20130116
วันนี้มี นัดทานข้าวกลางวันกับน้อง S
ประมาณว่า หาเพื่อนกินข้าวก่อนไปทำงาน
นัดไว้เที่ยงครึ่งที่เมลเซ็น
ข้าพเจ้าตื่นตั้งแต่กี่โมงจำไม่ได้ แต่เริ่มอาบน้ำแต่งตัวเสร็จช่วง 11 โมงครึ่งล่ะ
คือ ไม่มีอะไรทำด้วยละ ก็เลยเสร็จเร็ว
แต่เพราะยังไม่ถึงเวลา ก็เลยโอ้เอ้นิดหน่อย
ปรากฏว่า ใกล้ ๆ เที่ยง S ก็ส่ง sms มาล่ะ ว่าจะมาเลท จะมาประมาณ 12:50
ก็ไม่เป็นไร เพราะแบบ จะไปธนาคารก่อนอยู่แล้ว
กำลังออกบ้านด้วย นั่นนู่นนี่ ก็คง 12:50 พอดีล่ะมั้ง
ออกไปเจอรถแทรมเลย ให้มันได้อย่างนี้สิ
ทีเวลาฉันรีบ ๆ แทรมแม่งอีก 10 นาทีมั่ง 5 นาทีมั่ง
ก็นั่งแทรม ลงแทรม ต่อแทรม
สักพัก น้อง S โทรมา
เสียงบนแทรมดังมาก ล่ะเดา ๆ แล้วน่าจะเปิดสปีกเกอร์โฟน เลยไม่ค่อยได้ยินเสียง
จับใจความได้ว่า ถามว่าเราอยู่ไหน กำลังจะผ่านหน้าบ้าน เดี๋ยวไปรับ
อืม ก็ตอบไปว่า อ่าาาาา ไม่ได้อยู่บ้านแล้วอ่ะ อยู่ในเมืองจ้า
โอเค เจอกันเมลเซ็นนะ
ก็ไปธนาคาร ทำธุระเสร็จ ไปรอที่เมลเซ็น
ยังไม่มา เลยส่งข้อความไปบอกว่า
รออยู่เมลเซ็นล่ะนะ
สักพัก มีข้อความเข้า บอกว่า
ขอโทษที ตอนนี้อยู่ freeway ทางไป Geelong กำลังหาทางกลับอยู่
คือ บ้านข้าพเจ้ามาเมลเซ็นให้ช้ายังไงก็ประมาณ 15-20 นาที
(แบบเจอไฟแดง + รถติด)
แต่ถึงขั้นหลงไปจีลอง แม่งใช้ GPS ยี่ห้อไรฟระ
มันคนละทางเฟ้ย
เอาเถอะ จะไปโกรธน้องก็ไม่ถูก น้องอุตส่าห์ตั้งใจไปรับถึงบ้าน
ระหว่างนั้นก็บ่นให้พี่เล็กฟัง ฮ่าๆๆ
หาเพื่อนคุยระหว่างรอ
สุดท้ายน้อง S ก็มาถึง ประมาณ บ่ายครึ่ง
ก็ไม่ได้โกรธหรอก แต่หิวมาก ไม่ได้กินไรตั้งแต่เช้า
เจอหน้า นอกจากทักทาย ไม่สนใจอะไรล่ะ
พูดเลย "Are you HUNGRY?"
ล่ะยังมาให้เลือกอีกว่าจะกินไร เลยตอบว่า อะไรก็ได้ เพราะว่า
"I'm so HUNGRY."
คือ น้องเค้าอยากกิน ราเมง แต่ฉันเลือกร้านไต้หวัน
ไม่สนใจอ่ะ หิวมาก
ก็สั่ง ๆๆ อาหารก็มาๆๆ เยอะ
S : กินเยอะเนอะ
เรา : หิว(เฟ้ย!)
หมดไป 30 ดอล แต่น้อง S จ่าย ยื่นเงินให้ก็ไม่เอา
เกรงใจนิด ๆ
ก็ไปกินกาแฟต่อ ที่่ westfield
ล่ะคุณน้องก็ซื้อ tamper holder อันละ $80 กว่า แบบไม่ลังเล
คือ ก็รู้นะว่า coffee lover
คราวก่อนก็ tamper อันละ $100 ก็บอกว่า ถูกมาก
คราวนี้ก็ holder มันไม่ต้องใช้ก็ได้มั้งไอ้ holder เนี่ย
ฉันเห็นตามคาเฟ่ ก็ใช้กดกับโต๊ะเอาทั้งนั้นล่ะ ร้านดี ๆ หน่อยก็มีที่รอง
แต่ก็ไม่จำเป็นถึงขั้น holder แบบนี้อ่ะ
เอาเหอะ ความสุขของน้องเค้า ไม่ขัด
เข้าใจล่ะ ทำไมน้องเค้าถึงบอกว่า ใช้เงินเดือนละ สี่พันดอล
ล่ะก็ไปซื้อเคสไอโฟนกัน ให้ฉันเลือกให้อีก
เฮ้ย ไม่ใช่แฟนนะเฟ้ย แกก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่ล่ะ ยังมาให้ฉันเลือกอีก
คือ ก่อนหน้านั้น เราซื้อเคสไอโฟนให้พี่เล็ก เป็นเคสใส ๆ ขอบซิลิโคนสีดำ
ก็ไม่อยากให้ซ้ำ แต่น้องเค้าอยากได้เคสใส เคสเครื่องเดิมก่อนเปลี่ยนเป็นไอโฟนห้าก็เคสใส
