Bloggang.com : ซ่อนทรายแก้ว : แก้ปัญหาด้วยปัญญา...ยิ้มรับทุกสถานการณ์

แก้ปัญหาด้วยปัญญา...ยิ้มรับทุกสถานการณ์

...แน่นอน..ฉันท้อ แสนท้อ....ทุกข์แสนทุกข์ ....เครียดแสนเครียด....

อยากถอดใจหลายต่อหลายครั้ง....แต่ถอดใจไม่ได้เด็ดขาด....

เพราะเงินล้านเก้า...ที่ทำให้ฉันต้องสู้ต่อ...

การที่ได้ออกไปขายของหน้าห้าง..นี่ก้อเป็นวิธีการหนึ่งที่ทำให้พวกเราได้ขายของ ได้มีเงินหมุนเวียนบ้าง อย่างน้อยการที่ได้ขายซักชิ้นสองชิ้นต่อวัน มันก้อเป็นกำลังใจมหาศาลที่ทำให้เราอยากมาขายของที่นี่นะคะ.....ยังไงก้อขอขอบคุณเจ้าของห้างที่อนุญาติให้พวกเราได้ออกไปขายของหน้าห้างได้ ... ขอบคุณที่ช่วยเหลือพวกเราค่ะ....ถึงแม้ว่าออกไปขายแล้วก้อไม่ใช่ว่าจะขายดีนัก แต่ทำให้เรารู้สึกว่าเจ้าของห้างไม่ได้ปล่อยปะละเลยหรือทอดทิ้งพวกเราค่ะ.....

...แก้ปัญหาด้วยปัญญา....ยิ้มรับทุกสถานการณ์

...หมายถึงอะไรบ้างรู้มั๊ยคะ...

ถ้าเคยได้อ่านไดอารี่นี้ติดต่อกัน...จะเข้าใจถึงความทรหด ความทุกข์ ท้อ กับเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา....

แต่ไม่เคยล้มแล้วไม่ลุกค่ะ....

ล้มก้อลุกทุกครั้งจริงๆ ... เหนื่อยก้ออดทน ...ท้อก้อร้องไห้...ทุกข์ก้อสวดมนต์ ..... มีอะไรอีก......

คราวนี้ที่ผ่านมาได้ เพราะออเดอร์ลูกค้าจากซาอุดิ...แต่ เครียดกว่าเดิมอีกคือ ยังไม่ได้เงินจากลูกค้าเลย....สินค้ายังกองอยู่ตรงหน้า....เงินมัดจำให้มาแค่นิดเดียว ....

ตอนได้ออเดอร์ดีใจสุดๆๆๆ....ตั้งหน้าตั้งตาทำอย่างสุดฝีมือ...1 เดือนเต็มๆ ...เสร็จแล้วค่ะ สินค้าทั้งหมดที่ชาเย็นออเดอร์.....เมือ่ไหร่จะได้ส่งก้อไม่รู้.....เงินทุนก้อไม่มี ต้องไปยืมลูกพี่ลูกน้อง ยืมพ่อ แม่.....จำนวนเงินแสนกว่า มัดจำแค่หมื่นเดียว....จะรู้จะพูดยังไงแล้วค่ะ....ได้แต่ถอนหายใจ ..เฮ้อออออ!!!!!!!......

แต่..อะไรที่ทำให้พวกเราไม่ท้อรู้มั๊ยคะ.......สวดมนต์ทุกคืน.....ตื่นเช้าใส่บาตรทุกวันเสาร์.....และที่สำคัญ เริ่มหยิบซีดีธรรมะมาฟังตอนนั่งปักผ้า.....อืม!!! ฟังแล้วจิตใจสบายขึ้นจริงๆค่ะ......

เริ่มคิดแก้ปัญหาทีละขั้น....

1....เอาสินค้าที่เป็นสต็อกบางส่วนฝากร้านเพื่อนที่สวนลุมไนท์
2...เอาสินค้าไปฝากตามโรงแรมขายค่ะ..ส่งไปโรงแรมที่พัทยา และภูเก็ต
3...ชวนพี่ๆ น้องๆ ไปไหว้หลวงพ่อจรัญ..ที่วัดอัมพวัน...ไปขอพรท่าน ไปอธิฐาน......

...รูปไปวัดอัมพวัน....ได้พบหลวงพ่อจรัญ..ได้ไปกราบไหว้ท่าน....ท่านมองหน้าฉันด้วยค่ะ...มองนานเหมือนกัน...หรือท่านจะทราบคะว่า ฉันกำลังทุกข์เรื่องอะไรมากที่สุดท่านถึงช่วยให้ฉันสมหวังตามที่ขอคะ........

...ภาพไปวัดอัมพวัน วันที่23 พย 51 ค่ะ

...ทานข้าววัดได้บุญนะคะ

...บรรยากาศวันที่ไปวัดค่ะ

และแล้วร้านที่อินทราสแควร์..ก้อต้องปิดกิจการลงอีกครั้ง...อีกครั้ง..และอีกครั้ง.....

เพราะเศรษฐกิจเวลานี้ไงคะ....ถ้าฝืนดันทุรังเปิดร้านต่อไป..คราวนี้ยิ่งกว่าหมดตัว มันจะกลายเป็นหนี้สินท่วมตัวละซิคะ....

30 ตค 51..

ฉันตัดสินใจปิดร้านอีกครั้งครั้งที่เท่าไหร่นับไม่ถูกแล้วค่ะ...ปิดกิจการแต่ละครั้งเหนื่อยแสนเหนื่อย...ข้าวของเต็มร้าน ต้องเก็บให้หมด กระดูกงูที่ติดกับพนัง ตะปู ต้องถอดออกให้หมด ตู้ ชั้นเก็บของ กระจกบานใหญ่มากหนักราว30-50 กิโล....สต็อกของ10 กว่ากระสอบ....หุ่นอีกหลายตัว...

เงินค่ามัดจำที่เหลือหลายพัน ไม่ได้คืน......เซ็งมาก....แต่ก้อต้องทำใจ...

คราวนี้ต้องจ้างคนมาขนกระจกบานใหญ่ ค่าจ้างตั้ง 1500 แต่ทำไมฉันต้องเป็นคนยกกระจกเองด้วยเนี่ย... บอกแล้วให้ขนคนมาเยอะๆ เพราะกระจกทั้งใหญ่ ทั้งหนัก...ดันไม่เชื่อ...มากันแค่4 คนจะไปยกไหวได้ยังไงกัน...

เห็นฉันตัวเล็กๆแบบนี้..แต่ถ้าฉันไม่ช่วยยก ...ทั้ง4 คนที่จ้างมาก้อไม่มีปัญญายกไหว ตอนที่ขนมาตอนแรก ผู้ชายตัวใหญ่ๆ 7 คนเค้าช่วยกันขนมา... แต่ตอนยกกลับ ดันพากันมาแต่เด็กหนุ่ม 3 คนผู้หญิงอีก1 ...คงยกไหวละนะ....เฮ้อออออ....

เอาละไหนๆ ก้อมากันแล้ว มาลองสู้กันตั้ง....ผู้หญิงที่มาด้วยไม่ต้องยกเลยค่ะ...เกะกะป่าวๆ.... ไอ้เด็ก2คนยกกระจกฝั่งหนึ่ง...ส่วนฉันกับผู้ชายอีกคนที่ตัวใหญ่สุดใน3คนนี้แล้วช่วยกันยกอีกฝั่ง.... เอาละ พี่แนนนับ1 2 3 แล้วยกพร้อมกันนะ ....~" 1...2.. 3 ...เอายก....." เดิน 5 ก้าว "วางก่อนๆ.." ..... "เอาต่อ...1...2....3....ยก....." เดิน 5 ก้าววางต่อ....ทำแบบนี้จนถึงบันไดเลื่อน...ซึ่งฉันไปขอรปภ...ช่วยหยุดบันไดไม่ให้เลื่อนก่อน ไม่งั้นอาจจะมีคนโดนกระจกบานใหญ่หล่นทับตายได้ จริงๆนะคะ....

พอถึงบันไดเลื่อน...อ่ะ...ไอ้เจ้าหนุ่มน้อย 2 คนเตรียมตัวลงให้ดีนะ อยู่ด้านล่างน้ำหนักกระจกจะทิ้งลงไปมาก...ระวังให้ดีด้วย...ก้าวทีละขั้น 2 ขั้นให้วางกระจกลงพร้อมกัน ...อย่าลงเร็ว ..กระจกอาจจะหล่นทับได้....ส่วนฉันกับผู้ชายอีกคนยกอีกข้าง....

2-3ขั้นแรก ฉันออกแรงยกเต็มที่ พร้อมส่งเสียง ... " เอา 1 2 ..3... ยก.....พอๆ...วางๆ...." .... "เอา ต่อ...1 ..2...3.....ยก....วาง .." คราวนี้ฉันลองไม่ออกแรงยกดู. เพราะคิดว่าฉันจ้างพวกเธอมายกนะ ทำไมฉันต้องเหนื่อยยกเองละเนี่ย.....เลยแกล้งส่งเสียง แต่ฉันไม่ออกแรงอ่ะค่ะ.." เอา 1...2...3...ยก......... อ้าว...ทำไมยกไม่ขึ้นกันละ...."....โธ่ๆๆๆๆ แค่เราไม่ยกคนเดียว...กระจกไม่ลอยเลยนะ.....

ไม่ใช่เพราะทั้ง3คนไม่ได้ออกแรงหรอกนะคะ....พวกเค้าออกแรงเต็มที่จริงๆ...แต่กระจกบานใหญ่มาก น้ำหนักหนักมากทีเดียว....ส่วนตัวฉันเองก้อยังไม่หายสงสัย....เพราะวันนั้น....มันคือแรงทั้งหมดที่ฉันมีอยู่ทุ่มสุดกำลังจริงๆ...ทำไมฉันคนเดียวถึงทำให้อีก3คนยกไหวได้ ไม่เข้าใจ ไม่รู้จะอธิบายยังไง...ทั้งๆที่ฉันเองไม่น่าจะมีแรงมากพอที่จะช่วยพวกเค้าได้เต็มที่....แต่พอฉันไม่ออกแรง...ยกไมไหวกันจริงๆค่ะ....อย่าอ่านแล้วหัวเราะนะคะ...ถ้าคิดว่าพวกเค้าจงใจไม่ออกแรง มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว...ถ้าได้มาเห็นกระจกบานนี้เองแล้วจะรู้ค่ะ....

แต่ ฉันคิดและหาคำตอบด้วยตัวเองว่า....เพราะจิต....จิตฉันมุ่งที่จะต้องยกกระจกบานนี้ลงไปใส่รถคันใหญ่ที่รออยู่ด้านนอกให้ได้....ฉันจ้างคนมายกกระจกบานนี้ เพราะต้องใช้รถใหญ่มาขนไป....

ตอนขนมาผู้ชายตัวใหญ่ๆ ขนกันมา7 คน..เพราะที่เลื่อนมีล้อ.(เค้ามีเครื่องช่วยผ่อนแรง แต่เราไม่มี...).

แต่ตอนขนกลับ....มีแค่4 คนรวมฉันด้วย....ไม่มีที่เลื่อนไว้วางกระจก ต้องยกด้วยตัวเอง

สิ่งนี้ แค่อยากบอกให้รู้ว่า....ฉันสู้ สู้ถึงที่สุด...ถึงแม้ว่าจะเสียใจมากที่ต้องปิดกิจการลง...ฉันกับพี่เน และกล้วย...เหนื่อยมากที่ต้องเก็บข้าวของทั้งหมด ... เห็นของที่ต้องขนกลับแล้วท้อ...มันเยอะมากจริงๆค่ะ...

กัดฟัน ...อดทน....ขนต่อไป.....วันนั้นน้ำหนักฉันลงทันที2 กิโล.....ถ้าไม่ฮึดสุ้ ออกแรงทั้งหมดที่มีอยู่...ข้าวของทั้งหมดโดนยึดแน่นอนค่ะ เพราะเราบอกเจ้าของห้องแล้วว่าเราย้ายออกแน่นอน...สู้ตายอยู่แล้วเราผู้หญิงตัวเล็กๆ3 คน...

...ร้านเดียวที่เหลืออยู่..ที่กรุงทอง2....

...ตอนนี้ต้องจัดการตกแต่งร้านที่เหลือยู่เพียงร้านเดียวแล้วค่ะ...ต้องเอาสินค้าทั้งหมดมาวางขายที่นี่...พร้อมสต็อกที่มีอยู่เยอะมากๆ...

รูปร้านที่จัดตกแต่งเรียบร้อย หลังจากที่เอาสินค้าทั้งหมดในร้านที่อินทรา มาวางที่ร้านนี้ให้หมด..หรือพูดอีกอย่าง ยัดของทั้งหมดมาไว้ที่นี่..

...แล้วยังไงต่อละคะ....จัดร้านสวย..แต่ไม่มีคนซื้อ...จะอยู่ได้อย่างไร....

ก่อนหน้าที่จะตัดสินใจปิดร้านที่อินทรา...พวกเราก้อต้องทำใจไว้อยู่แล้วว่า...ถ้าอยู่ที่นี่ตรงนี้...ร้านเดียว...เราจะต้อง...อดตาย....ไม่มีเงินมาจ่ายค่าส่วนกลางอีก15000 ให้กับห้างนี้แน่นอน....

