เพียงเพราะความสามารถที่ท่านหญิงอิงอิงมี กลับนำภัยมาสู่ตน จากหญิงงามผู้สูงศักดิ์กลับกลายเป็นสาวใช้ไร้ความทรงจำแห่งตำหนักฉางหยางจวิ้นอ๋องฉีเอ่อร์เล่อ เมื่ออิงอิงไม่อาจจำสิ่งใดได้ แต่เมื่อชีวิตต้องดำเนินต่อไป เธอต้องอดทนและทำทุกอย่างเพื่อรอวันเวลาที่อิงอิงจะรู้ว่าเธอคือใคร หากแต่สิ่งใดกันดลบันดาลให้เธออาจจะต้องจบชีวิตลงก่อนความปรารถนาจะสมหวัง เมื่อเธอกลับกลายเป็นสาวใช้ประจำตัวของฉีเอ่อร์เล่อ ท่านอ๋องเจ้าอารมณ์ผู้นี้
เมื่อความหลังยังคงหลอกหลอนฉีเอ่อร์เล่อ เขาจะไม่มีวันหวั่นไหวหรือเชื่อใจผู้หญิงคนไหนอีกต่อไป หากแต่สาวใช้คนใหม่ที่ไร้ความยำเกรงเขาคนนี้กลับทำให้ฉีเอ่อร์เล่อไม่อาจละสายตาจากเธอได้ ทว่าความคิดต่ออิงอิงจะแปลกประหลาดเช่นใด หากหัวใจที่เย็นชาและปิดตายของเขาก็ยังไม่อาจยอมรับได้ว่าเหตุใดเขาจึงเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นอิงอิงต้องเสียน้ำตาจากการกระทำของเขา
อิงอิงอยากจะเข้าข้างตัวเองว่าสิ่งที่ฉีเอ่อร์เล่อทำกับเธอคือความรัก หากแต่เขาเป็นใคร ส่วนเธอเป็นใคร จะมีวันเป็นจริงได้หรือ ทว่าสิ่งที่ควรเป็นแค่ความฝันก็เป็นจริง แม้ว่าฐานะสาวใช้เช่นเธอจะไม่อาจเป็นที่หนึ่งข้างกายฉีเอ่อร์เล่อได้ แต่แค่เพียงเท่านี้อิงอิงก็แสนพอใจ หากความสุขนั้นกลับไม่ยั่งยืน เมื่อความจริงที่อิงอิงไม่รู้เกี่ยวกับตัวเองกำลังจะกลับมาทำร้ายความรักระหว่างกันอย่างเจ็บปวด
หรือสวรรค์จะเกลียดชังเขาหรือไร ความรักครั้งใหม่ที่ฉีเอ่อร์เล่อได้พานพบกลับนำความเจ็บปวดมาให้ อิงอิงไม่ใช่สาวใช้ต่ำต้อย แต่เธอคือท่านหญิงผู้สูญหาย ซ้ำร้ายอิงอิงอาจร่วมมือกับศัตรูของฉีเอ่อร์เล่อตอกย้ำซ้ำเติมความโง่เขลาที่หลงงมงายในความรักอีกครั้ง ความเจ็บปวดที่ฉีเอ่อร์เล่อได้รับปิดบังความจริงที่เขาควรรับรู้และนั่นเองมันจะกลายเป็นการลงทัณฑ์ที่ทำให้เขาเจ็บปวดที่สุด
หรือความรักที่เคยมีต่อกันจะจบสิ้นลงไปเพียงเพราะชาติกำเนิดของอิงอิงและเรื่องโกหกคำโต แต่เมื่ออิงอิงไม่อาจปล่อยให้ความรักที่เกิดขึ้นหลุดลอยไป เธอได้แต่หวังว่าความจริงใจที่มีต่อฉีเอ่อร์เล่อจะทำให้เขามองเห็นความจริงที่ซ่อนอยู่ ทว่าหัวใจแม้จะมีความหวังสักเพียงใด แต่ร่างกายที่ไม่อาจต่อสู้กับอุปสรรคที่เกิดขึ้น อิงอิงได้แต่วิงวอนว่าขอให้ฉีเอ่อร์เล่อเข้าใจก่อนมันจะสายเกินไป
หากความรักครั้งนี้จะหลุดลอยไป จะหวังโทษใครได้หากไม่ใช่ตัวเอง เพราะความคิดที่จมอยู่กับอดีต ทำให้ฉีเอ่อร์เล่อผู้เก่งกาจกลับโง่เขลา จะชดใช้ด้วยสิ่งใด ชีวิตที่เหลือก็คงไม่เพียงพอจะทดแทนให้กับอิงอิงได้ ซ้ำร้ายรักนี้ก็เต็มไปด้วยอุปสรรคจากบิดาของอิงอิงที่ชิงชังเขายิ่งนัก แต่เมื่อความผิดที่หนักหนาเกินกว่าจะทำสิ่งใดได้ ยกเว้นการแสดงให้ทุกคนได้เห็นว่า ต่อให้ยากลำบากสักเพียงใด ฉีเอ่อร์เล่อจะไม่ยอมพ่ายแพ้ให้กับกำแพงแห่งรักครั้งนี้ เมื่อเขาโชคดีได้พบเจอสิ่งล้ำค่าที่มาจากหญิงที่เขารักดั่งดวงใจเช่นอิงอิง ต่อให้บุกน้ำลุยไฟหรือแสนเข็ญเพียงใดก็แสนคุ้มค่า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เนื้อเรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ นางเอกเป็นท่านหญิงที่ฉลาดและมองคนเป็น แต่พรสวรรค์นั้นกลับนำภัยมาสู่ตน เมื่อเธอถูกลักพาตัว สูญเสียความทรงจำ แต่ถึงแม้จะไร้ความทรงจำ นางเอกก็ยังยืนหยัดจะมีชีวิต แม้จะโดนกลั่นแกล้งต่างๆนาๆ แต่อะไรไม่ยากเย็นเท่ากับการต้องมาดูแลพระเอกที่เป็นท่านอ๋อง สูงศักดิ์แต่เจ้าอารมณ์ กว่านางเอกจะชนะใจพระเอกก็เจ็บตัว เสียใจมากมาย หากนางเอกที่กำลังจะมีความสุขจากความรักของพระเอกก็ต้องเจออุปสรรคใหญ่อีก เมื่อความทรงจำใกล้จะกลับมา ซ้ำคนร้ายก็แอบอ้างว่านางเอกร่วมมือกับเขาเพื่อปั่นหัวพระเอกเอาไว้หัวเราะเยาะเย้ย ไม่ว่านางเอกจะยืนยันเช่นไร พระเอกก็ไม่เชื่อ นางเอกเลยต้องอดทนพิสูจน์รัก แต่ก็ยิ่งเลวร้ายลง นางเอกเกือบตาย พระเอกเลยได้รู้ว่านางเอกโดนใส่ความ ครั้นพอจะชดเชยให้กับนางเอก ว่าที่พ่อตาที่ไม่ค่อยจะชอบหน้าก็ขัดขวาง ดีนะนางเอกรักพระเอกมาก แม้แต่น้อยก็ไม่โกรธเลย เรื่องนี้จึงลงเอยได้ก็เพราะนางเอกรักพระเอกมากจริงๆ
สำหรับห้วงเสน่หา เป็นเรื่องต่อจากนาวาหัวใจนะคะ แต่ไม่อ่านต่อกันก็ได้ค่ะ เพราะเรื่องมันไม่มีฉากใดเกี่ยวกันเลย เพียงแค่มีนางเอกจากนาวาหัวใจโผล่มานิดหน่อยเองค่ะ ประมาณย้ำว่าพ่อนางเอกเนี่ยช่างเป็นน่าเศร้านัก ลูกเขยแต่ละคนไม่ได้ชอบใจเลย แต่ต้องทำใจรับเพราะลูกสาวเขารัก
อย่างที่บอกว่านี้มันของจั้นชิง เป็นไงล่ะค่ะ โอ๊ย น้ำตาร่วงไปสามปี๊บ ตอนอ่านช่วงแรกๆ ลุ้นว่ามันจะเศร้าตอนไหนเนี่ย พระเอกจะทำให้นางเอกเสียใจยังไง เจอเข้าไปสาสมแก่ใจหล่อนไหมล่ะยัยฟีน่าเอ๊ย เรื่องนี้พระเอกเป็นพวกขวางโลก หัวแข็ง ทำงานแบบไม่สนใจใคร เก่งแต่ไม่ยอมอ่อนข้อให้ใคร พ่อนางเอกยังไม่ค่อยชอบหน้าเลย แม้จะยอมรับว่าเก่งก็ตาม และพระเอกเป็นคนมีรอยแผลใหญ่ในชีวิตเกี่ยวกับภรรยาคนแรกที่ตายจากไปทิ้งเรื่องแย่ๆไว้ให้พระเอกอีก เลยเป็นปมให้พระเอกต้องรับกินหญ้าสดให้สาสมใจกันไปข้างหนึ่ง
นี้ถ้าไม่รัก ไม่ชอบจั้นชิง มีหวังฟีน่าได้กรีดร้องโวยวาย จิกกัดพระเอกค่ะ เวลาร้ายแกก็ร้ายแบบอยากจะเบือนหน้าหนี ฉากแรกก็ประทับใจกันไปไม่รู้ลืม ท่านอ๋องเจ้าอารมณ์ ทำตัวเป็นจอมหักกระดูกสตีเวน ซีกัลไปได้ สาวใช้แต่ละคนแขนขาหักกันไปมากมาย นางเอกโชคดีแค่ได้แผลบนหน้าผากมาได้ นิสัยดีเยี่ยงนี้ ทำไมถึงรักลงไปได้ ก้อแหม เวลาดี แกดีใจหายนี้ค่ะ ฉากเผาหนังสือที่นางเอกอยากได้เนี่ย อยากจะเข้าไปบีบคอ ตีเข่า แล้วสั่งสอนว่าไอ้ท่านอ๋องโรคจิตนะคะ แต่นึกถึงตอนไปตามหาหนังสือเล่มนี้มาให้นางเอกชดเชยที่ดันทำนางเอกเสียใจ ก็เลยหายโกรธ เวลางอนนางเอก ดีนางเอก รักนางเอก หึงนางเอก ก็เลยลืมๆ ความร้ายตอนแรกๆไป
จะมาเกิดอาการกำเริบตอนแกบริโภคหญ้าสดฟ่อนใหญ่ อ๊าย หมั่นไส้เฟ้ย อยากจะแช่งหักกระดูกให้นางเอกไม่ให้อภัย แต่นางเอกเธอแสนดี ไม่ใช่นางมารแบบคนอ่านเยี่ยงฟีน่า เลยทำให้พระเอกสำนึกผิดได้ขนาดนั้น เวลาง้อเลยทำให้ฟีน่าสงสารอีกแล้ว ขอบอกว่าอีพระเอกเรื่องนี้ไม่เหมาะกับคนชอบพระเอกแสนดี น่ารัก สมกับมากกว่ารักนะคะ ต้องเหมาะกับพวกสาวที่นิยมความโหดๆหน่อย 555
ส่วนนางเอก หลังจากสาธยายพระเอกมาเยอะ นางเอกคือนางฟ้าผู้แสนดีเลิศในโลกหล้า หาใครเทียม สูงศักดิ์ มีพรสวรรค์ แต่ดันโชคร้าย หากแต่ไม่ย่อท้อ ไม่โทษใคร ต่อให้จำอะไรไม่ได้ก็ต้องมีชีวิตต่อไป อดทนกับพระเอกมากมาย จนพระเอกต้องยอมใจ และในที่สุดพระเอกก็รัก เพราะนางเอกคือคนที่รู้ใจเขาที่สุด นางเอกทำให้พระเอกรู้จักคำว่ารักอีกครั้ง
นางเอกไม่เคยมองพระเอกไม่ดีเลยสักครั้งเดียว ขนาดพระเอกร้ายสุดๆใส่ตอนเข้าใจผิด แม้แต่น้อยก็ไม่เคยโกรธ เพราะเข้าใจว่าพระเอกมีปมในใจอันใหญ่ แต่มันเกี่ยวอะไรกะนางเอกค่าคุณพระเอก (โมโหแทนอยู่ค่า) จนฟีน่าเองเข้าข้างพ่อนางเอกเลยว่า แกล้งพระเอกเยอะๆเลยค่าหนูฟีน่าเห็นด้วย แต่นะ นางเอกเขารักของเขา คุณร้ายเท่าไร ฉันไม่เคยใส่ใจ ยังมั่นรักคุณเสมอ อะไรแบบนั้นกันเชียวค่า
