รอยยิ้มและความสดใสในชีวิตของเหอเจินเริ่มหมดไปตั้งแต่เมื่อใด เธอเองก็ตอบไม่ได้ หรืออาจจะเริ่มต้นเมื่อเธอเปลี่ยนจากการเป็นแค่ชายาองค์รัชทายาทมาเป็นราชินีผู้ยิ่งใหญ่ของซ่าอู่กัง ณ วินาทีที่เธอต้องกลายเป็นมารดาของแผ่นดิน ผู้ไม่สามารถครอบครองเป็นเจ้าของกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ได้เพียงผู้เดียว ความสุขก็เริ่มเลือนหาย เหลือไว้เพียงเกียรติยศอันยิ่งยง หากไร้สุขใจ

แม้ซ่าอู่กังจะได้ครอบครองหญิงงามมากมายล้นเหลือกว่าที่จะนับ หากหญิงเดียวที่เขามอบตำแหน่งที่อยู่เหนือผู้ใดเอาไว้ก็คือเหอเจิน ราชินีผู้ครองใจ ทว่าเขากลับรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่กำลังเปลี่ยนแปลงกับเหอเจิน นับวันที่ผ่านไปความเป็นตัวตนของเธอก็ค่อยๆกลับเลือนหาย เพราะอะไรกันที่ทำให้เหอเจินไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

เหอเจินทนมาสุดจะทนอีกต่อไป แม้หัวใจของเธอจะยังไม่มีวันหมดรักในตัวซ่าอู่กัง หากไม่สามารถครอบครองเขาได้เพียงคนเดียวดั่งเช่นสามีภรรยาทั่วไป เธอก็ขอไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดเช่นนี้อีกต่อไปจะดีกว่า คำสัญญาที่เขาลืมเลือนในวันวาน เหอเจินจะไม่มีวันเอ่ยปากขอให้เขาทำตามมันอีกต่อไป เพราะเขาอาจจดจำไม่ได้ หรือเพราะเขานั่นเป็นกษัตริย์ ย่อมไม่อาจคู่ครองกับเธอได้เพียงคนเดียว

ไม่มีสิ่งใดใต้หล้าที่ซ่าอู่กังต้องการแล้วไม่ได้ หากในวันนี้ สิ่งที่เขาต้องการที่สุดกำลังหลุดลอยไป เหอเจินไม่ต้องการเคียงข้างเขาอีกต่อไป เพราะอะไรกันทำให้หญิงที่ดีกับเขาที่สุด เลือกที่จะออกไปจากชีวิตของเขา ทั้งๆที่ซ่าอู่กังมั่นใจเสมอว่าไม่เคยทำสิ่งใดให้เหอเจินเสียใจเลย แม้จะมีสนมนับพัน แต่เธอก็คือยอดหญิงในดวงใจไม่เปลี่ยนแปลง

ความรักและความต้องการของเหอเจินกับอู่ซ่ากังต่างกัน เหอเจินไม่ได้ต้องการสิ่งใดมากไปกว่าได้ครองคู่กับเขาเพียงเท่านั้น และบัดนี้เธอได้เลือกแล้วที่จะออกจากชีวิตของชายที่เธอยังคงรักเขาสุดหัวใจ ถ้ารักแต่ไม่ได้เป็นเพียงหนึ่งเดียวในชีวิต ก็ขอลืมเลือนมันไปดีกว่า เพราะเหอเจินรู้ดีว่า ความรักนี้มันจะกัดกินความเป็นเธอ จนในวันหนึ่ง คงอาจจะเหลือเพียงซากที่มีเพียงลมหายใจแต่ไร้ความสุข

เพราะโง่งมเกินไปหรืออย่างไร ซ่าอู่กังจะไม่เคยรู้เลยว่า ในยามที่เขาคิดว่าให้ทุกอย่างกับเหอเจินไม่ขาดตกบกพร่องสิ่งใดๆ เขากลับไม่อาจมอบความสุขที่เหอเจินต้องการได้แม้แต่นิดเดียว และเขาก็คือผู้ทำลายชีวิตชีวาของเหอเจินไปจนหมดสิ้น แต่จะให้เขาละวางหรือปลดปล่อยเธอไปได้เช่นนั้นหรือ เขาทำไม่ได้ เขาอาจจะเห็นแก่ตัว ใจร้าย ใจดำ ที่แม้จะไม่อาจมอบสิ่งที่เหอเจินต้องการได้ แต่กลับไม่ปล่อยเธอเป็นอิสระ ก็เพราะเขารักเหอเจินมากกว่าสิ่งใด และบัดนี้เขารู้ดีว่า สิ่งเดียวที่จะฉุดรั้งหญิงเดียวในดวงใจคืออะไร

เพราะอะไรทำให้สามีที่รักของเหอเจินเปลี่ยนไป จากวีรบุรุษกลายเป็นทรราชย์ แค่ต้องหันหลังให้กันก็เจ็บปวดสุดจะทน ซ้ำร้ายเขากลับกลายเป็นศัตรูที่เธอต้องกำจัด บนทางที่เหอเจินไม่อาจเลือกได้ แล้วเธอจะทำเช่นไรดี รักเขาต่อไป หรือเกลียดเขาให้ได้ถึงที่สุด

อะไรที่สำคัญที่สุดในชีวิตของซ่าอู่กังกันแน่ อำนาจวาสนาอันล้นเหลือ หรือว่าขอเพียงได้ครองคู่กับหญิงเดียวในดวงใจอย่างมีความสุขตลอดกาลกันแน่ เพราะรอยร้าวที่เขาไม่เคยรู้ว่ามันมีอยู่ทำให้คนเก่งกล้าที่แสนโง่เขลาได้ตาสว่าง หากการนำเหอเจินกลับมาแนบใจอีกครั้ง เขาจำเป็นต้องกำจัดขวากหนามแผ่นดินให้สิ้นซากไปก่อน และเพื่อให้ทุกคนได้รู้ว่าหญิงเดียวที่เหมาะจะเคียงใจและกายของซ่าอู่กัง มีได้เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นคือ เหอเจิน

เพราะเหตุการณ์เลวร้ายที่สุดสิบปีก่อน เปลี่ยนแปลงให้จั้นหลูซินไม่เหมือนเดิมอีกเลย เธอกลายเป็นหญิงสาวอ่อนแอ ขี้โรค หากแต่เธอก็ก้มหน้ารับชะตากรรมนั่นอย่างไม่คิดโทษใคร ด้วยเหตุผลเดียวกันนี้ หนานกงชื่อรัชทายาทหนุ่มจึงผูกพันกับเธออย่างเหนียวแน่นก่อเกิดเป็นความรู้สึกที่ลึกล้ำเกินกว่าที่เธอจะคิดไว้

หนานกงชื่อไม่เคยสนใจในสิ่งที่ทุกคนบอกว่าเขาควรทำ เพราะหัวใจของเขาตีตราไว้มั่นคงหนักหนากับจั้นหลูซินอย่างไม่อาจถอนตัวถอนใจ แม้เธอจะไม่ใช่หญิงสาวงดงามล่มเมือง เพียบพร้อมไปเสียทุกด้าน หากสายใยที่ก่อขึ้นมานานนับสิบปี เธอจึงเป็นหญิงเดียวที่เขาปรารถนาจะแนบข้างไปจนวันตาย

แม้รู้ดีว่าไม่คู่ควร หากเพราะความรักที่มากเกินกว่าจะปล่อยมือจากวาสนาที่หนานกงชื่อผูกเธอและเขาเอาไว้ จั้นหลูซิน จึงยอมเสี่ยงต่อเดิมพันทุกอย่าง และดูเหมือนความสุขนี้จะแสนหอมหวาน โดยที่เธอไม่เคยรู้เลยว่าแท้จริงมันเคลือบไว้ด้วยเงื่อนไขบ้างประการที่กลับกลายเป็นพิษร้ายทำลายหัวใจและร่างกายของเธอให้แหลกราญ เพียงเพราะคำว่ารัก

ต่อให้จั้นหลูซินไม่อาจทำหน้าที่ของมเหสีที่ดีได้ครบถ้วนเช่นที่ใครๆต้องการ แต่ชาติไหนๆ หนานกงชื่อก็ไม่มีวันที่จะปล่อยให้บุพเพที่เขาเลือกสรรมากับมือต้องสะบั้นลงไป ทำไมกัน ในเมื่อเขาเป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ ปรารถนาสิ่งใดก็ไม่เคยผิดหวัง หากวันนี้ วันที่เขาต้องการเพียงแค่จั้นหลูซิน ทำไมกัน คำว่าภาระและหน้าที่แห่งโอรสสวรรค์กลับจะพรากหญิงที่เขารักไปจากชีวิต

ถึงได้เคียงข้าง ก็เหมือนตายจากกันทั้งเป็น เพราะคำว่าไม่คู่ควร หากรักนั่นคืออะไร ได้ครอบครองหรือว่าได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องต่างหาก เมื่อหนานกงชื่อไม่อาจปล่อยมือจากเธอได้ จั้นหลูซินก็จะใช้ตัวเองเพื่อปลดภาระที่เขายึดมั่นไว้ไม่เสื่อมคลาย ใช่ว่าเธอจะหมดรักเขาแต่อย่างใด หากเพราะรักอันมากล้น เธอจึงต้องทำเช่นนี้ แม้จะรักสักปานไหน แต่แผ่นดินย่อมอยู่เหนือหัวใจและความต้องการของเธอ

หนานกงชื่อทำผิดอะไร หรือผิดที่เขาเป็นกษัตริย์ ไม่อาจทำตามหัวใจปรารถนาได้ แม้จะเป็นการฉุดรั้งหญิงเดียวในดวงใจไว้ หรือเพราะรักของเขากำลังทรมานเธอให้อยู่ในกรงทองที่สวยงามแต่เต็มได้ความอึดอัด และคาดหวังจากทุกคน หรือถึงเวลาแล้วที่เขาจะได้ปล่อยให้จั้นหลูซินได้มีชีวิตที่มีความสุข แม้จะไม่มีเขาแนบข้าง

นี้เธอทำอะไรโง่ๆลงไป เธอทำลายหัวใจของคนที่รักเธอสุดหัวใจลงด้วยน้ำมือของตัวเองเช่นนั้นหรือ จั้นหลูซินกำลังคิดจะตัดด้ายแดง ที่ร้อยรัดเธอและหนานกงชื่อเอาไว้ ความรักที่เราสองคนมีให้กัน เธอทำอะไรลงไป หากคิดจะรักกัน เธอควรจะต่อสู้กับสิ่งที่เป็นของเธอ ในเมื่อหนานกงชื่อยืนหยัดจะมีเธอเพียงเท่านั้น สิ่งที่เธอจะตอบแทนความรักอันมากมายเช่นนี้ได้คือ อยู่ข้างกายหนานกงชื่อและไม่มีวันที่จะยอมแพ้ในชะตาชีวิตที่ทุกคนพยายามจะลิขิตรักของเธอกับเขา หากเพราะความรักที่หนานกงชื่อมีให้แด่เธอไม่มีวันหมดสิ้น วินาทีนี้ เธอจะไม่มีวันปล่อยมือจากเขาอีกต่อไป

แม้จะได้ชื่อว่าเป็นองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ แต่ห่าวหยวนหยวน กลับไม่ใช่เจ้าหญิงที่มีโฉมงามล่มเมืองหรืออ่อนหวาน เรียบร้อยน่ารักเลยแม้แต่น้อย เธอกลับซุกซน ชอบกลั่นแกล้งผู้คนเป็นชีวิตจิตใจ และด้วยความร้ายกาจดั่งกล่าว เจ้าหญิงตัวร้ายเช่นเธอจึงถูกส่งให้เป็นภาระอันน่าปวดหัวต่อแผ่นดินอื่นด้วยคำว่าสมรสเชื่อมสองแคว้น

ทั่วป่าจิงอี้ ไม่มีวันจะรักใคร่หญิงใดได้อีกแล้ว เพราะหัวใจรักของเขามั่นคงต่อคนรักเก่าที่บุพเพไม่อาจทำให้ครองคู่ หากเมื่อต้องยินยอมแต่งงานกับเจ้าหญิงต่างแคว้น เขาก็ไม่อาจปฏิเสธได้ หากเขาก็สาบานต่อฟ้าว่า ถึงอย่างไร ก็จะไม่มีวันร่วมเรียงเคียงหมอนกับมเหสีที่เขามิได้มีใจรักคนนี้ได้

แม้จะไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลใด หัวใจของเจ้าหญิงที่ไม่เคยทุกข์ร้อนอย่างห่าวหยวนหยวนถึงได้เจ็บลึกๆ เมื่อได้รู้ว่าสวามีสูงศักดิ์มิได้ต้องการเธอ ซ้ำรอยยังมีอดีตรักฝังใจอีก แต่ในเมื่อมิอาจเป็นดั่งเช่นสามีภรรยาทั่วไปได้ เธอจะไม่ขอทอดอาลัย ให้โชคชะตากลืนกินความสุขไปจนหมดสิ้น อย่างน้อยๆ ก็ขอเป็นเพียงแค่สหายรู้ใจกับทั่วป่าจิงอี้ก็ยังดี

ยิ่งใกล้ยิ่งหวั่นไหว แม้จะเพียรสรรหาความไม่ควรชอบใจในตัวห่าวหยวนหยวนสักเพียงใด แต่ทั่วป่าจิงอี้ก็กลับรู้สึกผูกพันกับภรรยาที่แสนซุกซนคนนี้ยิ่งนั้น และเมื่อค้นพบน้ำใจที่แท้จริงของมเหสีที่เขาไม่เคยไยดีคนนี้ เขาก็ยิ่งละอายแก่ใจ มีสิ่งใดบางที่เขาทำเพื่อห่าวหยวนหยวน ไม่มีเลยแม้สักครั้งหนึ่ง ซ้ำรอยยังไม่อาจมอบความรักให้เธอเสียอีก แม้จะเป็นถึงกษัตริย์ที่องอาจเก่งกล้า แต่เขากลับเป็นสามีที่ไม่คู่ควรยิ่งนัก

ทุกอย่างที่ห่าวหยวนหยวนทำ ไม่ใช่ต้องการทำให้ทั่วป่าจิงอี้หันกลับมารักใคร่เธอแต่อย่างใด หากแต่สิ่งที่เธอทำเพียงแค่ให้เขามีความสุข เท่านี้เองที่เธอต้องการจะทำ เธอไม่แค้นเคือง ไม่เกลียด หรือโกรธแค้นเขาที่ไม่อาจมีใจรักให้เธอได้ ในทางกลับกันเธอกลับรู้สึกสงสารที่เขากลับต้องผูกติดกับความรู้สึกผิดจากผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวคนหนึ่ง

แท้จริงความรู้สึกที่ทั่วป่าจิงอี้มีให้กับคนรักเก่าคือความรักหรือแค่ความสงสารกันแน่ เมื่อความจริงที่ถูกปิดบังมาตลอดก็พลันสว่างขึ้น คนที่ควรแค่แก่ความรักที่สุดก็คือมเหสีที่แสนดีอย่างห่าวหยวนหยวน เขาได้แต่ขอบคุณสวรรค์ที่ส่งเธอมาเคียงข้างเขา จะหาหญิงใดบนโลกนี้ที่เสียสละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเขา ทำทุกอย่างเพื่อความสุขของเขา คงไม่มีอีกแล้ว สิ่งเดียวที่เขาจะตอบแทนความดีของห่าวหยวนหยวนได้ก็คือความรักที่เท่าเทียมกัน

Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2554 8:42:10 น.		26 comments
Counter : 15662 Pageviews.
Share Tweet