แต่ถ้าถอดใจ...ไม่ลงทำมืออะไรซักอย่าง....ต่อไปก้อคงไม่มีอะไรดีขึ้น...

ฉันต้องคิดและหาทางที่จะทำให้ชีวิตการค้าตรงนี้รอดให้ได้....

อันดับแรก...จัดตกแต่งสถานที่ใหม่....จัด display ..ตรงหน้าบันไดเลื่อนชั้นใต้ดิน (ชั้นที่ร้านฉันอยู่เองค่ะ)....เพื่อให้คนที่เดินอยู่ชั้น1 มองลงมาเห็นว่าที่ชั้นใต้ดินมีเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า สวยๆมากมายขายอยู่ข้างล่าง ช้นใต้ดินนี่....

เอาละ...ใครไม่ทำฉันทำเอง....ฉันยกหุ่นร้านตัวเองออกมา และเสียสละหุ่นอีกตัวให้ร้านอื่นๆเอาเสื้อผ้าของร้านมาใส่โชว์ได้...และยกหุ่นอีกตัวของอีกร้านมาวาง จัดเรียงกันให้สวย...แล้วฉันก้อเสียสละกระถางดอกไม้พร้อมดอกทิวลิปหลายๆกระถางที่ฉันหวงแสนหวงมาวางตกแต่งหุ่นเหล่านี้...

รูป display ที่ฉันจัดการทั้งหมด ค่ะ...มองจากชั้น1 จะเห็นหุ่นพวกนี้ชัดเจน...ก่อนหน้านี้ไม่มีใครทำ.....

...มันไม่ใช่เรื่องยาก มันไม่หนักหนา และเหน็ดเหนื่อย ที่จะทำ...ถ้าเพียงแค่ทุกคนช่วยกันพัฒนาพื้นที่ตรงนี้..ช่วยกันทำให้ห้างนี้สวย น่าเดิน น่ามาซื้อของ...ช่วยกันตกแต่งร้าน ช่วยกันหาสินค้าสวยๆ มาขาย....รวมทั้งเจ้าของห้างช่วยกันแก้ปัญหาของห้าง ก่อนที่ห้างนี้จะร้าง ไม่มีคนเดิน ไม่มีคนขายและไม่มีคนซื้อ.....

Create Date : 03 ธันวาคม 2551

Last Update : 27 ธันวาคม 2551 15:59:56 น.

9 comments

Counter : 1331 Pageviews.

ขอเอาใจช่วยให้ผ่านปัญหาต่างๆไปได้นะคะ

โดย: RUBIINZ IP: 217.210.59.88 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:2:17:55 น.

สู้ๆ นะคะ มาขายแถวบางกะปิไหม ห้างแฮปปี้แลนด์ คนเยอะมากเลยค่ะ ขายดีกันทุกคน สนใจ โทรมานะคะ ยินดีที่รู้จักค่ะ ตัวเองก็เป็นหนี้เหมือนกัน แต่ไม่มากเท่าของพี่อ่ะ เอาใจช่วยนะ 083-7513522

โดย: บี IP: 124.121.226.250 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:2:29:45 น.

สู้ สู้นะคะ จะเอาใจช่วย

โดย: ถั่วงอกน้อยค่ะ

วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:3:05:26 น.

สู้ๆนะครับ

โดย: Lymphoma_man

วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:7:53:14 น.

คุณเข้มแข็งจังเลยค่ะ
สู้ๆ นะคะ ขอเป็นอีกแรงใจ

โดย: บุษบาหน้าจอ

วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:8:37:00 น.

ชื่อวัดอัมพวัน หรือเปล่า ครับ

โดย: อัสติสะ

วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:9:27:24 น.

สู้ๆ น่ะค่ะ พี่แนน หนูรู้ว่าพี่ทำได้ เข้มแข็งไว้น่ะค่ะ เด่วจะหาออเดอร์เข้ามาให้น่ะค่ะ

โดย: เพื่อนร้านค่ะ IP: 125.24.12.6 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:9:55:46 น.

สวัสดีคะ แวะมาทักทาย อากาศหนาวแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: หน่อยอิง

วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:13:30:45 น.

ผมเคยโฉบผ่านๆ ร้านคุณแนนด้วยแหละ ขอบอก อิอิ (ที่กรุงทอง2)

จัดร้านสวยดีนะครับ
แต่คนเดินน้อยมาก

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะครับ

หาทำเลใหม่ๆ อาจจะดีขึ้นครับ

สู้ๆ

โดย: jone500 IP: 61.19.47.117 วันที่: 5 ธันวาคม 2551 เวลา:16:29:05 น.