โลกนี้มีรางวัลไม่พอสำหรับคนดี

ผืนป่าอันกว้างใหญ่
เต็มไปด้วยพรรณไม้นานาชนิด
เราจะพบว่ากว่าจะได้เจอดอกไม้ป่านั้นแสนหายาก
มีเพียงสิ่งละอันพันละน้อย และยังขึ้นอยู่กับช่วงฤดูกาล
และดินฟ้าอากาศด้วย

ท่ามกลางป่าอันกว้างใหญ่ ดอกไม้ป่าช่างมีให้ชมน้อยเหลือเกิน
เปรียบเหมือนความสมหวังในชีวิตมนุษย์ เมื่อพินิจดูแล้วจะเห็นว่า
มันมีไม่มากเลย
กว่าโอกาส และเหตุปัจจัยจะถึงพร้อม มิใช่จะมีได้ทุกเมื่อเชื่อวัน
น่าเสียดายที่ความจริงของชีวิตเป็นแบบนี้

♦ ♦ ♦ ♦ ♦



ความสุขสมหวังในโลกนั้น มักตั้งอยู่ได้ไม่นาน
แล้วความเศร้าและความทุกข์ก็มาแทนที่อยู่ร่ำไป
ผู้หลงติดกับความสุขความสมหวัง จึงต้องวิ่งไล่ไขว่คว้าอยู่ร่ำไป
เป็นวงจรอันน่าเบื่อหน่าย ซ้ำซากจำเจไม่มีวันที่จะสิ้นสุด
ความหมายของชีวิตจึงมิใช่การยึดติดอยู่กับความสุข
ความราบรื่นสมใจปรารถนาแต่เพียงอย่างเดียว

เราควรทำความพอใจต้อนรับความจริง
และพินิจพิเคราะห์ทุกสิ่งที่เราได้ประสบพบ
ทั้งความผิดหวังและความสมหวัง
เพราะต่างก็ให้คุณค่าให้ข้อคิดอันดีแก่ชีวิตได้ทั้งนั้น

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


เราควรปล่อยใจให้อิสระจากการเป็นทาสแห่งรางวัลโลกอันมีน้อยนิดนี้
โลกนี้มีรางวัลไม่พอสำหรับคนดี
ความสมหวังในโลกเป็นสิ่งหายาก และไม่ยั่งยืน
คราใดที่เรากำลังไร้สุข หรือแนบชิดกับความผิดหวัง
ลองตรองคิดถึงธรรมชาติจริงแห่งความสุข...
ว่ามีน้อย และไม่ยั่งยืน

ดุจการปรากฎของฟ้าแลบ
หรือดุจดังความเป็นไปแห่งใบไม้ใบน้อย
ที่กำลังล่องลอยด้วยแรงลม

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦



จากหนังสือ พุทธธรรม

Create Date : 31 กรกฎาคม 2551		3 comments
Last Update : 31 กรกฎาคม 2551 21:48:30 น.
Counter : 950 Pageviews.
Share Tweet