โอ๊ยๆๆๆ มันปวดใจกะอีตาพระเอกเรื่องนี้เสียนี้กระไร ขึ้นต้นมาก็นิสัยแย่ มาดีขึ้นก่อนจะดิ่งลงเหวให้ฟีน่าเจ็บปวดใจ ร้องไห้ร้องห่มสงสารนางเอก ประมาณว่า จะทนอีตาท่านอ๋องบ้าไปถึงไหนกันค่า ต้องเกือบตายเลยชิมิแกถึงจะตาสว่าง อ๊ายๆๆๆ หมั่นไส้ แต่ที่บ่นบ้ามาทั้งหมด ขอบอกว่าสนุกค่า อิๆๆๆ แบบว่ามันบาดอารมณ์กันเหลือเกิน ทำไมเป็นแบบนี้ได้
อย่างที่บอกว่านี้ไม่ใช่จั้นชิง ไม่ให้ผ่านนะคะ เพราะพักหลังหัวใจรับอะไรแนวนี้ไม่ไหว แต่เพราะเวลาพระเอกเขาน่ารักแบบเผด็จการ เขาก็น่ารักจริงๆ ฟีน่าชอบค่ะ และปมในใจพระเอกมันก็เลวร้ายมาก เราเองได้ฟังคำเฉลยว่าทำไมพระเอกถึงเป็นคนแย่ขนาดนั้นก็สงสารพระเอกค่ะ ทำไมมันบัดซบสิ้นดี พระเอกเป็นคนที่โชคร้ายชะมัด และนั่นล่ะทำให้นางเอกไม่เกลียดพระเอกเลย เราเลยโมโหให้แทนไปเอง แต่ความดีของนางเอกนี้ล่ะ ทำให้พระเอกยิ่งรักนางเอก ซาบซึ้งกับรักของนางเอก นางเอกเป็นท่านหญิงที่เขาควรจะรักเธอไปจนวันตายมากๆ ฉากที่นางเอกยอมตาย แต่ไม่ยอมทิ้งปิ่นปักผมราคาถูกที่พระเอกซื้อให้ เราแบบว่าถ้าพระเอกไม่ตาสว่างอีกนะ ฉันจะเกลียดแกแล้ว แต่พ่อคุณมาคิดได้เหมือนกัน แอบสะใจ พอๆกับตอนโดนกีดกันจากพ่อตา ได้ใจมาก
เล่มนี้ชอบพ่อนางเอกเหมือนกันค่ะ จะว่าน่าสงสารปนขำก็ว่าได้ เพราะจากนาวาหัวใจก็ไม่ปลื้มลูกเขยคนนั้นแล้ว มาคนนี้อีก ก็ไม่ปลื้มยิ่งกว่าเดิม แต่จะทำไงได้ ลูกสาวรักเขาไปขนาดนั้นแล้ว ทำใจไปอย่างเดียวว่าเกลียดอะไรมักได้สิ่งนั้น เกลียดพระเอกเข้าไส้ตั้งแต่แรกก็เลยต้องได้เป็นเขย
เรื่องนี้ฟีน่ากรีดร้องโวยวายพระเอกมากมาย แต่ประหลาดที่อ่านแล้วชอบนะคะ ด้วยความว่าเขียนแล้วฟีน่าอินจัด รักพระเอก เกลียดพระเอก แค้นพระเอกไปด้วย ไม่ได้อ่านแล้วประมาณว่าแกเลวหาดีไม่ได้แล้วนางเอกรักมันตรงไหน มันมีที่มาที่ไป เหตุผลรองรับหนักแน่นดีค่ะ เสียอย่างเดียวตอนจบห้วนมากเหมือนหน้ากระดาษหมด โดนฉีกตอนจบให้หายไป อ่านมาแบบเมามัน อะไรเนี่ย ตัดจบแบบนี้เลยหรือ ทามมายถึงทำกับฉันได้ กรี๊ดตอนจบไปเลย
แต่ว่านะคะ ใครเป็นแฟนมากกว่ารัก เล่มนี้พลาดไม่ได้ค่ะ ยิ่งคนชอบแนวสะเทือนจิต ขย่มอารมณ์ให้ทั้งรักทั้งเกลียดพระเอกน่าอ่านมากค่ะ จะอาการคล้ายกัน แต่ขอบอกว่าให้เตรียมใจเวลานางเอกเจอพระเอกในยามร้ายกาจและวิญญาณโคไม่แก่ที่กินหญ้าเป็นอาหารที่ไม่ใช่แนวชอบหญ้าอ่อนให้ดีๆค่ะ เพราะคุณจะเจ็บร้อนแทนนางเอกแบบฟีน่าไปเลย แต่ในความโมโหพระเอกก็จะสนุกไปกับเรื่องด้วย อยากรู้ว่าถ้าได้รู้ความจริงพระเอกจะทำแบบไหนทุกอย่างกลับมาดีเหมือนเดิมอีก