Bloggang.com : สาวิกา : ระหว่างทาง...ของการเดินทางถอยกลับ

ระหว่างทาง...ของการเดินทางถอยกลับ

>

เคยไหม...ที่คุณก้าวเดินไปข้างหน้า
แต่รู้สึกว่ามันเป็นการถอยหลังกลับ

เคยไหม...ที่ท้องฟ้าในโลกส่วนตัวของคุณ
กลับเปลี่ยนจากสีฟ้ามาเป็นเมฆครึ้มสีเทาหม่น
โดยไม่มีเค้าลางแห่งพายุร้าย

ทุกอย่างพัดพาคุณกลับไปสู่จุดเริ่มต้น
หรือไกลกว่านั้น...เปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นหยดน้ำตา
เปลี่ยนเสียงหัวเราะเป็นเสียงสะอื้นไห้
ความทุกข์เข้ามาทดแทน
วันเวลาแห่งความสุขของคุณจนหมดสิ้น

ความคาดหวังคือปัจจัยหลักของความทุกข์
ความฝันบางครั้งก็เป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดทุกข์
ชีวิตคนเรามีปัญหา เพิ่มมากขึ้นตามวันเวลาที่หมุนไป

ทุก ๆ วันเหมือนกับต้องตื่นขึ้นมา
เพื่อเดินเข้าไปในสมรภูมิรบ ฟาดฟันกับปัญหา
หากคุณชนะคุณก็จะเดินจากมา พร้อมความสำเร็จอีกครั้งหนึ่ง
หากคุณแพ้คุณก็อาจล้มจมอยู่กับที่

แล้วจะมีใครสักกี่คนบนโลกใบนี้
ที่จะคอยยื่นมือให้ความช่วยเหลือเมื่อเราเจ็บปวด
เอาเข้าจริงในโลกใบนี้...เราจะมีใคร?
ใครที่เป็นของเราจริงๆ เกิดมาเพื่อเราจริง ๆ

บทเรียนของการเดินถอยหลัง
ทำให้รู้ว่าความคาดหวัง มักมาพร้อมกับความผิดหวังเสมอ
เราคาดหวังว่าจะมีใครมาร่วมแบ่งปันความรู้สึก
คอยประคับประคองอยู่เคียงข้าง...คอยรับเมื่อเราล้ม
แล้วตั้งความหวังว่าเขาจะยืนอยู่เคียงข้างเราไปจนวันตาย
มีลมหายใจของกัน และกันอย่างอบอุ่น

>

แต่ในโลกของความเป็นจริงก็คือ...เราต้องยืนด้วยตัวเองให้ได้
หายใจด้วยตัวเองให้ได้...ลุกด้วยตัวเองให้ได้
อ้อมแขนและลมหายใจของคนอื่น
เป็นเพียงส่วนประกอบ ที่ทำให้เราเต็มพร้อมสมบูรณ์

เราจำเป็นต้องก้าวเดินต่อไปให้ได้ แม้ไม่มีส่วนประกอบนั้นก็ตาม
ฉันได้เรียนรู้ว่า...ความฝันจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลง
เพื่อลดความเจ็บปวดในชีวิต

เช่นเดียวกับความรัก
สิ่งที่เรามอบไปอย่างทุ่มเท...โดยไม่เคยคิดถึงความผิดหวังที่จะตามมา
มักทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน

ความรัก...เปลี่ยนแปลงได้
รอยเท้าของเราเหยียบย่ำไปท่ามกลางความสับสน
บางครั้งเข็มนาฬิกาก็เดินเร็วขึ้น...บางครั้งกลับเดินช้าลง
ทุกอย่างไม่เป็นดั่งที่วาดหวังไว้เสียที
เพราะเราควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้

ความคิดของเขา...อาจทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน
แต่เราก็ยังจำเป็นต้องมีชีวิตอยู่...เพื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้น
ดังนั้นเมื่อมีน้ำตาและตัดสินใจว่าจะต้องเปลี่ยนแปลง
อย่าหันกลับไปทางเดิม
เพราะเรากำลังจะเดินจากมันมา...อาจไม่ใช่เขาหรือเราเป็นคนไม่ดี

แต่ในบางเรื่อง...ก็อาจมีเหตุผลมากกว่าหนึ่งอย่าง
อย่าพูดว่าเราทำเพื่อเขา...แต่กลับเอาตัวของเราเป็นที่ตั้ง
เพราะนั่นไม่ใช่รักที่แท้จริง

ถ้าบนทางเดินที่ผ่านมาเราก้าวเร็วเกินไป
มองย้อนกลับไปดูตัวเองใหม่...แล้วหัดเดินให้ช้าลง

Create Date : 02 กรกฎาคม 2551

Last Update : 3 กรกฎาคม 2551 8:56:39 น.

5 comments

Counter : 1728 Pageviews.

อย่าไปยึดติด อย่าไปคาดหวังกับอะไร พึ่งตนเองเป็นดีที่สุด ...ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน....

โดย: VICT

วันที่: 3 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:49:56 น.

อีนคน ที่เคยเดินเร็วเกินไปจริง ๆ
แล้วตอนนี้ ก็กำลังถอย
ถอยเพื่อทบทวน
ถอยเพื่อที่จะ เดินให้ช้าลง

ขอบคุณนะคะ ขออนุญาต add freind นะคะ

โดย: คำหอม IP: 58.8.47.133 วันที่: 9 กรกฎาคม 2551 เวลา:17:33:49 น.

เคยมีคนบอกว่า
การเดินให้ช้าลง
แทนการก้าวเร็ว ๆ
จะทำให้เราเห็น
สิ่งต่าง ๆ ได้มากขึ้น
มีเวลาชื่นชม
มีเวลาคิด
มีเวลาแก้ไข
และท้ายสุด
มีเวลา ..สำหรับตัวเอง

โดย: เคยได้ยิน IP: 58.9.89.20 วันที่: 18 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:23:23 น.

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ นะคะ

โดย: Npsydev

วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:20:19:14 น.

ระหว่างการเดินทางอาจได้รับร่องรอยของหนามทิ่มตำระหว่างสองข้างทาง แต่มันจะเป็นประสบการณ์อันยิ่งใหญ่ที่สอนให้เรารู้ว่าชีวิตคือการก้าวเดินต่อไปโดยอาศัยกาลเวลาเป็นตัวขับเคลื่อนทุกอย่างให้เดินไป..ขอให้มีความสุขกับการเดินทางและเก็บเกี่ยวประสบการณ์บนเส้นทางของตนเอง

โดย: kim IP: 10.251.146.36, 203.172.199.254 วันที่: 18 เมษายน 2553 เวลา:17:15:50 น.