บันซ์ งาน และร้านๆหนึ่ง
เมื่อวาน...
ไปเอาเงินคืนมาเรียบร้อยแล้ว
ตอนแรกก็มีปัญหานิดหน่อย แต่เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไร แล้วเราก็ได้เงินคืนแล้วด้วย
ก็ถือว่า บริการดี ล่ะนะ
ปีหน้าอาจจะทำประกันกับบริษัทนี้อีก เพราะแม่บอกว่า มันใกล้
แล้วก็ไปเดินโรบินสันกับนัดนีต่อ เจอเจ๊กับวิกด้วย ^^""
ลองชิมคุณเพื่อนโรติ ที่มาเปิดใหม่ด้านล่าง ก็ดีนะ กรอบนอกนุ่มใน หวาน ๆ เค็ม ๆ
แต่ก็ไม่อร่อยถึงขั้นบินได้ (โอ มาย คอมบุ) หรืออยากกินอีก รู้สึกว่า กินมาก ๆ แล้วเลี่ยนอ่ะ
ไม่ค่อยมีคนซื้ออีกตะหาก เหลือเพียบเลย หรือเขาทำมาเยอะก็ไม่รู้ แต่ก็เรียกได้ว่า เชียงใหม่ยังไม่นิยมบันซ์กันน่ะนะ
ถ้าให้เดาคงเพราะกลิ่นออกไปทางเหม็นมากกว่าหอมแฮะ อย่างที่เจ้าไดว่าเลย
ไม่เหมือนผึ้งน้อยด้านล่างที่แค่เดินผ่านก็รู้สึกหิวแล้ว เพราะหอมเนยมาก ๆ
ไม่เข้าใจว่า ทำไมที่กทม.ถึงเป็นที่นิยมกัน
ต้นเดือนหน้าคงได้ไปอีก(ไปจ่ายค่าโทรศัพท์) ไว้คราวหน้าจะลองชิมคุณพ่อโรติดู ว่าแต่อยากลองกินไอ่หนุ่มโรติที่ทำให้เกิดกระแสครอบครัวโรติจังเลย ว่าจะเป็นยังไง
แล้วก็ไปทำงานต่อ คุยกับพี่ A เรื่องเกี่ยวกับพนักงานคนก่อน ๆ ที่เราจะมาทำงาน
แบบว่า ก่อนที่เราจะทำงานที่นี่ เราก็เป็นลูกค้าร้านนี้มาก่อน แต่เราก็จำอะไรไม่ค่อยได้อ่ะนะ
คุยไปคุยมากลายเป็นเรื่องเครียดไปเลย เพราะแต่ละคนที่ถูกกล่าวถึง บางคนก็ถูกเชิญออก บางคนก็ถูกพักงาน แต่พวกที่ทำมานานแล้วยังอยู่ก็มี
เพราะคุยเรื่องนี้ ทำให้รู้ว่า พี่ A เคยเป็นผู้จัดการร้าน WW มาก่อน ตอนนั้นอายุ 21-22 เองด้วย
พี่ A เล่าให้ฟังว่า ครั้งหนึ่งเคยเขียนจดหมายลาออกด้วย เพราะทนสภาวะกดดันไม่ไหว จนพี่ PL ต้องกล่อมให้ย้ายสาขาแทน พี่ A ก็เลยเลิกเป็นผู้จัดการร้าน มาเป็นพาร์ทไทม์แทน
พอฟังพี่ A เล่าแล้วชักหวั่น ๆ เรื่องย้ายสาขาแฮะ ไหนจะเรื่องพักงานอีก ถ้าพี่ P รู้ว่าเราเป็น L นี่ จะโดนอะไรไหมหว่า
พี่ P : กะรัน พี่คงต้องให้เราออกนะ เพราะเราอันตรายสำหรับเด็กนักเรียนแถวนี้
จริง ๆ เรื่องย้ายสาขา เราก็เคยถูกทาบทามเหมือนกัน แต่เรามีปัญหาอยู่ 2 เรื่อง คือ ร้านแถวหลังมอปิดเที่ยงคืน เรากลับดึกไม่ได้ กับร้านตรงมงฟอร์ตไม่มีที่จอดรถ
เราก็เลยปฏิเสธไป
เมื่อวาน นั่งอ่านกระทู้ที่มีการพูดถึงร้านที่ทำเลียนแบบเมดคาเฟ่ที่ญี่ปุ่นแห่งหนึ่งในกทม.
เนื่องจากเราไม่เคยไปนะ แต่เท่าที่ดูแค่กระทู้แนะนำร้านตอนแรกก็ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ ด้วยเหตุผลง่าย ๆ เราไม่ชอบเนกิมะ
จากภาพถ่ายในกระทู้แนะนำร้าน
ดูร้านเล็ก ๆ แคบ ๆ ไงไม่รู้ ร้านอาหารดูนั่งไม่สบายเลย แต่บรรยากาศอาจจะดีล่ะมั้ง ได้ข่าวว่าแพง ดูจากรูปอาหารที่มีคนถ่ายมา รู้สึกกินไม่ลงแฮะ น้อยเกิน แพงแต่ไม่อิ่มนี่ก็ไม่ไหวเหมือนกัน
เทียบกับบลูคอนเนอร์หน้ามอ เราว่า บลูคอนเนอร์เป็นร้านเล็ก ๆ ที่บรรยากาศดี อาหารแพงแต่อร่อยและอิ่ม
จะว่าเราเชื่อคนง่ายก็ได้นะ เท่าที่อ่านดู เหมือนเป็นร้านที่บริการแต่คนที่เป็นโอตาคุและแต่งตัวดูมีฐานะยังไงไม่รู้
ร้านนี้คงไม่เหมาะกับเราเพราะเราไม่ใช่ทั้งโอตาคุและคนมีฐานะ
แต่ฟังหูไว้หูก็คงดีเหมือนกัน เพราะบางคนเขาบอกว่าได้รับการบริการดี ที่ประทับใจ ในขณะที่บางคนไม่
ถ้ามีโอกาสได้ลงไปกทม. บางทีอาจจะแวะไปสักครั้ง หวังว่าตอนนั้นร้านคงจะปรับปรุงไปในทางที่ดีขึ้น
ช่วงนี้ฝนตกสลับกับอากาศอบอ้าว ออกจะหน้าเบื่อสักนิด ยังไงก็ระวังสุขภาพกันด้วย ^^
สรุปว่า ปีนี้เราก็ไม่ได้ไปงานบูชาเสาอินทขิลล่ะ T^T~~
เกรดออกล่ะ พลาดไปหนึ่งตัว แต่ก็ไม่ติดโปรแล้ว(คิดว่านะ) ดีใจจัง T^T~~
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [