แม้รู้ดีว่าการลักลอบเข้าสู่ร้านสุราสมคะนึงเพื่อขโมยเคล็ดลับสำคัญจะมีจุดจบเดียวคือความตาย หากตู้จื่อเวย มีทางเลือกอื่นด้วยหรือ ถ้าเธอมีตัวคนเดียวก็คงไม่เป็นไร แต่เมื่อเธอยังมีน้องๆให้ดูแลอีก คำสั่งที่ไม่อยากทำของแม่เลี้ยงจึงเหมือนประกาศิตสั่งให้เธอไปสู่ความตาย แต่เพราะในชีวิตนี้เธอผ่านความลำบากมามากมายเท่าไรแล้ว ตู้จื่อเวยจะต้องอดทนต่อวิบากกรรมในครั้งนี้ไปให้ได้
ไม่คิดเลยว่าในแผ่นดินนี้จะมีหญิงที่เก่งจนขนาดแค่ได้กลิ่นก็ยังจำแนกสุราแต่ละชนิดได้ นับว่าสาวใช้คนใหม่มีความสามารถยิ่งนัก แต่ยิ่งเก่งก็ยิ่งน่าสงสัย เจียงซื่อยงไม่มีวันให้ใครมาตบตาเขาได้ และสิ่งที่คาดคิดไว้ก็ไม่ผิดเพี้ยน ตู้จื่อเวยไม่ใช่สาวใช้ธรรมดา แต่การเข้ามาสู่ร้านสุราสมคะนึงมีเหตุผลที่สำคัญคือการขโมยของล้ำค่าของตระกูลเจียง เมื่อกฏทุกอย่างต้องทำตาม คนร้ายเช่นตู้จื่อเวยก็ต้องรับการลงโทษ แต่สาวงามที่ดึงดูดใจเขาและเต็มไปด้วยพรสวรรค์คนนี้ สิ่งที่เธอได้รับไม่ใช่ความตาย
หากให้เลือก ตู้จื่อเวยขอที่จะได้รับโทษอย่างอื่นจะดีกว่า เธอต้องกลับกลายเป็นนางบำเรอในยามกลางคืน สาวใช้ในยามกลางวัน ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องใดๆ แต่เมื่อชะตากรรมลิขิตให้เป็นเช่นนี้ เธอจะไม่ปริปากอ้อนวอนให้เจียงซื่อยงให้อภัย เพราะเธอเองก็ผิดที่แม้จะรู้ดีว่าสิ่งที่ทำจุดจบเป็นเช่นไร หากก็ยังเสี่ยง ขอเพียงความปรานีให้กับเธอสักนิดก็ยังดี
ในที่สุดสิ่งที่รบกวนจิตใจเจียงซื่อยงก็ได้รับการไข เขาไม่ยินดีเลยที่ตู้จื่อเวยจะมีเพียงท่าทางเคารพนบนอบเขา ไร้ซึ่งอารมณ์โต้เถียงหรือสิ่งอื่นใด เขารักในยามที่ได้เห็นตู้จื่อเวยแสดงอารมณ์ที่แท้จริงกับเขา แม้ในยามนั้นจะเป็นเวลาที่เธอเมามายก็ตาม เมื่อเป็นเช่นนั้นเขาก็ยินดีที่จะมอมเหล้าตู้จื่อเวยเสมอไป
รักหรือ คนเช่นเธอมีสิทธิ์จะรักเจียงซื่อยงด้วยหรือ แม้พักหลังเขาจะไม่ใช่เจ้านายที่เอาแต่ใจ และยังล่วงรู้ด้วยว่า สิ่งเดียวที่เธอปรารถนาได้ก็คือการได้อยู่กับน้องที่อยู่ในกำมือของแม่เลี้ยง หากแต่ความจริง เธอก็เป็นเพียงแค่อนุภรรยาที่ไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเขา ตู้จื่อเวยก็จะยิ่งเจียมเนื้อเจียมตัวว่า แม้จะรัก แต่เจียงซื่อยงนั่นช่างแสนห่างไกล เธอมีสิทธิ์แค่แอบรัก แต่ไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของ
เมื่อหัวใจของเขาไม่ได้ยินดีจะให้ตู้จื่อเวยเป็นเพียงแค่นางบำเรอ แต่เขาต้องการมอบทุกอย่างให้กับเธอ หากก่อนจะทำเช่นนั้น เจียงซื่อยงอยากรู้เหลือเกินว่าในหัวใจของตู้จื่อเวยคิดเช่นไรกับเขา เขารังเกียจหน้ากากอารมณ์ที่เธอใส่ไว้ยามอยู่กับเขา หากไม่คิดว่าแผนการที่กระทำลงไปไม่ใช่แค่กระเทาะหน้ากาก แต่ทุบมันแตกลงไป แม้จะตกใจกับอารมณ์ที่เปลี่ยนไป หากเจียงซื่อยงยินดีที่จะได้เห็นผู้หญิงที่เขารักได้แสดงออกถึงอารมณ์ที่แท้จริงมากกว่า อดีตที่ผ่านมาของตู้จื่อเวยเป็นเช่นไร เขารู้ดี และจะไม่มีวันเกิดขึ้นแน่นอน เพราะเขาจะรักและทนุถนอมผู้หญิงเช่นเธอเพียงเท่านั้น
แต่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างผูกพันนางเอกกับพระเอกไว้ ยิ่งพระเอกได้รู้ว่ายามนางเอกเมาจะเผยความรู้สึกทุกอย่างที่เก็บงำเอาไว้ เขาก็ยิ่งได้ใจ และเอาสิ่งที่นางเอกตัดพ้อมาแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดไป เพราะเขารู้แล้วว่ารักนางเอก ต้องการให้นางเอกเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงกับเขาบ้าง ไม่ใช่มีแค่ความเคารพ เก็บงำอารมณ์ทุกอย่าง ทุกข์ สุขเช่นไร ก็ไม่แสดง จนต้องใช้วิธีการเก่าแก่ คือยั่วให้หึง และได้ผลอย่างมาก จนในที่สุดทุกอย่างที่เขารู้ก็ได้รู้หมด และรุ้ว่าทำไมนางเอกถึงไม่กล้าแสดงออกว่ารัก ซึ่งเขาก็รู้ดีว่าชาตินี้จะไม่มีวันรักใครได้อีกแล้วยกเว้นนางเอก
เรื่องนี้ถามว่าชอบไหม ใจจริง ฟีน่าก็ชอบและไม่ชอบนะคะ เหตุที่ไม่ชอบคือพระเอกค่ะ เพราะการที่ได้นางเอกนี้คือการข่มขืนแบบแท้จริง (หรือนางเอกเริ่มมีใจให้แล้วเนี่ย) ยิ่งมาฟังตอนนางเอกตัดพ้อพระเอกตอนเมาด้วย ยิ่งไม่ชอบพระเอก เพราะทุกครั้งที่เขามีอะไรกับนางเอกเนี่ย เข้าข่ายเอาแต่ใจตัวเองมาก ไม่เคยโอ้โลมนางเอกเลย จึงไม่แปลกที่นางเอกไม่อยากรับใช้ตอนกลางคืน พระเอกก็เลยสอบตกข้อใหญ่ตรงนี้ ฟีน่าค่อนข้างแอนตี้มาก
แม้จะรู้ความจริงจากปากนางเอกแล้ว เขาจะเริ่มอ่อนโยน นุ่มนวลกับนางเอกมาก แต่ก็ยังจัดว่าเผด็จการอยู่ ปกติฟีน่าก็ชอบพระเอกเผด็จการนะคะ แต่อย่างที่บอกว่าแกสอบตกช่วงแรกไป ก็เลยไม่ทำให้ชอบสักเท่าไรกัน แต่อย่างน้อย ถึงพระเอกจะเป็นพวกรักนะแต่ไม่แสดงออกก็ยังดีที่เขาไม่ใช่พวกชอบทำร้ายจิตใจด้วยการมีคนอื่น ก็ยังมีแค่นางเอกคนเดียว ที่เขาไม่เคยเข้าใจว่าทำไม เวลาอยู่กับคนอื่น นางเอกจะแสดงอารมณ์ปกติ แต่เมื่ออยู่กับเขา เธอจะมีแค่อารมณ์เดียวคือการเคารพเชื่อฟัง ประหนึ่งนายกับบ่าว ไม่ใช่สามีภรรยา
ส่วนนางเอกเนี่ย ได้ใจฟีน่ามากค่ะเป็นนางเอกประเภทชะตาลิขิตให้เลวร้ายเช่นไร ฉันไม่ย่อท้อ ต้องสู้จนกว่าตัวจะตาย ขนาดต้องมาเสียตัวให้พระเอกเพราะสิ่งที่ไม่ได้ทำ เธอก็ยังยืนหยัดได้ และมุ่งมั่นว่าต้องยืนต่อไปเพื่อให้น้องๆได้มีชีวิตต่อไป พระเอกจะทำเช่นไรก็เธอก็ทำไป ทนได้ ทนไม่ได้ก็แค่ตาย ดีที่พระเอกไม่ใจร้ายประเภท ฉุดกระชากลากถูก ด่าทอตบตี กลั่นแกล้ง อย่างมากก็ลากขึ้นเตียง แต่จริงๆแล้วแค่นี้ก็เจ็บปวดกว่าการด่าทอเสียอีกสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง จนความเข้มแข็งไม่อ่อนไหวกับโชคชะตาทำให้พระเอกประทับใจพอๆกับพรสวรรค์ที่หาที่ไหนไม่ได้
ฟีน่าชอบที่นางเอกไม่อ่อนแอให้ใครเห็น ไม่ฟูมฟายหรือแสดงอาการหึงหวงพระเอกเลย เพราะเธอตั้งใจแล้วว่าต่อให้ตายก็จะไม่ทำให้พระเอกรู้ เด็ดมากค่ะ ฟีน่าชอบ สะใจไปเลยตอนพระเอกมารู้ความจริงทุกอย่าง และกลับกลายเป็นคนยอมให้นางเอกบ้าง
มีคนถามตอนลงเฟซว่าสนุกไหม ชอบไหม ดีไหม อย่างที่บอกว่าพูดลำบากค่ะ ตัวฟีน่าเองแอนตี้เรื่องข่มขืนอยู่แล้ว ทำให้เรื่องนี้แบ่งเป็นสองฝ่ายคือ ไม่แนวพระเอกสักเท่าไร เพราะแกนิสัยไม่ค่อยดีช่วงแรก ยิ่งเป็นพวกเย็นชา รักนะแต่ไม่แสดงออก ถ้าไม่มอมเหล้านางเอกจะรู้ไหมว่านางเอกเจ็บปวดแค่ไหนกับการอยู่กับเขา แต่นะ พระเอกแกก็แนวโหดเหี้ยมขนาดนั้นจะให้มาเอาอกเอาใจก็คงจะยาก แต่ไอ้เรามันพวกชอบพระเอกน่ารักสักนิด ก็เลยไม่ผ่าน ไม่เหมือนกับความชอบนางเอกค่ะ ชอบผู้หญิงแบบนี้ ไม่อ่อนไป ไม่แข็งจนน่ากลัว แต่ยืนหยัดกับทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้น มุ่งมั่นไม่ย่อท้อแต่ทุกอย่างที่ผ่านมาในชีวิต นี้ล่ะผู้หญิงที่อยากเป็นให้ได้ค่ะ
แต่สรุปว่าก็อ่านได้ค่ะ แม้จะไม่ได้แนวมากมายสักเท่าไร เพราะว่ามีความชอบอยู่บ้างในส่วนของนางเอกและพระเอกก็ไม่ได้ร้ายกาจขนาดเลวบริสุทธิ์อะไรเช่นนั้น อ่านได้จบตลอดรอดฝั่ง อาจจะมีหมั่นไส้พระเอกเป็นระยะๆก็ตามทีค่ะ