ทุกคนก็ล้วนแต่มีปัญหาเป็นของตัวเองแตกต่างกันออกไป
ปัญหาที่บางคนคิดว่าใหญ่แล้ว บางทีก็อาจจะเล็กในสายตาของคนอื่น หรือปัญหาที่ใคร ๆ มองว่าเล็กนิดเดียว บางทีมันก็เป็นปัญหาใหญ่สำหรับคนอื่นเช่นกัน
อยู่ที่ว่า เราจะมองมัน และหาทางออกให้มันอย่างไร
อย่างเช่น บางคนการได้คะแนนเกือบเต็มนี่ถือเป็นเรื่องใหญ่มาก แต่สำหรับบางคนขอแค่ผ่านก็พอใจ บางคนแม้ไม่ผ่านเลยแต่เขาก็คิดแค่ว่า เดี๋ยวก็เรียนใหม่ได้ทำไมต้องเครียดด้วย นั่นก็เพราะว่าในแต่ละคนมีเป้าหมายที่แตกต่างกันออกไป และการยอมรับผลที่ได้จึงแตกต่างกันออกไป
จริง ๆ แล้ว เราควรที่จะตั้งเป้าหมายไว้ให้สูง เพื่อให้เรามีแรงที่จะปีนป่ายไปถึงจุดนั้น แต่ในขณะเดียวกัน เราก็ควรที่จะเผื่อใจไว้ยอมรับความผิดพลาดนั้นด้วยเช่นกัน เพราะยิ่งตั้งความหวังไว้สูง โอกาสที่จะผิดหวังก็มีมากขึ้นตามกัน แม้ว่าจะวางแผนมาถึง 10 ปี บางครั้งก็พังได้เพียงเพราะฟ้าลิขิตวันเดียว
โฮ๊ะ ๆ ๆ วันนี้เหมือนจะเขียนเรื่องมีสาระแฮะ แต่อ่านไปอ่านมา งงเอง ^^" สรุปคือหาสาระไม่ได้อยู่ดีสินะ เหอ ๆ
เกรดออกแล้ว เลยมีเพื่อน ๆ มาแลกเปลี่ยนความคิดมากมาย มีทั้งลดและเพิ่ม มีทั้งที่พอใจและไม่พอใจ เราก็เป็นคนหนึ่งในประเภทหลังที่เกรดเพิ่มแต่ไม่พอใจ ^^" แต่ก็ไม่ได้เสียใจเท่าไหร่หรอกนะ เพราะพอจะรู้ตัวเองว่า ทำได้แค่ไหน แต่บางอย่างก็ยอมรับว่าผิดคาดอยู่บ้าง
เพื่อนเราหลายคนตอนม.ปลายเรียนไม่ค่อยเก่ง แต่พออยู่ปี 1 เกรดก็เป็นที่น่าพอใจกัน มันทำให้เราคิดว่า เราอยู่ผิดที่ ในขณะที่เพื่อนเราค้นพบตัวเองแล้ว
จริง ๆ มันก็อาจจะเป็นเพราะเราไม่ขยันด้วย เพราะเรายังมีความตั้งใจไม่พออะไรแบบนั้น แต่ความคิดที่ว่า "เราเลือกถูกแล้วเหรอที่เรียนที่นี่ เรียนในคณะนี้ มันเหมาะกับเราจริงเหรอ" ก็ยังคอยตามหลอกหลอนเราอยู่
เราไม่ได้ฝันที่จะเป็นวิศวกรมาตั้งแต่แรก แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เราอยากที่จะเป็นอะไรกันแน่
สิ่งที่ชอบกับสิ่งที่ถนัดสำหรับเรา มันไม่ใช่สิ่งเดียวกัน
อย่างเช่น เราชอบทำอาหาร แต่อาหารที่เราทำเนี่ย มันไม่อร่อยเอาซะเลย
พ่อแม่เรา อยากให้เข้ามอชอ คณะอะไรก็ได้ ไม่เคยบังคับว่าจะต้องเป็นคณะนั้น คณะนี้ (จริง ๆ พ่อกับแม่ก็เคยหวังล่ะ แต่ก็รู้ว่าเราเข้าไม่ได้แน่ ๆ ^^")
สมัยเอนท์ มันก็มีหลายโครงการให้ลองสอบ ลองเข้าดู เราก็เคยลองติดบ้างเหมือนกัน แต่พอไปสัมภาษณ์แล้วก็รู้สึกว่า ไม่ใช่ ตลอดเลย
เพื่อนเราก็เคยถามเราว่า จะเข้าคณะอะไร พอเราตอบว่า ไม่รู้สิ เพื่อนก็บอกว่า ทำไมไม่เลือกอะไรเกี่ยวกับคอมล่ะ ชอบเล่นคอมไม่ใช่เหรอ เราก็เลยลองเลือก วิดวะดู(ถึงผลสุดท้ายเราจะอยู่ไฟฟ้าก็เหอะ)
บางทีเราก็รู้สึกอยากกลับไปเริ่มต้นใหม่ แต่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
อีกอย่าง ถึงกลับไปยังจุดเดิมอีกครั้ง เราก็คงจะตัดสินใจเหมือนเดิม เพราะว่า มันอาจจะเป็นสิ่งที่เหมาะกับเราที่สุดแล้วก็ได้
เราเคยคิดอยากเรียนนั่นเรียนนี่เหมือนกัน แต่ถ้าเอาเข้าจริง ก็ไม่รู้ว่าจะทำได้ดีไหม
ทุกวันนี้ก็เลยได้แต่ทำใจยอมรับให้ชอบในสิ่งที่เราได้เลือก สิ่งที่เราได้เป็น ถึงแม้ว่าภายในใจมันจะขัดแย้งกันอยู่นิดหน่อยก็ตาม
บางทีในอนาคตเมื่อเรามองย้อนกลับมา เราอาจจะรู้สึกว่า เนี่ยล่ะ เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว ก็ได้
|
Bloggang.com |
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แตทุกวันนี้ ก็ไม่เคยเสียใจเลยนะ แม้ว่าทุกวันนี้ เราจะไม่ได่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เราเรียนมาเลยก็ตาม แต่สิ่งที่เราได้มานี่ ทำให้เราใช้ชีวิตได้อย่างสนุก.และคุ้มค่าที่สุด..
ยึงนึกอยู่เลย ถ้าวันนั้น เราได้เรียนวาดรูปอย่างที่เราอยากเรียนจริงๆ ชีวิตเราจะพลิกไปแค่ไหน..
จะเรียนคณะไหนก็ช่าง ใช้ชีวิตให้คุ้มค่ากันเถอะ..