| All Blog
|
20130114 วันก่อนไม่สบาย เลยไม่ได้อัพบล๊อกติดกันหลายวัน ใช้วิธีเซฟดราฟแล้วมาอัพย้อนหลัง ประหนึ่งนั่งไทม์แมชชีน ย้อนเวลากลับมา หมายเหตุ** บล๊อกนี้ยาวมาก เพราะคนเขียนเก็บกด แต่อยากจะบอกว่าไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลและสถานที่ที่มีอยู่จริงใด ๆ เลยนะ เชื่อป่ะเนี่ย วันนี้วันจันทร์ ปกติก็จะหยุดตอนเย็น แต่วันนี้ทำงานเช้าที่คาเฟ่ด้วย โคตรชอบเลย จ่ายดีมาก ไปนั่งขี้เกียจเล่น fb ทั้งวัน จนเน็ตหมด ก็ได้มาล่ะ ร้อยหนึ่ง เจ้าของทำกาแฟเก่งด้วย พยายามเรียนรู้อยู่ แต่ด้วยไม่ค่อยสบายอยู่แล้ว ประกอบกับนอนน้อย เพลียมาก แต่ได้กาแฟไปหนึ่งแก้ว ก็พอช่วยได้บ้าง เมื่อวาน ชวนหลิน (นามสมมติ) พี่ Y (นามสมมติ) และน้อง S (นามสมมติ) ทานข้าวเย็นวันนี้ด้วยกัน แต่หลินติดนัดกินข้าวกับเพื่อนไต้หวัน ก็เลยปฏิเสธ ก็ไม่เป็นไร เพราะวันก่อน ก็เพิ่งไปทานข้าวกับหลินมา ประเด็นคือ เนื่องจากเป็นคนชวน ก็เลยคิดว่า ควรจะคิดด้วยว่าจะไปไหน ก็คิดไว้ สองตัวเลือก ในตอนแรกคือ เกาหลี = Changgo ร้านเนื้อย่างเกาหลี อยู่ในเมือง กะว่า ถ้ามาร้านนี้ ก็เผื่อดึก ๆ ไปหาอะไรดื่มต่อ เพราะน้อง S บอกว่า ไม่เคยมาดื่มในเมืองเลย (ก็แน่สิคะ บ้านน้องไกลซะขนาดนั้น) ญี่ปุ่น = Asakusa คือ ชอบร้านนี้อ่ะ ร้านเล็ก ๆ เรียบ ๆ แต่อร่อยดี ประเด็นคือ Asakusa ปิดวันจันทร์ แง่มๆๆ วันหยุดฉันวันเดียวคือวันจันทร์ เลยต้องเปลี่ยนตัวเลือก เป็น Samurai ร้านนี้ก็โอเค รสชาติใช้ได้ และราคาไม่แพง น้อง S บอกว่า ไม่อยากเข้าในเมือง ที่จอดรถแพง รถติด ไกล นั่นนู่นนี่ บลาๆๆๆ คือ เอาเข้าจริงไม่ได้ฟังเหตุผลเค้าหรอก แต่แปลและสรุปได้ว่า เค้าไม่อยากเข้าในเมืองน่ะล่ะ (ข้อความด้านล่าง คือเหตุการณ์สมมติ ที่อาจไม่ได้มีอยู่จริง) เรา : อืม งั้นเกาหลีตัดไป ญี่ปุ่นล่ะกัน แถว hawthorn โอเคป่ะ S : hawthorn? (ทำหน้ามีปัญหาเล็กน้อย) เรา : (ทำหน้าแบบว่า แกจะไปไหม) S : hawthorn ก็ใกล้เมือง อืม .. แต่ก็น่าจะ OK สรุปน้อง S โอเคล่ะ แต่ปัญหาต่อมาคุณ Y แบบ .. (ข้อความด้านล่าง คือเหตุการณ์สมมติ ที่อาจไม่ได้มีอยู่จริง) Y : "อืม ขอเช็คก่อนนะ ที่ไหนเปิดวันจันทร์มั่ง" Y : "เดี๋ยวขอดูใน urbanspoon แป๊บนะ" Y : "อ๊ะ จริงด้วย Asakusa ปิดวันจันทร์" เรา : - -''' (ก็บอกล่ะไงว่าเช็คให้แล้ว Asakusa ปิดวันจันทร์เลยเปลี่ยนเป็น Samurai ได้อ่านมั่งป่ะเนี่ย) Y : อยากกิน Mamashita อ่ะ เรา : Mamashita? ร้านอาหารอะไรเหรอ? (หมายถึง อาหารชาติไหน) Y : Mexican เรา : (แม่ง) เม็กซิกัน!?! ได้ข่าวว่าคนกินเผ็ดไม่ได้มันคือแกนะเฟ้ย ฉันกับ S น่ะ ไม่มีปัญหาเลย Y : ฮ่าๆๆ ปกติก็สั่งอะไรที่ไม่เผ็ดนะ เรา : โอเค ๆ ตกลงจะกินนี่ใช่ป่ะ Y : อือ ก็อยากลอง แต่เหมือนร้านเค้าจะยุ่งนะ ไม่รู้ว่าจะมีที่นั่งไหม เรา : โอเค พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน อันนี้คือที่คุยกันตอนคืนวันอาทิตย์ พอวันจันทร์ ข้าพเจ้าก็เช็คสถานที่ (คือ จะได้แพลนการเดินทางของตัวเอง ล่ะคนอื่น ๆ ด้วยว่าจะนัดกันกี่โมง) ปรากฏว่า Mamashita อยู่ในเมือง ปัญหาล่ะสิ เดี๋ยวน้อง S จะงอน ไม่มาอีก (ข้อความด้านล่าง คือเหตุการณ์สมมติ ที่อาจไม่ได้มีอยู่จริง) เรา : ซอรี่นะ S ไม่อยากเข้าในเมืองน่ะ บ้านเค้าอยู่ไกล Y : จริงอ่ะ งั้นก็ยากขึ้นน่ะสิ Mamashita อยู่ในเมืองด้วย เรา : (ก็ฉันเช็คแล้วน่ะสิ ถึงได้บอกนี่ไงว่าไม่ได้) อืม ก็นั่นล่ะ แต่บอก S ไปล่ะ ว่าจะให้เธอตัดสินใจ (โยน ฮ่าๆๆ) Y : อืม งั้นมากินไรแถวบ้านฉันไหมล่ะ Y : อืม มีร้านแถว Prahran, Carnegie บลาๆๆ (ขอคั่นนิดนึง ระหว่างนี้ ฉันก็คุยกับพี่ L เพื่อนคุณ Y อยู่ ว่า เนี่ยเรื่องเยอะ .. คิดร้านไว้ให้เลือกแล้ว ก็ไม่เอา อยากเปลี่ยน นั่นนู่นนี่ มองเห็นฉากจบล่ะ คือ แบบตัดสินใจไม่ได้ และมาเจอกันบ้านฉันก่อนนะ แล้วก็คงเป็นอะไรแถว ๆ นั้น เชื่อป่ะ) Y : อืม Samurai เปิดวันจันทร์นี่ (เรา : กรี๊ด พี่ L เค้ากลับมาเลือกร้านที่หนูเลือกตอนแรกเฉยเลย พี่ L : ฮ่าๆๆ ) เรา : ตัดสินใจได้บอกล่ะกัน (ตอนนี้รู้ล่ะ ฉากจบเปลี่ยน เป็นเจอกันบ้านเค้าล่ะ ก็เป็นร้านที่ฉันเลือกตอนแรก ล่ะก็ แม่ง..จะเรื่องเยอะทำไมเนี่ย) Y : เจอกันหลัง 6 โมงล่ะกัน ที่บ้านฉัน (ฉากจบฉากแรก) อืม 6:30 ล่ะกัน ขอเวลาอาบน้ำ แต่เนื่องจากเราว่าง ก็เลยไปก่อน ถึงประมาณ หกโมง คือจริง ๆ จะแวะซื้อยาด้วย เพราะไม่ค่อยสบาย ล่ะหาพาราฯไม่เจอ สัปดาห์ก่อนจัดห้อง ไม่รู้เอาไปไว้ไหน แต่ถ้าไม่มีพาราฯ ฉันก็ทรุดแน่ ๆ เลยแวะซื้อซุปเปอร์ก่อน คนเยอะมาก เพิ่งเลิกงานกัน แต่พนักงานเก่งมาก โคตรไวเลย รอจ่ายเงินแปปเดียวเอง อึ้งมาก ๆ เทียบกับประสบการณ์ที่เจอที่ไทยไม่ได้เลย อันนั้นรอคิวนานมาก ก็เลยทำเวลาไปขึ้นรถไฟได้เร็ว ตามที่คิดไว้ ล่ะรถไฟสายนี้ platform 13 เดินไกลมากที่สุดในบรรดา platform ทั้งหมด ปรากฏว่ารถไฟเลทไปประมาณ 2-3 นาที ก็ให้คุณ Y มารับที่สถานีรถไฟ Y : S มาถึงล่ะนะ เรา : เห? ฉันบอก S แล้วนะ ว่า 6:30 ถึงบ้านคุณ Y ทักทาย S เสร็จ S : เธอคิดว่า ทำไมกระจก(แก้ว)ถึงโปร่งใส Y : (ตอบอะไรสักอย่าง ฟัง+แปลไม่ทัน) S : แต่กระจก(แก้ว) มันเป็น solid นะ (ของแข็งป่ะ) เรา : -_-'' (สาด.. ฟาร์มรู้อันน้อยนิด ฉันคืนอาจารย์ไปหมดแล้วเฟ้ย ยิ่งให้ตอบเป็นภาษาอังกฤษ ฉันไม่รู้เฟ้ย) S : พวกเธอไม่เคยสงสัยกันมั่งเหรอ เนี่ยฉันสงสัยมาตั้งแต่เด็ก ๆ ล่ะนะ เรา : อืม ตอนเด็ก ๆ ก็สงสัยอยู่ แต่โตขึ้นก็ลืมไปล่ะ S : ก็นี่ไง โตขึ้นเราก็มีความรู้มากขึ้น เราเรียนเรื่องอะตอม เรื่องสสาร นั่นนู่นนี่ เราก็น่าจะหาคำตอบได้นะ S : เนี่ย ฉันหาใน Google ล่ะ แต่คำตอบไม่ค่อยเคลียร์เลย บลาๆๆ (จนถึงตอนนี้ จำไม่ได้ล่ะว่า หลุดจากบทสนทนาเรื่องนี้ได้ยังไง แต่พอมองหาตัวช่วย ไอ่คุณ Y แม่งหนีไปอาบน้ำล่ะ) กลับมาที่เรื่องกินต่อ หลังอาบน้ำเสร็จ คุณ Y ก็เปิดโหวต Y : Vietnamese? Russian? or Japanese? (สองข้อแรกคือใกล้บ้านเค้า) S : ไม่เอา Vietnam ล่ะกัน เพราะแถวมหา'ลัยมีร้านเวียตนาม เปิดเทอมต้องกินบ่อยมาก Y : งั้น Russian เรา : ไม่เคยกินอ่ะ รัสเชี่ยน Y : เปิดโหวต (เข้าทางข้าพเจ้าล่ะ) S : ถ้าให้เลือกก็ต้องญี่ปุ่นอันดับแรกอยู่แล้ว (ฮ่า ๆ ก็แน่สิ S มันชอบอาหารญี่ปุ่นนี่) Y : แล้วเธอล่ะ (หมายถึงเรา) เรา : แน่นอน ก็ต้องญี่ปุ่นสิ (กรี๊ด ก็ฉันเป็นคนเสนอนี่ยะ ที่เสนอก็เพราะอยากกินน่ะล่ะ) Y : อืม จริง ๆ อยากไป Russian น่ะ แต่ถ้าผลโหวตออกมาแบบนี้ไปญี่ปุ่นก็ได้ (กรี๊ด นี่มันฉากจบที่คิดไว้เลย) สรุปไปกิน Samurai อาหารอร่อย ไม่แพงด้วย สามคนหมดไป 70 เอง (รวมทิป) เสร็จจากกินข้าว ก็มานั่งดูหนังต่อ ดูเรื่อง Looper แบบไม่มีซับด้วย (อาจจะสปอยสำหรับคนไม่ได้ดู) คือ ไอ่สองตัวข้าง ๆ ข้าพเจ้า มัน Local อ่ะ แล้วยังจะมาถามอีก ไม่มีซับโอเคหรือเปล่า (ถ้าไม่โอเคล่ะจะทำไง - -") ยังไม่พอ ระหว่างดูหนัง ข้าพเจ้าก็ไม่สบาย คือ น้ำมูกไหล และในที่สุด จมูกโดนบล๊อก(ตัน) หายใจไม่ออก ท่ามกลางชายหนุ่มสองคน เดินไปมา เดี๋ยวกินยา เดี๋ยวหยิบทิชชู่ เดี๋ยวเข้าห้องน้ำ นั่นนู่นนี่ จนสุดท้ายดูหนังไม่รู้เรื่อง (จากที่แม่งก็ไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว) คือ ฉันก็พอจับใจความ(จากภาพ)ได้บ้างนะ ว่าไอ่เด็กนั่นน่ะสำคัญแน่ ๆ แต่คือ ฉันแปลไม่ออกว่า rainmaker คืออะไร ก็เลยถามโลคอลทั้งสอง หลังหนังจบ ว่า ไอ่เด็กนั่นมันเป็นใคร คำตอบก็คือ rainmaker โชคดียังอธิบายต่อว่า rainmaker คืออะไร ก็เลยถึงบางอ้อ เข้าใจเรื่องราวเกือบทั้งหมด(แบบเดาๆ)ได้ ดึกล่ะถึงเวลากลับ น้อง S ก็ชวนกลับ บอกจะไปส่ง เราก็อ้ำอึ้ง คุณ Y เลยบอกว่า เดี๋ยวจะไปส่งเอง S บ้านไกลกลับเถอะ (คือใจจริง ก็อยากให้คุณ Y ไปส่งนะ แต่ไม่อยากเสนอตัวอ่ะ มาบ้านเค้า ล่ะยังให้เค้าไปส่งอีก แล้วเค้าต้องตื่นเช้าด้วย) S ก็เลยขอตัวกลับก่อน ล่ะ S มันซื้อไวท์บอร์ดอันใหญ่มากต่อจากคุณ Y ล่ะปรากฏเอาเข้ารถแล้วมองไม่เห็นด้านหลัง เลยย้ายไปไว้รถคุณ Y ให้คุณ Y เอาไปส่งให้ที่บ้านพรุ่งนี้ S : (คุยกับ Y) เดี๋ยวฉันไปส่งรันให้ดีกว่า Y จะได้ไม่ต้องเสียเวลาขับรถไปมาด้วย บ้านรันอยู่ใกล้ฟรีเวย์ กลับบ้านทางนั้นก็ไม่ไกลหรอก Y : เอางั้นเหรอ เรา : อ๊ะ..อ่าว โอเค (ก็ได้ฟระ ดึกแล้วไม่อยากเรื่องเยอะ) เดินไปกำลังจะขึ้นรถ Y : โอเคหรือเปล่า ถ้า S จะไปส่งไม่ใช่ฉัน (อย่ามาพูดอะไรให้ดีใจตอนนี้ได้ป่ะ คือ ฉันก็อยากไปกับเธอ แต่ก็เปิดประตูรถแล้ว ถ้าจะบอก S ว่า ไม่ไปแล้ว ก็น่าเกลียดป่ะ รู้หรอกว่า เป็นห่วง S กลัวน้องเค้า บ้านไกล กลับดึก พรุ่งนี้เรียนเช้า ไม่ได้เป็นห่วงฉัน ไม่ได้อยากจะอยู่กับฉัน แต่ฉันคิดนะเฟ้ย ให้ตายเถอะ) เอาเป็นว่า ก็กลับบ้านโดยสวัสดิภาพ โดยน้อง S มาส่งที่บ้าน และข้าพเจ้าก็นอนซมไม่สบาย ..
|
riar
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|||||||||||||