(เอาจริง ๆ ฉันก็อยากได้เคสใส แต่แม่ง มันจะเลิกผลิตเคสสำหรับ 4S แล้วหรือไงฟระ หายากโคตรๆ)
ก็เลยเลือก เคสใสขอบฟ้าให้ ดันเยอะ ไม่ชอบยี่ห้อตัวเล็ก ๆ ทีสกรีนด้านหลังอีก
S : ถ้าซื้ออันนี้ไป จะไปขูดตรงนี้ออก
จะขูดทำไมอ่ะ คุณน้อง เป็นรอยก็ไม่สวยสิ
เออ เอาแบบบเดียวกับพี่เล็กไปล่ะกัน สีขาว ไม่มีสกรีนยี่ห้อด้วย
(แต่ฉันชอบสีฟ้ามากกว่าอ่ะ)
ล่ะตอนจะไปจ่ายเงิน เดินผ่านเครื่องอะไรสักอย่างที่มันจะพยากรณ์อากาศเป็นภาพแบบ 3D ถ้าจำไม่ผิดเครื่องละ $49
S : เดี๋ยวต้องลองไปดูในอีเบย์ น่าจะถูกกว่านี้
แน่ะ ทีอี holder บอกว่าถูก ทีไอ่เครื่องนี้ $49 บอกว่าแพง
ล่ะเราก็บอกว่า คูลอ่ะ อยากได้มั่ง
S : เนี่ย ถ้าเป็นแฟนฉันนะ ต้องบอกว่า จะซื้อทำไม โทรศัพท์เธอก็บอกอากาศได้
ประเด็นแรกคือ มัน Cool! เฟ้ย ก็เลยอยากได้ ไม่ได้บอกว่าจะซื้อ
$49 ฉันเอาไปซื้อเสื้อผ้าดีกว่า
ประเด็นที่สองคือ ถ้าแฟนฉัน(สมมติว่ามี)ซื้อ ก็คงจะด่ามันเหมือนกันว่าจะเอามาทำไม (ฮ่าๆๆ)
ถ้าถามว่าอยากได้ไหม ก็ตอบว่า อยากได้ดิ มัน Cool! จะตาย
ล่ะก็ไปซื้อแผ่นกันรอย ไปเดินดูเกม ดูทีวี นั่นนู่นนี่
สักพัก ได้เวลาใกล้กลับ คุณน้องก็จะเดินไปจ่ายเงิน
ได้ข่าวว่า ตอนแรกมันหยิบแค่แผ่นกันรอย ไม่รู้ทำไม ตอนจ่ายเงิน ของเต็มเลย
ไม่ได้ถามหรอกนะว่าซื้อไรมั่ง
ก่อนออกร้าน มันจะต้องเดินผ่าน ชาไทม์
S : ชาไทม์ป่ะ
เรา : ชัวร์
S : เธอนี่กินเยอะเนอะ
เอ๊ะ รู้สึกเหมือนโดนหลอกด่า
พยายามจะแย่งจ่ายเงินตอนชาไทม์แต่ไม่สำเร็จ
ก็ไปทำงานกันต่อ
ก่อนกินข้าว ก็ถามเราว่า จะกินข้าวป่ะ พอเราบอกว่ากิน ก็ทำเสียงประหลาดใจว่า ไม่อิ่มเหรอ วันนี้กินเยอะมาก
ต้องกินเฟ้ย ทำงานล่ะมันเหนื่อย มันหิว
แต่ก็กินได้นิดเดียวล่ะ จริง ๆ
ตอนดึก คุณ S ก็ถามต่อว่า จะกินไรไหม
เรา : No. I'm still full.
ทีงี้ล่ะ มาชวนกิน อิ่มอยู่เฟ้ย
แต่ก็ไม่สนใจ ไปทำโรตีเฉยเลย แล้วบังคับให้กินโรตีจิ้มซอส coconut prawn
คือ ซอส coconut prawn มันจะเป็นซอสมายองเนสผสมอ่ะ สูตรที่ร้าน
ถึงฉันจะชอบมายองเนส แต่ฉันก็ไม่คิดว่ามันเข้ากับโรตีหรอกนะ
S : อร่อยจะตาย ไม่คิดแบบนั้นเหรอ
เรา : ไม่เฟ้ย ฉันไม่ใช่มายองเนสเลิฟเวอร์แบบแกนะ
(จะเลือกมายองเลอร์ก็เกรงใจ)
หลังเลิกงานก็แยกย้ายกลับบ้าน
เพราะน้องเค้าต้องตื่นเช้า เลยไม่ได้มาส่งในเมือง
ก็โอเคล่ะ วันนี้ขับรถมาทั้งวัน แล้วยังเลี้ยงข้าวอีก เกรงใจโคตรๆ
แต่พอได้คุยกันวันนี้ ทำให้รู้สึกว่า S มันเข้าใจว่า บ้านฉันรวยมาก
เข้าใจว่า เมืองไทยใคร ๆ ก็ขับเบนซ์กัน มีบ้านหลังใหญ่ ๆ กัน
ก็เลยบอกไปว่า บ้านฉันจนมาก ละฉันก็ขับโตโยต้าถูก ๆ เก่า ๆ น่ะล่ะ
และฉันก็ไม่ได้ใช้เงินเดือนละสี่พันดอลเฟ้ย
ปล. แต่วันนี้แอบดีใจ คุณ Y ส่งข้อความมาถามด้วย ว่าหายหรือยัง
พี่เล็กทำลายความหวังด้วยการบอกว่า "เค้าแค่อยากรู้ว่า ต้องมาทำงานแทนหรือเปล่า"
ขอฟินอยู่ในใจคนเดียวได้ป่ะ xoxo
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [