20130103
อีก ไม่ถึง 2 เดือน จะกลับไทยล่ะ
ยังไม่อยากกลับเลย
ใจหนึ่งก็คิดถึงเมืองไทยนะ
แต่ก็ไม่ได้มีความคิดที่จะกลับเลย
จนรู้ว่า ต่อวีซ่าไม่ได้ น่ะล่ะ เลยนั่งทำใจ เอาวะ กลับก็กลับ
แอบน้ำตาไหล ร้องไห้ตอนจองตั๋วเครื่องบินด้วย
เซนซิทีฟจริง ๆ
อยู่มาเกือบปี ยังไม่มีอะไรพัฒนาขึ้นเลย
ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้ เนื่องจากใช้ภาษาไทยมากเกินไป
ยังไม่พอ บางทีความคิดสับสน ติดพูดไทยคำ อังกฤษคำ แง่ม ๆ
โดยเฉพาะเวลาไม่ได้พูดกับคนไทย ฉันหลุดภาษาไทยไปแบบงง ๆ
คนพูดก็งง คนฟังก็งง เลยคุยกันไม่รู้เรื่อง - -"
แฟนก็ไม่มี ฮ่าๆๆ หาไม่ทันล่ะ อีกสองเดือนจะกลับ
ตอนนี้พยายามลด ละ เลิก ไม่คุยกับใครล่ะ
ไม่อยากหาเรื่องเจ็บปวดหัวใจ
กลับไทยไปแบบโสด ๆ อยู่อย่างเหงา ๆ ไปก่อนดีกว่า
ไม่ใช่ว่าไม่สนใจใคร แต่เค้าไม่สนใจเรา ถ้ายังอยู่ต่อ ก็คงจะพยายามต่อไป
แต่พอมีเรื่องจะกลับ คำตอบมันก็ชัดเจนอยู่ตรงนั้น
และเค้าก็เคยพูดไว้ ว่า "อะไรที่มันไม่ใช่ ก็คือ ไม่ใช่"
โอเค ชัดเจนพอ ก็ต้องยอมรับให้ได้
เงินก็ไม่มี สภาพคล่องตอนนี้เลวร้ายมาก
ก่อนคริสต์มาส ชอปปิ้งเยอะมาก เซลกันกระหน่ำ
ทั้งของขวัญ ให้ตัวเอง และก็คนอื่น
ไหนจะค่าห้อง ค่าไฟ ค่ากิน ค่าใช้จ่ายนั่นนู่นนี่อีก
ไมกิก็ขึ้นราคา 9 ดอล เซ็ง รู้งี้เติมเงินตั้งแต่ปีที่แล้วดีกว่า
ซัมเมอร์ครับ โคตรร้อน นอนเปิดแอร์ทุกวัน
วันไหนอากาศหนาว ข้าพเจ้าก็จัดฮีตเตอร์อีก
บิลค่าไฟขึ้นแน่ ๆ
คริสต์มาสก็ขอหยุดงานไปอาทิตย์หนึ่ง ไปเที่ยวทั้งที
จัดหนัก จัดเต็ม หมดไปหลายร้อย ยังดีที่มีคนช่วยออกให้
ไม่งั้นจ่ายเยอะกว่าอีก
เท่านั้นยังไม่พอ วันสุดท้ายของการไปเที่ยว
เจ้าของร้านที่ทำงานอยู่ โทรมาบอกไม่ต้องไปทำแล้ว
เหตุผลคือ ร้านเค้าขาดทุน กำไรน้อย คือ ใกล้เจ๊งน่ะล่ะ
ก็เหลือแค่ไปเอาเงินค่าจ้างงวดสุดท้าย แค่นั้นล่ะ
แล้วก็เวลาอีก 2 เดือนที่เหลือ คงหางานใหม่ไม่ได้
ก็อยู่ว่าง ๆ ต่อไป ..
แต่อยากชอปปิ้งมาก จะลงแดงตาย T^T
พอละ บ่นแค่นี้ก่อน โคตรง่วงเลย
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [