกวันนี้......ทำไมแนนไม่หายซักที ทั้งๆที่แนนพยายามแล้ว......ไม่ติดต่อ ไม่เมลล์ ไปพักหน่อย แต่แล้วแนนก็อดไม่ได้...ที่จะเมลล์เล่าถึงเห็นการณ์ที่เกิดขึ้นให้เค้าอ่าน....อดไม่ได้ที่เวลาเห็นเค้าออนไลน์แล้วต้องทัก.....

ทั้งๆที่ตั้งใจว่า จะไม่คุย ไม่พูด ด้วยอีกแล้ว จะพยายามตัดให้ได้......

แต่ก็ทำไม่สำเร็จจริงๆค่ะ....แนนพยายามแล้วจริงๆ.....เมื่อวานเผลอไปคุยแชทกับพี่เค้า...ยิ่งทำให้สุขภาพจิตใจแนนแย่ลงไปอีก.....

แต่สัญญาค่ะว่า...จะพยายามต่อ...จำทำให้ได้มากที่สุด...จะไม่เมลล์ ไม่ชวนคุยเวลาเจอที่msn จะพยายามห่างให้มากที่สุด....

ซักวันแนนน่าจะทำได้......ผ่านจุดตรงนี้ไปได้เมื่อไร ถือว่า แนนบรรลุแล้วละคะ.........

ต่อไปอะไรจะเกิดก็เกิด แนนคงรับได้หมดแล้ว...เพราะถ้าแนนผ่านทุกข์ที่สุกของชีวิตไปได้....แนนน่าจะรั้บเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปได้ อย่างไม่มีทุกข์หนักอีกแล้ว......

เรื่องน้องชายแนนทุกข์หนักจน ความรู้สึกแนนชาไปแล้วล่ะค่ะ......ตอนนี้รู้อย่างเดียวว่า เรามีหน้าที่เป็นพี่เค้า...

เรื่องน้องสาวก็เหมือนกัน....แนนทำทุกอย่างให้เค้าตลอดชีวิต.....เค้ากลับจำไม่ได้เลยว่า แนนเคยช่วยอะไรเค้าบ้าง...... แนนก็ปลงอีก.....ไม่โกรธแล้ว ....ตอนนี้แนนจะอยู่ในฐานะพี่......น้องจะเอาอะไร อยากได้อะไร บอกมา จะทำให้หมด.......

ส่วนพี่เน....เป็นพี่ดีดีที่สุด เป็นพี่ที่แนนรักมากที่สุด...พี่เนก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อแม่เพื่อพ่อ เพื่อนน้องๆเหมือนกัน....

เราสองคนยอมเหนื่อย...เพื่อช่วยทุกคนที่เรารัก.......

แนนกับพี่เนตกลงกันแล้วว่า...อนาคต เราจะไปอยู่ที่ไหนกัน...เรามีที่อยู่ตอนบั้นปลายชีวิตแล้ว......

วันนั้น...เราจะนุ่งขาว ห่มขาว แน่นอนค่ะ...ถ้าเราคิดว่า ถึงจุดอิ่มตัวของทุกคนแล้ว.....เราจะไปอยู่ด้วยกัน......

ทุกวันนี้ ....อยู่เพื่อพ่อกัยแม่เท่านั้นจริงๆค่ะ....



โดย: แนน(ซ่อนทรายแก้ว) IP: 203.156.22.65 26 มกราคม 2550 2:20:06 น.




และที่ผ่านมาตั้งแต่ปีใหม่....แนนบอกตรงๆว่าแนนเป็นคนโชคดีมากๆค่ะ......

เวลาแนนทุกข์สุดๆ แนนจะโทรไปหาพี่บี๋...พี่บี๋จะพูดแต่สิ่งดีๆให้แนนคิด....แนนมักจะคิดได้ตอนที่พี่บี๋พูด แต่หลังจากนั้น แนนก็กลับมีอาการเดิมอีก ไม่ได้ลืมที่พี่บี๋พูด ไม่แนนไม่ใช่คนที่บรรลุ ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง...

แต่ เกือบทุกคืน แนนได้คุยกับพี่แอ้...

พี่แอ้ช่วยแนนได้มากจริงๆค่ะ เรื่องน้องชาย ถ้าไม่ได้พี่แอ้บอกว่า เราเป็นเสมือนเป็นแม่ของน้องชายแล้วกัน...ให้เค้าโดยที่ใจเราอยากให้ เราทำหน้าที่แทนแม่......

และถ้าแนนมัวแต่คิดว่า ทั้งน้องสาวและน้องชาย ทำแบบนี้ไม่กลัวบาปบ้างเหรอ ไม่กลัวตกนรกเหรอ... แต่พี่แอ้บอกว่า ถ้าพ่อแม่ให้อภัย เค้าก็จะบาปน้อยลง แต่ถ้าเราคิดว่าเค้าบาป แสดงว่าเรากลับเป็นคนทำให้เค้าบาปจริงๆ.....

แนนเลยไม่โกรํน้องทั้ง2คน เพราะแนนกลัว...กลัวน้องๆจะได้รับกรรมจริงๆ.....แนนถึงคิดแบบนั้น...

ถ้าคิดว่าพ่อแม่ให้อภัย เค้าจะบาปน้อยลง....แนนก็จะไม่คิดว่าเค้ามีบาปอีกแล้วล่ะค่ะ...

คำพูดของพี่แอ้ แนนคิดอยู่ตลอดเวลา...เพื่อดึงแนนให้คิดแต่สิ่งดีๆเสมอ....
คำพูดของพี่บี๋ ช่วยให้แนนมีกำลังใจที่จะอยู่ต่อเพื่อแม่ได้จริงๆ......

แนนถือว่าแนนเป็นคนโชคดีค่ะ...

ปล....มีพี่พญายามอีกคน ที่คอยให้กำลังใจ แนนเลยจะพิสูจน์ให้ทุกคนดูว่า......ซักวันแนนจะทำได้ในที่สิ่งแนนหวังไว้ แนนจะทำให้ประสบความสำเร็จในชีวิตให้ทุกคนที่รักและเป็นห่วงแนนภูมิใจในตัวแนนค่ะ

โดย: แนน(ซ่อนทรายแก้ว) IP: 203.156.22.65 26 มกราคม 2550 2:33:34 น.



ดีแล้วล่ะ ที่แนนคิดได้แบบนี้ ไม่มีความรักอะไรจะยิ่งใหญ่

ไปกว่า พ่อ แม่ ส่วนพี่น้องก็ถือว่าเกิดมาร่วมบุญกัน

อะไรที่พอจะให้เขาได้ก็ให้ไปเถอะนะ พี่น้องก็เลือดเนื้อ

ของพ่อ แม่ คนเดียวกัน นึกเสียว่าทำให้พ่อ แม่ กับตัวเรา

เองก็แล้วกัน จะได้สบายใจ ไม่ต้องไปคิดอะไรอีก

......อ้อ....ขอถามหน่อยนะ พี่แอ้นี่ คนที่ขายน้ำแข็งใสที่

สยามใช่อะปะครับ



โดย: พญายมคนเดิม IP: 125.24.56.33 26 มกราคม 2550 21:44:12 น.

Create Date : 31 มกราคม 2550		0 comments
Last Update : 13 เมษายน 2550 4:01:34 น.
Counter : 788 Pageviews.
Share Tweet