ไม่รู้ว่าเซียวเสียวเสี่ยวไปกินดีหมีดีมังกรมาหรือไร เธอถึงเป็นนักเล่านิทานคนเดียวเท่านั้นที่กล้าเอาเรื่องของ ผิงจวิ๋นอ๋อง ฝานหยั่งจี๋มาต่อเติมเสริมความจนกลายเป็นนิทานที่แสนสนุก แต่อะไรก็คงไม่สุดทนเท่ากับเขากลายเป็นชายรักชายไปเสียนี้ เมื่อเจ้าของนิทานชักไม่สนุก อยากจะรู้เลยเกินว่าหน้าตาของนักเล่านิทานที่ใจกล้าคนนี้เป็นเช่นไร
ถ้าไม่เพราะความจำเป็นบังคับ เซียวเสียวเสี่ยวก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งกับผิงจวิ๋นอ๋องคนน่ากลัวนักหรอกแต่ไม่ว่าเธอจะสรรหานิทานอะไรมาเล่าก็ไม่โดนใจคนได้เท่าเรื่องของเขาคนนั้น เมื่อปากท้องและบิดาต้องการเงินมาจุนเจือเธอก็ไร้หนทาง ทว่าชะตาที่กำลังรุ่งโรจน์ของนักเล่านิทานคงใกล้ถึงกาลอวสานเพราะ เจ้าของตำนานที่เธอกำลังเล่าปรากฏกายอยู่เบื้องหน้าและไม่ต้องก็รู้ว่าเดือดดาลกับเรื่องนี้เท่าใด
ฝานหยั่งจี๋ไม่คิดว่า เจ้าเฒ่านักเล่านิทานผอมบางผู้นี้จะเป็นหญิงงามที่เขาไม่อาจละสายตาได้ แต่ความงามนั้นยังไม่เท่าความสดใส และมองโลกในแง่ดีของเซียวเสียวเสี่ยวที่ทำให้โลกที่แสนมืดมนของเขาเบิกบานได้ เมื่อสรรค์เมตตาส่งเธอมาให้เขาแล้ว เขาจะปล่อยมือไปจากเธอได้อย่างไร
แต่ชีวิตของท่านอ๋องผู้ทรงอำนาจวาสนาของเขาหาใช่จะมีแต่ความสุข ทว่ามันเต็มไปด้วยการแก่งแย่งชิงดีและอันตราย แล้วเขาจะกล้าแลกของขวัญจากสวรรค์มาร่วมชะตากรรมกับเขาได้หรือ หากยามที่ฝานหยั่งจี๋ยอมเฉือนหัวใจตัวเองทิ้งไปก็กลับทนไม่ได้และขอเป็นคนเห็นแก่ตัวลากเธอมาไว้ข้างกาย และจะขอปกป้องเธอไปตลอดกาล
ถูกต้องแล้ว ที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเซียวเสียวเสี่ยวคือข้างกายของฝานหยั่งจี๋ เธอไม่สนใจว่ามันจะเต็มไปด้วยอันตรายหรือเปล่า เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความรักที่เขามีให้ต่อเธอต่างหาก ความรู้สึกดื่มด่ำลึกล้ำยามมอบความรักให้อีกคนหนึ่งต่างหากคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของทั้งเซียวเสียวเสี่ยวและฝานหยั่งจี๋
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
จะว่าไปก็แนวซินเดอเรลล่านั่นเองค่ะ เพราะนางเอกต่ำต้อยเป็นแค่นัก
นิทาน แต่เธอกลับเต็มไปด้วยความสดใส มองโลกในแง่ดีและคิดบวกตลอดเวลา ส่วนพระเอกสูงศักดิ์แต่เย็นชา เมื่อได้พบกับคนเล่านิทานที่บังอาจเล่าให้เขากลายเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ แต่จากโกรธก็กลายเป็นประทับใจในความกล้า ความน่ารัก ความสดใสของนางเอกแทน นางเอกจะเป็นคนเดียวที่ทำให้เขามีความสุขกับสิ่งรอบๆตัวได้ แต่เขาก็ไม่กล้ารักเธอมากนักเพราะกลัวจะทำให้นางเอกมีอันตราย แต่สุดท้ายก็ตัดใจจากนางเอกไม่ได้ ต้องยอมแพ้ใจตัวเอง
อย่างที่บอกว่าเรื่องนี้หวานเสมอต้นเสมอปลายค่ะ พระเอกอาจจะดุหน้าตายแต่รักนางเอกมาก พอๆกับนางเอกที่รักพระเอกแบบไม่ปิดบัง แต่น่าเสียดายจริงๆค่ะ นิยายเล่มมันบางมากไปค่ะ เหตุการณ์ในนิยายมันเลยรวดรัดตัดความมากไปในช่วงแรกๆยังมีรายละเอียดที่มาพอเหมาะไม่มากไม่น้อยไป แต่พอช่วงกลางเรื่องในตอนที่พระเอกไปทำงานให้จักรพรรดิ เพื่อจัดการขุนนางฉ้อโกงกลับให้รายละเอียดที่น้อยไปค่ะ ถ้าขยายมากกว่านี้สักหน่อยน่าจะดีค่ะ เลยส่งผลให้เนื้อเรื่องช่วงกลางๆเลยราบเรียบไปหน่อยค่ะ
แต่ถ้าอ่านเอาหวานแล้วละก้อได้เลยค่ะ ช่วงแรกอาจจะไม่เท่าไร แต่พอรู้ใจตัวเองกันแล้ว(ไม่ต้องรอนานค่ะ) ว่าขาดกันไม่ได้ พระเอกจะหวานมากยิ่งได้นางเอกแล้วสุดๆค่ะ หวีผม ช่วยแต่งตัว เอาอกเอาใจสารพัดค่ะ จนแทบจะอิจฉาในความโชคดีที่มีท่านอ๋องสูงศักดิ์มาหลงรัก สาวน้อยจนๆคนหนึ่ง
ไม่ต้องคิดอะไรมากมายค่ะ ฟีน่าชอบงานของจั้นชิงอยู่แล้ว อ่านแล้วนี้แม้จะติดใจว่าช่วงตรงกลาง สั้นและห้วนไปบ้างก็ตามแต่ก็อ่านแล้วมีความสุขดีค่ะ และตอนจบก็ขำดีด้วยค่ะ แต่บอกไม่ได้ว่าเพราะอะไรเด๋วจะสปอยส์ ต้องไปหามาอ่านเองนะคะ