.

> " <

.
ถึงเวลาที่ต้องร่ำลา เราสวัสดีทุกๆ คน

สบตาที่มันแดงๆ กับพวกเค้า พร้อมกับคำพูดเชิงขอร้องว่า

"ฝากดูแล แม่ด้วยนะ" แล้วเราก็เข้าไปกอดแม่

(โดยปกติเราไม่ค่อยกอดแม่ ไม่รู้จะอายอะไรเหมือนกัน)

วันนี้แม่เองก็กอดเราแน่นเชียว แล้วก็มองตากัน

แม่เราทำตาแดงๆ ทำไมเนี่ย แล้วน้ำตาเราจะยังเก็บไว้ได้ยังงัยเล่า ....

ไหลพรากๆ แล้ว มันเก็บไว้ไม่อยู่อีกต่อไป

(ขี้แย อ่อนแอ มากๆ เราเนี่ย)

ภาพนั้นยังติดตาเราตลอด อกอุ่นๆ ที่นานๆ จะได้กอดกันแบบนี้

แม่เองไม่พูดอะไรซักคำ แต่สายตาที่มองมา...

มันมีความหมายแทนหลายล้านคำ

 ว่าเราคงคิดถึงกันและกัน....

 คิวต่อมา พ่อ เราก็โผไปกอดพ่อ

พ่อบอกว่า "โชคดี" พร้อมกับลูบหัวเราเบาๆ

น้ำตาแตกกันไปอีกรอบ แล้วเราก็มองหาน้องสาว...

โน่นเธอยืนก้มหน้ากดโทรศัพท์อยู่ในมุมโน่น...

"แหม่มๆ" เราเรียก เธอหันหน้ามา พร้อมด้วยน้ำตาที่นองหน้า

เรารู้อยู่แล้วว่ายัยแหม่ม ต้องร้องไห้เยอะแยะ เพราะเราสนิทกันมาก

 ห่างกันตั้งเกือบ 14 ปี ตอนเล็กๆ เลี้ยงกันมาอย่างกับลูกแน่ะ ....

คนสุดท้ายแล้วจริง น้องสาว อีกคน (คนกลาง)

วันนี้มาส่งพร้อมกับข่าวดี ครอบครัวเรากำลังจะมีหลานคนแรก

วันนี้เราเลยมีหลานในท้องน้อยๆ ของเธอมาส่งด้วย

เธอเพิ่งประกาศในวันนี้ก่อนมาว่า เธอกำลังท้องได้ 2 เดือนแล้ว

หลังจากแต่งงานมาปีกว่าๆ ถือเป็นข่าวดี ของครอบครัว

และสิ่งดีๆ ของเราจริงๆ ตื่นเต้นแทนน้องเลย...

ยัยหมวย เราโผไปหาเธอ และกอดเธอแน่นๆ

เธอบอกเราทันทีว่า

"ไม่ต้องห่วง พ่อกับแม่ จะดูแลเป็นอย่างดี"

เหมือนจะรู้ว่าเรากำลังจะอ้าปากพูดอะไร

รู้ใจเราจริงๆ เพราะสิ่งที่เราห่วงเป็นสิ่งเดียว

 คือกลัวพ่อแม่ ลำบากไม่มีใครช่วยงานที่บ้าน...

แต่อย่างน้อย วันนี้ทุกๆ คนก็รับปากกับเราแล้วว่า

จะเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยดูแล พ่อกับแม่ อย่างน้อยก็สบายใจไปได้ล่ะ

>"<

.

.

" "

สุดท้ายแล้ว กลับไปกอด พ่อ กับ แม่ อีกครั้งก่อนกล่าวคำว่า

"สวัสดี และ ขอบคุณ" ทุกๆ คนที่มาส่ง

และให้กำลังใจในวันนี้ โบกมือ บ้าย บาย แล้วนะ ...

 เรารีบเดินเข้าไปข้างใน คิดว่าจะไม่หันมามองอีก

กลัวทำใจอดทนไม่ให้ร้องไห้ ไม่ได้ แต่จนแล้ว

จนรอดก็ต้องแอบหันหลังกลับมาแอบมอง พ่อ แม่

และน้องสาวอยู่เนือง จนต้องละสายตาด้วยความจำเป็น

>"<

.

เราเดินเข้ามาด้านในด้วยน้ำตา และ ความเศร้าเป็นที่สุด

มันทั้งเหงา ทั้งอ้างว้าง รู้ทั้งรู้ว่า เรากำลังจะได้อยู่กับสามีแล้ว...

ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี สำหรับพิธีการขาออก

ไม่มีติดขัดอะไร ถึงเวลาที่ต้องบินแล้ว 16.15 น.

ตามเวลาประเทศไทย แต่เครื่องดีเลย์ (ล่าช้า)

กว่ากำหนดจริงเอามากๆ กว่าจะออกจริง โน่นเกือบ 17.45 น.

ไม่รู้ติดขัดอะไรกัน แต่ความล่าช้า ทำให้เราได้คุยกับ แม่ น้องสาว

และ พ่อไปตลอดทาง จนกระทั่งเค้าถึง บ้านอย่างปลอดภัย

>"<

.

17.45 น. ได้เวลาเครื่องออกซักที......

.

.